ความเดิมจากตอนที่แล้ว >> คลิ๊ก <<

8 ชีวิตตั้งวงสนทนาเปิดสภากาแฟ วิภาควิจารณ์เกี่ยวกับสภาพดินฟ้าอากาศ บรรยากาศการนอนกันแต่เช้าตรู่ อีก 2 ชีวิต ยังคุดคู้อยู่คอนโดริมธาร 1 ชิวิตหลับสนิทอยู่เปลบน อีก 1 นอนลืมตาไม่อยากตะกายลง

" พวกมันยังไม่ตื่นกันอีก " เสียงพี่เกียรติเริ่มดังขึ้นเหมือนจงใจจะให้ได้ยิน ไอ้ครั้นจะไม่โผล่ศีรษะออกให้เห็น ก็กระไรอยู่ .. เอาวะ ตื่นก็ตื่น เสียดายก็เสียดาย .. " อยากนอนอย่างนี้อีกนานๆ .. " พลิกตัวจะลง คนเปลบนยังนิ่งไร้วี่แววว่าจะตื่น ..

" โทษ! "

ฉันป่าวตั้งใจนะ เข่ามันไปโดนเอง อิอิ ..  มันจะนอนนิ่งอยู่ได้ไม่ตื่นให้รู้ไป ตื่นกันหมดทุกคอนโดไปเลย

" มิกซ์ เต๋า ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปน้ำตกไม่ทัน " เรื่องอะไรจะปล่อยให้นอนสบาย ฉันก็ตะโกนปลุกที่เหลือ .. ส่วน ParadiseFc เจ้าที่เปลบน .. งัวเงียกลิ้งลงหลังจากเท้าฉันแตะพื้นไม่นาน

ลุงชูเริ่มหุงข้าวในกระบอกไม้ไผ่ให้พวกเรา ส่วนฉันก็เตรียมกับข้าวที่จะต้องทำ .. แล้วก็โยนหน้าที่ปรุงให้นายโดม กับนายบุญ เจ้าหน้าที่ผู้อาสาทำ ..

" พวกผมไม่ไป เดี๋ยวทำอาหารให้แล้วกัน กลับมาจะได้กิน แล้วเก็บของออกเดินทาง "

" สายน้ำแดงแจ๋ .. สูงกว่าเมื่อวานด้วย " หลายคนตั้งข้อสังเกต เพราะพวกเราโดนกองทัพฝนโจมตีตลอดทั้งคืน สภาพน้ำใสๆ ที่ลงเล่นลงอาบเมื่อเย็นวาน เช้านี้ ไม่เหลือสภาพนั้นให้เห็นอีกแล้ว ก้อนหินที่ฉันลงนั่งวักน้ำสาดเพื่อนๆ ตอนนี้ก็ไม่เห็นอีกแล้วเช่นกัน

" จะไปได้มั๊ย จะได้เห็นมั๊ย .. ป่งป๊ง " หลายคนเริ่มคิด แต่มีเสียงนึงดังขึ้น

" ไปกันได้แล้ว " ลุงชูพูดแล้วเดินนำ ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนี้ ..

น้องวิทย์ เจ้าหน้าที่ ตามพวกเราไปด้วยอีก 1 คน เพราะต้องไปขนน้ำดื่มกลับมา ..

" น้ำในธารแดงนี้ ดื่มไม่ได้แล้ว ข้างหน้าจะมีสายน้ำป่งป๊งเล็กที่ใส " ลุงชูอธิบาย

เส้นทางขึ้นสู่น้ำตกป่งป๊งต้องเดินขึ้นเลาะตามสันเขา ลงลุยลำธาร แล้วก็ขึ้นชัน แล้วก็ลงชัน ผ่านป่าไผ่ ผ่านป่าหญ้า ไม่ถึงชั่วโมง พวกเราก็ได้เห็นโฉมหน้าสาวงามกลางไพรลึก " ป่งป๊ง "

แยกย้าย กระจายตามจุด หามุมส่วนตัวแต่ละคน ..

