สืบเนื่องจากสังคมกำลังจับตา"บทบาทนักการเมืองไทย" อย่างไม่กระพริบตา แม้ว่าจะชาชินกับการที่เขาเหล่านั้นหลบเลี่ยงมาได้ตลอดกับการกระทำบางอย่าง หรือบางคนอาจหลายอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา หลายข่าวดูเหมือนจะส่งสัญญาณให้ประชาชนรับรู้รับทราบในวงกว้าง และส่งสัญาณให้นักการเมืองได้ตระหนักมากขึ้น ซึ่งในอนาคตอาจส่งผลต่อการเลือกตั้ง(ในระบอบประชาธิปไตย) อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ทัศนคติที่ป็นอันตราย..ก็เป็นที่กล่าวขวัญมากจนต้องตัดสินใจลาออก เพื่อรักษาองค์รวม(ก๊วน) ไว้ต่อเวลาเพื่อรักษาอำนาจบริหาร ไม่นานก็สั่นสะเทือนวงการตุลาการ(ด้วยความเคารพ) ทนายผู้พลีชีพ ก็ต้องสังเวยแก่"คุก"(เข้าใจว่าเอาไว้ขังคนชั่ว) และแล้วคดีโกงเลือกตั้งก็ถึงกาลอวสาน เมื่อคำให้การหรือข้อต่อสู้ฟังไม่ขึ้น ถัดมาก็คดีโคตรโกง "โครงการบ่อบำบัดน้ำเสียคลองด่าน" หลายคนอาจคิดไปว่า..น้ำเสียหรืออะไรเสีย เมื่อวาน(ไม่พบตัวในไทย) วันนี้ตำรวจทราบว่า(อยูในประเทศเพื่อนบ้านเสียแล้ว) ที่เลือดพล่านสุดไม่พ้นแถลงการณืร่วมฯ ที่ไฟลุกก้นจำต้องบินด่วนกลับมาก่อนกำหนด(เดี๋ยวไม่มีแผ่นดินจะอยู่) จึงต้องหนีสุดชีวิต สุดท้ายอ้างความสมานฉันท์ แต่ก็กลัวคำว่า"คลั่งชาติ" แม้ว่าล่าสุดจะมีข่าวหมกเหม็ด มติครม. และไม่ได้หารือ กฤษฎีกา ก็ตาม

แม้หลายคนอาจคิดว่า..การเมืองไทยก็เหมือนพายเรืออยู่ในอ่าง แต่สำหรับอีกหลายคนก็อาจคิดว่าประชาธิปไตยเราก็พัฒนาเช่นกัน ลองนึกภาพดูองค์กรภาคประชาชน การเมืองภาคประชาชน ก็งอกงามหรือทรงอิทธิพลกว่าอดีตมิใชหรือ หากย้อนไปดูการปฏิวัติรัฐประหาร(รูปแบบเผด็จการ) ก็มีการพัฒนาเช่นกัน กล่าวคือสำเร็จได้โดยไม่เสียเลือดแม้แต่หยดเดียว(ไม่ได้รับการยืนยัน)จากแหล่งใด แต่ที่ตอกย้ำโลกาภิวัติก็คือ"นักการเมืองไทย" บางกลุ่มก็พัฒนาเช่นกัน แต่ในทางลบ(มะเร็งร้าย)ของระบอบประชาธิปไตย นั่นคือ มักทำสงครามคอร์รัปชั่นกับประชาชน

ฉะนั้น เรา(ประชาชน) พลเมืองของประเทศ คงไม่ต้องรอถึงชาติหน้า เพราะวันนี้หลากหลายคดีก็ส่งสัญญาณโดยตรงจนแอบกระอักเลือด และอีกหลายคดีที่รอศาลหรือตุลาการตัดสิน ย่อมส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงในทางสังคม และเป็นประวัติศาสตร์ให้ลูกหลานได้ศึกษาวันหน้า..บางทีศพนักการเมืองปล้นชาติหรือขายชาติ อาจวัดความสุขมวลรวมของประชาชนในประเทศก็ได้..