สายฝนที่โปรยปรายตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนการเดินทาง ไม่ได้ทำให้ฉันต้องเปลี่ยนแผนการเดินทาง สุดสัปดาห์นี้แต่อย่างใด ในทางกลับกัน มันกลับทำให้ฉันเพิ่มเป้าหมายของการมาเยือนถิ่นนี้อีกหนึ่งอย่าง .. ทะเลหมอก

สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่ 2 แล้วของการเดินทางไปดูเหยี่ยวที่อพยพผ่านยอดเขา แห่งอำเภอปะทิว จ.ชุมพร

ฉันนัดเพื่อนๆทั้ง 7 ที่ ปตท วิภาวดีที่เดิม รถตู้พาหนะก็คันเดิม พลขับก็คนเดิม แต่สมาชิกร่วมทริป เปลี่ยนใหม่เกือบหมด การเดินทางในคราวนี้เลยทำให้ ฉันวางใจหลับสบายไม่ต้องคอยบอกเส้นทาง ลืมตาอีกครั้งนู้นน .. Earth's Camp ที่พักค้างคืนที่ชุมพร เอาราวๆ เกือบตี 3

( Station 2 .. อยู่เลยบันได 99 ขั้น )

เส้นทางเดินขึ้นมีรอยเปียกชื้น ของฝนที่กระหน่ำเมื่อคืน ทำให้เดินยากขึ้นเล็กน้อย ยังไม่ทัน 7 โมงพวกเราก็เดินมาถึง Station 2 ฉันมองไปรอบๆ .. ซึมซับบรรยากาศ ทิวทัศน์ที่คุ้นเคย ..

" ฝูงหนุ่มหน้าตี๋ ( เหยี่ยวนกเขาพันธุ์จีน ) วันนี้จะโฉบมาให้ฉันเห็นบ้างมั๊ยนะ " ฉันนึกแว๊ปขึ้นมา ด้วยลักษณะเฉพาะตัวของเค้า ความเร็วความคล่องตัว สายตาที่คมคาย พวกเค้าเป็นหนุ่มที่มีเสน่ห์เฉพาะตัวที่ฉันหลงใหล ใจแทบจะละลายทุกครั้งเมื่อได้ประสานสายตา

" เงียบ เนอะ " สถานการณ์ ทั้งลม ทั้งเหยี่ยว สงบนิ่ง จะมีอยู่อย่างเดียว ร้อนระอุตั้งแต่เช้า ฉันกับพี่เหน่อ ( น้าชอ. @ Savebird ) แวะพักที่จุดนี้ก่อน ส่วนที่เหลือแรงยังดี เดินขึ้นยอด

( กลุ่มพี่คนหาดใหญ่ หรือ C&W ชมส. แห่ง Savebird.com และปลัดปู )

จุดนี้เป็นจุดที่ดีที่สุด สำหรับนั่งเฝ้าเก็บภาพนกระยะใกล้ๆ ทีละตัว .. คราวหน้า อยู่ตรงนี้บ้างแระ แล้วใครก็อย่าชวนขึ้นล่ะ ฮ่าๆ เดี๋ยวเขว เห็นแต่วิวอีก

อ่ะ! เนี่ยดอกอะไรกันแน่คะ .. วานผู้รู้ช่วยมาบอกทีค่ะ

เบลอๆ .. ตัวนี้เด็กญี่ปุ่นป่าวคะ

จากตีนภูที่แดดจัด เดินขึ้นไม่นานฝนก็เริ่มลงเม็ด และหนาขึ้นเรื่อยๆ กลุ่มถ่ายภาพ พี่ ป้า น้า อา ที่ขึ้นมาปักหลักแต่เช้าตรู่เริ่มหาที่กำบัง

ส่วนพวกเรามีสโมสรหลังใหญ่คุ้มกะลาหัว บ้างก็นั่ง บ้างก็นอน ส่วนฉันสบายๆ จิบกาแฟ นอนรอฟ้าโปร่ง