" 4 โมง นะ เราจะออกเดินทางกลับ เดี๋ยวจะไปทุ่งดินขาวไม่ทัน " เสียงบัญชา จากลุงชู

ทุกคนรับทราบ .. แต่โอ้เอ้ ก็คือโอเอ้ .. เดินไปเดินมา 5 โมงเช้าก็ยังไม่ได้หันหลังกลับเลย .. ลุงชู ลุงเจ้าหน้าที่นำทาง เริ่มนั่งนิ่ง ..

" ไปกันได้แล้วมั๊ง " ในที่สุดก็ต้องมี 1 ในโอเอ้ ออกเสียง .. พวกเราก็เริ่มเก็บอุปกรณ์ โบกมือลา ..

" มาทางนี้ ลุงจะให้ดู ห้วย 2 ประสบ "

" เห็นมั๊ย .. สายน้ำสีแดง กับสายน้ำสีขาวใส มารวมตัวกัน " ลุงพูดต่อ

" แล้วทำไมเส้นที่มาจากทางขวาถึงแดงล่ะคะ "

" เส้นทางขวา ต้นน้ำไหลมาจากเขาใหญ่ ซึ่งเค้าขายดิน พอฝนตก น้ำที่ไหลมาก็เลยแดง " ลุงชูตอบคำถาม ( รายละเอียดคำตอบลุงอยู่ใน VDO ด้านล่างค่ะ )

" ไม่รอกันเลยเหรอ " พอฉันหันกลับ .. ทุกคนก็เดินข้ามลำน้ำไปกันหมดแล้ว .. จำได้ว่า ขามากระแสน้ำจุดที่ลงใกล้ๆฝั่งตรงนั้นแรงและลึกด้วย .. ฉันจะเดินกลับเองไหวเหรอเนี่ย จะต้านกระแสน้ำไหวเหรอ .. เริ่มมองหาคนที่จะช่วย .. ไม่เหลือใครแล้ว ณ ตรงนี้ ..

ParadiseFC เดินข้ามจะถึงฝั่งแล้ว ..

" รอเราด้วย .. รอเราด้วยนะ .. ตรงนั้นน้ำแรง " ฉันออกเสียงเบาๆ

เดินก้มหน้าก้มตา พยายามทรงตัว วางเท้าให้มั่นคง ก่อนจะยกอีกก้าว .. ยกไม้เท้าปักทรายให้มั่น ยกเท้าแหวกความเชี่ยวของสายน้ำกวาดเท้าให้พื้นรองเท้าสัมผัสกับพื้นทรายแล้วก้าวตาม ทุกย่างก้าวที่เดินไปข้างหน้า ระดับน้ำก็สูงขึ้นเรื่อยๆ

" อะจึ๋ย! เอวแล้ว " ยิ่งก้มมองสายน้ำก็ยิ่งเซเสียหลัก เกิดอาการวิงเวียนตาลาย

" อ่ะ! " เสียงคุ้นๆ ฝ่าสายน้ำ .. ไม่ว่าจะเบาแค่ไหนฉันก็ได้ยินมันชัดเจน เสียงนี้แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย เงยหน้ามองเจ้าของเสียงพยายามสบตา ยิ้มให้

ปลายไม้ไผ่ ยื่นมาให้ฉันเกาะ ตรงกระแสน้ำเชี่ยวพอดี ParadiseFc รอฉันที่จุดนั้น .. จุดที่ฉันภาวนาต่อสายน้ำ .. " รอเราด้วยนะ .. ตรงนั้นน้ำแรง "

หรือว่า มนต์รันตีมีจริง .. งั้นลูกขอ ..............

" แย่แล้ว น้ำเข้าถุงกล้อง " ฉันยกถุงในกระเป๋าเทน้ำทิ้ง

" อ้าว! แล้วมันอยู่ตรงไหนล่ะ "

" ในกระเป๋ากางเกง เมื่อกี้ลุยน้ำลึก คิดว่าไม่น่าซึมเข้าได้ มันเป็นถุงซิป แต่มันเข้าไปแล้ว "

" เปิดยัง อย่าเพิ่งเปิดนะ " ParadiseFc แนะนำ

" เอาไปผิงไฟ " พี่เกียรติแนะมั่ง

ฉันเริ่มแกะ เอาการ์ด เอาถ่านออก .. " ยังแห้งนะ " เงยหน้ามอง เพื่อนๆที่เริ่มมุง นายโดมรับภาระ นำเจ้า Sony ตัวน้อยที่สำลักน้ำไปปฐมพยาบาลเบื้องต้น ทั้งเป่าทั้งเช็ด สุดท้ายก็ถึงขั้นตอนอยู่ไฟ

