ครูมาเที่ยวอัมพวาเป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้มีโอกาสมาพักที่บ้านทอแสงอัมพวา ประทับใจมากค่ะ

มีบรรยากาศดีเป็นธรรมชาติมากๆ บ้านทอแสงตั้งอยู่ตรงคุ้งน้ำที่มีคลองอีกสายไหลมาบรรจบกันพอดี

ได้มาพักที่นี่เหมือนได้อยู่บ้านที่อบอุ่น เต็มไปด้วยรอยยิ้มและมิตรภาพ มีโอกาสจะกลับมาพักอีกแน่นอนค่ะ

ห้องพักแบบธรรมดาๆ ไม่ได้ตกแต่งอะไรมากนัก แต่ถูกใจที่ความสะอาดและสบายค่ะ

ตื่นเช้าเดินลงมาจากที่พัก...พบ "ดอกแคนา" ร่วงอยู่เกลื่อนกล่น

ดอกแคนา นี้นำไปลวกจิ้มน้ำพริกได้อร่อยนักเชียวละค่ะ

เดินมาที่เรือนริมน้ำ เพื่อรอใส่บาตรยามเช้าค่ะ

ได้เห็นบรรยากาศวิถีชีวิตของชาวอัมพวา ซึ่งเป็นชุมชนที่ผูกพันกับสายน้ำ

การดำรงชีวิตยังคงพึ่งพาแม่น้ำลำคลอง บ้านเรือนและวัดวาอาราม ล้วนปลูกสร้างอยู่ริมน้ำเป็นจำนวนมาก

อัมพวายังเป็นชุมชนที่รักษาเอกลักษณ์การตั้งถิ่นฐานของชุมชนริมน้ำดั้งเดิมของไทยไว้ได้เป็นอย่างดี

 รวมไปถึงวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามที่สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน

"น้องบู้บี้" ก็มารอใส่บาตรด้วยนะ

 ร่วมรักษาขนบธรรมเนียมที่ดีงามของชาวพุทธ โดยการใส่บาตรข้าวสารอาหารแห้ง แด่พระสงฆ์ที่พายเรือมารับบิณฑบาตจากญาติโยม ชาวบ้าน และนักท่องเที่ยว ในทุกเช้าของวันเสาร์และอาทิตย์

 หลังจากนั้นก็รับพรและกรวดน้ำ

ครูอธิษฐานขอพร ให้เพื่อนๆ บล็อกเกอร์โอเคเนชั่นจงอิ่มบุญกันทั้งปี โชคดีตลอดไปนะคะ

ลูกชายครูเปิดกระเป๋าสตางค์เตรียมปัจจัยถวายพระ (อยากรู้จังว่าถวายเท่าไรนะ)

ครูแอบสังเกตเห็นว่าหลวงตาท่านก็ดูจะกำลังลุ้นอยู่เหมือนกันนะนั่น (เอ! เราจะบาปมั๊ยเนี่ย)

(ว่าที่)ลูกสะใภ้ ก็ถวายปัจจัยเช่นกัน

คุณพ่อพา "น้องวิชา" มาร่วมใส่บาตรด้วย...น่ารักจริงๆ

"น้องวิชา" เหมือนจะยังง่วงอยู่นะคะ

ลูกชายครูเป็นคนอารมณ์ดี ขี้เล่น...ชอบทำหน้าทะเล้นๆ เวลาถ่ายรูปค่ะ

สามคนแม่-ลูก...มีความสุขมากค่ะ (เสียดายที่ลูกสาวไม่ได้มาด้วย)