แม่เหาะ...แม่เอ้ย ตอนที่ 3 จากบ้านถวายถึงบ่อน้ำพุร้อนอุมลอง

1 มกราคม 2556

                ความเดิมตอนที่แล้ว ที่เราไปเที่ยวกันมาเมื่อวานและสลบไสลไม่ได้ความ นอนกันอย่างเต็มพิกัด 12 ชั่วโมงสำหรับผม วันนี้เราจะไปไหนดี แรกเริ่มเดิมที เราก็คาดหวังว่าจะเดินทางไปดอยอินทนนท์ แต่ก็ถูกยกเลิกไปตามสถาณการณ์

                วันนี้เราจึงเปลี่ยนใจไม่จ้าง ทัวรถแดงแล้วครับ ตัดสินใจขับรถไปกันเอง ของยังคงถูกบรรทุกอยู่เต็มรถ เพราะกว่าที่เราจะเอาไปมอบได้ก็ต้องเป็นวันสุดท้าย คือวันที่ 3 วันนี้เราตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวเรื่อยเปื่อย

                ร่ำลากับเจ้าของที่พัก แล้วออกเดินทางราว 10 โมงเช้าไปทางหางดง ที่นั่นมีหมู่บ้าน “ถวาย” ซึ่งช่วงนี้จัดงานด้วย บ้านถวายก็เป็นหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์พี้นบ้านต่าง ๆ ทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีพื้นที่ขยายออกไปตลอดแนว และใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในนามต้นตำหรับ OTOP ของไทย ความจริง หมู่บ้าน OTOP น่าจะมีให้ครบทั้ง 77 จังหวัด เพื่อเป็นแหล่งรวมศิลปะวัฒนธรรมและสินค้าพื้นเมืองคุณภาพดี และเป็นแหล่งท่องเที่ยวด้วย

                บ้านถวายกว้างใหญ่ไพศาลจริง ๆ ครับ มีหลายโซน ทีแรกผมเดิน ๆ ดูแบบไม่ได้สนใจอะไร พอไปโซนที่เขาจัดงานเลยอดใจไม่ไหวครับ หมดไปหลายพันบาทเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่าเราใช้เวลาอยู่ที่หมู่บ้านถวานนี้นานจนเลยเวลาไปถึงบ่าย 3 โมงเย็นกันเลยทีเดียว นี่เราต้องเดินทางไปยังแม่สะเรียงอีกเกือบ 200 กิโลเมตร ใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมง

                การเดินทางไปยังแม่สะเรียง ก็มีเพียงเส้นทางนี้ที่สะดวกที่สุด คือเส้นหางดง จอมทอง แม่สะเรียง ตอนี้ถนนสายหางดงกำลังขยายทาง ส่วนอื่น ๆ ก็มีการซ่อมทางบ้าง แต่โดยรวมแล้ก็วิ่งสบาย ๆ

                ถนนสายนี้จะต้องผ่าน อุทยานแห่งชาติ ออบหลวง ซึ่งเราได้มาแวะตอนกลับครับ ตอนไปเราแวะไม่ทันแล้ว มันมืดค่ำกันแล้ว

                ที่พักของเราคืนนี้เป็นรีสอร์ทแบบไม่มีระดับ นับดาวได้หลายดวงแล้วแต่จะนับได้ สนนราคาคืนละ 300 บาทต่อห้อง ราคานี้ผมพอจะเหมาห้องหนึ่งไว้สำหรับนอนคนเดียวได้ครับพี่น้องครับ เรามาถึงรีสอร์ทก็มืดค่ำพอดี คือมันแค่ 6 โมงกว่าแต่มันมืดแล้ว ก็อาบน้ำแล้วเอาเสบียงที่เราซื้อมาจากบ้านถวาย มีไส้อั่ว ยำขนุน และหมูย่าง ข้าวเหนียวมากินกัน เพราะที่นี่ไม่มีอาหารให้ จุดเทียนบนโตะที่ลานใต้ต้นขนุน นั่งคุยกันสรวลเสเฮฮา แต่ไม่มีผีขนุนหรอกนะครับ กลางป่ากลางเขาอย่างนี้

                รีสอร์ทติดกับแม่น้ำสะเรียง ได้ยินเสียงน้ำไหลตลอดคืน พอได้เวลาเราก็พากันไปนอน นับว่าดึกเหมือนกัน เพราะคุยเพลิน อากาศเริ่มเย็นลง ที่พักไม่มีแอร์ เพราะมันไม่จำเป็นครับ หลับไหลไปตามกาล

