เพื่อความต่อเนื่อง..>> โปรด คลิ๊ก ตรงนี้ << ซักนิสสส นะคะ ....

"พี่รับเฉพาะทัวร์ รุป่าวคะ..มีอาหารขายมั๊ยคะ.." ....

"มีขายครับ..เชิญๆ ด้านนอกดีกว่าเย็นกว่า.." ฉันเข้าไปถามร้านอาหารไทยร้านแรก..บริเวณน้ำตก ไม่เอาแว้วว ส้มตำ เนื้อเก้ง เนื้อปลา....

"กระเพราไก่ ไข่ดาว ราดข้าว 5 จานโรย..ยั่งด่วนนะคะ" หิววววววุ้ยย....

"เดี๋ยวกินเสร็จ รีบไป หลีผีนะ..ทันมะ..นี่มันเกือบบ่ายสองแว้วว.." ประกาศิตออกมาอีกแระ....

พวกเราทำเวลากินได้เร็วเต็มที่..ก็ร่วมชั่วโมง..นี่เร่งแล้วนะ..ถ้าไม่เร่ง..โน้นนน..ยังอีกยาวนาน....

"ไปเส้นทางที่อยู่ในเรือสั้นที่สุด.." พี่งู เป็นคนกำหนดเส้นทางไปหลี่ผี โดยเลือกเส้นทาง เรือที่สั้นที่สุด..เพราะเรือแล่นช้ากว่ารถ จากเดิม เรากำหนดว่า ต้องลงเรื่อที่บ้านนากะสัง..แต่บ้านแพร้ว (ถ้าฉันฟังมะผิด) จะเป็นจุดที่นั่นเรือเสียเวลาน้อยที่สุด.....

"พบกันอีกครั้ง 5 โมงเย็น เพื่อเข้าปากเซทันมืด..เส้นทาง..มันมืด.." พี่คนขับรถขอความร่วมมือ..หลังจากที่คลุกคลีอยู่กับพวกฉันมา สองวัน ก็พอน่าจะรู้ว่า ถ้าไม่มีกำหนดเวลา มีหวัง เอ้อระเหย นานเป็นชาติ..

เส้นทางเรือที่เลือกนี้สั้นก็จริง แต่พอ ขึ้นบกเราก็ต้องต่อรถอีกครั้ง..เส้นทางนั้น กลับยาว ใช้เวลาร่วม 30 นาที กว่าจะถึงน้ำตก..

"เรามีเวลา ครึ่งชั่วโมงนะ..เหมารถเข้าไปดีก่า.."

" ต่อคนเท่าไหร่คะ..แล้วเหมาเท่าไหร่คะ.." ฉันอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ..

" เหมาไปแหล่ะ..เราต้องทำเวลา.." ParadiseFc อนุมัติเงินก้อนโต 150 พันกีบ สำหรับการเหมาไป กลับ.. ทุกคนรีบโดดขึ้น..

รถก็วิ่งด้วยความเร็วสูงที่สุดเท่าที่จะวิ่งได้ ซึ่งนั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะเร็วกว่า อีแต๊กซักเท่าไหร่..

"มีกี่จุด ที่ถ่ายได้.." เต๋าเริ่มตั้งคำถาม

"ตลอดแนว แต่ที่แน่ๆ..ไปเริ่มจากที่ไกลๆ ก่อนน้า.." ฉันพาเพื่อนๆเดินตรงลึกไปด้ายซ้าย..เป็นแก่งยื่นออกมา สามารถเห็นวิวรอบ 180 องศา..ไม่มีใครบดบัง..

"ถ้าตอนหน้าหนาว ตรงนี้เห็นเป็น แคนย่อนโรยน้า..มีเรือหาปลา..แสงแดดสะท้องเป็นสีเหลือส้ม.." ฉันบรรยายสรรพคุณ

"ป่ะ.." ParadiseFc เร่งให้รีบเดินตาม..ผู้ทำหน้าที่กำกับเวลา..อู้วว์ วันนี้มัยมันร้อนงี้วุ้ยยย..ฉันเดินไปพัดไป..

