ตามดูนก 3 เรื่องดูนก..เป็นเรื่องตลกของผม

                หลังจากลงไป 2 ตอน กะจะเล่าไปเรื่อย ๆ แล้วค่อยสรุปว่าได้เจอนก และถ่ายภาพนกอะไรบ้าง ก็ไม่สามารถอดรนทนต่อความต้องการของท่านผู้ชมได้ ที่อยากจะเห็นว่า ตกลงผมไปดูนกแล้วได้อะไร

                นี่ผมอุตส่าห์ลงให้ดู 1 ตัว ในตอนแรก และในต่อที่ 2 ไม่ลงภาพนก กะจะให้อกแตกกันไปตาม ๆ กัน อะไรมันจะขนาดนั้น เรื่องดูนกนี่มันก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคลนะครับ ส่วนผมยังไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะการได้มาร่วมในทริปนี้ ผมเป็นคนเสนอหน้าโทรไปหาพี่ชาลีเอง ทีแรกก็นึกว่าจะมีคนไปกันเยอะแยะ จะได้ขออาศัยไปด้วย คุยไปคุยมา ไม่มีใครไป มีแต่พี่ชาลีไปคนเดียว ผมก็เลยตัดสินใจชวนภรรยาไปร่วมวิบากกรรมอีกคนหนึ่ง

                ด้วยเหตุว่า การดูนกนั้น ต้องใช้เวลา ใช้ความอดทน และเป็นความพิศมัยส่วนตัว คนเราชอบสิ่งไหนก็จะมีความสุขอยู่กับสิ่งนั้น บางคนนั่งตกปลาเป็นวัน ๆ ปลาไม่กินก็ไม่เป็นไร คนไม่ชอบก็ว่าบ้า แต่ผมคิดว่า เอาละ พอทนได้ ไปดูนกก็ไม่เป็นไร พี่ชาลีก็เตือนแล้ว แต่ที่น่าเกรงกลัวไปกว่านั้นคือ ภรรยาผมจะเบื่อหรือเปล่า ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไร

                วันแรกที่ขึ้นดอยลาง ปริมาณนกหาได้ไม่ง่าย พบน้อย ตามประสาคนไม่เคยดูนกอย่างผม คือบางคนตาไวมากครับ อะไรเคลื่อนไหวนิดหนึ่ง เห็นเป็นนกเป็นหนู ผมพยายามดูแล้วไม่มีหนูมีนกสักตัว มีแต่ใบไม้ ถ้าเสกได้ จะเสกใบไม้เป็นนกเสียเลย

                การดูนกไม่ใช่วัตถุประสงค์ของผมในครั้งนี้ แต่การได้ไปดอย ผมชอบ จะดอยอะไรก็แล้วแต่ ยกเว้นดอกที่เขาเอาคำมาต่อเป็นคำผวน สองสามดอยนั่น ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ

                พี่ชาลี มีหนังสือจำแนกชนิดของนกเล่มหนาติดมาด้วย กล้องและเลนส์ 400 เพียงพอต่อการทำกิจกรรมสำหรับการดูนก เวลาผมถามว่านี่นกอะไร พี่ชาลีผู้ใจดีก็บอกชนิดและให้ไปเปิดหนังสือยืนยันดู นกเป็นพัน ๆ ชนิดที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้น ป๊าด ผมไม่รู้จักเลย ผมก็เจอนก แล้วถ่ายภาพ เจอแล้วถ่าย เจอแล้วถ่าย ไม่ใช่ถ่ายอุจจาระนะครับ ถ่ายภาพนก ด้วยกล้อง Canon650D + EFS18-55 หรือเลนส์คิด ที่มันติดมากับกล้อง ก่อนไปผมก็วิ่งแจ้นไปยืม EFS55-250 ของเพื่อนมา พอได้ภาพไกล ๆ กับเขาบ้าง ไม่งั้นคงเห็นภาพนกตัวเท่ามด เอามาเป็นภาพปริศนา “นกอยู่ไหนเอ่ย”