2 มกราคม 2556

                วันนี้ผมตื่นแต่เช้า ราวตี 5 แล้วก็รอให้สว่าง ตอน 6 โมงเช้า จึงออกมาเดินเล่น หลังจากนั้นก็มาดื่มกาแฟกัน เพราะหลังอื่น ๆ ก็ตื่นกันแล้ว เนื่องจากเรามีนัดที่จะไปน้ำพุร้อนอุมลอง

                น้ำพุร้อนอุมลองเป็นสิ่งที่นอกเหนือจากแผนการของเรา จริง ๆ แล้วเราไม่ต้องเรียกว่ามีแผนการหรอก เจอป้ายอะไรน่าสนใจเราก็ไป เนื่องจากน้ำพุร้อนมันอยู่ลึกเข้าไปจากรีสอร์ทของเรา ก็เลยตั้งใจกันว่าจะเดินทางไปอาบน้ำร้อนกัน แล้วค่อยกลับมาตอนก่อนเที่ยง

                ระยะทางไปน้ำพุร้อนเขียนบอกไว้ที่ต้นทางราว 10 กม. เราก็ลัดเลาะไปถามถนนตามเขา แม้จะเป็นถนนคอนกรีต แต่มันก็เล็กและแคบ บางช่วงอยู่ในระหว่างกำลังซ่อมแซม พอไปถึงหมู่บ้านอุมลอง เราต้องเอารถเก๋งคันหนึ่งจอดไว้ แล้วไปเฉพาะรถกระบะ 2 คัน ที่มีของเต็มรถ ทางกลายเป็นลูกรัง ไปตามไหล่เขา จะมีดีบ้างตรงหมู่บ้านคน ไปอีก 2 กิโลเมตรก็ถึง

                บริเวณน้ำพุร้อนนี้อยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาติสาละวิน เป็นที่ดูแลของชาวหมู่บ้านอุมลอง มีที่พัก 4 หลัง ๆ ละ 250 บาทต่อคืน บ่อน้ำพุร้อนอยู่ลึกเข้าไป 200 เมตร แต่มีแม่น้ำกั้นอยู่ น้ำพุร้อนก็ไหลมาบรรจบกับแม่น้ำอีกที การข้ามแม่น้ำมีสะพานแขวน ให้เดินข้ามไปอย่างสนุกสนาน

                มีผู้ดูแลเป็นชาวบ้าน 2 คน มีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ที่มีวาวเปิดน้ำให้ ทั้งน้ำร้อนจากตาน้ำพุ และน้ำเย็น ที่คอยเอาไว้ผสม น้ำร้อนจากบ่อมีอุณหภูมิ 76 องศา แต่ถ้าไหลมาตามลำธาร อุณหภูมิจะลดลง ผมจึงขออาบน้ำในอ่าง หรือบ่อที่เตรียมไว้ เพราะน้ำจะร้อนกว่า ผมเตรียมกางเกงมาพร้อมเลยครับ แล้วก็ได้แช่น้ำอุ่นสมใจ

                เราแช่น้ำอยู่นานจนหนำใจแล้วก็เดินทางกลับ ค่าบริการจ่ายตามความพอใจ คณะเราเลยอุดหนุนไป 500 บาท ดูคุณลุงจะดีใจมาก แล้วเราก็เดินทางกลับ

                ความจริงระหว่างทางตอนขามานั้น มีรถมอเตอร์ไซแล่นตามเรามาเป็นกลุ่ม ๆ ก่อนจะแซงเราไป สอบถามแล้วได้ความว่าเป็นพวกคุณครูที่ไปสอนยังโรงเรียนที่อยู่ลึกเข้าไปนั่นเอง เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก น่าศรัทธาในความมุ่งมั่นและปณิธานของคุณครูเหล่านี้ยิ่งนัก

                เราเดินทางกลับออกมาถึงรีสอร์ท อาบน้ำและเก็บข้าวของ เพื่อมารับประทานอาหารที่แม่สะเรียง ชื่อร้านอินทรา ซึ่งเป็นร้านอาหารที่โด่งดังและอร่อยในตัวอำเภอ คือผมถามตำรวจตรงด่านมาครับ เลยได้รับคำชมจากคณะว่าพามาร้านอาหารอร่อย แล้วเราก็ออกเดินทางไปยังโรงเรียนศรีสังวาล ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เป็นจุดนัดหมาย ระหว่างรถที่เราจะจอดทิ้งไว้ และรถที่มาขนของให้เรา เพื่อเดินทางไปยังโรงเรียนบ้านดงกู่ และโรงเรียนบ้านห้วยปลากั้ง และเป็นทางแยกที่จะไปโรงเรียนพอดี

                ติดตามตอนต่อไปครับ