ภาพศพ ของ นักข่าว

อ้างอิง - ภาพ Kati1789

กราบเรียน

ผู้สื่อข่าว ช่างภาพ

ตำรวจ และ อาสาสมัครกู้ภัย

ซึ่งทำงานเกี่ยวข้อง กับ การสร้างภาพข่าว ศพผู้เสียชีวิตชาวไทย ไม่ว่าจะในกรณีใดใด ทั้งภาพนิ่ง และ ภาพเคลื่อนไหว ได้โปรดสดับรับฟัง เสียงของคนไทยธรรมดาคนหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นผู้สื่อข่าว เคยได้รับรู้ และ เห็นการทำงาน ก่อนได้มาซึ่งภาพข่าว ศพผู้เสียชีวิต ซึ่งคิด และ คิดวนเวียนอยู่หลายปี ถึงสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้น ในเรื่องจรรยาบรรณของภาพข่าว

ถึงความอึดอัดคับข้องใจ ในหลายปี

ที่ยังคงรับรู้ และ แลเห็นภาพ

ข่าวผู้เสียชีวิต

ยิ่งเมื่อได้รับรู้ ถึงความเคลื่อนไหว ในการประชุม และ การระดมความคิดเห็น ของ คณะทำงานพัฒนากลไกควบคุมกันเองทางวิชาชีพ ภายใต้การทำงานของ คณะกรรมการพัฒนาส่งเสริมสิทธิ เสรีภาพ และ ความรับผิดชอบสื่อมวลชน (คพส.) ซึ่งได้นำเสนอแนวคิด เพื่อจัดตั้ง News ombudsmen หรือ คณะกรรมการจริยธรรมภายในองค์กรสื่อ ยิ่งตระหนักถึงบางสิ่ง

เมื่อรวมกับภาพข่าว

ที่ปรากฎขึ้นจาก วิบัติภัย

ในประเทศญี่ปุ่น อันเป็นภาพสะท้อนที่ดี

ภายใต้การขยับตัว ของ สื่อมวลชนไทย จาก คณะอนุกรรมการทั้ง 5 คณะ ซึ่งประกอบด้วย คณะทำงานพัฒนากลไกควบคุมกันเองทางวิชาชีพ คณะทำงานพัฒนาบุคคลากรในวิชาชีพ คณะทำงานปรับปรุงกฎหมายด้านสิทธิเสรีภาพสื่อมวลชน คณะทำงานปรับปรุงกฎหมายด้านวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ และ คณะทำงานพัฒนากลไกการเฝ้าระวังการทำหน้าที่ของสื่อมวลชน อันนับเป็นภาพสะท้อนที่สำคัญ จากผู้ปฏิบัติงานในวิชาชีพสื่อ

ว่าภาพข่าวที่ปรากฎ ของ ผู้เสียชีวิต

ควรได้รับการสิทธิในฐานะ

ของความเป็นมนุษย์

ซึ่งไม่ควรถูกละเมิด จากการถ่ายภาพอุบาทว์ นำภาพน่ารังเกียจ จากบาดแผลของผู้เสียชีวิต จากการจับผู้เสียชีวิตอย่างไม่ให้เกียรติ จับหัวเพื่อให้กล้องถ่าย ยืนเอามือชี้ศพ เสมือนหนึ่งเป็นสัตว์ที่ถูกล่าจากป่า เช่นภาพถ่ายตะลุยไพรยุคเก่าก่อน หรือ การนำภาพศพที่ไม่ได้รับการปกปิด ในระหว่างทำการเคลื่อนย้าย และ อีกมากมายที่เลวร้าย

ซึ่งครั้งหนึ่งในอดีต

ในระหว่างที่ทำงานสื่อมวลชน

เสียงสั่งของช่างภาพ ที่ตะโกนบอกกู้ภัย

ให้จับศพขึ้นมา จับหัวให้ถ่ายภาพใบหน้า หรือ แม้แต่ให้ยืนโพสท่า กระทั่งเกิดท่าอุบาทว์ ยืนชี้ศพ นั่งชี้ศพ เสมือนหนึ่งภาคภูมิใจ เป็นภาพข่าวยอดฮิต ยังคงดังก้องอยู่ในหู เป็นคำตอบที่ติดค้างคาใจ ตั้งแต่วัยเด็กว่า ทำไมนิตยสารอาชญากรรม 191 ภาพข่าวหน้าหนึ่ง ไทยรัฐ เดลินิวส์ และ หนังสือพิมพ์อีกมากมายในเมืองไทย ทำไมจึงถ่ายภาพ ได้ทุเรศใจเยี่ยงนั้น

