พุทธชัยมงคลคาถา (พาหุง) ที่ 4 ชนะด้วยอิทธิปาฎิหาริย์ โจรชื่อองคุลิมาล อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะสุทารุณัน ตัง, ธาวันติโยชะนะปะถังคุลิมาละวันตัง, ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ ฯ พระจอมมุนีทรงบันดาลอิทธิฤทธิ์ทางใจอันยอดเยี่ยม ชนะโจรชื่อองคุลิมาล (ผู้มีพวงมาลัย คือ นิ้วมือมนุษย์) แสนร้ายกาจมีฝีมือ ถือดาบวิ่งไล่พระองค์ไปสิ้นทาง ๓ โยชน์
ด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น ในภพชาติหนึ่ง ด้วยกุศลกรรมทำให้จิตวิญญาณหนึ่งมาเกิดใน ครรภ์ของแม่ควายป่า ได้คลอดออกมาเป็นลูกควายเพศผู้เติบโต เป็นควายหนุ่มฉกรรจ์กำยำ มีพละกำลัง อาจหาญยิ่งนัก อาละวาดทำร้าย ช้าง, ม้า, วัว, ควายของชาวบ้านจนบาดเจ็บล้ม ตายไปมากมาย ทำให้เกิดความเดือดร้อนไปทั่ว ชาวบ้านจึง ช่วยกันสร้างคอกกลขึ้น ชาวบ้านทั้งหลายใช้ศาสตราอาวุธฟาด ฟันทิ่มแทงจอมมหิงษาจนตายคาที่ก่อนจะสิ้นใจโกรธแค้นสุด ขีดได้อาฆาตคนที่รุมฆ่ามันว่า หากได้เกิดชาหน้าเมื่อใดขอให้ มาเกิดร่วมกัน ชาตินี้พวกเจ้าร่วมกันฆ่าข้า ชาติหน้าข้าคนเดียว จะตามฆ่าพวกเจ้าให้หมด ควายป่าจอมมหิงษาตายไปแล้วก็ไปเกิดในชาติใหม่เป็นลูก ชายท่านปุโรหิตของพระเจ้าปเสนทิโกศลพระราชาผู้ครองเมือง พาราณสี ชาวบ้านที่รุมฆ่าควายป่ารวมทั้งผู้ที่ร่วมจิตเจตนาใน การฆ่าควายป่านี้ เช่นช่วยกันทำคอก ช่วยกันคิดหาวิธีฆ่า รวมทั้ง มีจิตเจตนาอยากฆ่า อยากเห็นควายป่าตาย ครั้นควายป่าตายก็ เกิดความปิติปราโมทย์ในการตายนั้นด้วย (เป็นผู้ร่วมอยู่ในอกุศล กรรมเดียวกัน) ต่างก็ไปเกิดเ็ป็นคนอยู่ในเขตเมืองพาราณสีและ ในเมืองใกล้เคียงทั้งหมดบุตรชายท่านปุโรหิตคลอดออกมาจาก ครรภ์มารดาได้เกิดเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้นอย่างหนึ่งนั่นคือพระแสงประจำพระองค์ของพระเจ้าปเสนทิโกศลเกิดแสงสว่างโชติช่วง ลุกเป็นไฟขึ้นมาเอง พระเจ้าปเสนทิโกศลจึงเรียกท่านปุโรหิตมา ถามว่าเหตุที่เกิดขึ้นเช่นนี้มีความหมายว่าอย่างไร บุตรชายของข้าพระเจ้าเกิดเมื่อคืนนี้ เขาเกิดในฤกษ์มหาโจร และเป็นโจรที่ใครๆก็ปราบไม่ได้ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พระแสงของพระองค์ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพื่อเป็นการกำจัดเภทภัยเสียแต่ต้น ข้าพเจ้าเห็นสมควรให้พระองค์ทรงมีพระบัญชาประหารบุตรชาย ของข้าพเจ้าเสียเถิดพระเจ้าข้า... หนักแน่นในเมตตายุติธรรมจึงทรงถามปุโรหิตว่า ?