แอ่วดงหิน ถิ่นดงหอย รอยวันวาน

                ๒๑ – ๒๒ มกราคม ๒๕๕๕

                วันวนเวียนเรียงร้อยความทรงจำไปเรื่อย จนกว่าเราจะจำอะไรไม่ได้ หรือ จนกว่าเราจะไม่มีโอกาสได้จดจำ และแล้วเราก็มีทริปต่อเนื่องจากวันเด็กสัญจร หลังจากเมื่อวันเด็ก ผมไม่ได้อยู่กับเด็ก (หมายถึงเด็ก ๆ ที่บ้านนะครับ) และด้วยที่การไปงานวันเด็กสัญจรที่สระแก้ว  สมาชิกของเราก็ได้อนุเคราะห์ ทริปต่อมา นั่นก็คือครั้งนี้ แหละครับ

                ด้วยว่า สมาชิกคนหนึ่งของเรา คือ พี่ยอดยิ่ง ชื่อเพราะมากครับ สมัยเป็นเด็ก พ่อแม่อยากได้ลูกผู้ชาย เลยตั้งชื่อนี้เลย แต่ท่านเป็น “นางสาวยอดยิ่ง” ครับ คุณพี่ท่านได้ฉายา “หม่อม” โดยมีสมาชิกของเราอีกคนเป็น “อีเม้ย” พี่ยอดก็ได้ให้ความอนุเคราะห์ที่พักให้เราที่โรงแรม Holiday Inn Resort Regent Beach Cha-Am จะตั้งชื่อให้ยาวกันไปไหนครับ

                ด้วยความที่มีที่พักและอาหารฟรีเช่นนี้ จะพลาดโอกาสของทีมเราได้เยี่ยงไร กลุ่ม “ฉุกละหุกทัวร์” ก็นอยาวขึ้นทันใด (แร่ด) ไม่อาจเก็บอาการไว้ได้ ก็เลยรวบรวมพลกันอีกครั้ง

                แต่คราวนี้ ผมแปลกใจที่ต่างคนต่างไป เอารถไป ๓ คัน ไม่ประหยัดเลย ผมไปกับครอบครัว ลูก ๒ เมีย ๑ ก็เลยสงสัยจริง แต่เก็บคำถามเอาไว้

เสาร์ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๕

                การเดินทางเฉพาะครอบครัว ก็เลยง่าย ๆ ผมขับรถผ่านใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ไปลงแถวดางคะนอง แล้วก็ขับรถไปตามถนนพระราม ๒ ผ่าน มหาชัยไปเรื่อย ๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ดังขื้น อ๋อ พี่อ้อย หัวหน้าทีมที่บอกว่า “ต่างก็ต่างไปก็แล้วกัน” คุยกันไปคุยกันมา อ้าว รถก็ห่างกันไม่มาก ไหนว่ามาคนละเวลากัน นี่เป็นการเดินทางกันโดยไม่ได้นัดหมาย จึงได้จอดรอรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน ที่ร้านอาหารแถว กม. ๕๐ อิ่มหนำสำราญกันแล้ว ก็เกิดการสับเปลี่ยนผู้โดยสารกันไปโดยปริยาย ลูก ๆ ของผมไปขึ้นรถ อาบอย ก็เลยต้องสลับคนกันด่วน

                ขับรถมาเรื่อย ๆ คุยกันไปเรื่อย ๆ จนมาถึงชะอำ จอดถามคนข้างทาง ชื่อโรงแรมก็จำอภิมหาโครตยาก ก็ขับไปเรื่อย ๆ จนเลยพระตำหนัก และ ค่ายทหารไป เอะใจว่านี่จะถึงหัวหินกันแล้ว พี่โย สมาชิกอีกท่าน ก็โทหาพี่อ้อย กะว่าจะขอความช่วยเหลือ

                “พี่อ้อยอยู่ไหนแล้วค่ะ” พี่โยถาม

                “เอ่อ พี่ก็กำลังจะกลับรถ”

                “อ้าวพี่ไปไหนมาค่ะ”

                “พี่ไปคนละทางกัน ไปไหนมีเหรอว่าพี่จะไม่หลง” หนักเข้าไปอีกครับ พี่อ้อยหลงตั้งแต่ทางเข้าชะอำโน่นเลย แต่ก็พอได้ความว่าเราก็ขับรถเลยมาเหมือนกัน เลยโทรไปถามที่โรงแรม จึงกลับรถมาทางเดิม เมื่อมาถึงป้ายทางเข้าโรงแรม จึงได้รู้ว่ามีคำว่า “Regent Hotel” ตัวใหญ่ ๆ นึกว่ามันคนละทีกัน มีคำว่า ฮอลิเดย์ อยู่ข้างบนตัวเล็ก ๆ กรรมจริง ๆ

