ลูกชายบอกข่าวดีมาเมื่อปลายปีก่อนว่าปีนี้จะกลับมาเยี่ยมบ้านในเดือนเกิดของแม่  แม่มดก็นั่งนับวันคอยมาตั้งแต่บัดนั้น 

การรอคอยด้วยความหวังเป็นความรู้สึกที่แสนหวาน แต่มีผลทำให้วันเวลาดูจะคืบคลานช้ากว่าความเป็นจริง 

แม่มดจึงเปิดโกดังที่เก็บภาพของลูกซึ่งถ่ายๆไว้ครั้งที่ลูกอยู่เมืองไทยเมื่อปีก่อนมาดูให้คลายความคิดถึง

แล้วเลยถือโอกาสแยกแยะภาพ จัดใส่แฟ้มให้เป็นที่เป็นทาง  ดูภาพไปพลางก็คิดว่านำภาพมาแบ่งปันให้เพื่อนๆดูบ้างจะดีไหม 

หวั่นใจอยู่บ้างว่าคนดูจะเบื่อหน่ายเพราะภาพชุดนี้แทบจะไม่มีอะไรเลยนอกจากอิฐผุปูนพังเพราะเราชอบของเราอย่างนั้น

ตั้งแต่ลูกชายมีอายุพียง ๔ เดือน แม่มดก็พาลูกมาเยี่ยมเมืองไทยทุกปีอย่างไม่มีข้อยกเว้น

นอกเหนือจากการเข้มงวดกับตัวเองให้พูดภาษาไทยเพียงภาษาเดียวกับลูกแล้ว แม่มดจะพาลูกไปเที่ยวเล่นในวังเก่าและลานวัด

ทุกครั้งที่กลับบ้าน  แม่มดไม่เคยทำให้การเยี่ยมเยือนมรดกทางวัฒนธรรมของเราเป็นการเรียนประวัติศาสตร์ประเภทใส่ข้อมูลและ

ตัวเลขในสมองลูก แต่ทำให้เป็นวันสนุกของการไปชื่นชมความงดงามที่ผู้คนแต่เก่าก่อนสร้างสรรค์เอาไว้ให้คนรุ่นหลัง

จะเป็นด้วยเหตุนี้หรืออย่างไรก็ตาม ลูกพัฒนาความรักใคร่ในวิชาประวัติศาสตร์และโบราณคดี

แม้ลูกชายจะมีจุดเน้นในภายหลังเป็นประวัติศาสตร์โรมันซึ่งแม่มดไม่เห็นเป็นประเด็นเสียหายแต่อย่างใด 

ลูกเติบโตขึ้นมาในความงดงามของวัฒนธรรมทั้งฝ่ายตะวันตกและตะวันออก

ความคับแคบทางความคิดเช่นความหลงชาติ คิดว่าของเราเท่านั้นที่ดีงามไม่เคยมีที่ทางอยู่ในโลกทัศน์ของคนบ้านเรา

ก่อนวันเกิดของลูกชายในเดือนพฤศจิกายนของปีก่อนปีก่อน  (ปีไหน งงไหมคะ)  ลูกขอของขวัญวันเกิดเป็นการเดินทางไปเยือน

สุโขทัย  แต่ไหนๆก็ไหนๆ แม่มดต้องขับรถไกลตั้งหลายร้อยกิโลเมตรแล้ว  จะไปสุโขทัยทำไมเพียงเมืองเดียว

แม่มดสาธยายให้ลูกชายฟังว่าอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยที่ได้ชื่อว่าเป็นมรดกโลกนั้น แท้จริงแล้วประกอบด้วยอุทยาน

ประวัติศาสตร์ ๓ แห่งคือกำแพงเพชร สุโขทัยและศรีสัชนาลัย อย่าถามแม่มดนะคะว่า Unesco  เขามีเกณฑ์การประเมินคุณค่าของ

โบราณสถานอย่างไร  แม่มดเองก็แปลกใจอยู่บ่อยๆเพราะเท่าที่เห็นในยุโรป บางครั้งอาคารเพียงหลังเดียวก็ได้ไปแล้วทั้งรางวัล

แม่มดกางแผนที่ทางหลวงให้ลูกดูแล้วก็เสนอว่า เราไล่ไปตั้งแต่อยุธยาเลยดีไหม  ลูกไปเที่ยวอยุธยาแล้วหลายครั้งมาก

แต่ครั้งนี้ แม่มดอยากให้ลูกได้เห็นอยุธยาในช่วงวันเวลาที่งดงามที่สุด เราจึงให้เวลากับความอลังการ์ของกรุงศรีอยุธยาไปเสีย ๒ วัน

แล้วจึงจะขึ้นเหนือไปชมกลุ่มอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย  แต่หนทางนั้นไกลนักและเราไม่ชอบการขี่ม้าชมเมือง

