..พี่สมพงษ์ และพี่บุญส่งรับหน้าที่ดูแลพวกเรา โดยพี่บุญส่งจะเดินหน้า ส่วนพี่สมพงษ์ปิดท้ายขบวน..ลูกหาบ5 ไว้แบกน้ำ อาหาร และก็สัมภาระของฉัน....

.."ให้แบกเองรุ..ฮ่าๆ ผิดกติกา.." ฉันไม่ทำเด็ดขาด....

.."พี่คะ พบเห็นดอกไม้ป่า ชี้เป้าทุกจุดนะคะ.." นับจากที่ฉันพูดเป็นต้นมา พี่บุญส่งก็ไม่ข้ามแม้แต่ต้นเดียว....

..ไม่มีดอก เหลือแต่รากเหี่ยวๆ ยังจะชี้ให้ยล ว่าเดิมคือต้นอะไร..สุดยอดจริงๆค่ะพี่....

..พวกเราเริ่มต้นเดินที่ระดับความสูง 1085 เวลา 11.23 อุณหภูมิตอนนี้ 29.5 ร้อนนิสสสนะ....

..Paradise Fc ไม่ลืมที่จะเอานาฬิกา ส่งมาให้ฉันดูเก็บบันทึก....

..เดินขึ้นรวดเดียวไม่มีพัก 20นาทีผ่านไป..ได้ความสูงเพิ่มมาแค่ 100 เมตร ....

..แค่อบอุ่นร่างกายนะเนี่ย..ร้อนชิบ....

.."ดูนาฬิกาหน่อยจิ.."....

.."โห! ไม่ร้อนได้งัย..31.4 องศา..ตับจาแตก.." มองไปด้านหน้า..โล่งโจ้ง..

..น้องหน่อย กับน้องไอ..น้องสาวคนใหม่ของฉัน แบกของเอง ฉันไม่เคยเดินด้วย ..ไม่รู้เป็นงัยบ้าง..แต่ได้รับการยืนยันจาก Paradise Fc ว่าตลอดรอดฝั่งแน่..มิต้องห่วง..

..น้องป้อม..น้องชายเทาๆ คนใหม่ของฉัน แจ้งว่า ไม่เคยเดินถึกมาก่อน..ลองทริปนี้เป็นครั้งแรก..

.."ตัวใครตัวมันนะคะน้องเอ้ย..พี่ขึ้นทางลงทาง ไม่ตามเก็บ.." ฉันนึกในใจ  ฉันเองไม่รู้จะรอดมั๊ยโรย..

..สังเกตุเห็นพี่เกียรติเป็นผู้ดูแลใกล้ๆ ฉันก็หายห่วง..

..เดินทอดอารมณ์เรื่อยเปื่อย..

..ช่วงครึ่งแรกวันนี้ไม่ได้เดินตาม Paradise Fc ..เค้าต้องดูแลน้องๆ มั๊ง..เดินช้าเป็นพิเศษ..ฉันเดินทิ้งห่าง..

.."ฉันขุ่นใจเรื่องอะไรเนี่ย.." หรือว่าเพราะรู้สึกโดดเดี่ยว..เหงาๆ..

.."ลบความรู้สึกนี้ซะ "..ฉันสั่งตัวเอง..ปรับสภาพจิตใจให้เป็นปกติ..

..ลมพัดเย็นๆ ท้องฟ้างามๆ..กล่อมใจฉันให้สงบลง..

..เส้นทาง ไม่ขึ้นลงหวือหวา..ไต่ระดับสบายๆ ไปเรื่อยๆ..ตามข้างทางดอกไม้มากมาย..

.."ที่จะช้า ก็เพราะดอกไม้นี่แหละ.." ไม่เป็นไร ไม่รีบ..

..มีเพื่อนคนนุงเตือนไว้ว่า.."เฮ้ย! ไปเดินเดือนนี้ ไม่มีหมอกน้า..ร้อนด้วย.."

..แต่ยังงัย ฉันก็ว่า "ธรรมชาติสวยงามเสมอ..ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหนๆ" ..ซึ่งความเห็นนี้ก็ ช่างตรงกับ Parsdies Fc ซะเหลือเกิน..แต่ทางที่ดี ควรจะมีอะไรเด่นบ้างล่ะน่า..

..เดือนกุมภาพันธ์ เดือนแห่งดอกกล้วยไม้บาน..ฟ้าโปร่ง..เข้ม..

.."ยังไม่หิวกันเลย..กินเที่ยงที่พักโน้นนนแล้วกันนะ.." ฉันบอกParadise FC เมื่อรู้จากพี่บุญส่งว่าพี่พักของเราวันนี้ ดอยปุยน้อย อยู่ไม่ไกล..มองเห็น..แต่ตอนนี้ปาเข้าไป บ่ายสอง..

.."เดี๋ยวถามคนอื่นก่อนว่าเอางัย.."

.."เราถามน้องๆแล้ว..แล้วบอกเธออยู่นี่งัย..เธอเปลี่ยนไปนะ..เธอคิดว่าเราสรุปจากความรู้สึกของเรารุงัย.." ฉันนึกในใจ..ขัดใจเล็กๆ เก็บอารมณ์..เอ้า!อยากทำอะไรก็ทำ..

..เริ่มออกเดิน หลังจากพักเมื่อย โน้มเก็บมะขามป้อม  เอาไว้แก้กระหาย ประหยัดน้ำ..

.."ทริปถัดไป..ไม่ต้องเก็บแล้ว..หมด" ฉันกวาดเรียบ ทุ๊กกกต้นที่เห็น....สรุปกันว่าเราไปกินข้าวเที่ยงกันตอนเย็นกลยุทธรวบตึง ทูอินวัน..

..ลำดับการเดินเริ่มเปลี่ยนไป..กลับสู่ สภาวะปกติ..ดั่งที่ควรจะเป็น..

..ฉันเดินตามรอยเท้าที่คุ้นเคย..

..บ่าย3โมง เดินถึงจุดกางเต้นท์..เลยเนินกองข้าวสีทองไปนิสสสส..วันนี้เดินไม่ถึง4ชั่วโมง..จัดว่าเร็วนะ..

..เทียบกับเวลามาตราฐานกำหนด 6 ชั่วโมง..เวลาตามควายหาย 2 ชั่วโมง

.."เดินป่าบ่อยมั๊ยครับ.."

.."ก็ทุกเดือนล่ะค่ะ..ทำไมเหรอคะ.."

.."เอ๋อ! เห็นเดินเก่ง เหมือนชำนาญ.." พี่เจ้าหน้าทีเก็บความสงสัยมาทั้งวัน..

..โธ่! พี่ น่าจะถามตั้งกะแรก..มันเป็นแบบนี้ทุกทริปล่ะค่ะ..เพราะเวลาติดต่อ จะดูเหมือนพวกที่ไม่ค่อยได้เดินป่าเท่าไหร่..ทั้งลูกหาบเจ้าหน้าที่ คอยประกบเพียบ..ปลอดภัยไว้ก่อน..

..แล้วสายตา..ฉันเหลือบเห็น พี่เจ้าหน้าที่เริ่มก่อกองไฟ..

.."พี่คะ..ช่วยหุงข้าวให้หน่อยจิคะ.."..

... ... ...

..อันนี้มะชำนาญ ง่ะ..