                นกที่ผมถ่ายไว้ได้มี 3 แห่งด้วยกัน คือ บนดอยลาง พอดีผมไปนั่งซุ่มอยู่ มีนกหลงมาตัวหนึ่ง ต่อไปก็เป็นที่ บ่อน้ำพุร้อนฝาง นกเยอะเหมือนกัน ผมเดินไปเดินมาก็ได้ภาพนกมาหลายชนิด ที่สุดท้ายคือ ดอยอ่างขางบริเวณหลังร้านอาหารนั่นแหละครับ ส่วนที่ศูนย์อนุรักษ์ต้นน้ำแม่เผอะนั้น ได้นกอุ้มบาตรมาภาพหนึ่งครับ สรุปแล้ว ผมได้ภาพนกมาเท่านี้ครับ

                ตามปกติผมเป็นคนถ่ายภาพทั่วไปครับ ยังไม่เจาะจงว่าถ่ายอะไร เพราะตัวเองก็ถ่ายแบบ งง ๆ กันไปครับ ไม่รู้ประสาประสี ที่มันออกมาดีเพราะกล้องมันดีครับ กล้องปัญญาอ่อนสุด ๆ แต่คนถ่ายปัญญาอ่อนกว่า  เพราะบางทีไม่รู้ผมกดชัตเตอร์ไปตอนไหน หรือลืมเปลี่ยนโหมด ก็เลยได้รูปมาดีบ้างไม่ดีบ้าง

                พูดถึงเรื่องดูนกนี่ผมได้เกริ่นไปตั้งแต่ตอนแรก ๆ บ้างแล้ว ว่าบางคนอยากได้รูปนกเหลือเกิน พยายามหลอกล่อให้นกออกมาด้วยกลวิธีต่าง ๆ ที่ไม่เป็นธรรมชาติ ความจริงตัวเราเองควรเป็นธรรมชาติของนก เจอหรือไม่เจอก็ไม่เป็นไร ได้ภาพไปหรือไม่ได้ก็ไม่เป็นไร พี่ชาลีบอกว่า แม้ภาพนกบางชนิดจะถ่ายไว้ได้ ก็ไม่ควรนำมาเผยแพร่ เพราะบางทีอาจเป็นอันตรายต่อนก มนุษย์คิดไม่เหมือนกัน ทำก็ไม่เหมือนกัน บางทีอยากได้ บางทีอยากเห็น บางทีแค่อยากถ่ายรูป ดูอย่างผม ไม่เจอนก ก็ถ่ายใบไม้ ไม่มีใบไม้ ก็ถ่ายต้นไม้ เบื่อถ่ายต้นไม้ ก็ถ่ายภูเขา เจออะไรที่อยากถ่ายก็ถ่ายกันไปครับ

                ถึงยังไงผมก็คงยังไม่หันมาถ่ายภาพนก เพราะต้องลงทุนอีกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเลนส์ และการศึกษาเรื่องนก ซึ่งต้องใช้เวลาและความพยายามอีกเยอะ คงเป็นได้แค่ นักดูนกจำเป็น ก็พอ

                นกมันก็มีหลายจำพวกอีกนะครับ คือเป็นนกประจำถิ่น นกอพยพ นกหวีด เอ้ย ไม่ใช่ครับ อันหลังนี้ไม่เกี่ยวครับ มีนกบนฟ้า นกระดับต้นไม้ นกเดินดิน นกน้ำ เห็นไหมครับ นอกจากจะแยกตามภูมิอากาศแล้ว ยังแยกตามภูมิประเทศอีกนะครับ ยังมีนกรู นกเจาะต้นไม้อีกนะครับ นกใหญ่ นกเล็ก นกบินได้ นกบินไม่ได้ กินนรี พญาครุฑ  พอดีกว่าครับ ไปกันใหญ่แล้ว

                ว่าแล้วก็เอารูปนกมาอวดกันครับ ช่วยบอกผมด้วยว่ามีนกอะไรบ้าง แล้วที่ห้ามออกอากาศมันนกชนิดไหนนะครับพี่ชาลี ตอนต่อไปผมจะได้มาเล่าเรื่องต่อว่าอาบน้ำอุ่นแล้วไปไหนต่อ