เราจึงจะพักผ่อนกึ่งกลางทางที่จังหวัดอุทัยธานี

การขับรถทางไกลแบบสบายๆ แวะเมืองโน้น ชมเมืองนี้อย่างมีการศึกษาข้อมูลล่วงหน้ามาก่อนอย่างดีเป็นงานโปรดของแม่มด 

แม่ลูกเดินทางด้วยกันอย่างนี้มาหลายครั้ง เราเคยใช้เวลา ๒ สัปดาห์ขับรถจากบ้านเราในหุบเขาเทานุสที่อยู่เกือบกลางประเทศ

เยอรมนีลงใต้ไปถึง Provence ของประเทศฝรั่งเศสเป็นระยะทางไปกลับประมาณ ๓๐๐๐ กิโลเมตรเพื่อไปชมโบราณสถานยุคโรมันที่

ลูกสนใจในเมืองต่างๆ  ยังมีทริปอื่นๆสั้นบ้างยาวบ้างอีกมากมายที่เราเดินทางด้วยกันในยุโรปโดยมีจุดเน้นอยู่ที่ประวัติศาสตร์และ

วัฒนธรรม ทริปเดียวที่เราตัดสินใจซื้อทัวร์คือสองสัปดาห์ในอียิปต์ที่การเดินทางตามลำพังยุ่งยากและมีความเสี่ยงเกินเกณฑ์ความ

ปลอดภัยของเรา

การเดินทางในเมืองไทยมีอันตรายไปอีกแบบหนึ่ง

แม่มดมีความเห็นเหมือนเพื่อนฝรั่งคนหนึ่งที่ออกปากว่า คนไทยที่แสนจะน่ารักพอเข้าประจำที่นั่งหลังพวงมาลัยจะกลายร่างเป็นปีศาจ

ผู้ใช้รถใช้ถนนในบ้านเราทั้งคนเดิน คนขี่และคนขับ ๙ ใน ๑๐ คนไม่รับรู้และไม่สนใจกฎเกณฑ์ใดๆทั้งสิ้น

ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะไม่มีการเรียนการสอนในเรื่องนี้อย่างถูกต้องจริงจัง ทั้งการบังคับใช้กฎหมายก็หละหลวม

แต่แม่มดกลับมาอยู่เมืองไทยนานพอที่จะเข้าใจสถานการณ์และเชื่อมั่นว่าพอจะรับมือได้

แม่มดจะไม่ทำให้งานชุดนี้กลายเป็นตำราเรียนประวัติศาสตร์นะคะ ข้อมูลระดับตื้นๆนั้น อากู๋แกมีให้อ่านมากมาย หากใครสนใจใคร่รู้

สำหรับข้อมูลระดับลึก ขอบอกว่าเป็นปัญหาใหญ่หลวง

การศึกษาประวัติศาสตร์ในบ้านเรามีความโปร่งใสน้อยเกินกว่าที่แม่มดจะกล้าปลงใจในข้อสันนิษฐานอันใด

แม่มดจึงอยากพาเพื่อนๆไปชมความงดงามของอิฐผุปูนพังเสียมากกว่า  แม่มดไม่เคยเห็นความงามในตุ๊กตาพลาสติกและบรรดาของ

ปลอมทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ของผู้คน วัตถุหรือสิ่งก่อสร้าง ไม่ว่าจะเป็นใจหรือกาย

ความลุ่มลึกที่มากับร่องรอยของกาลเวลาเป็นความจริงใจที่มีเสน่ห์น่าค้นหา แม้ว่าไม่อาจจับต้องได้แต่น่าจดจำรำลึกกว่ามากมาย

เพื่อนๆทราบใช่ไหมคะว่ากรุงเก่านั้นเป็นเกาะ อยุธยามีแม่น้ำไหลผ่านถึง ๔ สายคือ แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำลพบุรี และ

แม่น้ำน้อย ทั้งอยุธยายังมีลำคลองถึง ๑๑ สาย ชีวิตคนอยุธยายังผูกพันมากมายอยู่กับสายน้ำ

อยุธยามีอะไรบางอย่างที่เหมือนโรม จริงๆนะคะ นั่นคือ จับจอบขุดดินลงไปตรงไหน เราก็จะเจอซากโบราณสถาน

แต่นั่นทำให้อยุธยามีเสน่ห์นักหนาและไม่เคยน่าเบื่อเลยสักนิด

เราเดินทางออกจากที่พักในกรุงเทพฯก่อนแสงทองจะจับขอบฟ้า  นี่เป็นวันเวลาที่พิเศษจริงๆเพราะลูกชายนั้นมีธรรมชาติเป็นนกฮูก

