เป็นลูกครึ่ง มันก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ได้เปรียบเรื่องภาษา สามารถพูดได้มากกว่าหนึ่งภาษา ถ้าพ่อแม่สั่งสอนตั้งแต่เด็กๆ ถ้าอย่างนั้นผมเองก็ได้เปรียบคนอื่นๆ เพราะผมเป็นลูกครึ่ง สามารถพูดได้สองภาษา พูดได้ทั้ง "ภาษาไทยล้านนา และภาษาไทยกลาง" ใช่แล้วครับ ผมเป็นลูกครึ่ง แม่ผมเป็นคนเชียงใหม่ พ่อผมเป็นคนอยุธยา ก็เลยเหมาเอาว่า ผมเป็นลูกครึ่ง "ล้านนา-อยุธยา" ช่างฟังดูดีเหลือเกินได้เป็นลูกครึ่งพูดได้สองภาษา

                                ผมเกิดที่เชียงใหม่ โตที่เชียงใหม่ เรียนที่เชียงใหม่ จนถึงอายุ 11 ขวบ พอแม่เสียก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ แม่สอนให้ "อู้กำเมือง" ตั้งแต่เด็กๆ แต่ พ่อผมเป็นคนอยุธยา "อู้กำเมือง" ไม่ได้ มาอยู่กรุงเทพฯ ใหม่ๆ พูดไทยกลางไม่ค่อยถนัด สำเนียงติด "กำเมือง (คำเมือง)" มาบ้าง ดีตรงที่ว่า พ่อ พูดไทยกลาง ก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาในการปรับตัวมากนัก ใช้เวลาไม่นาน ผมก็พูดไทยกลางได้คล่อง สำเนียง "กำเมือง (คำเมือง)" ก็ค่อยๆ หายไป แรกๆ รู้สึกดี ได้กลายเป็น เด็กกรุงเทพฯ ตามประสาเด็กๆ คิดว่าเป็นเด็กกรุงเทพฯ มันช่างเท่ห์ซะเหลือเกิน เวลากลับไปเยี่ยมบ้านที่เชียงใหม่ ไม่ค่อยอยาก "อู้กำเมือง" จะติดพูดไทยกลาง ไม่รู้เป็นไง กลัวไม่เท่ห์ เวลาไปจีบสาว ที่เป็นสาวเจียงใหม่ โดยกำเนิด แทนที่จะพูดกับเค้าด้วย "กำเมือง (คำเมือง)" ก็ไม่พูด ได้แต่พูดไทยกลางเพราะคิดว่า เค้าคงปลื้มเด็กกรุงเทพฯ โถ...เด็กหนอเด็ก...

              เวลาผ่านไป จนกลายเป็นผู้ใหญ่ เรียนจบ เข้าทำงาน แน่นอนว่าจะต้องเจอผู้คนมากมาย ต่างที่มา มีทั้งอีสาน กลาง ใต้ แต่ละท้องถิ่นที่เป็นคนบ้านเดียวกัน เวลาพูดคุยกันในที่ทำงาน เค้าก็จะใช้ภาษาถิ่น โดยเฉพาะ คนอีสาน ที่ทำงานผมมีค่อนข้างเยอะ เวลาทำงาน เค้าก็จะส่งภาษา "เว่าอีสาน กันม่วนซื่นจริงๆ" หรือจะเป็นคนใต้ ก็จะ "แหลงใต้" กัน แต่ผมแปลกใจว่า ที่ทำงานผม คนเหนือ ก็มีอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ทำไม ผมไม่ค่อยได้ยินใครพูดกันเลย น้อยคนที่จะ "อู้กำเมือง" ผมเคยชวนน้องคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิง บอกว่าเรามา "อู้กำเมือง" กันดีกว่า น้องเค้าทำท่าทางเหนียมอาย บอกกับผมว่า "ไม่เอาหรอกพี่ ไม่คุ้น อายด้วย" ผมก็แปลกใจเหลือเกิน ว่าทำไมถึงไม่กล้าพูด ตอนนี้ เค้าก็ออกมารณรงค์ให้ใช้ภาษาถิ่น ตั้งชื่อลูกหลานให้เป็นภาษาไทย กันแล้ว

                          เมื่อไม่นานมานี้ มีละครเรื่องหนึ่ง "เมื่อดอกรักบาน" เป็นเรื่องราวของสาวชาวเหนือ "อู้กำเมือง" กันทั้งเรื่อง นักแสดงที่ไม่ใช่คนเหนือ ก็หัด "อู้กำเมือง" อาจจะฟังดูแปล่งๆ บ้าง แต่ก็น่ารักดี แต่ที่ชอบที่สุด เห็นจะเป็นนางเอก รุ่นลูก ที่รับบทโดย "นุ่น ศิรพันธ์ วัฒนจินดา" และสาวรับใช้ ที่รับบทโดย "ตุ๊ยตุ่ย พุทธชาติ" เป็นคนเหนือแท้ๆ "อู้กำเมือง" ได้เนียนมาก ฟังแล้ว ไพเราะ ได้บรรยากาศ คิดถึงเมืองเจียงใหม่ ที่เคยเป็นถิ่นกำเนิด ทำให้เกิดความภาคภูมิใจ ในศิลปะ วัฒนธรรม วัดวาอาราม โดยเฉพาะความภาคภูมิใจที่เพิ่งเกิดขึ้น กับ "ภาษาถิ่นล้านนา"
ถ้าเป็นไปได้ ต่อไปนี้เจอคนเมืองที่ไหนต้อง "อู้กำเมือง" แน่นอน