บุตรชายของ ท่านเวลานี้มันเป็นโจร แล้วหรือยัง? แต่ถ้าหากเขาเติบโตขึ้นมาเมื่อใด เขาจะต้องเป็นโจรแน่ๆและ ไม่มีใครปราบได้พระเจ้าข้า... โจรเพียงคนเดียวไม่มีพวกบริวาร เรามีทหารเป็นกองทัพทำไม จะปราบโจรคนเดียวไม่ได้ บุตรชายของท่านขอให้เลี้ยงดูเขาต่อ ไป หากเขาเติบโตขึ้นมาและเป็นโจรร้ายเราจะปราบเขาเอง? อาถรรพณ์ชาติกำเนิดว่า อหิงสกะกุมาร แปลว่า กุมารผู้ไม่เบียด เบียน มั่นคง ตักศิลากับพระ อาจารย์ท่านหนึ่ง เขาพากเพียรเล่าเรียนอย่าง จริงจังประกอบกับมีปัญญาเฉลียวลาดยิ่งกว่าผู้ใด วิชาการทั้ง หลายจึงเรียนสำเร็จอย่างรวดเร็ว พระอาจารย์จึงรักใคร่และ ภาคภูมิในตัวศิษย์คนนี้ยิ่งนักมีความไว้วางใจถึงกับให้สอน ศิษย์ร่วม สำนักแทนตนอยู่เนืองๆ อิจฉาริษยา จึงแอบตกลงกันใส่ความใส่ไฟป้ายความผิดแก่ อหิงสกะกุมาร โดยเวียนกันไปบอกแก่ พระอาจารย์ว่าอหิงสกะ กุมารมีจิตกำเริบ มักใหญ่ใฝ่สูง ถือว่าตัวเองมีความเก่งกล้า สามารถเทียบเท่าพระอาจารย์คิดจะตั้งตนเป็นเจ้าสำนักเสียเอง และ กำลังหาทางสังหารอาจารย์อยู่เพื่อที่ว่าตนเองจะได้เป็น ใหญ่แต่ผู้เดียว กำจัดอหิงสกะกุมารจึงทำอุบายเรียกอหิงสกะกุมารมาพบแล้ว บอกว่า ข้ามีมนต์บทหนึ่งชื่อว่า วิษณุมนต์ ถ้าเรียนสำเร็จจะมี ฤทธิ์ปราบได้ทั้งไตรภพ คือมนุษย์ เทวดา พรหม ไม่มี ใครสู้ได้ ลูกศิษย์ทั้งหลายนอกจากเจ้าไม่มีผู้ใดเหมาะสมจะเรียนมนต์ บทนี้นอกจากเจ้า เจ้าต้องการเรียนหรือไม่ ผู้ที่จะเรียนมนตรานี้สำเร็จต้องฆ่าคนบูชาครูให้ครบ ๑,๐๐๐ คนก่อน ข้าจึงจะถ่าย ทอดมนต์วิเศษนี้ให้ กุมารแทนตน นับตั้งแต่วันนั้นอหิงสกะกุมารก็ออกจากสำนักไปเพียงคนเดียว เพื่อดักฆ่าคนตามคำอาจารย์ มีคนชะตาขาดถูกอหิงสกะกุมารฆ่า ตายคนแล้วคนเล่า ข่าวโจรเดี่ยว ที่คอยดักฆ่าคนแพร่กระจาย ออกไปสร้างความหวาดหวั่นพรั่นพรึงแก่ชาวบ้าน ชาวเมืองทั่ว ทุกเขตคาม คนจึงทรงบัญชาการให้กองทหารออกตามล่า แต่อหิงสกะกุมาร นั้นมีความเฉลียวฉลาด นักสามารถหลบเร้นกองทหารที่ กระจายกันควานหาตนได้ทุกครั้ง อหิงสกะกุมาร ผู้กลายเป็นฆาตกรโหดดำรงตนอยู่อย่างลำบาก เพราะต้องนอนกลางดินกิน กลางทราย ต้องหลบซ่อนแฝงกาย..ในป่าดง หรือหลบเร้นจาก กองทหารของพระราชาที่ตระเวนตามล่าทั้งวันทั้งคืนรูปโฉมอัน หมดจดสง่างามก็แปรเปลี่ยน ไปเนื่องจากคราบไคลฝุ่นละอองชโลมไปทั่วร่าง ผมเผ้าและหนวดเครารกรุงรัง ตลอดจนอาภรณ์ ที่นุ่งห่มก็เก่าขาดเหลืออยู่เพียงแค่พันกายมิให้อุจาดตา เท่านั้น กุมารเริ่มต้นใช้นิ้วของผู้ตายร้อยเป็นพวงมาลัยคล้องคอเอาไว้ฆ่าคนๆ หนึ่งก็ตัดนิ้วออกมานิ้วหนึ่งแล้วร้อยเพิ่มเข้าไปในพวง คล้องคอ ชาวบ้านชาวเมืองจึงเรียกขานเขาว่า องคุลีมาล หรือ โจรผู้ฆ่าเอานิ้ว คนสุดท้ายไม่ได้เลย จึงได้เดินทาง เข้ามาจนใกล้เขตเมือง พาราณสี แม้จะแอบซ่อนเดินทางมาอย่างไรก็ยังมีผู้พบเห็นจน