ถ่ายเหยี่ยวไม่ได้ ก็ถ่ายคนถ่ายเหยี่ยวแล้วกัน วันนี้สีสรรมากมาย บรรยากาศเย็นสบาย เปียกๆแห้งๆ

ฝนหายฟ้าเปิด แดดออก ฝูงเหยี่ยวนกเขาพันธุ์จีน ก็ร่อนมาตั้งวงใกล้ๆ

หนุ่มจีน ที่ย่องเข้ามาเมียงมองพวกเราใกล้ๆ

ทั้งโดนยิง โดนส่องพรุนไปทั้งตัว

เอ้า! ใครจะดูก็ดูไปตามสบาย ส่วนฉันจะจิบกาแฟ .. รอคอยการมาของใครบางคน

นกเงียบ .. นอนบ้าง กินบ้าง วันนี้เพื่อนบ้านใจดี ให้มะม่วงเปรียวปรี๊ด .. ถูกใจหลายคน

วันนี้ .. ฝนตก แดดออก หมอกลงขาวโพลน มองไม่เห็นหยี่ยว

... .. ...

.. แต่ฉันกลับรู้สึกว่า . ฉันเห็นหัวใจของฉันนะ ..

หัวใจรัก ของฉัน .. ที่สูญหายไปเป็นเวลานาน

..

เช้านี้หมอกลงหนาตามากเป็นพิเศษ ความหวังของฉันที่จะเห็นทะเลหมอกที่เขาดินสอ เริ่มกลับมาอีกครั้ง ..

ข้าวต้มพุ้ย ที่รายล้อมด้วยกับหลายอย่างถูกลำเลียงลงพุงอย่างรวดเร็ว ปาท่องโก๋ กาแฟรีบยกซด หยิบอุปกรณ์เคลื่อนพล ตรงสู่เขาดินสอ ..

วันนี้หลายคนอาสาอยู่เฝ้า Camp น้าชอ พี่หนึ่ง Straybird ขวัญใจฉันออกตัวเป็นคันแรก ฉัน พี่เต็งพ้ง วันศุกร์ เจ้าป้อม ค่อยๆอุ้ยอ้าย ตามหลัง .. ก็วันศุกร์มันตุ่ยๆ เจ้าป้อมมันก็เอาแต่เดินตามคนแปลกหน้าไปเก็บกระเต็นหลังดำ กว่าจะรู้ว่าตามคนผิด ก็นู้นนน ..

เช้าวันนี้ปลัดปูพาเด็กๆและผู้ปกครองโรงเรียนลูกชายขึ้นศึกษาธรรมชาติ ..

" เฮ้ย! เดินเร็วๆ อายเด็กมัน " ฉันบอกผู้เดินตาม แต่จริงๆเตือนใจตัวเองมากกว่า หอบจนลิ้นห้อยถึงเข่าแล้ว เดินนำไปไม่นานเสียงเด็กๆก็ดังไล่หลัง .. ใจก็นึกทันที .. ปล่อยคลื่นลูกหลังมันแซงไป .. ปลง

อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าสีฟ้าจัด แดดเริ่มออก พระอาทิตย์ขึ้นไปไกลแล้ว .. สภาพแบบนี้ เดี๋ยวเหยี่ยวคงตื่นนอน ร่อนมาทางนี้มากมายแน่ ใจฉันนึก .. แต่ไม่นาน

" เฮ้ย! เหมือนภูเขาไฟเลย " หมอกเคลื่อนตัวจากแผ่นดินไหลลงทะเลและจางหายไปด้วยความเร็ว

ฉันรีบเปลี่ยนเลนส์ทันที 300 ที่ติดปลายกล้องตัวน้อยๆ ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว นาทีนี้ .. วายกระจายเท่านั้น ทิ้งกระเป๋าเป้ เร่งฝีเท้าขึ้นยอดโดยเร็ว ..

