แล้วแม่มดก็มาถึงเมืองพัสเซา (Passau) เมื่อเวลาเกือบ ๕ ทุ่มอย่างทุลักทุเล เพราะรถไฟเยอรมันวันนั้นสร้างแต่ปัญหา

เริ่มแรก  เจ้าหน้าที่ที่สถานีคาสเซิล (Kassel) ประกาศว่ารถจะมาถึงช้ากว่ากำหนด ๑๕ นาที แต่แม่มดมีเวลาต่อรถไฟขบวนต่อไปที่เมืองเวืร์ซบูร์ก (Wuerzburg) เพียง ๙ นาที  อย่างนี้แม่มดก็มีหวังตกรถไฟขบวนหน้าอย่างแน่นอน 

แม่มดจึงไปโวยวายกับเจ้าหน้าที่ว่าจะให้อิฉันทำอย่างไรเจ้าคะ  เธอว่ามีทางเดียว  คุณต้องนั่งรถไฟขบวนนี้เลยไปถึงเมืองมิวนิค (Munich) แล้วไปต่อรถหวานเย็นที่นั่นย้อนกลับไปเมืองพัสเซา

ซึ่งหมายความว่าแม่มดจะไปถึงเมืองที่ลูกอยู่เมื่อเวลาประมาณตี ๒  แงๆๆ

ร้ายกว่านั้น แม่มดไม่ทราบว่าจะส่งข่าวให้ลูกรู้ได้อย่างไร  ก็โทรศัพท์รุ่นโบราณของแม่มดยังมีซิมการ์ดจากเมืองไทยอยู่นี่นา

 นึกสมน้ำหน้าความประมาทของตัวเองที่ไม่ได้ซื้อซิมเยอรมันใส่ไว้ตั้งแต่ตอนที่เดินเล่นลอยชายอยู่ในเมืองคาสเซิล แต่จะมัวมาโกรธตัวเอง (หลังจากที่โกรธรถไฟเยอรมัน) อยู่คงไม่ได้การ  ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ใช่มีไว้ให้คร่ำครวญ  คนที่นี่เขาว่าไว้อย่างนั้น

หันรีหันขวางไปมา แม่มดก็ไปสบตากับคุณสุภาพสตรีคนหนึ่งเข้า แม่มดก็เลยเอ่ยปากขอใช้โทรศัพท์ของเธอง่ายๆ โดยบอกว่าจะจ่ายค่าโทรให้  เธอส่งโทรศัพท์ให้แต่โดยดีแต่ไม่ยอมรับสตางค์เล็กๆที่แม่มดต้องการจะจ่ายจริงๆ

ลูกชายบอกว่าไม่มีปัญหาครับ แม่  ผมจะไปรับที่สถานีรถไฟตอนตี ๒ นะครับ

แล้วเกิดอะไรขึ้นในรถไฟ ICE (InterCityExpress)  ที่แสนแพงและไม่ตรงเวลาขบวนนั้นอีกล่ะ

คุณนายตรวจมาบอกผู้โดยสารหน้าตาเฉยว่า คุณจะไม่พลาดรถไฟขบวนหน้าหรอกครับเพราะขบวนนั้นก็จะไปถึงเวือร์ซบูกร์ช้าเหมือนกัน

ฮ่า ฮ่า เขาช้ากว่าขบวนของเราอีก ตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ  คุณต่อรถสบายๆเลย

เอ้อ แบบนี้ ภาษาคณิตศาสตร์เขาเรียก ลบกับลบกลายเป็นบวกใช่ไหมคะ

เอ้า แล้วลูกชายอิฉันจะรู้ได้อย่างไรล่ะคะว่าแม่จะไปถึงตอนเกือบ ๕ ทุ่ม ไม่ใช่ตี ๒ อย่างที่บอกไว้ 

แม่มดไม่ปลื้มกับข่าวดีของคุณนายตรวจเท่าไรเพราะต้องบากหน้าไปยืมโทรศัพท์ชาวบ้านโทรถึงลูกอีกแล้ว และก็ไม่มีใครยอมให้แม่มดจ่ายค่าโทรอีกนั่นแหละ

(คนเยอรมันส่วนใหญ่เป็นอย่างนั้นเองค่ะ ไม่ใช่คนหวาน  ไม่ช่างพูด ไม่ช่างยิ้ม แต่ใจดี จริงจังและจริงใจ)

ค่ำวันนั้น จึงมีแต่เรื่องร้ายๆดีๆให้หัวใจเก่าๆดวงหนึ่งต้องทำงานหนักเกินกว่าเหตุ

แต่ที่ชานชาลาสถานีรถไฟพัสเซา หนุ่มน้อยคนหนึ่งยืนคอยอยู่แล้วกับรอยยิ้มอันกว้างขวางและวงแขนอันอบอุ่น

แถมบนหมอนหนุนในเตียงที่ลูกยกให้แม่นอนยังมีช็อกโกแล็ตห่อเล็กๆวางอยู่ด้วย  ทำให้แม่ลูกหันไปสบตาแล้วหัวเราะอย่างเต็มหัวใจให้กันอย่างคนที่เข้าใจและรู้ใจกัน

ตอนที่ลูกยังเล็กๆ  เวลาเราเดินทางไปเที่ยวที่ไหนๆ  โรงแรมที่เราจองไว้มักจะเอาใจแขกวัยเยาว์ด้วยการวางช็อกโกแล็ตไว้ให้บนหมอน  โรงแรมส่วนใหญ่ในยุโรปมีธรรมเนียมผูกใจเด็กเล็กอย่างนี้จนลูกชายเคยชิน  พอเปิดประตูห้องพักปุ๊บ ลูกจึงมองหาช็อกโกแล็ตบนหมอนปั๊บและจะผิดหวังมากมายหากโรงแรมใดไม่เตรียมช็อกโกแล็ตไว้ให้