ได้ข่าวคราวของ องคุลีมาลบุกเข้ามาสู่มหานครแพร่ออกไป เหมือนไฟ ลามทุ่ง และข่าวนี้ก็ล่วงรู้ไปถึงมารดาขององคุลีมาล ในเช้าวันรุ่งขึ้น เพราะอยากพบเห็นลูกรัก โดยหารู้ไม่ว่ากระแส กรรมซึ่งผูกพันกันมาตั้งแต่อดีตชาติกำลังจะส่งผลให้ปรากฏใน ไม่ช้านี้แล้ว เพราะมารดาขององคุลีมาลก็คือชาวบ้านคนหนึ่งในบรรดาผู้มีจิตเจตนาเข่นฆ่าควายป่าจอมมหิงษาจนตายไป และ ควายป่าได้ตั้งจิตอาฆาตจองเวรไม่ยอมอโหสิ
เช้ามืดวันรุ่งขึ้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรวจ ดูอุปนิสัยของ สัตว์โลกทั้งหลายว่ามีใครสมควรที่พระองค์จะไป ทรงโปรดได้บ้าง พระบรมศาสดา ก็ทรงทราบว่าองคุลีมาลผู้นี้ มรรคผลจะเกิดแก่เธอแต่ถ้าให้องคุลีมาล พบกับมารดาซึ่งจะ ไปหาลูกชายเสียก่อน บาปอันมหันต์ก็จะเกิดแก่องคุลีมาล เพราะองคุลีมาลตั้งใจแน่วแน่ว่า ในตอนเช้าวันนี้หากพบปะใคร เป็นคนแรกก็ จะฆ่าทันทีเพื่อจะตัดนิ้วให้ครบ ๑,๐๐๐ นิ้ว องคุลีมาลจะต้องพบกับมารดาเป็น คนแรกแน่ๆ และเขาก็จะฆ่ามารดาตามที่ตั้งใจไว้ การฆ่าแม่ผู้ให้กำเนิดเป็นอนันตริยกรรม แม้จะมีบุญมหาศาลอย่างไร บุญนั้นจะยังให้ผลไม่ได้ต้องไปรับ กรรมในอเวจีมหานรกก่อน พระพุทธองค์จึงตัดสินพระทัยไปโปรด องคุลีมาลก่อนที่เขาจะพระจอมมุนี มีพระหฤทัยไปในที่จะ กระทำอิทธิปาฏิหาริย์ได้ชนะโจรชื่อองคุลิมาล (ผู้มีพวงคือนิ้ว มือมนุษย์) แสนร้ายกาจ สร้างกรรมตาม ที่จองเวรไว้ พระพุทธองค์เสด็จผ่านไปยังที่ องคุลีมาลซ่อนกายอยู่ เมื่อองคุลี มาลเห็นพระสมณโคดมก็ ออกจากที่ซุ่มซ่อนวิ่งไล่ พระบรมศาสดาได้แสดง ฤทธิ์โดย พระองค์ดำเนินไปตามปกติ ส่วนองคุลีมาลวิ่งไล่กวดสุดฝีเท้า แต่วิ่งจนเหนื่อยหอบอย่างไรก็ไม่ทันพระองค์ องคุลีมาลจึง ตะโกนไปว่าสมณะหยุดก่อนพระจอมไตรตอบว่า เราหยุดแล้ว ไปอีกว่า สมณะ! ทำไมจึงพูดมุสาวาท ท่านเดินอยู่ แต่บอกว่า หยุดแล้ว ด้วยพระพุทธดำรัสเพียงเท่านี้องคุลีมาลก็ฉุกคิดได้กุศลกรรมได้เข้ามา สนองใจ กำลังเพราะปีติได้สติคิดว่า โอ้? นี่เราทำความชั่วเสียแล้วหรือ ใจก็เกิดมีจึงวางดาบถอดพวงร้อยนิ้วออกแล้ววิ่งเข้าไปหมอบกราบแทบ พระพุทธบาทของพระพุทธเจ้า ขณะนั้นมารดาขององคุลีมาลมาถึงพอดี พระพุทธองค์จึงทรงให้โอวาทในที่สุดองคุลีมาลก็ขออุปสมบทเป็นพระ ภิกษุใน พระพุทธศาสนาและต่อมาได้บรรลุเป็นพระอรหันต์? แห่งกรรมตราบใดที่ ไม่อาจข้ามพ้นห้วงแห่งโอฆะได้ การเวียน ว่ายตายเกิดก็ย่อมดำเนินต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด
|
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
<< | มกราคม 2011 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |