ชีวิตที่รอวันสุดท้าย..ของพลทหารเนียม

วันอาทิตย์ที่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓

                การมาอำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรีในครั้งนี้ ไม่คิดว่าจะมีภารกิจอื่นพ่วงเข้ามาด้วย แต่ถึงมีก็เป็นสิ่งที่น่ายินดีอย่างหนึ่ง

                จ่าจินต์ สะพานบุญแห่งคนต้นเรื่องของ “คนค้นคน” ได้ขอให้ช่วยพาไปเยี่ยมผู้ป่วย ซึ่งไม่เคยรู้จักและไม่เคยไป มีเพียงที่อยู่ที่ได้รับแจ้งมาว่า อยู่บ้านเลขที่ ๑/๓ หมู่ที่ ๗ ตำบลบ้านใหม่ อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี  เนื่องจากเราพักที่อำเภอท่าม่วงอยู่แล้ว จึงคิดว่า ตำบลบ้านใหม่นั้นอยู่ไม่ไกล

                เราเริ่มเสาะหาเส้นทางที่จะไปตำบลบ้านใหม่ จนเจอ แต่ว่า ไม่มีใครรู้ว่าบ้านหมู่ ๗ นั้นอยู่ที่ไหน ต้องจอดถามทางไปเรื่อย ๆ รวมระยะทางแล้ว กว่า ๒๐ กม. เพราะอยู่ลึกเข้าไปตามเส้นทางหมายเลข ๓๔๙๒ เมื่อเข้าหมู่บ้านจึงแวะถามอีกครั้ง โชคดีที่เราแวะไปถามบ้านหลังที่อยู่ใกล้กับจุดหมายเพียงไม่กี่เมตร

                สภาพที่เราเห็น คือร่างของชายคนหนึ่ง ผอมซูบเซียว ขาด้านหนึ่งมีแผล เล็บเท้า เล็บมือยาว นอนอยู่บนที่นอนบนพื้นไม้ในบ้านไม้ที่ดัดแปลงให้เหลือเพียงเท่านี้  ชายคนนี้เคลื่อนไหวได้เพียงส่วนคอขึ้นไปเท่านั้น ตั้งแต่ส่วนคอลงมาไม่สามารถรับรู้อะไรเลย สภาพของเขาไม่สวมเสื้อ มีเพียงผ้าอ้อมผืนใหญ่ตัวเดียวที่นุ่งอยู่  แต่ยังดีที่มือข้างหนึ่งยังสามารถใช้งานได้ เขาได้ใช้มันเพื่อตักแตงโมเข้าปากในขณะนั้น

                ชายผู้นี้คือ พลทหารเนียม  กล่ำรุ่ง อายุ ๕๗ ปี ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ จึงต้องทนทุกข์เช่นนี้มากว่า ๒๐ ปีแล้ว เขามีรายได้จากองค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกเดือนละ ๑,๒๐๐ บาท รวมเงินช่วยเหลืออื่นอีก เดือนละ ๕๐๐ บาท

                ถัดไปมีหญิงชรา ร่างท้วมนั่งอยู่ เธอคือ แม่ของ พลทหารเนียม เคราะห์ซ้ำกรรมซัด แม่ของเขาเป็นอัมพาตครึ่งตัวเมื่อหลายปีที่ผ่านมา สองชีวิตต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนจะทรมาน จากการที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ผู้ที่ดูแลทั้งสองคือ พี่สาวของพลทหารเนียม นั่นเอง ในตอนเช้าเธอจะมาเตรียมเข้าปลาอาหารให้ สำหรับทั้งสอง แล้วก็ไปทำงาน กลับมาอีกครั้งคือช่วงเย็น นั่นหมายความว่า ทั้งสอง ได้รับประทานอาหารเพียง ๒ มื้อในแต่ละวัน นอกเหนือจากนั้น หากมีความจำเป็น ก็ตะโกนเรียกใครที่อยู่ใกล้ ๆ หรือใครที่ผ่านไปผ่านมา

                แม่ของเขาน้ำตาเอ่อล้นออกมา นอกจากสายตาที่มองเห็นลูกชาย นอนอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ตัวเองก็ยังไม่สามารถดูแลกันได้ เมื่อถามถึงความจำเป็น แม่ของเขา อยากได้รถเข็ญสักคันหนึ่ง เพื่อตนเองจะได้นั่ง ส่วนพลทหารเนียมนั้น ไม่มีอะไรนอกจากของใช้เพียงเล็กน้อย คือ ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ และกระดาษชำระ

                ผมมองเห็นเล็บเท้าและเล็บมือที่ยาวของพลทหารเนียม จึงทักว่า เล็บเท้ายาวแล้วนะ ไม่มีใครตัดให้หรือ ทันใดนั้น จ่าจินต์ก็ถามว่า มีที่ตัดเล็บหรือเปล่า พลทหารเนียมบอกที่อยู่ของมัน จ่าจินต์ไม่รอช้า หยิบที่ตัดเล็บ มาตัดเล็บเท้าและเล็บมือให้พลทหารเนียมอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่ทั่วบริเวณก็อบอวนไปด้วยกลิ่นอันไม่น่าพึงประสงค์ ยิ่งทำให้ต้องนับถือน้ำใจของจ่าจินต์มากขึ้นไปอีก

                เมื่อถามถึงความเป็นไป และใครที่ช่วยเหลือ แม่ของพลทหารเนียมร่ำไห้อีกครั้ง ไม่มีใครเหลียวแล และทั้งสองก็แปลกใจกับการมาของเราในครั้งนี้ไม่น้อย แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญไปกว่า การที่เราได้ทำอะไรเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเดียวกันนี้ ซึ่งสื่อภาษากันรู้เรื่อง เพราะเพียงแค่การได้รับรู้รับฟังความทุกข์ยากของพวกเขา ก็อาจจะแบ่งเบาภาวะอารมณ์แห่งความระทมทุกข์ที่ผ่านมาตลอด ๒๐ กว่าปีได้บ้าง จากการได้ระบายไม่ว่าจะด้วยทางคำพูดและร่างกาย

                ใครจะไปรู้ว่าเรื่องราวอันน่ารันทดของสองแม่ลูกนี้ จะผ่านมาในชีวิตผมในช่วงเวลาของเดือนแห่งความรัก แต่ผมเชื่อแน่ว่า ท่านที่อ่านข้อความมาถึงตรงนี้แล้ว นั่นหมายถึงท่านเป็นผู้ที่มีความรักและความเมตตาที่เอ่อล้นอยู่ในใจแล้ว ขอให้ความรักของท่านทั้งหลายได้เบ่งบานในหัวใจ สุขสมหวังตลอดไป และหากมันมีมากพอ คงจะขอเพียงเศษเสี้ยวของความรักความเมตตานั้น มอบสู่พลทหารเนียม และแม่ของเขาจะได้ไหมครับ

                ในเมื่อผมยังมีมือมีเท้าที่ยังเคลื่อนไหวได้ปกติ ก็อยากจะให้มันเคลื่อนไหวด้วยการทำสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อสังคมบ้าง แม้จะเป็นเพียงการเผยแพร่ข้อความดังกล่าวนี้  ขอบคุณมากครับ

สอบถามรายละเอียด โทร 03535-0160 (วีระพงศ์)

ผมจะเดินทางไปเยี่ยมพลทหารเนียมอีกครั้งในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2553

สิ่งของที่น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับทั้งสองท่าน

๑. ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ทั้งแบบใส่ และแบบแผ่นรอง

๒. เครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ เช่น นม ไมโล โอวัลติน ชนิดกล่อง

๓. น้ำดื่ม ชนิดขวดขนาดกลาง (เล็กกว่าขวดลิตร)

๔. กระดาษชำระ

อุปกรณ์ที่ได้รับบริจาคแล้ว

ที่นอนลม

ผู้บริจาค "คุณฉัตรชัย กำธรนพคุณ และ

ชมรม TET Charity & Eco-Tourism Club"

รถเข็น

ผู้บริจาค บริษัท แมริกอท จิวเวลรี่ (ประเทศไทย) จำกัด

ลำดับ	รายนามผู้บริจาค	จำนวน	หน่วย
1	BG POOK	2,000.00	บาท
2	BG Mothemon	500.00	บาท
3	BG Mangpong	500.00	บาท
4	BG รักพงษ์	1,000.00	บาท

ลำดับ	รายนามผู้บริจาค	จำนวน	หน่วย
1	พี่โจ้ คุณกฤษณพล (SANKO)	500.00	บาท
2	คุณวัชรศักดิ์  ตั้งธงชัยวิริยะ (ENPLAS)	500.00	บาท
3	คุณวิลาวัลย์  เอื้ออัมพร	500.00	บาท
4	คุณศุภสิทธิ์   สุขะนินทร์	3,000.00	บาท
5	คุณยอดยิ่ง   ดุมเพชร & Mr. IMATOKU	500.00	บาท

เรื่องราวที่เกี่ยวข้อง