( หลายๆคนบอกว่า ถ้าจะให้รู้ว่ามาถึงที่เลย จ้องมาเก็บภาพปรอทยักษ์ตรงนี้ด้วย .. ก็เลย อ่ะ! ซะหน่อย .. )

หลังจากแวะจ่ายตลาดซื้อของสดของแห้ง ผลไม้ที่อำเภอเมือง พวกเราก็แวะเติมพลังกินข้าวเช้า ห่อข้าวเที่ยงที่ตลาดเล็กๆ ตรงภูเรือ หลังจากนั้นก็มุ่งตรงเข้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง

เส้นทางสัญจร 2 ช่องจราจรสวนไปมาได้โดยสะดวก ตัดคดเคี้ยวขึ้นลงตามแปลงที่ดินของชาวบ้านในระแวกนั้น มุ่งหน้าไปสู่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง พื้นดินทั้งบริเวณสองข้างทางในวันนี้เตียนโล่งมีร่องรอยโดนไถเตรียมพื้นดินเพื่อปลูกข้าวโพด บางแปลงก็เริ่มทะยอยเจริญเติบโตบ้างแล้ว

ระยะทางเริ่มไกลขึ้นจากปากทางเข้า จากพื้นดินที่เตียนโล่ง ก็ทึบขึ้นทีละน้อย จนมาถึงที่ทำการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง

ฉันลงไปรายงานตัว จ่ายค่าธรรมเนียมรับบัตรเพื่อยื่นที่ด่านถัดไปอีก ประมาณ 3 กิโล

เมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากด่านตรวจที่สองฉันมองเห็นความแตกต่างจากสองข้างทางในครั้งเมื่อเลี้ยวเข้าเส้นทางนี้ในครั้งแรก

จากพื้นที่โล่งๆ ภูเขาหัวโล้นสุดลูกตา กลายเป็นเส้นทางที่ชุ่มฉ่ำมีร่องรอยของฝนที่เพิ่งจะขาดเม็ด น่าจะเป็นเพราะสองข้างทางเป็นเส้นทางป่าดิบแล้งที่มีเรือนยอดชิดกันบดบังแสงทำให้รักษาความชื้นเย็นภายใต้ร่มเงา

พรรณไม้ในวันนี้ดูแปลกตาไปจากเดือนกุมภาพันธ์ที่ฉันเคยได้เข้ามาชื่นชมความงามในเดือนนั้น

นอกจากกล้วยไม้ที่มีความแตกต่างในแต่ละเดือนแล้ว ดอกไม้เด่นในช่วงเดือนแห่งความรักก็จะเป็น กุหลาบแดง ที่บานสะพรั่งทั่วบริเวณชายป่า ดอกกุกลาบขาวที่บานสะพรั่งทั่วลานพรพมจรรย์

ส่วนในยามนี้ ปลายเดือนมิถุนายน ฉันมาเพราะดอกเปราะภูที่บอบบาง บานสะพรั่งล้อสายฝนและสายหมอกทั่วลานหินและตามแนวชายป่า

เอ็นทรี่ดอกเปราะภูสีชมพูล้วนๆ.. คลิ๊กที่ตรงนี้ค่ะ

หลังจากที่ขนสัมภาระเข้าบ้านพัก วันนี้ทางเขตได้จัดห้องให้พวกเราพักที่บ้านพักกุหลาบแดง นอกชานกว้างขวางอยู่ระดับเดียวกับยอดไม้เหมาะแกตั้งวงจิบกาแฟ ดูนกเป็นอย่างยิ่ง

นกศิวะปีกสีฟ้า นกเอี้ยงถ้ำ นกนิลตวาใหญ่ นกแว่นตาขาวสีทอง นกกระรองทองแก้มขาว ป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ ดอกหนวดปลาหมึกที่มีมากมาย บริเวณที่พัก

" นกกางเขนน้ำหัวขาว " น้องป่านได้ยินเสียงก็ Iden ได้ ฉันรีบหันไปมองจุดที่มาของเสียง แว๊ปๆไม่ชัดเจน

ฉันกับน้องป่านเดินไปทางบ้านพักรองผู้ว่าที่อยู่ด้านใน นอกชานของที่พักยื่นเข้าใกล้ลำธารเบื้องล่าง เสียงน้ำไหล กลบเสียงอื่นๆโดยสิ้นเชิง แต่ก็ไม่สามารถกลบเสียงเจ้านิลตวาใหญ่ที่แหกปากร้องแข่งกับเสียงของสายน้ำ

น้องป่านได้รูปเจ้านิลตวาใหญ่ตัวผู้ที่สวยงาม ส่วนฉันแค่หาเจอ กว่าจะคลิ๊กหาโฟกัสได้ เตรียมกดอีกครั้งก็บินไปแล้ว

" ออกเดินตอนนี้กว่าจะกลับก็ 4 โมงเย็นนะ ถ้าไม่รวมโอ้เอ้ " ฉันพูดขู่ คิดว่าจะไม่มีคนเดิน

ฉันเริ่มขี้เกียจ อยากจะนอนตรงนอกชานบ้านนี้แหละเย็นสบายมากๆ จนแล้วจนรอดคำขู่ไม่ได้ผล หลายเสียงลงมติกันว่าวันนี้เราจะเดินรอบใหญ่ เส้นทาง ผาสมเด็จ รอบนี้ราวๆ 8 กิโล

น้ำ อาหารเที่ยง ต่างคนต่างถือ ทะยอยเดินตามเส้นทาง เจ้าหน้าที่เดินนำพร้อมบอกชื่อพรรณไม้นาๆชนิดที่เราพบระหว่างทาง แรกๆ ฉันก็เดินประกบพี่เจ้าหน้าที่ดีอยู่หรอก ต่อมาไม่นาน ฉันก็กลายเป็นคนรั้งท้ายโดยไม่รู้ตัว

พังพอนกินปู

" เดี๋ยว .. พังพอนกินปู " น้องป่านตาไว ปากก็ไว มือก็ไวเท่าสมองคิด ยกเจ้า 300 F4 คลิ๊กเจ้าพังพอนตัวยักษ์ด้านหน้า ฉันยกตาม แต่ได้แบบเบลอๆ ( ตามภาพ )

" แล้วมันเป็นยังงัย " คนสงสัยเริ่มถาม

" เป็นพังพอนขนาดใหญ่ ที่อาศัยตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ กิน ปลา กุ้ง หอย และสัตว์เลี้ยคลานบางชนิด " น้องป่านอธิบายโดยละเอียด

สองข้างทางเส้นนี้พวกเราจะได้พบ ดอกเปราะภูสีชมพู ชูช่อบานสะพรั่งริมสองข้างทาง ปรับโฟกัสสายตาให้ชัดๆ ก็จะเห็นหญ้าดอกคำเจ้าดอกเหลืองๆกลุ่มละ 3 -4 ดอก ที่พุดขึ้นไม่เป็นระเบียบอยู่หลายกอ ปะปนกับหญ้าข้าวก่ำ และหงอนนาค

พวกเราเดินไปพักจุดแรกที่จุดชมวิว พระอาทิตย์ขึ้น ก็คิดจะลดน้ำหนักสัมภาระที่แบกลง

" กินข้าวเที่ยงตรงนี้เลยมั๊ย หิวกันยัง " ข้าวกล่องที่กระเตงติดเป้ เริ่มเป็นอุปสรรค์ต่อการเดิน แต่เสียงส่วนมาให้ไปกินที่ผาสมเด็จ ฉันก็เลยต้องกระเตงแกว่งไปมาต่อไป

หญ้าข้าวก่ำ

ผาสมเด็จ

แวะพักกินเที่ยงกันที่ผาสมเด็จเป็นชั่วโมง พวกเราก็เดินต่อ

เส้นทางจากป่าโปร่งพรรณไม้เตี้ยๆเหมือนเดิม กุหลาบขาว กุหลาบแดงยังหลงเหลือให้เห็นแต่ที่ละลานตาก็จะเป็น เปราะภูและหญ้าข้าวก่ำ พวกเราเดินเข้าเขต ป่าทึบ