คืนนั้น ลูกวางช็อกโกแล็ตไว้บนหมอนสำหรับแม่ที่ถูกลูกเรียกอย่างล้อเลียนว่า My little girl! มาแล้วเนิ่นนาน

พัสเซายามเช้า

พัสเซาเป็นเมืองเก่านับ ๑๐๐๐ ปีซึ่งตั้งอยู่บนตำแหน่งที่แม่น้ำอินน์ ( Inn) และแม่น้ำอิลซ์ ( Ilz) ไหลมาบรรจบกับแม่น้ำโดเนา  (Donau)  ที่เราเรียกตามภาษาอังกฤษว่าดานูบไงคะ  จากจุดนี้แม่น้ำโดเนาจะไหลเข้าสู่ประเทศออสเตรีย

พัสเซาจึงเป็นเมืองต้นทางของเรือท่องเที่ยวที่ล่องจากเยอรมนีไปสู่กรุงเวียนนาของออสเตรีย กรุงบูดาเปสท์ของฮังการี กรุงบราทิสลาวาของสโลวาเกียจนไปถึงรัสเซียที่ทะเลดำ

พัสเซาเป็นเมืองคาธอลิคที่เคร่งขรึม  โบสถ์ใหญ่ (Dom หรือ Cathedral ในภาษาอังกฤษ) ของเมืองนี้เคยเป็นองค์อุปถัมภ์ St. Stephan โบสถ์ใหญ่ของเวียนนาและเป็นเจ้าของออร์แกนโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก

พัสเซาเป็นเมืองมหาวิทยาลัยที่มีนักศึกษากว่าหมื่นคนอันนับได้ว่าเป็นจำนวนหนึ่งในห้าของประชากรทั้งเมือง

พัสเซาจึงเป็นเมืองแปลกๆที่เราจะได้เห็นพระและแม่ชีฝรั่งหน้าตาเคร่งขรึมเดินสวนทางกับเด็กๆนักศึกษาหน้าตาสดใส (และยียวน) ปะปนไปกับนักท่องเที่ยวนานาชาติที่ส่งภาษาอังกฤษกันเจื้อยแจ้ว

แม่มดไม่แน่ใจว่าพัสเซามีอะไรมากกว่ากันระหว่างโบสถ์ ร้านกาแฟและผับ

มหาวิทยาลัยพัสเซาที่มีอายุเพียง ๓๐ ปียึดครองทั้งทำเลริมแม่น้ำอินน์อันร่มรื่นและอาราม St. Nikola ที่กลายเป็นอาคารห้องสมุดแห่งหนึ่งในบรรดาห้องสมุดหลายแห่งที่มหาวิทยาลัยมีอยู่

ลูกชายซึ่งทำคะแนนระดับมัธยมปลายได้สูงมากพอที่จะมีสิทธิ์เข้าเรียนสาขาใดในมหาวิทยาลัยแห่งใดก็ได้ในประเทศเยอรมนี รวมทั้งมหาวิทยาลัย Heidelberg ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่และมีชื่อเสียงที่สุดเลือกเรียนกฎหมายระหว่างประเทศที่พัสเซาเพราะความโดดเด่นด้านความสัมพันธ์กับมหาวิทยาลัยระดับนำทั่วโลกรวมทั้งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ของเรา

คืนแรกที่พัสเซา  แม่มดนั่งฟังลูกชายเล่าถึงชีวิตนักศึกษาและระบบการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยจนถึงตี ๒

อืมมมม  ถึงจะไม่ต้องนั่งรถหวานเย็นจากมิวนิคมาพัสเซา เวลาเข้านอนของแม่มดก็ไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

แม่มดลืมเล่าว่าด้วยพัสเซาเป็นเมืองแห่งสายน้ำ  น้ำจึงท่วมเมืองนี้ทุกปีจนไม่มีใครตื่นเต้น  แต่เมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา น้ำท่วมพัสเซาในระดับสูงที่สุดในรอบ ๕๐๐ ปี เพื่อนๆเห็นรอยน้ำที่ผนังตึกด้านซ้ายมือที่เป็นส่วนหนึ่งของศาลาว่าการเมืองไหมคะ  ใครมาถึงพัสเซาต้องมาดูเส้นบันทึกระดับน้ำตรงนี้ กลายเป็น tourist attracktion ไปเลยค่ะ

ความรัก

ความรัก

ดูร่องรอยของระดับน้ำท่วมที่หอคอยซิคะ

เรือท่องเที่ยวที่เป็นโรงแรมลอยน้ำ

เพื่อนๆเห็นแม่น้ำสามสีไหมคะ  สีเข้มที่สุดทางซ้ายคือแม่น้ำอิลซ์   สีอ่อนที่สุดทางขวาคือแม่น้ำอินน์  ต่างไหลมารวมกับแม่น้ำโดเนาที่หน้าเมืองพัสเซา

และความรัก

มองจากปราสาท Veste Oberhaus ข้ามแม่น้ำโดเนากลับไปในตัวเมือง แม่มดไม่มีทางอื่นใดนอกจากถ่ายภาพย้อนแสงออกไปตรงๆ

พัสเซายามเย็น

พัสเซาอยู่ในแคว้นบาวาเรีย (Bayern) ค่ะ  แม่มดเลยมีขาหมูเยอรมันซึ่งเป็นอาหารบาวาเรียนมาฝากเพื่อนๆ

เบียร์ต้องหาเองนะคะ แม่มดไม่ดื่มแอลกอฮอล์

♥♫ Youth - ERNESTO CORTAZAR♥♫