" เดี๋ยวเหมือนเมื่อวาน กว่าจะขึ้นถึง หมอกก็จางหาย "

จาก Statio 3 เปลี่ยนจุดเป็น Station 4 หมอกก็ยังไหลมาเรื่อยๆ ..

" ด้านบนมีอีกมั๊ย " พี่หนึ่ง Straybird ยังเสพบรรยากาศไม่อิ่ม ไคว่คว้าหาเพิ่มอีก

" ข้างบนมีอีกนะคะ สวยกว่านี้ " ฉันบอก .. แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ พี่หนึ่งก็ กลับหลังหัน พุ่งทะยานทิ้งโค้งหายวับ .. ส่วนฉันออกเดินไปเรื่อยๆ " เดี๋ยวก็เจอกัน " ทิ้งน้าชอ ไว้ที่ Station 3 .. พี่แกหมดแรงข้าวต้ม 2 ชามแค่นั้น .. ส่วนท่านพี่เต็ง ก็ทำทีเฝ้า Station 4 กับสาวแหม่ม

หลังคา Station 4

ใช้เวลาอยู่บนยอดไม่นาน หมอกก็จางหายไป แดดเริ่มจ้ามากขึ้น ความงามความตื่นเต้นที่ได้เห็นเมื่อครู่ ยังฝังตรึงไม่จางหาย ความปรารถนาสิ่งที่ 2 ผลุดขึ้นมาอย่างกระชั้นชิด ..

" เหยี่ยวตื่นกันยัง .. "

Station 4

Station 3

ผู้ปกครองและเด็กๆ ที่มาร่วมศึกษาธรรมชาติ ดูเหยี่ยวที่เขาดินสอ

บรรยากาศเงียบสงบ เข็มตกแทบจะได้ยิน ฉันมองออกไปไกลๆ กลุ่มเมฆเทาเข้มค่อยๆ ใกล้เข้ามา .. " เหยี่ยวติดฝนอีกแล้ว " ฉันนึก

" เอ้ย! ด้านหลัง " แป๊บเดียว เจ้าตัวเป้าหมายก็ทะยานผ่านหลัง Station อย่างรวดเร็ว จนพวกเราแทบจะหยิบกล้องลั่นชัตเตอร์ไม่ทัน ..

มีช่วงเวลาให้ระทึกใจไม่นาน บรรยากาศก็กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง ..

" แป๋มมมม .. บนหัววว .... เห็นยางงงงง " เสียงท่านพี่เต็งตะโกนแหวกอากาศลงมาจาก Station 4 พวกเราก็โผล่ออกมาดู เพ่ง เพ่ง

" อ่า! เห็นแล้วพี่ " ฉันตะโกนกลับ ฝูงเหยี่ยวนกเขาพันธุ์จีนเป็นร้อยๆ ร่อนอยู่เหนือกลุ่มเมฆด้วยความเร็วสูง

และหลังจาก 10 โมงเช้าเป็นต้นมา ทุกครั้งที่ฉันเงยหน้ามองฟ้า ฉันก็จะเห็นฝูงเหยี่ยวนกนักล่าทะยานด้วยความองอาจ ทุกครั้งไป

กลุ่มนี้ก่อตัวระดับสายตา

พี่เหน่อ กับพี่หนึ่งแยกตัวไปดูวาฬนานแล้ว .. วันศุกร์กับเจ้าป้อมไปหาสีชมพูสวน .. พวกน้องๆ TRG จากเขาเรดาห์ ตามมาสมทบ

Station 3 บางครั้งบางช่วง รู้สึกเงียบเหงา บางช่วงครึกครื้น

.. และในบางเวลาแห่งการรอคอย มันทำให้ฉันรับรู้ว่าเค้ายังคงอยู่ในใจของฉันเสมอ ..

..

ถึงแม้ว่าการมาพบแต่ละครั้ง .. จะเป็นได้แค่ .. มอง .. และเก็บความทรงจำไว้ในส่วนลึกของหัวใจเท่านั้น

..

..

รู้เห็น .. แจ้งเบาะแส .. http://1000eyesnetwork.net ..