*/
<< | กันยายน 2015 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
กลิ่นหอมละมุนของขนมไหว้พระจันทร์ล่องลอยอยู่ในสายลม ชวนให้คนช่างฝันคิดถึงเดือนเต็มดวงที่ประจวบคีรีขันธ์กับน้ำเสียงหวานใสของ Teresa Teng ผู้จากไปก่อนกาลเวลา The Moon Represents My Heart……. เธอถามว่าฉันรักเธอเพียงใด ฉันรักเธอจริงใจ ลองถามไถ่พระจันทร์ดู......
ปลายเดือนสิงหาคม..... เรา ๒ คน แม่มดกับลูกมด เดินทางจากบ้านราชบุรีแต่เช้าตรู่ด้วยความคิดถึงทะเลเมืองประจวบฯเป็นนักหนา เมื่อบอกใครๆว่าเรารักเมืองเงียบที่ไม่เหงาของเราเมืองนี้ ผู้ฟังบางคนเลิกคิ้วบ่งบอกความประหลาดใจ ประจวบคีรีขันธ์น่ะนะ มีอะไรดีที่นั่นหรือ แม้แต่รถไฟด่วนก็ยังไม่จอดที่นี่ เขาจอดที่หัวหินแล้วข้ามหัวประจวบฯไปจอดอีกทีที่ชุมพรโน่นเลย ทางหลวงแผ่นดินสายหลักก็ลดเลี้ยวอ้อมเมืองประจวบฯไปเหมือนไม่เต็มใจจะผ่านมา โรงแรมชื่อดังระดับ ๔ ดาว ๕ ดาวก็ไม่มีกับใครเขา ประจวบฯเป็นเมืองชายทะเลขี้เซา ราวกับคนช่างฝันที่ซบหลับอยู่ในเปลยวนยามบ่าย ใต้ร่มไม้ ในสายลมรวยริน เพราะอย่างนี้กระมัง เราเลยใช้เส้นทางอ้อมเมืองหัวหินไปหาที่พักกายพักใจในเมืองประจวบคีรีขันธ์ แต่ครั้งนี้ เราพลาด เราเป็นคนเดินทางผู้ตกอยู่ในความประมาทเพราะเราไม่เคยจองที่พักล่วงหน้าเมื่อมาเมืองนี้ ไม่น่าเชื่อแต่เป็นความจริงที่เราหาที่พักเพียง ๒ คืนติดกันที่อ่าวประจวบฯไม่ได้ ไหนว่าใครๆก็แลไม่เห็นเสน่หาในเมืองเงียบเหงาอย่างที่เราเห็นไงล่ะ โรงแรมเล็กๆที่เราเคยใช้วิธี walk- in เข้าไปหาที่นอนแบบนกขมิ้นเหลืองอ่อนไม่มีห้องว่างเหลือให้เรา โรงแรมใหญ่ๆที่มีรถทัวร์จอดเรียงราย ผู้คนเดินพลุกพล่าน เราก็ไม่ชอบ ฟ้าชมคลื่นของกองบินที่ ๕ บนอ่าวมะนาวอาจมีห้องพักหลงเหลือ แต่เราไม่สนใจเพราะเราชอบดูเรือประมงลำเล็กๆที่จอดเรียงรายอยู่หน้า อ่าวประจวบฯตอนเช้าตรู่ อ่าวมะนาวน่ะ เอาไว้นั่งอ่านหนังสือ ฟังเสียงลมพัดกิ่งสนตั้งแต่ยามสายจนบ่ายคล้อย
ทว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว ดีทั้งนั้น....ใครหนอเคยเขียนไว้อย่างนี้ เราได้รู้จักคนประจวบฯที่น่ารักเพิ่มขึ้นอีกสองสามคนเพราะการต้องย้ายที่นอนทุกคืนนี่แหละ คืนแรก เราพักที่ประจวบบีชที่คุณผู้หญิงขอให้พนักงานขับรถพาแม่มดไปตามล่าบัวลอยไข่หวานเจ้าอร่อยที่อยู่ห่างโรงแรมนิดเดียวแต่ แม่มดหาไม่เจอประสาคนที่เซ่อมากมายในเรื่องทิศทาง
