โครงการท่าเรือน้ำลึกทวายวันนั้น...ที่ฉันเห็น

          เกือบสิบปีมาแล้ว คุณคงเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับเรื่อง ประเทศไทยมีโครงการที่จะเข้าไปลงทุนเพื่อพัฒนาก่อสร้างท่าเรือน้ำลึกทวาย ในประเทศเมียนมา... ฉันก็ได้ยินแม้ไม่ได้ติดตามข่าวมากนัก แต่ก็อดคิดวาดภาพมโนไปไกลไม่ได้ว่า คงจะสร้างคล้ายๆ ท่าเรือแหลมฉบัง คงมีแรงงานคนไทยไปทำงานที่นั่น และแรงงานชาวเมียนมาที่ทำงานอยู่ในประเทศไทยคงแห่กลับประเทศไปสมัครทำงานก่อสร้างที่ท่าเรือกันเพียบเป็นแน่ซึ่งย่อมเป็นการดีที่ได้ทำงานในบ้านเอง คิดแล้วฉันก็อยากไปดูท่าเรือให้เห็นกับตาสักครั้ง

         ขอเล่าโดยสรุปถึงความเป็นมาของโครงการพัฒนาท่าเรือน้ำลึกทวาย ซึ่งนำข้อมูลมาจากเว็บไซด์ของอำเภอห้วยกระเจา จ. กาญจนบุรี ว่า ...  เริ่มโครงการตั้งแต่ปี 2553 โดยเฟสที่หนึ่ง คือ การสร้างถนนไฮเวย์กาญจนบุรี-ทวาย ในระยะทางราว 160 กม. จากบ้านพุน้ำร้อนถึงท่าเรือทวาย เพื่อเชื่อมต่อเส้นทางขนส่งกับท่าเรือแหลมฉบัง และเฟสที่สอง ก่อสร้างท่าเรือน้ำลึกทวาย และเฟสที่สามคือ สร้างเขตเศรษฐกิจพิเศษ ซึ่งถือว่าเป็นโครงการที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ โดยใช้วงเงินทั้งสิ้น 4 แสนล้านบาท  

         สำหรับท่าเรือน้ำลึกทวายตั้งอยู่ทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพม่า มีศักยภาพในการพัฒนาเป็นท่าเรือน้ำลึกที่สามารถรองรับเรือน้ำหนัก 3 แสนตัน และสามารถเชื่อมโยงตลาดยุโรป แอฟริกา ตะวันออกกลาง และเอเชียใต้ มาทางมหาสมุทรอินเดียและทะเลอันดามัน

          ดังนั้นคาดว่าในอนาคต เมืองทวาย นอกจากจะเป็นประตูเชื่อมสองฝั่งซีกโลกแล้ว ยังเป็นแหล่งลงทุนใหม่ที่มีศักยภาพสูงในกลุ่มอาเซียนในพื้นที่ 4 แสนไร่ ที่มีทั้งโครงการท่าเรือน้ำลึกทวาย (Dawei Deep Sea Port) และเขตเศรษฐกิจพิเศษ (Dewei Special Economic Zone: DSEZ) ซึ่งปัจจุบันยังอยู่ในช่วงการพัฒนาในระยะเริ่มต้น ซึ่งคาดว่าจะต้องใช้เวลานานไม่ต่ำกว่า 10 ปี          (ขอบคุณข้อมูลจากเว็บไซด์ของอำเภอห้วยกระเจา จ. กาญจนบุรี)

          กระทั่งเมื่อต้นปี 2561 ฉันดีใจมาก เมื่อเพื่อนชวนฉันไปเที่ยวทวายกับทัวร์เจ้าหนึ่งเป็นครั้งแรก โดยเดินทางจากไทยทางด่านบ้านพุน้ำร้อน จ. กาญจนบุรี ไปยังเมืองทวาย ซึ่งตามโปรแกรมทัวร์บอกว่าจะพาไปชมโครงการท่าเรือน้ำลึกทวายด้วย แต่พอไปถึงทวายแล้วกลับไม่พาไปตามที่เขียนไว้ ฉันผิดหวังเล็กน้อยครั้งนั้น แต่อย่างน้อยฉันก็ได้เห็นเส้นทางจากด่านบ้านพุน้ำร้อนไปเมืองทวายระยะทาง 160 กม. ว่าเป็นอย่างไร

