เดี๋ยวบอกว่าเดิน ไป เดี๋ยวบอกว่าขึ้นรถไปดีกว่า .. สรุปกันว่า อากาศเยี่ยงนี้ ขืนเดิน มีเดี้ยง ..

( เพื่อจะให้ได้รับบรรยากาศที่ต่อเนื่อง คลิ๊กตอน ตามรอย (๑) ตรงนี้นะคะ ) ...

รวมพลอีกครั้งต้อนขึ้นรถ ไปได้จุ๋งนุงทิ้งกลิ่นไว้ยังไม่ทันจางหาย ก็ลงซะแระ ..

กลุ่มปราสาทตาเมือน ..

ฉันคลิ๊ก ทันที .. เอาล่ะ ที่นี่แหละ.. เหมาะกับการส่งประกวดยิ่งนัก .. แล้วก็คลิ๊กเผื่อเลือกไป ร่วม 20  ..

เดินตามคุณลุงวรนัย ไม่มีห่าง คลิ๊กไป ฟังไป ..

นึกขึ้นมาได้ .. เอ่อ! น้องชนกานต์ บัดดี้ฉัน น้องคนที่ฉันต้องดูแลเอาใจใส่ไปไหนแระ .. หมุนมองไปรอบๆ .. เดินหา

แล้วใครจับได้ฉันเป็นบัดดี้เนี่ย .. ไม่มาเหลียวแลเล้ยย .. ใจก็นึกต่อไป

" แสงเข้า จากด้านข้าง ประมาณ 45 องศา มุมนี้แหละถ่ายได้ โบเก้ " ฉันเริ่มนึก ถึงคำพูดของคุณย่า ( Blogger ย่าดา ) ของฉันทันที จำได้แค่นี้

" ก็ลองซะ ไหนๆ ก็รู้ทฤษฏีแล้วก็ " ฉันนึกต่อ ไม่ รีรอ ยกเจ้าหนอนน้อย คลิ๊ก ..

" เบลอ " เอาใหม่ ขาตั้งกล้องก็ไม่อามา ใช้ระยะ 300 ดูดเข้า ก็เป็นอันสั่นชัวร์

แต่ผลออกมาก็เป็นที่ถูกใจคนถ่าย อย่างยิ่ง .. ยังงัยซะก็พอทำได้แระ ..

" ขอบคุณมากค่ะ คุณย่า ที่รัก " .. ฉัน บอกดังๆ ในใจ ย่าดา จะรู้มั๊ยคะ ..

พอจะเดินเข้าชม ด้านใน คุณลุงวรนัยก็เดินสวนออกมา .. เป็นอันหมดกัน ฉันไม่ได้เข้า ไปยล..

" หวัดดีจ๊ะ " ฉันทักและยิ้มให้ นู๋บี ( Blogger วิตามินบี ) ที่เดินตีคู่ระยะกระชั้นชิด .. รับยิ้มหวานๆ ตอบกลับ มา

เดินไปพร้อมๆกันที่จุดจอดรถ

" อ่ะ! แป๋ม .. บี มากินข้าว " เสียงพี่มะอึก ตะโกนจากใต้ต้นไม้ด้านข้างใกล้ๆ

" ค่ะ! พี่ " ฉันก็ตอบกลับไป พร้อมกับรับฟังรายการอาหารกล่อง .. " ม่ายกิน ม่ายหิว " ตอบในใจ แต่ตามองไปที่กล่องข้าว เผื่อว่าจะมีอะไรมากระตุ้น ความอยากมั่ง

" แป๋ม มากินข้าวก่อน " คราวนี้เสียงพี่ชาลี ..

" ค่ะ " แต่ในใจนึกสงสัย .. เริ่มให้คะแนน พี่ชาลี 1 แต้มแระ เข้าข่ายบัดดี้

เหตุผลน่ะ เหรอ .. ก็เทียบกับพี่มะอึกงัย เรียกเรากับเจ้าบี .. เค้าเรียก .. " พรางไปทั่ว " .. แต่พี่ชาลี เรียกเราคนเดียว .. อ่ะ ให้1 แต้ม ฟันธง ..

ฉันเริ่มสังเกตุ ..

" เอาคุ๊กกี้ มั๊ย " แน่ะพี่ชาลีมีบริการต่อเนื่อง .. เอาไปอีก 1 แต้ม แต่ก็ไม่ได้ ปักใจ .. " พรางป่าววะ "

รับคุ๊กกี้มา ส่งต่อ ให้เจ้าบี แล้วมองหา บัดดี้ฉัน .. " น้องชนกานต์ ปายหนายวุ้ย " .. อ่า! .. เจอแระ .. แล้วฉันก็เดินตาม

ซ้ายน่ะ คุณป๋า Blogger Dogfriend ขวาน่ะ คุณลูก น้องชนกานต์ บัดดี้ที่ Ch.Minivet ต้องดูแลเอาใจใส่

ส่วนคุณลุงวรนัยเดินตรงกลางน่ะ พราง ไปทั่วเช่นกัน .. ดูแลทู๊กกกก คน ยกเว้น คู่บัดดี้ตัวเอง ... อิอิ