"สงสัย หลี่ผีเรา โอเวอร์แหง๋ม.." ฉันไม่มั่นใจ เจ้า แมนนวล SLR ตัวนี้เลย..

"แล้ววัดแสงที่ไหนล่ะ.."

"น้ำตก..เราปรับเป็นโอเวอร์..1 สต็อป"

"อ้าว! งั้นก็ขาว.." เง้อ! ParadiseFc สรุปทันที..ใจสลายโรยฉัน ไม่รัย..ดิจิตอลยังมี พอได้ถ่าย..

"ไหง ใครบอกว่า มันจะลดลงเอง 2 สต็อปงัย.."

"ไม่ใช่เรา แน่..นั่นน่ะ..สูตรเต๋า กะพี่เกียรติ" ฉันมอง ParadiseFC โกรธรัยวุ้ย..งง

เกือบห้าโมงแระ..ฟ้ามืดมาแต่ไกล..ฉันละล้าละลัง..ParadiseFc ขึ้นเรือก่อนคนแรก..ฉันติดสอยห้อยตามไปติดๆ..

"เดี๋ยวเราทำถุงชูชีพให้.." ParadiseFc เอาลมใส่ กระเป๋ากันน้ำสีส้ม..ม้วนๆ..ก็กลายเป็นลูกบอลล์ชูชีพก้อนโต..ส่งให้ฉันถือไว้..

ฉันได้แต่มอง ......ไม่ต้องพูดนะ....

"เธอรู้มั๊ย..ที่ฉันอุ่นใจมากที่สุดก็ตรงที่ เธอนั่งอยู่ตรงนี้นี่แหละ..มะใช่ถุงชูชีพ.." ฉันอยากพูดนะ..แต่ขอเก็บไว้ดีก่า..

"ถ่ายรูปชูชีพของเราดีก่า.." คราวนี้ ฉันเขิลได้งัยวุ้ย..วู้วววว..

"พวก รถทัวร์ โดนฝนแน่.." พวกฉันเจอแค่ลมแรงๆ..แต่เมฆดำครึ่งฟ้า..ไล่หลังมาแว้ววว..

นึกไม่ออกเลยว่า ลม คลื่น คนและเรือ เมื่ออยู่ในเวลาเดียวกัน ที่เดียวกันจะเป็นยังงัย..บรื๋อออ..

... ... ...

ขึ้นจากเรือได้ ก็รีบแจ้นเข้ารถ.เกรงว่าเดี๋ยวเจ้าฝนจะตามทัน..แต่กระนั้น พวกเราก็โดนละอองพอให้เย็นๆ

เค้าว่ากันว่า ฟ้าหลังฝน จะงาม..นั่นงัย..

"ฟ้าสวย.." พี่ๆ ตะโกนโหวกเหวก..ตื่นดิฉัน..อะไรสวยวุ้ยยย..

"จอดๆ ค่า.." ปากฉันก็ไหวเท่าสมองน้อยๆ

"ลงถ่ายโรยพี่.." ฉันรีบโดดลงจากรถทันที..ส่ง SONY W50 ตัวน้อย ให้ ParadiseFc ..เค้าต้องการบันทึกภาพโดยเร็ว ความงามมันไม่รีรอใคร..หลังจากนั้นก็ส่งคืนให้ฉัน..แงะกล้องตนเองบันทึก..

"บังมะ.."

อยู่ซะตรงนั้นยังจะหันมาถามได้..

"บังดิ..แต่เราจะถ่ายเธอ กะท้องฟ้า..ไม่ต้องหลีก.."

เส้นทางกลับปากเซ มืดจริงๆ

... ... ...

ทั้งคน ทั้งรถ เจ้าถนน มะมีหลบ

 ชม ปราสาทวัดพู..กันนะคะ

>> คลิ๊ก ตรงนี้ ค่ะ <<