" หวัดดีครับพี่แป๋ม  " น้องชายคนนึง เดินปรี่เข้ามาพร้อมยกมือไหว้

" ค่า หวัดดีค่า " ฉันก็ยิ้มรับไหว้ .. แต่ในใจนึกว่า " ใครวะ .. " ฉันรีบพลิกป้ายกระดาษที่ห้อยคอทันที ..

" อ้าว ! Siampatiot  มาคนเดียวเหรอ "  ยิงคำถามต่อเนื่อง

" ป่าวครับ " แล้วกวักมือเรียก ใครซักคนจากด้านหลัง

แล้วฉันก็รับไหว้ น้องชายอีกคน .. " นาย ศิวะกาบุตร " คุยด้วยนิดหน่อยก็ขอตัว พี่บุปผา ยื่นกระดิ่ง เอ้ย.. ป้ายชื่อใบโตมาห้อยคอ ..

" สวยแฮะ! เดี๋ยวเอาเป็นขอสะสมดีก่า " ก็กะว่าถ้าไปร่วมกิจกรรมด้วยทุกครั้ง มันก็ไม่น่าจะได้น้อยกว่า 12 ใบ ใน 1 ปีนะ อิอิ

" วันศุกร์ .. " อาการดีใจเริ่มกำเริบ .. ตะโกนซะดังเรียกน้องจากท้ายรถ ฉันมีเพื่อนแระ ยิ้มทักนิดหน่อย เลยขอหย่อนก้นซะข้างๆเลย

หลับไป 1 ยก ก็เจอปลุกแรก .. กลิ่นน้ำมันเหม็นซะ .. แต่ก็ยังหลับละลอกจ๋อง .. ตื่นอีกครั้ง .. คราวนี้ ต้องงัวเงียเมาขี้ตา เก็บข้าวของหอบลงรถ

" ไปไหน วางตรงไหน " เดินตามเจ้าวันศุกร์อย่างเดียว .. ปรับสายตาซักพัก ..

รถเสีย .. เดี๋ยวมีรถมาเปลี่ยน รอ... รู้เท่านี้  เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวาลา พวกเราก็สุขสันต์วันเกิดพี่ของฉัน .. พี่ชาลี

หมดพิธี ก็หันกลับ หมุนไปเวียนมา .. พักสายตา ก็มันตี1 แล้วง่ะ มะหวาย ...

กี่โมงก็ไม่รู้ไม่ได้ดูนาฬิกา .. รถคันใหม่มา ก็จัดการ เก็บข้าวของเปลี่ยนที่นอน .. ชัตดาวน์ตัวเองอีกครั้ง ..

แวะรับพี่ Blogger อีก 2 ท่านสายๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ ในส่วนของสุรินทร์ แวะล้างหน้า หากาแฟขนมปังรองท้องก่อนถึง ศิขรภูมิ

" เดี๋ยวเรามีเล่นเกมส์ นะ เกมส์บัดดี้ " ลุงวรนัย นำเสนอเกมส์กระชับมิตร ฉันก็ชอบดิ เกมส์หาเรื่องตีสนิท

มือดีอย่างฉันจับได้ " ชนกานต์ " ใครวุ้ย .. เดี๋ยวมีแนะนำตัว ..

" อ่า! น้องคนนี้ " แล้วหลังจากนาทีนั้นเป็นต้นมา ฉันก็เริ่มหาโอกาส ทันที ..

" ร้านอยู่ด้านหลังสถานีนะครับ .. ข้ามทางรถไฟไป ก็ถึงแล้ว " พี่มะอึกบอกผ่านไมค์

" ป่ะ " รถจอดปั๊บ พะยักหน้าเรียกวันศุกร์ ปรู๊ดดดลง เดินด้วยความเร็วสูง เข้าหลังร้าน ..

วันศุกร์ ปวดฉ่อง อิอิ

ผู้คนล้นหลาม รอนานร่วมครึ่งชั่วโมง ลำเลียงอาหารลงพุงน้อยๆ เสร็จเป็นคนสุดท้ายเหมือนทุกครั้ง ..

คู่บัดดี้ ชนกานต์ ฉันอยู่ตรงไหนนะ .. ไม่มีโอกาสเทคแคร์เลยง่ะ .. เอางัยดี ๆ

รีบขึ้นรถ เดินทางต่อ .. " ปราสาทศิขรภูมิ "

เดี๋ยวเราไป ปราสาทตาเมือนธม ไปเยี่ยมพี่ทหารกันก่อน .

" ร้อน .. " น้องบัดดี้ ชนกานต์ ของฉันอยู่ไหน .. จะร้อนมั๊ยน้า ... ไม่เจออีกแระ ..

แล้วใครเป็นบัดดี้ฉันล่ะ .. มาดูแลฉันหน่อยจิ .. ร้อนจัง

หลังจากมอบของที่เตรียมมา พร้อมสอบถามสิ่งที่ต้องการมากที่สุด ..

" ต้องการเปลมุ้งสนาม กับฟรายด์ชีท ที่นี่ยุงเยอะ มาลาเรียก็มี " พี่ทหารท่านนึงเป็นตัวแทน บอกสิ่งของจำเป็น

พี่มะอึก กะป้ารุ รับทราบ .. พวกเรารับทราบ ..

" โทษ ค่ะ " ฉันเริ่มหาเรื่องคุยกับคู่บัดดี้ .. โดยใช้วิธี เหยีบบเท้าเรยกร้องความสนใจ ในช่วงชุลมุนนี้นั่นเอง .. 

เงียบ .. ชนกานต์ คู่บัดดี้ของฉัน ดึงเท้าหลบ แล้วกระเถิบออกห่าง ..

" อ้าว!  เอ้ย! ... ถ่อๆๆๆๆ " ไม่สำเร็จวุ้ย .. ม่ายรัย เดี๋ยวหาโอกาสใหม่ ..

ลุงวรนัย เริ่มเดินนำมุ่งสู่เส้นทาง .. ปราสาทตาเมือนธม

พวกเราก็เดินตาม ..

จุดแรกที่พี่ทหารกับคุณลุงพาไป ก็เป็นชายแดน ..

( เสื้อสีน้ำตาลเนี่ย น้องชนกานต์ .. เห็นมะ ฉันตามเทคติดๆ แต่ไม่สบโอกาส )

เต้นท์ที่พักริมเขตแดน ..

แล้วเสียงบรรยายของคุณลุงวรนัยก็ เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง ..

ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน มองไป ก็เห็นพี่คนนี้ง่ะ .. ขอซักคลิ๊กแล้วกัน นะคะ

" บัดดี้ ฉันไม่มาดูแลกันโรยนะ .... ใครวุ้ย "

" แล้วน้อง ชนกานต์ ไปไหน .. ป่านนี้ ฉันยังไม่มีโอกาสได้ดูแลเล้ยยย "

 " อ่ะ! คราวนี้ ถึงคราวสองสาวนี่แล้ว"  ยืนล่อเป้าอยู่ได้ไม่ยอมเดิน

... ... ...

ไปต่อปราสาทอื่นกันเถอะ .. หามุมส่งประกวด

..

ตอน ตามรอย ( ๒ ) ความลี้ลับของกลุ่มปราสาทเมืองต่ำ.. คลิ๊กตรงนี้นะคะ