         ต่อมา ในต้นเดือนพฤษภาคม 2562 ฉันเดินทางไปเที่ยวทวายอีกเป็นครั้งที่สอง โดยคราวนี้เดินทางกับทัวร์ “พี่โบเดีย” เจ้าของเพจ “พม่าพาเที่ยว พาเที่ยวพม่า” ซึ่งเราไปพม่ากันมาหลายทริปอย่างสุดประทับใจ ครั้งนี้ เราเดินทางออกจากประเทศไทยทางด่านแม่สอด เข้าเมืองเมียวดี ผ่าน ผะอาน รัฐกะเหรี่ยง ไปยังเมาะลำไย รัฐมอญ ไปสิ้นสุดที่ทวาย ซึ่งอยู่ในเขตตะนาวศรี และเดินทางกลับไทยทางด่านบ้านพุน้ำร้อน จ. กาญจนบุรี (ดังที่ได้นำเสนอเรื่องราวไว้เป็นตอนๆ แล้วนะคะ กรุณาดูย้อนหลังได้ค่ะ) ตามโปรแกรมจะไปท่าเรือน้ำลึกทวายด้วย ฉันดีใจมาก ที่จะได้เห็นท่าเรือที่ฉันวาดฝันเอาไว้สักที เพราะฉันมโนไว้เยอะ

          เราออกเดินทางจากเมือง "ต่านบิวซายัต" รัฐมอญ (เมืองที่ทางรถไฟสายมรณะมาสิ้นสุดที่นี่) มาถึง "เมืองเย่" ซึ่งเป็นจังหวัดสุดท้ายของรัฐมอญ เพื่อรับประทานอาหารเที่ยง ก่อนที่จะเดินทางต่อเข้าสู่เขตตะนาวศรี ไปยังทวาย ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเขตตะนาวศรี บนเส้นทางไปทวายแต่ก่อนจะเข้าไปเมืองทวาย เราเลี้ยวออกจากถนนใหญ่ที่ลาดยางเข้าสู่เส้นทางดินแดงไปราว 30 กม. ไปยังท่าเรือน้ำลึกทวาย เรามาเที่ยวด้วยกันเลยนะคะ..

การเดินทางจากเมืองต่านบิวซายัตไปเมืองเย่ ระยะทาง 88 กม. ก่อนออกจากเมืองต่านบิวซายัต เราแวะกินทุเรียนเมืองต่านบิวซายัตก่อน (ทริปนี้ชิมทุเรียนทุกเมือง)

 ระหว่างทางเราแวะชม ..เจดีย์ไจก์เดถะมอ ชมความงามของพระสี่ทิศ และพระนอน ที่สร้างใหญ่มากด้วยศิลปะมอญ

ยังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง ถนนหนทาง สีดินแดง ส้ม ก็สวยดีนะคะ

ขนาดยังสร้างไม่เสร็จ ก็อลังการงานสร้างมาก

นางแบบประจำทริป ต้องเก็บภาพ

พระสี่ทิศ งดงาม และยิ่งใหญ่มาก เมื่อเทียบกับคนและรถมอเตอร์ไซด์เล็กนิดเดียว

เมื่อเทียบกับรถบัสของเรา รถเราคันเล็กเท่าไม้จิ้มฟันไปเลย ..แรงศรัทธาในการก่อสร้างพระพุทธรูปของชาวมอญ

พระนอนก็ใหญ่มาก

ยังมีพื้นที่ที่กำลังก่อสร้างอีกมาก หากสร้างเสร็จเมื่อไหร่ ที่วัดนี้จะกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งทีเดียว

เดินทางเข้าสู่เขตเมืองเย่..ป้ายเมืองเย่

วัดสวยประจำเมืองเย่ อยู่กลางเมือง แต่เราไม่ได้แวะวัด

ร้านขายผลไม้กวนในเมืองเย่ มีชื่อ ทุเรียนกวนก็มีค่ะ

เมืองเย่..เมืองเล็กๆ น่ารัก ร้านและบ้านไม้ชั้นเดียว จังหวัดสุดท้ายของรัฐมอญ

เรามาแวะรับประทานอาหารเทียง ที่ร้านข้าวแกงเล็กๆ ร้านนี้ ในเมืองเย่

อยากกินแกงอะไร สั่งมาได้เลย 

สาวๆ ในทริปเรียกร้อง..ขาดไม่ได้ ต้องแวะซื้อผ้าถุงมอญ ..เราแวะที่ร้านนี้

ผ้าซิ่นสีแดง ลายโบราณดั้งเดิม ของชาวมอญ และปะโส้ หรือโสร่งผู้ชายสไตล์มอญ จะมีลายขวางตรงกลาง

โสร่งสีฟ้า ผืนนี้ ที่หุ่น ขอซื้อเลย 

ลายซิ่นมอญ จะเล็กๆ แบบนี้ สวยนะคะ

ผืนนี้ ก็สวย ซื้อค่ะ

เลือกสี ผ้าซิ่น และผ้าที่จะเย็บเป็นเสื้อ ให้สีคู่กัน ส้ม..ม่วง ..จัดไปเลยค่ะ ราคาไม่แพง

ป้ายประตูสิ้นสุดเขตรัฐมอญ แล้วนะคะ...หมดแค่ตรงนี้

อีกด้าน ..ก็เข้าสู่เขตตะนาวศรี หรือมณฑลตะนาวศรี เมียนมาเรียกว่า "ตะนิ่นต่ายี"

