กลับมาเถิดวันวาน..เล่าเรื่องด้วยภาพถ่ายเก่าๆ เมื่อวันวานยังหวานอยู่

คืนสงบ...เมื่อพลบค่ำที่เพิ่งผ่านมา

ถือเป็นภาพย้อนวันวานยังหวานอยู่ที่นานแค่นับชั่วโมง

เป็นแบบฝึกหัดถ่ายภาพง่ายๆ ในมุมบ้าน

เพียงแค่..นึกถึงเพลง “คืนหนึ่ง”

ที่เคยฟัง...เคยซาบซึ้ง...มานานแสนนาน...

ทำให้อยากได้ภาพคืนหนึ่งยังซึ้ง...ภาพนี้

และขอเลือกเพลงที่เป็นเวอร์ชั่นของคุณจรัล มโนเพ็ชร

ซึ่งเหมาะกับคืนหนึ่งเช่นในคืนนี้

ที่มีภาพชื่อ “คืนหนึ่ง”

เป็นเพื่อนที่แสนดีของกันและกันในคืนนี้

....  .....  ....  .....  .....

คืนหนึ่งยังซึ้งตรึงใจตรึงใจเรา

ฉันเฝ้าอิงแนบแอบอกอุ่น

ลมโชยโปรยกลิ่นผกากรุ่น

รุ่งอรุณเริ่มรางสว่างฟ้า

เธอประคองตระกองกอด

ตระกองกอดยอดรัก

ฉันบอกสมัครขอรักชั่วชีวา

ขอเตือนเธออย่าลืมวาจา

ที่เคยสัญญากันไว้ในคืนนั้น……

ข้อคิดดีๆของคุณ”ดังตฤณ”

จากคอลัมน์ "เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว”

ตอบคำถามเรื่องความรักในความรู้สึกแบบ “คืนหนึ่ง”

ไว้อย่างน่าสนใจค่ะ

การเคยอยู่ร่วมกันหนึ่ง การเกื้อกูลกันในปัจจุบันหนึ่ง

เป็นเหตุที่มาของความรู้สึกรัก

รู้สึกผูกพันอาลัย รู้สึกสนิทแน่นแฟ้น

หากเคยอยู่ร่วมกันด้วยดี ด้วยความซื่อสัตย์ ด้วยการชักชวนกันทำดี

แล้วชาตินี้มาช่วยเหลือเกื้อกูลให้เห็นใจกันในยามยาก

หรือส่งเสริมให้ได้ดี มีสุขยิ่งๆขึ้นเข้าไปอีก

ก็ย่อมรักมาก ผูกพันลึกซึ้งมาก

ทว่าที่จะอยู่กันแล้วมีแต่ดีกับดี

ไม่ค่อยจะเป็นไปได้จริงสักเท่าไรหรอกครับ

ส่วนใหญ่เคยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันแบบครึ่งดีครึ่งร้าย

แล้วบางทีแม้ช่วยเหลือเกื้อกูลให้พ้นจากสถานการณ์ยากลำบาก

แต่ก็อาจสลับบท

ทำตัวเป็นสถานการณ์ยากลำบากให้แก่กันและกันเสียเอง