สำหรับภาพที่ขายได้ ซึ่ง บก.ข่าวหน้าหนึ่ง

หัวหน้าโต๊ะข่าวอาชญากรรม

หรือ ช่างภาพ ได้กระทำ

ล้วนเป็นคำตอบ เช่นเดียวกับ การถ่ายภาพหญิงสาว หรือ เยาวชนผู้ถูกล่วงละเมิด ไม่ว่าจะเป็นกรณีใดใด ก็ไม่สมควรใช้วิจารณญาณด้านต่ำ เพื่อนำภาพดังกล่าวมาเผยแพร่ หรือ หากสิ่งเหล่านี้ ไม่สามารถใช้วิจารณญาณตัดสินได้ ก็ควรใช้กฎหมายวิชาชีพ เพื่อฟ้องร้อง ดำเนินคดี และ ประจานในทางสังคม เพื่อให้ผู้คนได้รับรู้ สิทธิในความมนุษย์ ที่ไม่ควรถูกล่วงละเมิด

เช่นเดียวกัน

สำหรับเสียงปรบมือ

ที่อยากมอบให้ องค์กรสื่อบางท่าน

สำหรับความพยายาม ในการสรุปบทเรียนอันเลวร้าย สรุปพฤติกรรมอันน่ารังเกียจ ซึ่งนักข่าว และ ผู้สื่อข่าว หลายท่านได้กระทำการละเมิด ต่อสิทธิในความเป็นมนุษย์ ซึ่งปรากฎเป็นรูปธรรม จากเหตุการณ์วิบัติภัย ในประเทศญี่ปุ่น ที่สะท้อนจรรยาบรรรณ ในความเป็นคนข่าว ให้สังคมสื่อไทยได้แลเห็น ถึงการปกป้อง สิทธิในความเป็นมนุษย์ ว่าทำเช่นไร

ความพยายามในการปฏิรูป องค์กรสื่อ

ซึ่งนับเป็นองคาพยพที่สำคัญ

ในสังคมไทย จึงควรเริ่ม

ไม่ใช่เพียง เริ่มต้นจากการกำกับ ในทางวิชาชีพ แต่ควรขยายวงออกสู่ ข้อบังคับใช้ตามกฎหมาย เพื่อปกป้องสิทธิขั้นพื้นฐาน ที่ประชาชนพลเมืองไทย จะต้องได้รับ นับตั้งแต่เกิด จนกระทั่งวันตาย ที่ไม่ควรถูกหาประโยชน์ ด้วยข้ออ้างว่า เพื่อการเผยแพร่ข่าวสาร

และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ประดานักการเมืองไทยทั้งหลาย

ที่นำภาพศพผู้เสียชีวิต ออกมาหากิน

กลไกข้อบังคับใช้ในทางกฎหมาย ก็ควรได้รับการวางกรอบ วางกติกา ควบคู่กับแรงกดดันทางสังคม ที่คนไทยควรได้ร่วมมือร่วมใจกัน เพื่อปกป้องสิทธิขั้นพื้นฐานของตัวเอง ปกป้องมิให้ใครหาข้ออ้าง นำภาพศพผู้เสียชีวิตไปประจาน ด้วยความเชื่อว่า หากเป็นพ่อแม่พี่น้อง หรือ ญาติมิตรของเรา เราก็คงไม่ชื่นชม ที่จะเห็นภาพเหล่านั้น เผยแพร่สู่สาธารณะ

คำตอบที่เราจะสามารถร่วมมือกันได้

ก็เพื่อ คนที่เรารักทุกคน

จะไม่ถูกล่วงละเมิด

สำหรับความมุ่งมั่น และ ความพยายามของ คณะกรรมการพัฒนาส่งเสริมสิทธิ เสรีภาพ และ ความรับผิดชอบสื่อมวลชน (คพส.) ควรได้รับจากประชาชนคนไทย คือ เสียงปรบมือ ที่คนไทยจะมอบให้ และ คือการยอมรับ ในฐานะคนทำงานวิชาชีพ ที่มีสำนึกความเป็นคน

สำหรับหัวใจสำคัญ

ที่วันนี้ เราต้องเปลี่ยนแปลง

และ ตั้งคำถามต่อสิ่งเลวร้ายมากมาย

ภาพข่าวจากอุบัติเหตุ การฆาตกรรม การถูกล่วงละเมิด หรือ วิบัติภัย ที่ปรากฎภาพผู้เสียชีวิต ที่ชวนให้สลดหดหู่ และ สังเวชใจ ควรเป็นสิ่งที่เราทุกคน ได้เริ่มต้นใช้สามัญสำนึก ในแต่ละการตัดสินใจ รวมทั้งหากสิ่งเหล่านี้ ไม่บรรลุผล คำตอบสุดท้ายในทางกฎหมาย ก็ควรได้เริ่มต้นขยับขับเคลื่อน อย่างเป็นจริงเป็นจัง และ เป็นรูปธรรมให้มากขึ้น

สำหรับช่างภาพ นักข่าวบางท่านบางคน

ที่ยังคงเห็นว่า จำเป็นต้องถ่ายภาพ

ผมก็ขออวยพรล่วงหน้าว่า

ให้ภาพข่าวครั้งต่อไป ไม่ใช่คนที่ท่านรัก ครับ

  สัญญาอนุญาต: ซีซี: แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน

หมายเหตุ : ขอบคุณแรงบันดาลใจ จากข้อเขียนใน Entry ของ คุณ Jk

Entry ข่าวดี ไม่มีศพ !?  http://www.oknation.net/blog/chakkrish/2011/03/23/entry-1