ทัศนศึกษาเลือด... บทสรุปของความอหังการ์

                 ปัง!.. เงียบสนิท 

ราวกับว่าสิ่งมีชิวิตหยุดการเคลื่อนไหวชั่วขณะ..อึดใจต่อมาเสียงใครต่อใครก็เอะอะ

เซ็งแซ่ไปทั้งทุ่งนาแห่งนั้น  “ใครยิงปืน”...“ใครยิงใคร”...“ใครเป็นอะไรมั้ย”...

“ใครถูกยิง”...“เอารถออกเร็ว..พาคนเจ็บไปโรงพยาบาลที”...เรื่องราวครั้งนั้น

ผ่านมาหลายปีแล้ว  แต่มีบางสิ่งบางอย่างค้างคาในใจข้าพเจ้า

ทุกวันสงกรานต์ที่ผ่านมาแต่ละปี ทำให้ข้าพเจ้าหวนคำนึงถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง 

**เนื้อหาโดยละเอียด อ่านได้ที่..

http://www.oknation.net/blog/YaiNid/2007/04/20/entry-1

http://www.oknation.net/blog/YaiNid/2007/04/23/entry-2

http://www.oknation.net/blog/YaiNid/2007/05/01/entry-1

http://www.oknation.net/blog/YaiNid/2007/05/07/entry-1

บางท่านอาจเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก  ข้าพเจ้าขอสรุปความโดยย่อ... 

*** ช่วงสงกรานต์วันหยุดยาวหลายปีก่อน  ข้าพเจ้ามีโอกาสร่วมทางกับเพื่อนบ้าน

ไปร่วมงานประเพณี  “รดน้ำดำหัว”  ผู้เฒ่าผู้แก่   ซึ่งเขามักจัดขึ้นทุกปีที่บ้านเดิม

ลูกหลานที่ย้ายถิ่นฐานมาทำมาหากินถิ่นใหม่  จะรวมตัวกันเช่นนี้  และคนไหนมี

เพื่อนฝูงที่สนิทสนมก็ชักชวนไปร่วมด้วย  ....

สำหรับข้าพเจ้า... ก็ถือว่าได้ไป  “ทัศนศึกษา” ทาง วัฒนธรรม

การสืบทอดประเพณีอันดีงามที่ข้าพเจ้าได้เห็น  และได้มีโอกาสร่วมด้วย

ในช่วงกลางวันทำให้ข้าพเจ้าประทับใจยิ่งนัก 

         ตกค่ำวันนั้นมีงานเต้นรำที่ข้าพเจ้าเรียกว่า “ปาร์ตี้ลูกทุ่ง”  ผู้มาร่วมงานต่างก็

สนุกสนานมากจนเวลาล่วงเข้ายามดึก  ก็เกิดเหตุขึ้น ..เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ถูกยิง ที่หน้าท้อง ทุกอย่างยุติลงฉับพลัน  คนเจ็บถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเมื่อเวลาล่วงเข้าวันใหม่…

หลังจากส่งคนเจ็บเข้าห้อง ICU..  ในตอนสายของวันนั้น ข้าพเจ้าจึงได้เดินทางกลับบ้าน    วันถัดมาจึงได้ทราบข่าวว่า... 

.... เด็กหนุ่มคนนั้น เสียชิวิตแล้ว..เพราะเสียเลือดมาก และทนพิษบาดแผลไม่ไหวข้าพเจ้ารับรู้ไม่แน่ชัดเพียงว่า..เหตุเกิดเพราะ ปืนลั่น...เด็กหนุ่มคนนั้นรับเคราะห์.!

     เมื่ออาทิตย์ก่อนมีโอกาสได้พบเพื่อนบ้านที่เคยไปด้วยกันครั้งนั้น... 

จึงได้เลียบเคียงสอบถามเรื่องราวข้างต้น พี่เขาบอกว่า...

     “....ชายคนนั้นเป็นญาติผู้ใหญ่ของพี่เอง  เวลาเมาแล้วก็มักชอบเอาปืนออกมาโชว์

ประมาณว่าตัวฉันเป็นเจ้าของอาวุธร้ายนั้น...คืนนั้น..เด็กหนุ่มออกจากงานเต้นรำเพื่อ

ไปหาที่ปัสสาวะด้านหลังงาน ..น้าแกไปพบเข้าแล้วเข้าใจทึกทักเอาเองว่าเป็น  วัยรุ่น จากหมู่บ้านข้างเคียงจะมาหาเรื่องลูกหลานในงาน…ประกอบกับความเมาด้วย

ก็เลยยิงเอา...

    สองวันก่อนพี่ก็เพิ่งไปเผาแกมา…แกตายแล้ว เป็นโรคอะไรหลายๆ อย่าง.”       

เรื่องราวทำนองนี้เกิดขึ้นบ่อยเหลือเกิน การสูญเสียที่ไม่น่าเกิด                                     

       เรื่องเลวร้ายซ้ำซาก  อันเนื่องมาจากสุรา....

    .. จักเป็นอุทาหรณ์แก่ใครได้บ้าง?

                                                                 @@@@@