ความทรงจำที่ 9    การรอคอย.....

                หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมเดาว่าเธอคงย้ายไปอยู่บ้านลุงแล้ว  ด้วยความคิดถึงผมจึงโทรไปหา ...เธอบอกว่าคราวหน้าถ้าโทรมาให้เพื่อนผู้หญิงต่อสายให้นะเพราะลุงของเธอไม่ชอบให้คุยกับผู้ชาย...เราคุยกันได้ไม่กี่คำเธอก็รีบร้อนวางสายไป....ผมผิดหวังนิดหน่อยได้แต่เก็บความน้อยใจเอาไว้ข้างใน ..ผมคิดถึงเธอมากกลับได้คุยกับเธอแค่เดี๋ยวเดียวเอง.....แต่ก็ยอมรับและเข้าใจในเหตุผล....ก่อนวางสายเธอบอกว่า...มีญาติของเธอเรียนอยู่ในห้องเดียวกับผมด้วย  ถ้าอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอก็ถามเค้าได้....เธอทำให้ผมแปลกใจอีกแล้ว...เราคบกันมาตั้งนานไม่เห็นเธอพูดถึงเรื่องนี้และเพื่อนผมที่เป็นญาติเธอก็มีตัวตนจริงๆ ซึ่งตัวของเพื่อนผมนั้นตลอดเวลามันก็ไม่มีท่าทีรับรู้ว่าผมคบกับเธอเลย...

                ...วันประกาศผลสอบ...

                ผมรีบมารอเธอตามที่เราเคยคุยกันไว้ ไม่ได้เจอกันหลายวันเธอจะเป็นยังไงบ้างนะ.....8 โมงแล้วเธอยังไม่มา....9 โมงก็แล้ว  ผมคิดว่าเธออาจจะลืมจึงโทรไปหาแต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด....ผมกลับเข้ามารอเธออีกครั้งด้วยความว้าวุ่นใจ  ผมอยากไปดูผลพร้อมกับเธอ..เธอจะรู้สึกยังไงถ้าเธอสอบติดหรือถ้าผลมันตรงกันข้าม....ผมก็จะได้อยู่ข้างๆคอยปลอบใจเธอ...เมื่อเวลาผ่านไป...นานเท่าไหร่ผมไม่ทราบแต่เธอก็ยังไม่มาผมจึงเข้าไปดูผลสอบที่บอร์ดเพียงลำพัง....ไล่ดูไปทีละบอร์ด ผลที่ออกมา........ไม่มี......ไม่มีชื่อเธอ.....ผมอาจรีบร้อนจนเกินไป...ลองดูใหม่อีกครั้งก็ยังเหมือนเดิม....ไม่มีชื่อของเธอ...เธอคงรู้ตัวว่าสอบไม่ได้แน่ๆจึงไม่มาดูผลแต่ถึงอย่างไรอย่างน้อย..วันนั้นเรานัดกันไว้แล้วก็น่าจะมาพบกันก่อน....เธอไม่คิดถึงผมบ้างเลยหรือไงนะ....

                ผมกลับมานั่งที่เดิมก็เจอกับกลุ่มเพื่อนพวกเราทักทายเฮฮากันตามประสาเพื่อนสนิทและในนั้นก็มีญาติของเธออยู่ด้วย...ผมจึงถามมันว่า..

                “เฮ้ย....มึงเป็นญาติกับเค้าจริงๆเหรอวะ..ทำไมไม่เห็นมึงบอกกูเลย…”

                “เออ.....”         มันตอบสั้นๆแต่ก็เป็นที่แน่ใจแล้วว่าเธอกับมันรู้จักกันจริงๆ

                “แล้วมึงเห็นเค้าบ้างรึเปล่า วันนี้บอกว่าจะมาฟังผลสอบด้วยกัน กูยังไม่เห็นเลย”

มันนิ่งเงียบไม่ตอบคำถาม จนผมต้องย้ำถามมันไปอีกครั้ง....มันเงยหน้าขึ้นมองผม....แล้วคำตอบที่ทำให้ผมประหลาดใจ...ก็คือ..

                “.....คนดีๆอย่างมึง..ไปหาแฟนใหม่เถอะ....” ท่าทีของมันจริงจังจนผมงง....แต่ในใจก็คิดว่ามันอำผมเล่นๆ....จนมันพูดต่อ....

                “.....กูพูดเรื่องจริงนะ…”  ... ผมเริ่มชาๆที่หน้า....มันไม่ได้ล้อเล่นแล้ว...

                “หมายความว่าไง....”…