กุหลาบขาว

ดอกหงอนนาค

" เสียงนกกินปลีหางยาวคอดำ " น้องป่านยืนรอเพื่อที่จะได้เห็นตัว

" นั่นงัย " ฉันก็อาศัยพึ่งใบบุญน้องป่าน มาเที่ยวนี้เห็นนกเพียบ

เดินต่อยังไม่ทันได้ออกทุ่งโล่ง พวกเรา ซึ่งได้แก่ น้องป่าน และฉันก็ต้องหยุดลง มีเวปนกเข้ามาบริเวณเส้นทางเดินของพวกเราพอดี

" พวกเราโดนล้อม เป็นที่เรียบร้อยแล้ว " ทุกครั้งที่ฉันโดนล้อมแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าใจของฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ครั้งนี้อาการแบบนั้นเริ่มอีกแล้ว

" ใจเย็นๆ คราวนี้น้องป่านมาด้วย เราจะได้รู้จักพวกมันเกือบทุกตัวที่ได้เห็น " ฉันปลอบใจตัวเอง รักษาระดับการเต้นของหัวใจไว้ได้ ยกไบนอคส่องดูเรียงตัว

" นกติ๊ดแก้มเหลือง นกกระจิ๊ดหางขาวเล็ก นกจับแมลงหัวเทา นกกินแมลงหัวสีทอง นกหัวขวานจิ๋วท้องลาย นกอีแพรดคอขาว " น้องป่านขานทีละตัว ไล่ตามเจ้าของชื่อที่โฉบเข้ามาเกาะ วันนี้ฉันดูนกได้สนุกมากๆ อาจเป็นเพราะน้องป่านที่ตาไว Iden ได้เร็ว

พอเวปนกเริ่มซาลง เสียงที่ร้องเซ็งแซ่จางหายไป ฉันก็เริ่มมองอย่างอื่นรอบตัว

วันนี้พี่เต็งพ้ง เดินไกลกว่าคนอื่น เพราะต้องเดินย้อนไปมา ตามพวกเราที่เดินช้า กว่าจะถึงทุ่งโล่งเส้นทางนี้ฉันใช้เวลาเป็นชั่วโมง

นกโพระดกคอสีฟ้า

เดินเลาะหน้าผา ตัดผ่านทุ่งโล่งลานหิน เส้นทางเดินชื้นแฉะน้ำขังบังร่องรอย รอยเท้าไดโนเสาร์

 ( ภาพนี้ท่านพี่เต็ง คลิ๊กมา over ขาวจั๊วะ ด้วยความรู้เท่าหางอึ่ง บังอาจใช้อภินิหาร Photoshop ดันออกมาได้แค่นี้ค่ะ )

จากทุ่งโล่ง ตัดเข้าป่าดิบอีกครั้งเส้นทางตามลำธารกลุ่มหินที่เดินผ่านมีมอส ตะใคร่น้ำเกาะเดินลื่นไถลกันถ้วนหน้า

ตามที่ตกลงพอถึงถนนใหญ่ก็เรียกรถตู้มารับ เดินกันไม่ไหวแล้ว ขี้เกียจ

นกปรอดภูเขา ( วันนี้ ถ่ายนกได้ตัวเดียวที่ดูเป็นนก ฮ่าๆ นอกนั้น เป็นวิญญาณ เบลอๆ )

เกือบๆ 5 โมงเย็น ท่านพี่เต็ง วันศุกร์ก็เริ่มเข้าครัวทำอาหารเย็น

น้องป่าน พี่สุ และฉันเดินป้วนเปี้ยนแถวๆครัว พี่นิด พี่กอล์ฟ มินมิ้นท์ ไปดูตะวันตกดิน

พอได้เวลาตั้งโต๊ะทุกคนก็มาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

น้ำที่พักไม่ไหล ก็เลยต้องใช้สอยอย่างประหยัด ลองใส่กะละมัง หลายคนสมัครใจเดินไกลไปอาบที่หน่วย

ส่วนฉันขี้เกียจมากๆอาบ 3 ขันเป็นคนสุดท้าย

แง้มประตูห้องน้ำให้แสงรอดออกมานิดหน่อย ปิดไฟเดินขึ้นที่นอน กวาดตามองรอบๆตัว

... ... ...

ทำไมคืนนี้ ใจมันหวิวๆชอบกล

รู้เห็น .. แจ้งเบาะแส .. http://1000eyesnetwork.net ..