(ภาพ คุณสมพันธ์ ปานะถึก ผู้ประพันธ์นวนิยายร้อยป่า)

พี่ผู้ปรารถนาดีชักชนผมเขียนหนังสือสักเล่มเพื่อเป็นอนุสรณ์ในการ "รักษ์" ป่าของเมืองไทย ทั้งยังจะได้สนองพระเสาวนีย์ของสมเด็จพระบรมราชินาถ

การเขียนหนังสือเล่มนี้ จะทำให้กรณีการคอบครองพื้นที่ป่าของนักการเมือง และรวมถึงรัฐมนตรีกินป่าจนต้องติดคุก และรวมถึงการยึดพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติเขายายเที่ยง ของพล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ นายกรัฐมนตรี เป็นเรื่องเล็ก แต่สิ่งที่จะนำเสนอให้เห็น คือจิตวิญญาณของคนที่ "รัก" และ "รักษ์" ป่าจริงๆ ไม่ใช่แค่เปลือก

แน่นอนสุภาพบุรุษที่เป็นต้นแบบของคน "รักษ์" เขาจะต้องเป็น "เสือ กลิ่นสัก"

เสือ กลิ่นสัก จากเด็กกำพร้าจากบ้านป่าภาคเหนือเข้ากรุงเป็นเด็กวัดแล้วก็กลับสู่ป่าในฐานะพนักงานป่าไม้ผู้รักษาป่าไม้ของชาติ

แต่การทำหน้าที่ของเขาต้องต่อสู้อุปสรรคและความอยุติธรรม การดูถูกเหยียดหยาม การแบ่งชั้นวรรณะทางสังคม ทว่าคำสอนที่หลวงตาพร่ำบอกให้รักษาความดี ให้ยึดมั่นในการทำความดี และความรักระหว่างเพื่อน ที่เรียกว่า เพื่อนแท้ นำพาเขาก้าวผ่านอุปสรรคนานา

เสือ กลิ่นสัก...พนักงานป่าไม้ที่ซื่อสัตย์ ทั้งเก่ง ทั้งดี และสามารถชนะใจสาวด้วยความดี เสือ ยึดมั่น และบูชา ความรักของเขา แก่ธนิษฐา ลูกสาวคุณหลวงคหบดี แต่ธนิษฐา นั้นโชคร้ายมีโรคประจำตัว และต้องตอบแทนครอบครัว โดยรับหมั้นกับ อนิรุทธิ์ บุรษรูปงามแต่หลายหลากน้ำใจ ลูกชายพระยาฯ คหบดีใหญ่

วงจรชีวิต ให้ทั้งหมดพบกันตั้งแต่เด็ก จนกระทั่ง เวียนมาเป็นคู่รักคู่แค้นกัน ทั้งในหน้าที่ปกป้องพิทักษ์ป่าไม้ และคุ้มครองคนรัก

เสือ...เฝ้าปกป้อง ธนิษฐา...คนที่ตนบูชา แม้รู้ว่า ตนนั้นต่ำต้อยเพียงธุลีดิน และยังต้องคอยถนอมน้ำใจ ลูกพี่ลูกน้องสาวผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายธนิษฐา แต่ว่า เป็นตัวของตัวเอง มอบไมตรี และคอยช่วยเหลือเขาอยู่เสมอ

เสือ กลิ่นสัก...บุคลิกของ ป่าไม้ผู้เข้มแข็ง ไม่เคยทรยศต่อหน้าที่การงาน และประเทศชาติ เป็นแรงบันดาลใจให้กับคนหลายๆ คน ในสมัยนั้น อยากจะเป็นพนักงานป่าไม้ และเป็นนักอนุรักษ์ป่า ที่ดี

ทุกวันนี้ คนอย่าง เสือ กลิ่นศักดิ์ ไม่มีอีกแล้ว เพราะไม่มีพนักงานป่าไม้คนไหนกล้าที่จะหักหาญ เอาผิดกับคหบดีใหญ่ ผู้รุกป่าสงวนแห่งชาติ ปลูกบ้านริมหน้าผา

ผมยังไม่ได้รับปากจะจะเขียนหนังสือเล่มนี้หรือไม่

เพราะไม่แน่ใจว่า การปลุก จิตสำนึกพนักงานป่าไม้ที่สิ้นสูญไปแล้ว ให้ลุกขึ้นมา "รักษ์" จะทำได้หรือไม่

ผมไม่แน่ใจว่ายังจะมีวิญาณนักสู้เพื่อป่าอีกคนคือสืบ นาคะเสถียร เหลืออยู่หรือไม่

สิ่งที่ผมเสียใจก็อยู่ที่ว่า ไม่มีพนักงานป่าไม้คนไหนสนใจพระเสาวนีย์ของสมเด็จพระราชินี เลย