" ตัวนี้แหละที่จะให้โดมช่วยอัด VDO ตอนที่พี่ๆเค้าล่องแก่ง .. สงสัยจะไม่ได้ใช้แล้วมั๊งเนี่ย " ฉันบอกกับโดมเจ้าหน้าที่ .. ปลงกับความสะเพร่าของตัวเอง

( คอนโด .. )

( พี่เกียรติ เฝ้าไข้เจ้า Sony ตัวน้อยอย่างใกล้ชิด )

( 6 ทหารเสือ .. สมาชิกถาวรโอเอ้ )

( ภาพนี้ เจ้า BlueMagpie คลิ๊กให้ .. ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมไม่ตั้งขาตั้งจะได้ครบทีมโอเอ้ ..)

" ทีมอื่นๆ เค้าออกเดินทางขึ้นทุ่งดินขาวกันกี่โมง "

" 10 โมง "

" แล้วเค้าถึงกันกี่โมง "

" 4 โมงเย็น " ลุงชู กะนายโดมช่วยกันตอบข้อซักถาม

" แล้วโอ้เอ้อย่างเราๆ เราออกเดินทางตอนเที่ยงเนี่ย จะถึงกันกี่โมง " ไม่มีเสียงตอบ เพราะจะถึงกี่โมงก็ช่าง ยังงัยมันต้องถึงอยู่แล้ว ..

( ต้นไม้ยักษ์ .. จำชื่อไม่ได้แล้ว มีบันไดปีนขึ้นด้วย ลุงชูเล่าว่า เอาไว้ปีนขึ้นไปตีผึ้ง )

( จุดทางราบที่สุดหลังจาก เดิน 1 ชั่วโมงผ่านไป ด้วยเส้นทางที่ขึ้นเรื่อยๆ .. ตามที่ลุงชูบอก แล้วมีภาพประกอบเป็น มือของลุงที่ตั้งมากกว่า 45 องศา )

" สายน้ำตกเส้นนั้น เห็นมั๊ย " เจ้าโดมชี้ให้ดู สายน้ำที่ยิ่งใหญ่ไหลเป็นทาง ที่เทือกเขาด้านหน้า

" ใช่ต้นน้ำป่งป๊งมั๊ย .. "

" ไม่แน่ใจ .. คงต้องไปเดินสำรวจ " ฟังดูเหมือนคำเชื้อเชิญยังงัยไม่รู้ ฉันมองท่าที สมาชิกโอเอ้ ท่านไหนสนใจเส้นทางผจญภัยสายนี้มั่ง

ทุกคนมองภาพเบื้องหน้า .. นิ่ง ..

" เอาทุ่งดินขาวให้ถึงก่อนเหอะวะ .. ค่อยว่ากัน " ฉันตีความหมายออกมาแบบนี้ ไม่รู้จะผิดมั๊ย

( ความสูงใหญ่ของต้นไม้ที่นี่ )

" ม่ายเอาแล้ว ไม่หยุดพักกันมั่งเหรอ หิวแล้วโว้ย! ต้มมาม่ากินกันเหอะ " ฉันเริ่มตะโกน เดินตั้งกัเที่ยงหยุดพักครั้งเดียว ข้าวก็ยังไม่ได้กิน หิวก็หิว

" เออ! มาม่าดีกว่า หิวแล้ว " เสียงสนับสนุนของ เจ้าBlueMagpie ..

ทีมงานผู้นำทางเริ่มคิดได้ หลังจากตะบี้ตะบันเดินถึก วางสัมภาระ หยุดพักอีกครั้ง .. คราวนี้ ทุกคนล้มตัวลง เกือบหมดสภาพ ..

" กล้วยตากอยู่ที่ไหน "

" อยู่ในถุงมิกกี้ " ไม่ต้องมีการบอกให้หยิบ ฉันรีบดีดตัวไปที่ถุงนั้นทันที

" มี 8 ชิ้น " รีบแกะ แจกคนละชิ้น ..

" มาม่า ( ต้องลากเสียงยาวๆ แบบวิงวอน ) " ก็กล้วยแค่ชิ้นเดียวจะพออะรั๊ย เมื่อมันหิวจะตาย ..

" เดี๋ยวถึงแล้ว " ฉันมองหน้าผู้พูด .. แสดงว่าต้องอด ( กิน ) .. ทน ( หิว )

" ป่ะ! อีก สองเนิน "

" เอ้ย! น่านมันหมายความว่า เราต้องลงแล้วก็ขึ้นเรื่อยๆอีกเหรอ .. " ไม่มีคำตอบ ..

เกือบ 5 โมงเย็น พวกเราก็เลือกทำเลสร้างคอนโดกันได้

" จุดนี้ กระทิงนอน "

" อ้าว! แล้วคืนนี้พวกมันจะนอนที่ไหน ถ้ามันกลับมา จะทำงัยวุ้ย " เริ่มกลัว นึกถึงเรื่องเล่าระหว่างทางของเจ้าโดม " ถ้าผู้ชายนะ มันแค่ขวิดไล่ แต่ถ้าผู้หญิงนะ มันเจอมันเอาตาย "

" คืนนี้เราจะอยู่คอนโดเดียวกันป่าว " เริ่มหาเพื่อน

" แยกได้แล้ว .. เมื่อคืนร้อนจะตาย "

" เย้ย! ทิ้งกันเห็นๆ .. นอนคนเดียวก็ได้วุ้ย ไม่เห็นต้องง้อ ไม่ต้องกวนใคร " คราวนี้ไม่แค่นึก พูดออกไปให้ทุกคนได้ยิน

" ไอ้แป๋มมันพูดเหมือนน้อยใจ " พี่ติ๊กบ้านข้างๆวิเคราะห์

" ก็น้อยใจอ่ะดิ .. กลัวโว้ย! แต่ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครรัก " คราวนี้นึกในใจ แต่ที่บอกกลับออกไป " เออ! ดิพี่ "

" อยู่ตรงนั้นก็ได้นี่ ไอ้วิทย์ก็อยู่ตรงนั้น พี่ก็อยู่ตรงนี้ แป๋มก็อยู่ตรงกลาง ไม่มีอะไรหรอก "

ยังไม่ทันตอบว่าอะไร เจ้าโดมกับเจ้าบุญ ก็กุลีกุจอ กางฟรายด์ ผูกเปลให้เรียบร้อย .. ยืนมองเป็นคุณนายอีกแล้วฉัน สบาย แฮะๆ

จุดที่พักใกล้สายน้ำเล็กๆ น้ำใสไหลริน ถูกใจบรรดาคุณชายสะอาดทั้งหลาย ชักขบวนลงเล่นน้ำ .. เปิดสโมสร ก่อไฟไล่คุ่น

อากาศทุ่งดินขาวคืนนี้ 22 องศา สบายๆ ทั้งลมทั้งฝน ก็มาสม่ำเสมอไม่มีขาด

นอนฟังเสียงหญ้าเสียดสีกับเปลไปมา .. " ยื่นมือออกไปเด็ดทิ้งซะดีมั๊ย "

... ... ...

ยังไม่ทันจะตัดสินใจ .. รู้สึกตัวอีกครั้งก็สว่างซะแล้ว

..

..

ชมเส้นทางเดินกลางสายหมอกสายฝนและสายน้ำ .. สักครู่ค่ะ

..

คลิ๊ก VDO ชมบรรยากาศการเดินทางวันที่ 2 ค่ะ

..

..

คลิ๊ก ..

ตอนที่ 1 .. เส้นทางสู่น้ำตกป่งป๊ง 

ตอนที่ 2 .. น้ำตกป่งป๊ง น้ำตกกลางพงไพร และเส้นทางสู่ทุ่งดินขาว ที่ราบสันเขาแห่งป่าตะวันตก

ตอนที่ 3 .. ผจญภัยกลางสายฝนและสายน้ำป่งป๊งที่เชี่ยวกราก

ตอนที่ 4 .. ล่องแก่งสายน้ำรันตี มิตรภาพชาวบ้านกองม่องทะ