สอนลูก อย่าให้อิ๊ดออด อย่าขี้บ่น

สังคมเมืองหลวง หลายคนต้องตื่นแต่เช้ามืด เพื่อฟันฝ่าการจราจรที่ติดหนึบ ผู้ใหญ่ก็ต้องรีบไปทำงาน เด็กต้องไปเรียน สมาคมพ่อแม่เจอหน้ากันทีไร ต้องบ่นถึงสรรพคุณของลูกๆ ที่ต้องทั้งลากทั้งเข็นให้ลูกตื่นขึ้นมา กว่าจะลูกลุกจากที่นอนได้ ทำเอาหมดแรง ต้องบ่นต้องเคี่ยวเข็ญกว่าที่ลูกจะกินข้าวหมดจาน

เรื่องอย่างนี้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ฝึกลูกตั้งแต่เล็กๆ ก็ต้องเหนื่อยเคี่ยวเข็ญไปจนโต และนิสัยชอบอิ๊ดออด ผัดวันประกันพรุ่ง ชอบบ่นว่า เบื่อโน้นเบื่อนี่ มักจะติดตัวไปโผล่ใน Facebook เบื่อวันจันทร์บ้าง เหนื่อยก็บ่น ร้อนก็บ่น บ่นได้เรื่อยๆ อาหารไม่ถูกปากหน่อยก็บ่น สารพัดที่จะบ่น

สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ต้องปลูกฝังตั้งแต่เล็ก คือ ให้ลูกเข้านอนแต่หัวค่ำ แล้วตื่นแต่เช้า ถ้าปลุกแล้ว ลูกยังอิ๊ดออดอยู่ ก็ต้องปรามว่า ถ้าเป็นแบบนี้ จะให้เข้านอนเร็วกว่าเดิม ย้ำให้ลูกรู้หน้าที่ว่า จะต้องไปเรียนหนังสือให้ทันเวลา เตรียมตัวรอรถที่จะมารับ...โตขึ้นจะได้เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ ไม่ต้องให้คนอื่นต้องมารอเราคนเดียว

เรื่องอาหารการกิน ต้องฝึกให้ลูกนั่งทานข้าวอยู่กับที่ทานให้หมดก่อน จึงจะไปเล่นได้ ไม่ใช่การตามใจ ป้อนข้าวแล้วพาเดินรอบบ้าน หรือไปสนามเด็กเล่น กินไป เล่นไป เป็นชั่วโมงกว่าข้าวจะหมดจาน นั่นคือการเพาะเชื้อของความเกียจคร้าน กินไปเล่นโทรศัพท์มือถือไปด้วย กินไปดูหน้าจอไป และที่สำคัญคือ ต้องปลูกฝังไม่ให้บ่นเรื่องเบื่ออาหาร ไม่ชอบ ไม่อยากกิน แล้วมันจะติดตัวไปจนตาย ต้องสอนให้รู้ว่า คนอื่นที่เขาลำบากกว่าเรา เขาไม่มีจะกินก็มี ดังนั้น อย่าเป็นคนขี้บ่น แบบไร้สาระ