เลาะขอบลาวเหนือตอน 3

บก.จิ๊บ

หกโมงเช้าคือเวลาที่เรานัดหมายกันว่าจะไปเที่ยวตลาดสดหลวงน้ำทา ทุกคนตื่นมาด้วยความสดชื่น อากาศยามเช้าในเดือนพฤษภาคมของที่นี่เย็นสบาย มีสายหมอกโปรยลงมากระทบผิวหน้า แต่กลับไม่รู้สึกว่าจะหนาวดังเช่นฤดูหนาว ตลาดยามเช้าก็ดูไม่แตกต่างจากที่บ่อแก้ว อาหารหลักที่เห็นมีขายคือข้าวแรมฟืน เหล้าขาว มีวางจำหน่ายกันเป็นถัง ๆ อย่างเสรี ค้างคาวปิ้ง ทอด เป็นอาหารที่ผู้คนในเมืองนี้นิยมรับประทานกันมาก พวกเราจัดการซื้อหาอาหารเพื่อเป็นเสบียงตอนขากลับไปบ่อแก้วกันจ้าละหวั่น แต่ละคนคงคิดว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจคาดเดาได้ เพราะเส้นทางที่ผ่านมาถ้าฝนตกคงต้องได้นอนกลางทางกันเป็นแน่ อาหารเช้าของพวกเราวันนี้คือกาแฟดำที่ร้านข้าวจี่ (ร้านขนมปัง) มีขนมปัง ไข่ต้มจิ้มเกลือเป็นเมนูยามเช้าในช่วงที่นั่งรอไกด์สาวเจ้าหน้าที่กระทรวงพัวพัน(กระทรวงต่างประเทศ) ประจำจังหวัดหลวงน้ำทามานำทาง ศรีเวียง สาวน้อยวัย 23 ที่จบปริญญาตรีด้านการศึกษาแต่มาทำงานด้านต่างประเทศของลาว คือไกด์สาว กิตติมศักดิ์ ของทีม เธอได้นำทางพวกเราจากหลวงน้ำทาสู่ด่านบ่เตด ด่านตรวจคนเข้าเมืองของลาว และแวะไปสวัสดีเมืองจีนชายแดนเมืองหล้าที่ด่านบ่หาด ด่านตรวจคนเข้าเมืองที่สวยที่สุดในโลก เราย่างเข้าเหยียบแผ่นดินจีนได้ไม่ถึงกิโลเมตร เพราะไม่ได้วางแผนจะเข้าไปจีน เอกสารการเดินทาต่าง ๆ จึงไม่พร้อม เลยได้แค่เพียงเข้ามาชมความงามของด่านเท่านั้นเอง

หลังจากกลับจากชายแดน แวะทานมื้อเที่ยงกันที่หลวงน้ำทา กับอาหารจานเด็ดของผู้เขียนคือก้อยปลาคัง อาหารป่าที่ผู้ชายในทริปชอบกันนักหนาคือต้มยำตัวนิ่ม ที่หาทานได้ยากในเมืองไทย ผู้เขียนเองก็พยายามชิมเข้าไปชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งเพื่อให้ได้รู้รสชาติว่าเป็นแบบไหน ทำไมคนจีนถึงนิยมเนื้อนิ่มกันนัก จะไม่ลองก็จะไม่มีโอกาสเอามาเล่าสู่ผู้อ่าน เลยชิมเข้าไปชิ้นหนึ่ง ซึ่งก็ต้องบอกว่าอร่อย เพียงแต่ไม่กล้าตัดชิ้น ต่อ ๆ ไปเพราะคิดไปถึงตัวนิ่มที่นอนขดอยู่ในถุง ก็เลยออกอาการฝืดคอ

ออกจากหลวงน้ำทาประมาณเที่ยง กลับมาถึงชายแดนบ่อแก้วเป็นเวลาเกือบทุ่ม ข้ามโขงด้วยเรือเร็วมาถึงฝั่งไทย ทั้งสนุกและรู้สึกโล่งใจ  เมื่อเหยียบแผ่นดินไทยทุกคนรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ถึงบ้านเราแล้ว พวกเราค้างคืนกันที่เชียงของอีกหนึ่งคืนก่อนจะเดินทางกลับบ้าน ในเช้าวันรุ่งขึ้น.

......................................

ขอบคุณพี่มะอึก ที่ช่วยติงเรื่องคำผิดค่ะ

เอนทรี่นี้คงผิดน้อยลง เพราะเขียนสั้นค่ะ :)