" เราต้องเดินกันกี่โมงเนี่ย "

" ราวๆ 10 โมงน่าจะออกเดินได้แล้วนะ ชาวโอ้เอ้ เยี่ยงพวกเราเนี่ย 6 ชั่วโมงถึงป่าวยังไม่รู้เล้ย "

จนแล้วจนรอด กว่าจะกินข้าวเช้า กว่าจะปฏิบัติภารกิจส่วนตัว กว่าจะเคลื่อนพลพร้อมกันที่บ้านแม่จวาง ก็ปาเข้าไป 11 โมงจะครึ่งอยู่แล้ว

บ้านแม่จวาง เป็นหมู่บ้านเล็กๆ หมู่ 8 ต.ท่าสองยาง อ. ท่าสองยาง จ.ตาก

งานนี้ เหล่าคุณลุง คุณป้า ทั้ง 9 ( ก็เพราะเจ้าสมชายลูกหาบส่วนตัวฉันนี่ดิดันมาเรียกสะกิดต่อมจิตสำนึก .. เดี๋ยวผมรอลุงข้างหลังก่อน .. แหม! ฟังแล้วมันน่ากรีดสนั่นลั่นป่า .. ) เดินแบบสบายๆ สะพายแค่กล้อง ( เริ่มจะรู้สังขารตัวเองแล้ว ฮ่าๆ ) .. ลูกหาบทั้ง 8 จัดการให้เสร็จสรรพ ตั้งแต่นำทาง แบกสัมภาระ แล้วก็ทำอาหาร

" อยากเดินเที่ยวแบบสบายๆ อยากนั่งมองตะวันไปเรื่อยๆ กลับเข้าที่พักก็ได้กินค่ะ " ฉัน Order กับท่านรองนายก อบต. ไว้แบบนี้

ติดต่อโทรคุยตกลงเรื่องจำนวนลูกหาบ ค่าอาหาร ค่าแบกสัมภาระ .. " กระจายรายได้ไปเลย .. แก่ๆกันแล้วนิ แบกไปก็ปวดหลังซะเปล่าๆ ต้องเดินเที่ยวกันอีกนานนะ ป่าเขาเมืองไทยจนแก่ตายยังงัยก็เดินไม่หมด อิอิ "

" เจ๊วิกกี้ บอกว่า น้ำทิพย์หมู่ 4 รสชาดเป็นเลิศ .. พี่หามาให้ได้ป่าวคะ " นายจุ่นไปสืบข่าว .. มากระซิบบอกต่อ ฉันก็สั่งดิ อยากให้เพื่อนๆลองของ

" โอ้วว์! หาให้ไม่ทัน เอาหมู่ 8 ไปก็เหมือนกันนะ " ท่านจันทิพย์ รองนายก อบต. ตอบกลับ

" ลิตรเท่าไหร่คะ "

" 20 บาท "

" ง้านเอามา 5 ลิตร .. " แล้วหันไปถาม Paradise FC

" น้ำทิพย์ กินมั๊ย .. 5 ลิตรพอมั๊ย ให้ลูกหาบกินด้วย " ถามไปงั้น ไม่ต้องรอคำตอบ รีบส่งเงิน ให้ท่านรอง

ปรู๊ดดเดียว เจ้าลาน้อย ( ลูกหาบตามคำขอของนายอินเดียน่าจุ่น..ก็ได้ข้อมูลมาจาก GTO อีกนั่นแหละ น้องคนนี้จำทางแม่น ) ก็วิ่งกระหืดกระหอบถือถุงพลาสติกใส่น้ำใสๆแล้วหย่อนลงใส่เข่ง

พร้อมออกเดินทาง .. ยอดเขาลูกนู้นนน เป้าหมาย ..

" แล้วพรุ่งนี้เราจะเดินไปม่อนคลุย ได้ป่าว ใช้เวลานานมั๊ย " ตอนเริ่มเดิน ยังมีแรง ถามเผื่อพรุ่งนี้ก่อน จะไปไหนดี "

" ก็นานเหมือนกัน " นายสมชายลูกหาบประจำตัวฉันตอบ อย่างไม่แน่ใจ เรี่ยวแรงแบบนี้ ใช้เวลาเท่าไหร่ ถ้าเป็นนายสมชายเอง คงแป๊บเดียว

พอเริ่มเดินผ่านทุ่งนาที่เพิ่งเกี่ยวเสร็จเมื่ออาทิตย์ก่อน ไปไม่นาน สมรรถนะร่างกายของแต่ละคนก็เริ่มฉายชัดเจน ..

" สมชายยยย .. รอด้วยยยยย .. พลพรรคยังตามมาไม่ถึงเลย " ลูกหาบทั้ง 7 รวมเจ้าหน้าที่นำทาง เดินนำไปไกล ทิ้งให้สมชาย ลูกหาบนัมเบอร์ 8 ที่ฉันรั้งไว้กับตัวเดินท้ายขบวนอยู่คนเดียว

" ต้องบอกให้ลูกหาบ กับเจ้าหน้าที่แบ่งทีมกันแล้วนะ ไม่ใช่เดินลิ่ว .. น่าน .. พวกนั้นหลงไปทางน้ำตกกันแล้ว " ฉันบอกนายสมชาย ที่ตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นเจ้าหน้าที่นำทาง

นายอินเดียน่าจุ่น ลืมกระเป๋ากล้องไว้ในรถตู้ ต้องย้อนกลับลงไปเอา เพื่อนๆคนอื่นก็ยืนรอ พอเริ่มเดินต่อ ก็คลาดกัน ตรงทางแยก .. ฉัน น้องอุ๋ยน้องใหม่ใสกริ๊ปของชาวโอ้เอ้ กับสมชายลูกหาบส่วนตัวเดินขึ้นเขา ส่วน เจ้า BlueMagpie นำทางเพื่อนที่เหลือเดินไปทางน้ำตก

แต่อย่างไรก็ตาม ParadiseFc ก็ตะล้อม ต้อนกลับเข้าเส้นทางเดียวกัน แต่กว่าจะเจอกันก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งทาง

" ถ้าเห็นนก ตรงไหน ก็ชี้เป้าให้ด้วยนะคะ พี่มองไม่ค่อยเห็น " ฉันก็หวังพึ่งพาเจ้าสมชายเนี่ยแหละ น้องตายังดี .. ไม่เหมือนตาป้าแชแหม มองอะไรไม่ค่อยชัด

เดินขึ้นๆๆๆๆๆๆๆ เกือบจะรู้ชะตากรรมตัวเองว่าจะไม่รอดแน่ถ้าไม่มีระบบลากจูง ..

" สมชาย หยุดก่อนนน " ฉันตัดสินใจเรียกเจ้าสมชายน้องลูกหาบส่วนตัว ยื่นมือให้ ..

" อ่ะ! .. ช่วยลากพี่ขึ้นไปหน่อย ไหวมั๊ย " แล้วหลังจากนั้นเป็นต้นมา เจ้าสมชายก็กลายเป็นหัวรถจักรส่วนตัว คอยลากจูงฉันตลอดครึ่งทาง

" พี่ .. นู้นนน " เจ้าสมชายชี้ไปข้างหน้า แล้วนั่งลง นิ่งๆ ฉันมองไปทางปลายนิ้ว .. โหย! เหมือนว่าเจ้านกจาบปีกอ่อนสีกุหลาบ เป็นฝูงลงที่ดงไผ่ข้างหน้า .. ไม่รอช้า ยกเจ้า SX20IS คลิ๊กทันที เช็คผลประกอบการ .. ชัดไผ่แต่นกเบลอ เฮ่อ!

จุดพักครึ่งทางก่อนจะเดินขึ้นแบบชัน มากๆ .. ลูกหาบก็แสดงฝีมือหุงหาอาหาร มื้อเที่ยงริมธารสายเล็กๆ

เมื่อไม่ต้องทำอาหารเอง พวกเราก็มีเวลาที่จะเดินสำรวจบริเวณใกล้เคียง .. บางคนนอนหลับ บางคนนั่งคุย ส่วนฉันนั่งเฝ้านกอาบน้ำ ..

ลำธารสายเล็กๆ ที่ทอดยาวไล่เรื่อยไปในดงไม้ทึบด้านหน้า เปรียบเสมือนห้องอาบน้ำกลางแจ้งของเหล่านกขี้ร้อนน้อยใหญ่ รวมทั้งเจ้านกแว่นตาขาว พวกนี้ด้วย

" ออกเดินทางได้แล้วม้างงง " บ่าย 3 โมงกว่า พวกเราออกเดินทางอีกครั้ง .. คราวนี้ต้องไปให้ถึงที่พักก่อนค่ำ

" รู้สึกเบาๆ หวิวๆ ยังงัยไม่รู้ " เสียงเจ้าเต๋าพูดตลอดทาง .. ไม่เบาได้งัย สะพายแต่กล้อง อย่างอื่นประเคนให้ลูกหาบแบกเกลี้ยง ..

" เหรอ! ง้านเธอลากเราขึ้นแทนเจ้าสมชายแล้วกัน " หลังจากนั้นเป็นต้นมา เจ้าสมชายก็ปลดสลักปล่อยมือจากฉัน .. แล้วเจ้าเต๋าก็รับหน้าที่แทนทันที ..

" มีเพื่อนดี ก็ยั่งงี้แหละ " ขอบใจนะเพื่อน

" เฮ้ย! จะถึงแล้ว " เจ้า BlueMagpie เดินนำไม่กี่ก้าว หันมาให้กำลังใจ

ตะวันเริ่มจะลับ อีกประเดี๋ยวคงมืด .. แล้วจะเดินกันยังงัย ฉันเริ่มนึก เร่งฝีเท้าก้าวตามแรงดึง

" เราคงจะเดินแบบนี้ได้อีกไม่นาน " ฉันออกปากบอกเป็นนัย สงสัยต้องแขวนนวม

กว่าจะถึงก็เกือบมืด .. หาที่ทำรัง .. หาทีตั้งสโมสร

ข้าวผัดแหนม แกงจืด ถูกลำเลียงตั้งวาง .. น้ำทิพย์ถูกรินลงแก้วรอบวง

จุดเทียน ล้อมวง .. ร้องเพลงถวายพระพร ..

..

ร่างกายที่ปวดเมื่อย ... บิดตัว เหยียดขาทายานวดคลึงเบาๆ เดี๋ยวก็หาย

แต่

" สำหรับใจของฉันที่เหนื่อยล้าล่ะ "

... ... ...

วันนี้ฉันรู้สึกถึงรสชาดนั้นเป็นอย่างดี

..

..

ตัวอย่างยามเช้าที่ม่อนทูเล ..

ติดตามภาพเต็มๆ ตอนหน้าค่ะ

รู้เห็น .. แจ้งเบาะแส .. http://1000eyesnetwork.net ..