" ถนน สายรุ้ง " ตั้งชื่อนี้ได้มะ .. คิดปุ๊บ ยกเจ้าหนอนน้อย คลิ๊ก .. กดอันเดอร์ ซะ 1 สต๊อป ดำปี๋ .. ช่างมันเอารุ้ง

" ขอให้คนไกล คิด ถึงฉันมั่งนะ " คำอธิษฐานขณะคลิ๊ก

เดินกลับขึ้นรถ เพื่อมุ่งตรงเข้าที่พัก .. โหมด ชัตดาว์น .. เริ่มทำงาน

" ขณะนี้เราก็ได้นำท่านเข้าสู่ที่พักของเราคืนนี้แล้วนะครับ " เสียงประกาศตามสายดังขึ้น ที่จริงน่าจะดังไม่ได้หยุด นับตั้งแต่รถได้เริ่มออกจากกลุ่มปราสาทตาเมือน แต่ระบบฉันเพิ่งเปิดทำงานตอน ประโยคนี้ดังขึ้น ..

" เก็บสัมภาระ เข้าห้องพัก แล้วไปกินข้าวเย็นกัน ตรงนั้น นะครับ " พี่มะอึกประกาศอย่างต่อเนื่อง มือก็ชี้ไปเรื่อย

คุณหนุ่ย ( Blogger มัชฌิมาปกรณ์ ) ก็เหมือนเป็นผู้ช่วยซ้ายขวา คอยประสานงาน แปลไทยเป็นไทย ต้อนพวก เราเข้าแถวรับกุญแจห้อง

" เอาห้องข้างบนนะพี่แป๋ม " เจ้าต๋อย ( blogger วันศุกร์.. สุข ) หนึ่งในสองรูมเมท ของฉันนำ เสนอกะว่าจะรับลมเย็น .. รูมเมทอีกคนก็ เจ้ามิ้นท์ ( Blogger MinMint )  นั่นเอง

" ห้องแอร์ ว่ะ " ยก เป๋าหนักเปล่าๆ อิอิ

เปิดร้านกาแฟสด กันกลางห้อง ระหว่าง รอเจ้ามินท์ กะเจ้าต๋อย อาบน้ำ

" ขอซักงีบแล้วกัน ให้หายเพลีย "

กว่าจะกินเย็นเสร็จ กว่าจะ สะ-เด็ด เข้าวง เสวนา .. ก็คนสุดท้ายอีกแระ ..

รับเสื้อยืดคนละตัว แยกย้ายเข้าที่พัก .. ส่วนพวกเรา เข้าที่พักเหมือนกัน เข้าไปเอาอุปกรณ์ .. จะชงชา

" มะๆ นั่งก่อน " พี่ชาลีเรียก ฉันก็เลยไปเอาเก้าอี้ ขอล้อมวงสนทนาด้วย

สังเกตุเพื่อนๆทุกคน .. ไม่มีการเทคแคร์ผิดปกติแต่อย่างใด ... งานนี้เลยต้องทุ่มคะแนนบัดดี้ให้พี่ชาลีไปอีก 1 แต้ม

แว๊ปเดียว เที่ยงคืน ชาก็ถูกชงไปหลายกา .. แยกย้ายนอนกันได้แล้วม้าง .. คิดแล้วก็ชักชวนรูมเมทลุกขึ้น

" คุณแป๋มครับ เวลานอน ระวังอย่าให้ ศีรษะเย็นนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย "

" เอ้ย! .. " ฉันหันควับ หาต้นเสียง .. ท่านราษีไศล  ( Blogger ราษีไศล ) นั่นเอง ยืนยิ้มแฉ่ง อยู่ในวง .. ไขว่เขว แล้วซิเรา ..

" บัดดี้พรางป่าววุ้ย " .. แต่ก็เอา ประเจิดประเจ้อแบบนี้ เอาไป 5 แต้ม .. ยังไม่ฟันธง .. ยังไม่ตัดพี่ชาลีทิ้ง ..

นาฬิกาปลุกเชื้อชาติทอสับ ก็ดังได้ตรงเวลา 6 โมงเช้า ไล่น้องๆ เข้าห้องน้ำไปก่อน ส่วนฉันนอนต่ออีกนิสส

กว่าจะโอ้เอ้ เสร็จภาระกิจ มิ้นท์ ก็ลงไปที่ทะเลสาปแล้ว .. วันศุกร์รอฉันแต่ก็แยกย้ายกันหน้าตึก .. แยกทางกันชั่วครู่นะน้อง พี่อยากเปิดร้านกาแฟ ชักหิว

เปิดแก๊ส ตั้งกา เล่นเอาซะเกือบไหม้กลชล ..แฮะๆ แก๊สมันแรงง่ะ ..

