โครงการสร้างรอยยิ้มเยาวชนไทย ด้วยสายใยชาวบูรพานี้เป็นโครงการที่พวกเรานิสิตเอกการสอนสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม คณะศึกษาศาสตร์ ได้ร่วมแรงร่วมใจกันทำขึ้นมา ซึ่งเราได้เดินทางไปทำค่ายอาสาครั้งนี้ที่ โรงเรียนวัดหนองตะแบก จังหวัดระยอง พวกเรานิสิตกว่ายี่สิบชีวิตได้เดินทางไปทำงานนี้ด้วยใจจริง ๆ ถึงแม้จะมีการต่อรองด้วยคะแนนก็ตาม แต่เรื่องคะแนนถือเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเรา เพราะนี้ไม่ใช่โครงการแรกที่พวกเราทำกัน แต่นี้คือโครงการสุดท้ายที่จะได้ทำในฐานะนิสิตของมหาวิทยาลัยบูรพา

     พวกเรารงบรวมทุนทรัพย์ในการทำงานนี้ด้วยการออกเดินเรื่ยไรตามชายหาดบางแสน และการส่งหนังสือขอความอนุเคราะห์ไปยังห้างร้านต่าง ๆ รวมถึงได้อาจารย์หลายท่านช่วยให้การสนับสนุน ทำให้โครงการนี้สามารถดำเนินการได้อย่างดี ผมก็ขอบคุณทุก ๆ ท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วย โครงการของพวกเราอาจจะใช้ทุนทรัพย์ไม่สูงอย่างที่หลายคนคิด แต่ก็เป็นเงินจำนวนมากอยู่เหมือนกันเกินกว่าที่พวกเราคนใดคนหนึ่งจะหาได้เพียงลำพัง ทุก ๆ คนเหนื่อยกับการวิ่งเต้นติดต่อต่าง ๆ และยังต้องเหนื่อยกันต่อกับการเดินทางและการทำงาน

     ผลงานของพวกเราคือ การปรับปรุงทัศนียภาพของโรงเรียน การสร้างสวนหย่อม การปรับปรุงห้องน้ำ การปลูกต้นไม้ ทั้งไม้ยืนต้นและพืชสมุนไพร ทุกคนเหนื่อยกับการทำงาน แต่ก็มีความสุขที่ผลสำเร็จของงานที่ออกมา เด็ก ๆ มีความสุขที่ได้เห็นภาพของโรงเรียนที่แตกต่างไปจากเดิม ความปลื้มปิติของพวกเราเอ่อล้นดวยหัวใจทั้งดวง ถึงจะเป็นโครงการที่ไม่ใหญ่โตขนาดเปลี่ยนแปลงโลกได้ทั้งใบ แต่เราก็ยินดีที่ได้ทำโครงการช่วยเหลือเด็ก ๆ อันเป็นอนาคตของชาติด้วยใจ

      ไม่จำเป็นที่ว่าเราทำดีแล้วจะต้องมาป่าวประกาศให้โลกได้รับรู้ เพียงแค่รอยยิ้มของเด็ก ๆ ก็เพียงพอจะทำให้เรานอนหลับสบายไปทั้งคืนแม้จะเหนื่อยมากับงานมากเพียงใด เสียงหัวเราะของพวกเขาทำให้เรามีกำลังใจที่จะทำงานแบบนี้ต่อไป งานของพวกเราอาจจะไม่ได้เปลี่ยนโลกทั้งใบแค่เพียงกลุ่มคนกลุ่มเล็ก ๆ เหล่านี้มีความสุข และได้รับรู้ถึงความตั้งใจจริงของพวกเราที่มีต่อพวกเขา เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว มิใช่หรือ....