สามารถนั่งทำงานอ่านหนังสือ เขียนหนังสือได้ถึงค่อนคืนแต่การตื่นนอนก่อนรุ่งเป็นเรื่องหนักหนาสาหัส พอล้อหมุน ลูกจึงหลับผล็อย

ไปเกือบจะในทันที มาลืมตาอีกที ฟ้าก็แจ้งแล้วที่วัดพระราม สมเด็จพระราเมศวรโปรดเกล้าฯให้สถาปนาวัดแห่งนี้ขึ้นในปีพ.ศ.๑๙๑๒

หากอยุธยาไม่มีต้นพุทราโบราณที่ใบดกแน่นหนาช่วยกรองแสงแดดจ้าให้สาดส่องลงมายังโบราณสถานอย่างนุ่มนวล

อิฐหินแห่งกรุงเก่าคงจะดูแข็งกร้าวขึ้นอีกมากมาย

ข้ามถนนแล้วเดินอีกนิด เราก็มาถึงวิหารพระมงคลบพิตรก่อนเวลาที่รั้วกั้นจะเปิดต้อนรับผู้คน  ประวัติศาสตร์ยุคใหม่เล่าขานว่า

วิหารซึ่งได้รับการก่อสร้างมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าเสือได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในปีพ.ศ. ๒๔๙๙ เงินบริจาคก้อนโตมาจากนายพลอูนุ

ผู้นำพม่าในยุคนั้นที่เดินทางมาเยือนประเทศไทยและได้ไปเยี่ยมชมจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

โบราณสถานที่การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยแนะให้ไปชมยามเช้าคือวัดพระศรีสรรเพชญ์ในเขตพระราชวังหลวงที่สมเด็จพระ

รามาธิบดีที่ ๑ โปรดเกล้าให้สร้างขึ้น วัดนี้จึงมีแต่เขตพุทธาวาสมาตั้งแต่กาลครั้งนั้น ไม่มีเขตสังฆาวาส นั่นคือไม่เคยมีภิกษุจำพรรษา

หลังอาหารเช้ามื้อที่แสนจะไม่ถูกอนามัยเพราะลูกชายชอบโรตีสายไหมของเมืองอยุธยาแบบแผ่นแป้งหนาๆใส่เส้นน้ำตาลน้อยๆเป็นที่สุด

ก็ไม่ว่ากัน นานๆกินที คนเราไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วยเหตุผลตลอดเวลาใช่ไหมคะ

บางครั้งวินัยหย่อนยานสักหน่อย ปล่อยให้ความรู้สึกแทรกเข้ามาสักนิดก็ได้   Let’s live a life!   แล้วเราก็ไปต่อกันที่วัดราชบูรณะ

สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๒ (เจ้าสามพระยา) โปรดเกล้าให้สร้างวัดแห่งนี้ขึ้นเป็นวัดแรกๆหลังจากที่เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อทรงสู้

รบชนะพระเชษฐา เจ้าอ้ายพระยากับเจ้ายี่พระยาในการแย่งชิงราชสมบัติ.....ประวัติศาสตร์ของหลายๆประเทศมีแง่มุมนี้นะคะ

การศึกษาประวัติศาสตร์ไม่ได้เป็นไปเพื่อที่จะตัดสินความถูกผิดของสิ่งที่เกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว  

เราเรียนรู้อดีตเพื่อนำมาปรับปรุงปัจจุบันและปกป้องอนาคตต่างหาก

ที่วัดราชบูรณะในวันที่เราไปเยือน นักโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยโคโลญแห่งประเทศเยอรมนีกำลังช่วยเหลือกรมศิลปากรทำการ

บูรณะวัดหลังจากภัยน้ำท่วมใหญ่ แม่มดเลยมีโอกาสฟื้นฟูภาษาเยอรมันกับนักวิชาการสาวๆ ๒ คน  

กับลูกชาย อย่างที่เคยเล่าแล้วนะคะ แม่มดพูดภาษาไทยเท่านั้น

วัดราชบูรณะมีชื่อเสียงมากเรื่องกรุทองคำถวายเป็นพุทธบูชาที่ถูกลักลอบขุดเมื่อพ.ศ. ๒๕๐๐  สมบัติของชาติที่ทางการติดตามเอา

กลับคืนมาได้ (เพียงส่วนเดียว) ทำให้เกิดการก่อตั้งพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เจ้าสามพระยาที่แม่มดมีโอกาสไปชมในภายหลัง

งานหลายชิ้นสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างอยุธยากับบ้านเมืองอื่นเช่นจีนและสังคมมุสลิม หรือแม้แต่กับกรุงสุโขทัย

ช่วงบ่าย เราไปชมวัดมหาธาตุ แล้วเลยเดินเล่นอยู่แถวนั้นซึ่งเป็นบริเวณที่ร่มรื่นไปด้วยบึงน้ำ สะพานไม้

