มีหลายคนได้บอกว่า "การมาเยือนต่างแดนนาน ๆ อาจทำให้พบรักในรูปแบบที่แตกต่างกัน"

บางคนก็เจอ "รักกันนะ แบบชั่วคราว"

บางคนก็เจอ "รักที่นี่ ที่อื่น(ประเทศของตน) นั้นไม่ใช่รัก"

บางคนก็เจอ "รักหยอก ๆ ไปวันๆ"

บางคนก็เจอ "รักแท้แพ้ระยะทาง"

บางคนก็เจอ "รักจริงหวังแต่ง" และอื่น ๆ อีกมากมาย

แต่ทว่า "ความรัก" ที่เกิดขึ้นในต่างแดนนี้น มันจะมาจากความรักจริง ๆ เหรอ หรือว่ามาจากความเหงาที่เกิดขึ้่นในใจ อยากหาใครสักคนมาเป็นเพือนทานข้าว ไปซื้อของ เดินกลับจากมหาวิทยาลัยไปหอพักด้วยกัน

จนนานวันเข้าก็กลายเป็น "ติด" ติดคนคนนั้นไป ไม่ใช่ ติดที่รัก แต่ติดความคุ้นเคย,บางคนก็ติดความรื่นเริงบรรเทิงใจที่มอบให้แก่กัน และติดอะไรอีกมากมาย ซึ่็งก็ยังมองไม่เห็นเลยว่า "เป็นความรัก" ตรงไหน

แล้วบางคนที่มาเรียนต่างแดน และมีคนในหัวใจอยู่ ณ ประเทศของตนเองอยู่แล้ว แต่กลับมาพบรักที่ต่างแดนอีก และก็ทำเป็นว่า ความรักที่ต่างแดนเป็นความรักที่ "จะทำอะไรก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก และก็หลอกคนรักที่ประเทศตัวเองไปวัน ๆ " นั่นก็เป็นอีกประเภทที่เห็นแล้ว "น่าสงสาร" ปมที่สร้างขึ้นมา ผูกปมกันมากมาย หลอกคนที่ตัวเองรัก และก็หลอกตัวเองไปวัน ๆ แบบนี้ตอนจบ ก็ไม่รู้ว่าจะแก้ปมเช่นไร เพราะว่ายังไง ก็ต้องมี "คนที่เจ็บกับความรัก" ในครั้งนี้ 

ถ้าเช่นนั้น ณ ปัจจุบัน "ความรัก" คืออะไรกันแน่ หรือแค่ "ความหลง"

ส่วนการเจอรักแท้และแน่นอนว่า เป็นคู่ชีวิตอย่างแน่นอน ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของคู่นั้น ๆ ไป แต่จะมีสักกี่คนที่เจอกันนะ