คนขับรถต้องลงไปแจ้ง ที่ด่านของเขตตะนาวศรี รายงานให้ทราบ

ผ่านเข้าสู่เขตเมืองทวาย ..สะพานข้ามแม่น้ำทวาย

แม่น้ำทวาย เบื้องล่างนั้น

                จากถนนลาดยาง รถนำเราเลี้ยวขวาเข้าสู่เส้นทางที่จะไปท่าเรือน้ำลึกทวาย เมือเลี้ยวเข้ามาก็เป็นถนนดินลูกรังทันที

เส้นทางไปยังโครงการท่าเรือน้ำลึกทวาย ...เป็นเนิน สูงๆ ต่ำ ๆ ลดเลี้ยวไปมา ตามเนินแล้วเนินเล่า

ว้าว...โน่น เราจะต้องขับรถลงเนินไปยังข้างล่างโน้น

ยังไงๆ ตั้งใจกำหนดไว้ในโปรแกรมแล้ว เราก็ต้องเดินหน้า ...

ตายละซี..มีสะพานเก่าๆ อยู่ข้างหน้า สร้างความตื่นเต้นระทึกใจให้ทุกคนทั้งคันรถ เอาไงดี จะถอยหลังก็ไม่ได้

โอ้โห..จะไปไหวไหมเนี่ย ..หนทางสะพานข้างหน้า อีกยาวไกล จะไป หรือจะถอย คนขับรถใจถึง และอดหวั่นใจไม่ได้

หากสะพานชำรุด ทำไงเนี่ย เบื้องล่าง น้ำล้วนๆ

รถบัสคันใหญ่ ขับไปอย่างช้าๆ เราเดินหน้า ..เสียวเหมือนกัน ว่าสะพานนี้จะผ่านไปตลอดรอดฝั่งไหมเนี่ย

เฮ้อ..โล่งอก..ผ่านสะพานมาได้ ก็มุ่งหน้าจากเนินนี้ไปสู่เนินข้างหน้า

 ระหว่างทาง ไม่มีรถสวน ไม่มีรถตาม ..นอกจาก รถอีแต๋นคันนี้

ข้างทาง ยังเวิ้งว้าง อ้างว้าง

มีถนนลูกรังเส้นนี้ ที่มีเสาไฟฟ้า

พื้นที่เวิ้งว้าง มีฝูงควายหาหญ้ากิน ยังยาก

โอพระเจ้า เจอสะพานอีกแล้ว เล็กด้วย..ลุย

น้ำทะเลขึ้นถึง วิวก็สวยดีนะ

เริ่มมองเห็นอาคาร อยู่ไกล แต่ดูเงียบเชียบมาก

คงเป็นที่ทำงาน

ดูเงียบมาก ไม่มีผู้คน

นี่คือ ภาพที่เห็นในวันนั้น

อาคารนี้มองไม่เห็น เห็นแต่เสาอากาศ อยู่เสาเดียว

ไชโย...ถึงชายทะเลแล้ว..ที่จุดนี้ เรียกว่า จุดศูนย์กม.

นั่นไง ว้าว..ทะเล...แต่น้ำคงลึกมากๆ แต่หาดทราย สวยงามมาก ทรายละเอียดเนียนนุ่ม

หาดทราย สวยเหลือเกิน ทรายขาวสะอาด มองไปทางซ้าย สุดลูกตา

มองไปทางขวา..ก็มีแค่ศาลาริมหาดเพียงแค่นี้...

นี่คือ ท่าเรือน้ำลึกทวายในวันนั้น ที่ฉันเห็น หากวันข้างหน้า ใครเห็นเปลี่ยนไปอย่างไรบ้างก็อย่าลืมเล่าให้ฟังนะคะ

แดดบ่ายสามร้อนเข้าตา..ลมทะเลอันดามัน แรงมาก บอกได้อย่างเดียวว่า หาดทรายสวยมากค่ะ ก็ต้องสักรูปนะคะ

ไชโย เราได้มาถึง เช็คอิน...ท่าเรือน้ำลึกทวายแล้ว ที่จุด ศูนย์กม.

สามหนุ่ม สามมุม ..ของเรา ผู้นำทางให้เราเดินทางด้วยความปลอดภัยตลอดเส้นทาง

เราเดินทางต่อ..ออกจากชายหาด กลับมาทางเดิมถึงถนนนี้ เลี้ยวขวา เลียบชายทะเลไป

เ

เข้ามาในเส้นทางดินแดงฝุ่นฟุ้งตลบ สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นมะม่วงหิมพานต์ ..เราไปไหนต่อ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ

ขอบคุณพื้นที่ดีๆ ของโอเคเนชั่นนะคะ