ห่างหายจากการเขียน Blog มานาน 2 อาทิตย์ แต่ก็แอบแวะเข้ามาบ้างเล็กน้อย ตามแต่เวลาจะเอื้ออำนวย และก็ทำให้ดีใจที่มีเพื่อนพ้องเข้ามาทักทาย ฝากคอมเม้นท์ไว้ให้รู้ว่ามาเยือน ขอบคุณมากนะคะ วันนี้จริงๆ แล้วแอนนี่เขียนเสร็จแล้ว แต่เมื่อสั่งเผยแพร่ เว็บซ์บอกให้ login ใหม่ ทุกอย่างที่เขียนไว้ก็หายไปหมด นี้ก็เขียนรอบ 2 เขียนใหม่ แอบเซงนิดๆ   เรื่องที่เขียนวันนี้ไม่มีเจตนาจะให้ทุกคนรู้สึกเศร้า  เพราะคนเราเมื่อมีเกิด ก็ต้องแก่ ก็ต้องเจ็บ และก็ต้องตาย แต่ก่อนอื่นขอ .... 

Happy Valentine's Day  ขอให้ทุกคนมีความสุข มีความรักให้กันทุกวัน มีเวลาดีๆให้กัน  มีรอยยิ้มทุกวัน ไม่ว่าจะยิ้มมากยิ้มน้อยก็ขอให้แก้มเปื้อนยิ้มทุกวันคะ อวยพรย้อนหลังคงไม่ว่ากันนะ และขอมอบดอกกุหลาบสีหวานๆ ที่แอนนี่ถ่ายเอง เป็นดอกกุหลาบของคุณยายคะ

การเสียใครไปสักคน คุณได้อะไรจากการเสียเขาไปคะ

วันพุธที่ 13  กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา  แอนนี่ได้เสียคนที่แอนนี่รักมากไปหนึ่งคน นั้นคือคุณยายวัย 80 ปี คุณยายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความใจดี ความห่วงใย ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมคุณยาย ท่านมักจะมองเห็นแอนนี่เป็นหลานสาวตัวเล็กๆ ของท่านเสมอ  แม้แอนนี่จะมีเหลนให้ท่าน 2 คนแล้วก็ตาม  ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของท่านยังไม่เคยจากไปไหน  เมื่อวาระสุดท้ายของท่านมาถึงใบหน้าของท่านยังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม  การเสียท่านไปในครั้งนี้   ท่านให้แอนนี่ได้พบเห็นอะไรหลายๆ อย่าง  ที่เมื่อก่อนแอนนี่ยังเด็กไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่      เพื่อนๆ   ลองอ่านดูนะคะว่าเคยรู้สึกมุมเดียวกับแอนนี่บ้างหรือเปล่า

1.         ได้เห็นความมีน้ำใจของเพื่อนบ้าน ที่มาช่วยในงาน ทุกคนมาช่วยทำอาหาร จัดสถานที่ กางเต้นท์ ทำกรวยดอกไม้ ความมีน้ำใจเหล่านี้ใช่ว่าคนที่จากไปทุกคนจะได้รับ   คุณยายครั้งเมื่อยังมีเรี่ยวแรง บ้านไหนมีงานบุญ  คุณยายต้องไปช่วยงานตามเรี่ยวแรงที่มี  ส่งผลให้เมื่อท่านจากไป   ทุกคนก็เลยเอาความมีน้ำใจของท่านมาทดแทนล้นเต็มบ้าน ซึ่งต่อไปนี้เป็นใบหน้าอันงดงามที่เปี่ยมด้วยน้ำใจของเพื่อนบ้าน

คุณยายทั้งหลายต่างช่วยกันทำกรวยดอกไม้ถวายพระ การสืบสานวัฒนธรรมประเพณีให้ลูกหลานอย่างแอนนี่ได้เรียนรู้ ด้วยการทำให้ดู และค่อยสอนๆ คุณยายบางท่านแม้เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี แต่ทุกท่านก็เต็มใจมาคะ

กรวยข้าวตอก ดอกไม้

และรูปเพื่อนบ้านที่มาช่วยกันเตรียมอาหารเลี้ยงพระ เลี้ยงแขก ล้างจาน ไม่มีการว่าจ้างใดๆ ทุกคนมาด้วยใจจริงๆ คะ เห็นแล้วก็แอบปลื้มแทนคุณยาย หวังว่าท่านคงรับรู้

2.        ได้เห็นดอกไม้งดงามที่ประดับประดาในงาน ซึ่งคุณยายเป็นผู้หญิงที่ป็อบปูล่าที่สุดแน่ๆ คะ เพราะท่านได้ดอกกุหลาบสีชมพู สีแดง ดอกโตๆ หลายร้อยดอก แถมด้วยไม้เบญจมาสสีขาวที่เพื่อนมาเอามาให้อีกกำใหญ่ ๆ หลายสิบกำ  และ ได้ความมีน้ำใจของ อาจารย์สมเกียรติ ที่มีอาชีพหลักคือสอนบัญชีในมหาวิทยาลัยชื่อดังใน จ.เชียงใหม่ มาจัดดอกไม้ให้ งดงามจริงๆ คะ

และรูปต่อไปนี้เป็น 2 หนุ่มที่จัดดอกไม้ได้งดงามมากคะ รวดเร็วและก็สวยมากด้วย แอบแปลกใจเล็กๆ ว่างานดอกไม้สมัยนี้ใช่ว่าจะเป็นงานของผู้หญิงเสมอไป

และนี้คือ อ.สมเกียรติ สอนบัญชี แต่งานดอกไม้ก็ไม่เป็นรองคะ

และนี้รูปปราสาทที่ตกแต่งแล้วคะ สวยจริงๆ

3.        ได้พบญาติๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน ใจจริงแล้วถ้าเราเจอกันในงานบุญอื่นๆ คงจะดีกว่านี้จริงไหมคะ งานนี้น้องสาวของแอนนี่ที่เคยเล่าให้ฟ้งว่าไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็กก็บินกลับมาร่วมงานศพคุณยายด้วยคะ ดีใจที่ได้พบกัน  มีรูปลูกพี่ลูกน้องๆ ของแอนนี่มาฝาก  ทุกคนในรูปยังโสด มีแต่แอนนี่ที่แต่งงานแล้ว  รวมทั้ง 2 สาวน้อยของแอนนี่ด้วย

คุณหล่ะคะ เมื่อมีใครจากคุณไปนอกจากความเสียใจแล้ว คุณได้อะไรจากการเสียไปของเขา

...............................................................

ปล. งานนี้ใครที่ชอบเล่นหวยต่างพากันยิ้มและมีเฮกันถ้วนหน้าคะ เพราะรางวัลเลขท้าย 2 ตัวสลากกินแบ่งรัฐบาลงวดวันที่ 16 ก.พ. 51 ซึ่งตรงกับวันเผาคุณยาย คือ  80 ตรงๆ ไม่มีกลับ