น้องเชาว์ ( Blogger Siampatriot ) กะน้อง Blogger ศิวะกะบุตร เข้ามาร่วมโต๊ะ พี่ชาลีตามมาสมทบ พร้อมกาแฟสดถุงใหญ่

" กาแฟพี่เก็บไว้ก่อนนะคะ เอาขอพี่ชาลีกินก่อน " พี่บุปผาถือกาแฟสด ติดมือมาร่วมวงด้วย

" พี่ให้เลย .. " พี่ชาลีว่าง้าน .. ธรรมเนียมปกติ ที่การเอาของอะไรมากิน แล้วก็แบ่งๆ กันไป ที่เหลือไม่เอาคืน จะให้แต้มบัดดี้เพิ่มดีมัยน้า ... ยังรีรอ ไม่แน่ใจ .. เอาเป็นว่า ทดไว้ก่อน .. สำหรับกาแฟอร่อยของพี่

ตั้งแต่เมือคืน ท่านราษีไศล ก็ทิ้งคะแนนไว้ 5 แต้ม ไม่มีการทำเพิ่มแต่อย่างใด .. ชักนึกเอะใจ ใครพรางกันแน่ สับสนๆ

" ไปถ่ายรูปหมู่ที่ริมน้ำกันดีกว่า " พี่มะอึกสั่งการณ์ พวกเราเดินตาม

" เห็นฟ้ามั๊ยๆ " ใครไม่รู้ตะโกน

" เห็น ค่า เห็นเยอะแยะเลย คนจุ๋งนุง "

" เออ! เอา .. " เสียงใครก็ไม่รู้ตะโกนอีก " อ่ะ! ถ้าต้องการเห็นคนชัด เดี๋ยว Crop เอาก็ได้ " .. ฉันนึก

" เดี๋ยวเราแวะ ชม ปราสาทบ้านบุ กันก่อน อยู่ในโรงเรียน " คุณลุงวรนัย ส่งเสียงตามสายอีกครั้ง หลังจากใหเพื่อนๆ Blogger ออกมาเล่าเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับตัวเอง ความเป็นมา ความเชื่อถือ และศรัทธา

เดินรั้งท้ายอีกแล้วเรา .. มองคนนู้น มองคนนี้ไปเรื่อย ..

เสียงเล่าเรื่อง บรรยายคุณลุงวรนัย ก็ดังต่อเนื่องไม่ได้หยุด

" พี่ชาลี ถ่ายรัย น่าสนใจ เดี๋ยวก๊อบมุมมั่ง อิอิ " ฉันนึกในใจ

ถ่ายพี่เค้าก่อน แล้วค่อย... ตามรอย

ถ้ายืนตรงที่พี่ยืน .. แป๋มก็ได้รูปนี้แหละ .. ว่าแต่ว่า

" พี่ชาลีคะ .. พี่ได้รูปอะไรคะ ดูมั่งจิ " ถ้าเป็น ParaidseFc ฉันคงขอดูไปนานแล้ว แต่นี่เป็นพี่ชาลี .. เก็บไว้ในใจดีกว่า

เดินวนตามคุณลุง 1 รอบ ก็ได้เวลาขึ้นรถ ไป ปราสาทหินกุฎิฤาษี

" แป๋มไปแกล้งวัว ทำไม " เสียงพี่ชาลี ร้องทัก .. ฉันก็หัวเราะ ..

" ป่าวทำค่ะ แค่เข้าไปใกล้ๆเอง มันทำเป็นกลัว " ปากก็ตอบไป แต่ในใจนึก .. คนเป็นสิบไม่เห็นร้องทัก ทักเราคนเดียว .. ฉันก็เลยเอาคะแนนบัดดี้ยกให้ไปอีก 1 ..

เอ.. แต่น้ำหนักท่านราษีไศล ก็ยังเยอะอยู่น่า .. คนไหนน้อ .." คิดหนัก "

บัดดี้ฉันล่ะ อยู่ไหน .. มองไปๆ นู้นน .. น้องชนกานต์ฉันยืนละเลียดไอศครีม อยู่มุมนู้นนน

จะช้าอยู่ทำไมล่ะฉัน เข้าไปทำคะแนนมั่ง ...

พยายามสบตาน้องชนกานต์บัดดี้ของฉัน น้องก็มองแต่ไอศครีมที่อยู่ในมือ .. ไม่สนใจฉันเล้ยยย

" แท่งนึงค่ะ กะทิ .. "

" เอานี่ พี่จ่ายให้ .. พี่เป็นบัดดี้ "

" เฮ้ย! พี่เฉลยตัวเองแบบนี้ พรางแป๋มแน่นอน ... " คะแนนที่จะให้ ก็ค้างไว้ .. " คิดหนัก ..อีกแระ "

ทิ้งความคิดไว้ชั่วคราว เดินหามุมส่งประกวดดีกว่า ..

" ขึ้นรถ กันได้แล้วคร๊าบบบ .... " พี่มะอึกไม่ได้ส่งเสียงตามสายแระ คราวนี้เล่นตะโกน

" เดี๋ยวเราไปปราสาทเมืองต่ำกัน .. ไปกินเที่ยงที่นั่น "

... ... ...

แล้วรถของพี่ไทบ้านก็นำ.. รถพวกเราก็ตาม อย่างว่าง่าย

... ... ...

ชมบรรยากาศ และความอลังการ์ของปราสาทเมืองต่ำกัน งามแค่ไหนน้อ .. คลิ๊กตรงนี้นะคะ