คืนที่ ๒ เราพักที่บ้านคุณยายของหนุ่มสาวที่ย้ายจากกรุงเทพฯกลับคืนถิ่นมาดูแลบ้านไม้หลังใหญ่ที่สุดบนถนนสู้ศึก ช่างเป็นความบังเอิญที่แสนดี บนถนนสั้นๆสายนี้มีบ้านไม้หลงเหลืออยู่หลายหลัง บางแห่งสวยเหมือนผู้หญิงวัยงามที่เสน่ห์ลุ่มลึกแฝงตัว อยู่ในความร่วงโรยที่มากับกาลเวลา คราวก่อนที่มาประจวบคีรีขันธ์ แม่มดเคยมาติดตาต้องใจบ้านไม้หลังนี้ ใครเลยจะคิดว่า ๑ ปีต่อมา เราจะได้มานอนในบ้านหลังที่เราพึงใจ
มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นที่อ่าวประจวบฯ.... ยามเช้า เรือไดหมึกลำเล็กๆและเรือหาปลาลำจ้อยของชาวบ้านยังคงจอดเรียงรายอยู่หน้าอ่าว บนทางเท้าริมเขื่อน ยังมีการตากปลาเล็ก ปลาน้อยในแสงแดดแต่เรือประมงลำที่โตหน่อยหายไป เขาว่าท่าขึ้นปลาถูกย้ายไปที่คลองวาฬ สะพานปลาได้รับโฉมใหม่ ถูกตกแต่งด้วย สีแดงสดใส เสาไฟติดโคมรูปสับปะรดซึ่งเป็นผลไม้สำคัญที่สุดของบ้านเมืองนี้ และในยามบ่ายคล้อยจนถึงค่ำคืนของวันศุกร์และวันเสาร์ บนถนนหน้าอ่าว จากสะพานปลาสะอาดเอี่ยมซึ่งกลายเป็นที่เดินเล่นกินลมชม เกาะเรื่อยไปจนถึงเชิงเขาช่องกระจก กลายเป็นถนนคนเดิน..... โอ คุณประจวบฯที่รักของฉัน เป็นไปกับเขาเหมือนกันหรือนี่ แม่มดเกือบจะส่ายหน้า แต่สาวน้อยของคุณยายชวนเชิญให้ไปชมดูก่อน ถ้า พักต่ออีกคืน มีนูโวมาเล่นที่สะพานปลาด้วยนะคะ แล้วจะให้ป้าไปนอนที่ไหนล่ะ โรงแรมเต็มไปหมดทั้งเมือง แม่มดเก็บความจริงส่วน หนึ่งไว้ในใจ ก็เรา ๒ คนรู้จักวงนูโวเสียที่ไหนล่ะ เขาดังในเมืองไทยตอนที่เรายังเป็นคนพลัดถิ่นอยู่เลย
แล้วเราก็ไปเดินที่ถนนคนเดินของชาวประจวบฯ.... แล้วเราก็ติดใจ ลูกชายถึงกับออกปากว่า มาประจวบฯคราวหน้า เรามาให้ตรงกับ วันศุกร์และวันเสาร์อีกนะครับ แม่ ถนนคนเดินของบ้านเมืองนี้มีลักษณะเหมือนตลาดนัดมากกว่าจะเหมือนที่เดินเล่นของเมืองท่องเที่ยว สำหรับคนที่สนุกกับ street food แบบลูกชาย ที่นี่จึงเป็นที่ใช่เป๊ะเลย อาหารสารพัดล้วนอร่อยและราคาย่อมเยา คนช่างซักอย่างแม่มดได้ข้อมูลมาว่า เทศบาลเก็บค่า ทำความสะอาดถนนจากคนค้าขายเพียงคืนละ ๖๐ บาทต่อ ๑ แผง เราซื้อและถือของอร่อยพะรุงพะรังไปนั่งกินพลาง ชมไฟ ชมฟ้าที่สะพานปลาไปพลาง สายลมอ่อนเอื่อยพัดมาบางเบา พลิ้วน้ำสะท้อน แสงไฟระยิบระยับจับตา แต่ที่งดงามนักหนาจนตามดวงตาติดตรึงไปถึงในความฝัน คือฟากฟ้ากับเดือนเต็มดวง เธอถามว่าฉันรักเธอเพียงใด ฉันรักเธอจริงใจ ลองถามไถ่พระจันทร์ดู...... |
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |