ไปรัฐกะเหรี่ยง..ตอน เยี่ยมชมบ้านกะเหรี่ยง

          วันที่สองของทริปไปรัฐกะเหรี่ยง-รัฐมอญ ประเทศเมียนมา เราเดินทางจากเมืองไจก์ปุนมาถึงเมืองสะเทิมหรือที่พม่าเรียกว่าเมืองตะโตง (Taton)ซึ่งยังอยู่ในรัฐมอญ เมืองสะเทิมหรือสุธรรมวดีในตำนานเคยรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาจนกระทั่งพระเจ้าอนิรุทธ์หรืออโนรธาแห่งพุกามยกทัพมาตี แล้วนำผู้คน และสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนา คือ พระไตรปิฎก รวมทั้งพระเจ้ามนูหะกษัตริย์แห่งสะเทิมกลับไปพุกามด้วย คนมอญหรือพม่าจึงถือว่า เหตุการณ์นี้เป็นการปรากฏขึ้นของพระพุทธศาสนาที่แพร่หลายในสังคมพม่าเป็นครั้งแรกและเจริญสืบเนื่องมาจนทุกวันนี้ สัญลักษณ์ของเมืองจึงทำเป็นรูปคัมภีร์พระไตรปิฎก                          (ขอบคุณข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต)

         เราแวะหลายวัดเพื่อไหว้สักการะพระพุทธรูป ชมเจดีย์ใหญ่และวิหารที่งดงามอันแสดงถึงศิลปวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่และความเจริญรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาของอาณาจักรมอญแต่ในอดีต

วัดฉ่วยส่าหย่าน

มีทางรถไฟด้วย ไปย่างกุ้งได้ ในอนาคตมีแนวคิดที่จะสร้างไปถึงเมืองเมียวดี สู่แม่สอด

               ยามบ่ายสอง หลังจากที่เราออกจากวัด ฉ่วยส่าหย่าน (Shwe sar yan) ในเมืองสะเทิม และกำลังเดินทางต่อไปยังเมืองเมาะลำไยน์ เมืองหลวงของรัฐมอญ ระหว่างทางจะเห็นบ้านของชนชาวมอญและกะเหรี่ยงแฝงตัวอยู่ในดงไม้ร่มรื่นตลอดเส้นทาง เช่นเดียวกับถนนที่มีต้นไม้สองข้างทางตลอดสลับกับทุ่งนี้ที่น้ำเจิ่งนองเขียวขจีสุดลูกตา

เราจึงแวะเยี่ยมชมบ้านกะเหรี่ยงหลังหนึ่งซึ่งเจ้าของบ้านนี้เคยมาทำงานที่เมืองไทย เธอพูดไทยได้ชัดเจนและดีใจที่เราแวะมาเยี่ยมบ้าน

      บ้านของชนชาติกะเหรี่ยงจะสร้างด้วยไม้เป็นบ้านยกสูงจากพื้นมีใต้ถุนและมีบันไดขึ้นบนบ้าน เราแวะไปชมกันเลยนะคะ

เราเจอกันคุณยายอายุ อายุแปดสิบปีกว่าแล้ว เป็นแม่เฒ่าของบ้านนี้

พื้นบ้านเป็นไม้กระดาน ทุกคนจะนอนในห้องนี้รวมกัน

การนอนจะเรียงโดยผู้อาวุโสสุด จะนอนซ้ายสุด ที่นอนของคุณยายก็จะอยู่ซ้ายสุดตรงกับที่เป็นหิ้งพระ

หากที่บ้านมีคู่บ่าวสาวเพิ่งแต่งงาน ก็จะมีห้องบ่าวสาวแยกต่างหากบนบ้าน

ห้องครัว จะมีเตาที่ก่อด้วยดินเป็นฐานเตาและใช้ไม้ฟ้นหุงข้าว ทำแกง เหมือนบ้านนอกของไทยสมัยก่อน

เหนือเตาไฟ จะมีหิ้ง ปักษ์ใต้บ้านฉันจะเรียก ส่วนที่อยู่เหนือเตาไฟว่า "ผลา" 

"ผลา" คือ ที่วางของจำพวก อาหารแห้ง หรือเม็ดพันธุ์ผัก อังความร้อนเหนือเตาไฟ

เครื่องใช้ภายในห้องครัวที่จำเป็นและเรียบง่าย

หลังครัวเป็นที่ล้างถ้วย ไม่มีกระไดลงด้านหลัง

ตะเกียงน้ำมันก๊าด สำหรับตามไฟยามค่ำคืน

บ้านฝาไม้ไผ่ขัดแตะ มีใต้ถุงสำหรับเป็นที่ใช้สอย ตากผ้า เก็บข้าวเปลือก

หลังบ้านไม่มีทางลง

บ่อน้ำ ที่เคยใช้ตัก ปัจจุบันได้มีเครื่องปั้มน้ำแล้ว

อีกหลังของลูกอีกคน อยู่หลังบ้าน

ที่โรงเก็บไม้ฟืนให้พ้นฝน

ใต้ถุน ไว้ตากผ้าได้

ใต้ถุน มีเข่งไม้ไผ่สานขนาดใหญ่ ใส่กระสอบข้าวเปลือก

เราได้เวลาต้องกล่าวลาแม่เฒ่าแล้ว ก่อนจะเย็นมาก

เดินทางมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำสาละวินแล้ว

สะพานยาวมาก ที่ทอดยาวเหนือแม่น้ำสาละวินที่กว้างใหญ่มากๆ มองด้วยสายตาใหญ่กว่าแม่น้ำเจ้าพระยาถึงเกือบสิบเท่า

สุดปลายสะพานด้านหน้าคือ เมื่องเมาะลำไยน์ เราจะเข้าที่พัก คืนนี้ เราจะนอนที่เมาะลำไยน์

โอ้ พระเจ้า..เห็นแม่น้ำสาละวินแล้ว แม่เจ้าพระยาของเราเล็กมากไปเลย ดังนั้น ต้องรักเจ้าพระยาให้มากๆ อย่าตัดไม้ทำลายป่านะคะ จะได้มีน้ำเยอะๆ เหมือนพม่า

เราคงต้องจบไว้แค่นี้ก่อนนะคะ พบกันตอนหน้า  ขอขอบคุณค่ะ