และซากวัดโบราณเล็กๆอีกมากมาย

วัดมหาธาตุเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ธรรมเนียมนี้สืบทอดมาจากลังกา เพื่อนๆสังเกตไหมคะว่า แทบทุกจังหวัดในบ้านเรา

จะมีวัดมหาธาตุตั้งอยู่กลางเมืองและโดยทั่วไป วัดนี้จะเป็นวัดสำคัญที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวเมืองนั้นๆ

วัดมหาธาตุแห่งกรุงศรีอยุธยาเริ่มสร้างขึ้นในรัชกาลสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๑ (พ่องั่ว) มาแล้วเสร็จในรัชกาลสมเด็จพระราเมศวร

แต่มีหลักฐานว่าเคยมีสิ่งก่อสร้างในบริเวณนี้มาตั้งแต่สมัยทวาราวดี

มีร่องรอยของวัฒนธรรมพราหมณ์แบบเขมร และมีร่องรอยของวัฒนธรรมจีน 

โลกของเราไม่กว้างใหญ่ ผู้คนต่างชาติต่างภาษาไปมาหาสู่กันมาแต่โบราณกาล

วันเวลาของเราในยามเย็นและตอนเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เราอุทิศให้วัดสวยที่สุดของกรุงศรีอยุธยา

ที่แม่มดมาเยือนครั้งแล้วครั้งเล่าไม่เคยเบื่อหน่าย....วัดไชยวัฒนาราม

วัดไชยวัฒนารามได้รับการสถาปนาโดยสมเด็จพระเจ้าปราสาททองในพ.ศ.๒๑๗๓  คำว่าไชยวัฒนาแปลว่า ชัยชนะอันถาวร

คงเป็นเช่นนั้นเพราะแม้เมื่อกาลเวลาจะได้ทำให้วัดไชยฯกลายเป็นเพียงซากโบราณสถาน แต่ความงดงามนั้นไม่อาจถูกทำลาย 

เมื่อพินิจความอลังการ์แห่งวัดไชยฯ ผู้คนย่อมอดไม่ได้ที่จะคิดถึงบทหนึ่งของนิราศนรินทร์ซึ่งได้รับการรจนาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จ

พระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์เมื่อกรุงศรีอยุธยาหลงเหลือเพียงซากปรักหักพัง

๒.๏ อยุธยายศล่มแล้ว                          ลอยสวรรค์ ลงฤๅ

สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร-           เจิดหล้า

บุญเพรงพระหากสรรค์                        ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ

บังอบายเบิกฟ้า                                   ฝึกฟื้นใจเมือง ๚ะ

สมเด็จพระเจ้าปราสาททองทรงเลือกสร้างวัดแห่งนี้ด้วยสถาปัตยกรรมแบบพระปรางค์อันเป็นที่นิยมในสมัยอยุธยาตอนต้น

น่าจะเป็นด้วยพระราชปณิธานที่ทรงต้องการฟื้นฟูบ้านเมืองให้เจริญรุ่งเรืองดังเช่นยุคต้นกรุงศรีอยุธยา

ตั้งแต่สมัยแรกเป็นต้นมา วัดไชยวัฒนารามได้กลายเป็นสถานที่ประกอบพิธีพระศพของเหล่าเชื้อพระวงศ์แทนการจัดในทุ่งพระเมรุ

เรื่องเล่าขานที่ผู้คนคุ้นเคยคือ กรณีเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ หรือเจ้าฟ้ากุ้ง พระราชโอรสของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศที่ทรงถูกกล่าว

หาว่ากระทำความผิดฐานมีความรักต่อเจ้าฟ้าสังวาล พระสนมเอกองค์หนึ่งของพระราชบิดา

ทั้ง ๒ พระองค์ต้องพระราชอาญาจนสิ้นพระชนม์ พระราชพงศาวดารระบุว่า พระศพถูกนำมาฝังที่วัดไชยวัฒนาราม

En Aranjuez Con Tu Amor 

 Joaquin Rodrigo                                 Composer

David Garrett                      Violinist

En Aranjuez Con Tu Amor         In Aranjuez with your love

Aranjuez,

a place of dreams and love.

Where a rumor of crystal

fountains in the garden

seems to whisper to the roses.

Aranjuez,

today the dry leaves without color

Which are swept by the wind

Are just reminders of the romance

we once started

And that we've forsaken

without reason.

Maybe this love is hidden

in one sunset

In the breeze or in a flower

Waiting for your return.

Aranjuez,

today the dry leaves without color

Which are swept by the wind

Are just reminders of the romance

we once started

And that we've forsaken

without reason.

In Aranjuez, my love

You and I!