                เมื่อเข้าโรงแรมกันเรียบร้อย ก็พอมีเวลาช่วงบ่าย ๆ เราจึงไปเที่ยวเพลินวานกัน ผมเคยมาครั้งแรก ซึ่งโชคดีมากว่า วันนี้ไม่ค่อยมีคน ได้เดินถ่ายรูปกันเพลินจริง ๆ เลยครับ ตอนนี้เราเอารถออกมากันแค่ ๒ คัน คือรถผมกับรถบอบ ผู้โดยสารก็เลยแบ่ง ๆ กันขึ้นให้เหมาะสม ไปกันหลายที่ ขึ้น ๆ ลง ๆ ออกจากเพลินวาน มุ่งหน้าไป “ตลาดน้ำหัวหิน” สมาชิกในรถกลายเป็น “เพื่อน ๆ รุ่นพี่ ๆ ทั้ง ๔ ท่าน” เต็มรถเลย ก็ไหนว่าให้เรามากับครอบครัว แต่ตอนนี้ ผมขับรถให้คนอื่นเต็มรถ แล้วภรรยากับลูก ๆ ผมไปไหนกันเนี่ยะ อ้าว ไปขึ้นอีกคันหนึ่ง พูดไป พวกพี่ ๆ ก็ขำกันไป

                ตลาดน้ำหัวหินก็อยู่ถัดมาไม่ไกล ทางเดียวกับวัดห้วยมงคล ที่นี่ก็น่าเที่ยวดีครับ ไม่เสียค่าบริการแต่อย่างใด เราได้เดินกันรอบ ๆ มีห้างร้านต่าง ๆ แปลกตาดี และมีของกินของฝาก ของที่ระลึกมากมาย เรารีบเดินกันไปหน่อย เพราะจะต้องรีบกลับโรงแรม แต่ตอนท้าย ๆ มีสวนแกะด้วย ลูก ๆ ผมเลยไปเล่นกับแกะ และปลา ก่อนจะกลับโรงแรมกัน

                เมื่อมาถึงโรงแรม งานเลี้ยงก็จะเริ่มแล้ว เราต้องรีบกัน บางคนก็ไม่อาบน้ำ ไปที่งานกันเลย บังเอิญว่า วันนี้เป็นวันเกิดของน้องโทโทโร่พอดี พี่ยอดเจ้าของงานเลยจัดเต็ม ลุง ๆ ป้า ๆ อา ๆ ทั้งหลายก็ซื้อเค้กเล็ก ๆ ที่ไปกว้านมาจากเซเว่นแถวนั้นได้ ๓ ก้อน เมื่อได้เวลา ก็เชิญน้องโทขึ้นเวที น้องโทก็วิ่งปร๋อขึ้นไป ถามชื่อเสียงเรียงนามกันเสร็จสรรพ

                “อายุเท่าไหร่แล้วครับ” พิธีกรถาม

                “๓ ขวบครับ” น้องโทตอบ พิธีกรตกใจ เพราะความจริงต้องมากกว่านั้น เลยถามใหม่

                “อายุเท่าไหร่นะครับ”

                “๕ ขวบครับ”

                “อยู่ชั้นไหนแล้วครับ”

                “อนุบาล ๒ ครับ” อันนี้ถูกถามย้ำ ๆ ๔ ครั้ง แต่น้องโทก็ตอบเหมือนเดิม จนเจอคำถามต่อมา

                “มีแม่กี่คนครับ” พิธีกรถามต่อ

                “๕ คนครับ”  น้องโทตอบ คนเขาก็ฮาตรึม เดือดร้อนมาถึงพ่อเลยนะลูก

                เอาละ เลิกงานดีกว่าครับ รีบพาครอบครัวออกจากงานมา เพราะพี่อ้อยรีบครับ เสร็จแล้วเราก็แยกย้ายกันไป ก่อนจะมารวมกันอีกในช่วงดึก

๒๒ มกราคม ๒๕๕๕

                ผมตื่นไม่สายเท่าไหร่ และไม่ลงไปรับประทานอาหารเช้า พอสาย ๆ ก็มาดูลูก ๆ เล่นน้ำ แต่ตัวเองไม่ได้เล่น เพราะยังไม่หายจากหวัดดี ก่อนที่จะไปเก็บของเตรียมเดินทางกลับ

                แล้วก็เดินทางมาถึงบ้านเวลาประมาณบ่าย ๓

                ขอบคุณพี่ยอดยิ่ง และเพื่อนร่วมทริป ทุก ๆท่านครับ