กลับมาเถิดวันวาน..เล่าเรื่องด้วยภาพถ่ายเก่าๆ เมื่อวันวานยังหวานอยู่

(ตอนที่ 9 ภาพ sad eyes...bye-bye Melbourne)

เบื้องหลังคือสัญญลักษณ์ของ Melbourne "รถราง" นั่งไปกลับบ้านกับศุนย์ฯทุกวัน

ต่อจากตอนที่ ๘ เมื่อเที่ยวกันเต็มอิ่มแล้ว ก็ถึงเวลาเรียนของเด็กๆ

และเวลาทำงานของครูๆ

Melbourne เงียบกว่า สีสันน้อยกว่า Sydney มาก

เด็กๆไม่ค่อยชอบ แต่ครูๆชอบ..มาก

ทุกคนไม่ยกเว้นครู ต้องพักแบบ Homestay เพื่อได้พูดภาษาอังกฤษกันใน everyday life จริงๆ

มีปัญหาบ้างแต่ก็แก้ไขกันไปได้ ถือว่าโอเคเลยค่ะงานนี้

เช้าต้องเข้าศูนย์ภาษาเพื่อดูว่าเด็กๆเป็นยังใงบ้าง

แล้วถึงจะไปต่อด้วยการ..เดินสำรวจเมืองกัน

ความที่เขาวางผังเมืองดี แค่กางแม๊พก็เดินหาได้ไม่หลง

แต่ถ้าวันไหน ทางศูนย์ฯจัด excursion พาเด็กๆไปนอกสถานที่..ก็ไปด้วย

เป็นที่เดียวที่ไปนานที่สุดคือ ๓ อาทิตย์

ใหม่ๆก็นั่งนับวันให้หมดๆไปเร็วๆ คิดถึงบ้าน

เจอตู้โทรศัพท์สาธารณะ..เป็นต้องโทรอ้อนแม่ตลอด

แต่อยู่ไปอยู่ไปกลับชอบ...ชักไม่อยากกลับแฮะ

Royal Botanic Gardens, Melbourne  ดอกไม้สวยซะจน..อยากลงไปคลุก อิอิ

ที่ชอบมากที่สุดคือ parks ของที่นี่สวยมากติดอันดับโลกเลย

รวมๆแล้ว..ชอบเพราะเมืองสงบ ไม่ใหญ่เกินไป ผู้คนไม่มาก รถไม่ติด

สวนสวย มีรถรางด้วย

ดังนั้น..พอถึงวันสุดท้ายที่จะต้องขึ้นเครื่องกลับ..

ความรู้สึกจึงเป็นเช่นเพลง “Sad eyes” ของ  Robert John

...why must you look at me that way?...it's over...er

…sad eyes, turn the other way…

…I don’t wanna see you cry..

…sad eyes, you knew there’d come a day…

…that we would have to say goodbye…

หน้าบ้าน host family ที่ไปพัก...สวยค่ะ..ชอบจริงๆนะ

เรื่องที่ตื่นเต้นน่ายินดีที่สุดในทริปนี้คือ..เพื่อนที่ไปด้วยกันพบรักค่ะ

และในที่สุดก็ได้แต่งงานกับหนุ่มออสซี่คนนั้น

และไปอยู่ที่เมลเบิร์นหลายปีแล้วค่ะ มีลูกชายหล่อ 2 คน

เอนทรี่วันนี้จึงจบลงด้วย “ธรรมะกับความรัก”

ด้วยคำสอนของท่านแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต เรื่อง “รักให้ดี อย่าดีแต่รัก”

“ความรักที่ตื่นเต้นหวือหวา มีแต่ความเหน็ดเหนื่อย

 แต่ความรักที่มีพลังของจิตที่สงบเย็น  ‘

 จะหล่อเลี้ยงชีวิตของเราให้ร่าเริงที่ได้รักอย่างแท้จริง

 เพราะความรักเป็นสิ่งที่งดงาม

 จะมีรักทั้งที..ขอให้รักให้ดี..อย่าดีแต่รัก...”

ถ่ายรูปวันกลับหน้าศูนย์ฯ เป็นที่ระลึก เด็กๆกับเพื่อนช่วยเป็นตัวประกอบ