ภาพจาก.- http://emcons.net/blog/wp-content/uploads/2006/10/nike_basketball_advertising1.png

.

.

เชื่อว่าคงจะมีหลายคนที่ได้ชมภาพยนตร์โฆษณาทางโทรทัศน์แล้วรู้สึกขัดใจ ad. บางตัวที่บางครั้งดูเกินเลยยังไงพิกล

แล้วก็พาให้สงสัยว่าคุณครีเอทีฟปล่อยให้มีภาพและคำเหล่านั้นออกมาได้อย่างไร?

ยกตัวอย่างโฆษณาที่ติดใจมากๆ ก็คือโฆษณาของผลิตภัณฑ์เสริมอาหารยี่ห้อหนึ่ง(หวังว่าข้าพเจ้าคงจะจำตัวสินค้าไม่ผิดนะคะ)

มีประโยคหนึ่งที่นักแสดงพูดว่า "เราต้องสู้ เผามันให้หมด!" พร้อมท่าทางประกอบ

แรกๆ ที่ดูก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ค่ะ เพราะเขาตัดภาพสลับระหว่างนักแสดงกับพิธีกรอีกคน แต่พอผ่านไปสักระยะ เมื่อได้ยินข่าวร้ายๆ ทางภาคใต้บ่อยเข้าแล้วได้มาดูโฆษณาตัวนี้อีกที เจ้าประโยคที่เคยฟังผ่านหูไปเฉยๆ ก็เกิดสะดุดหูอย่างทันทีทันควัน

จริงๆ ถ้าไม่มีเหตุร้ายทางภาคใต้ ตัวเองก็คงจะไม่รู้สึกสะดุดกับโฆษณาตัวนี้เท่าไหร่นัก แต่พอถูกย้ำด้วยการรายงานข่าวมากขึ้น สิ่งที่ไม่เคยรู้สึก ก็กลับรู้สึกขึ้นมาซะอย่างนั้น แล้วก็พาให้รู้สึกขัดใจทุกครั้งที่เห็นโฆษณาตัวนี้

อันที่จริงคอนเซ็ปต์โฆษณาเขาดีนะคะ เพียงแต่เจ้าประโยคที่ว่านี่ มันสะดุดเด้งเข้าหูจริงๆ พับผ่า

อีกโฆษณานึงที่ดูแล้วรู้สึกว่ามัน "ล้นๆ" ยังไงพิกล คือ โฆษณาโครงการบ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง
ที่จับเอาบุคคลต่างอาชีพมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ โฆษณาตัวล่าสุด ก็พอไหวอยู่ค่ะ
แต่ตัวก่อนหน้าที่เป็นคุณฆัณฑนากร ชิ้นนี้รู้สึกว่ามัน "ล้น" มากๆ

ล้นในแง่ที่ว่าเขาพยายาม "ใส่ภาพ" บางภาพมากเกินไป
แทนที่จะรู้สึกว่าเป็นธรรมชาติ ก็กลายเป็นว่าคนดูอย่างข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันเฟคไปซะอย่างนั้น
ถ้าตัดภาพออกสักสองช๊อตจะลงตัวมาก

ภาพตัวบ้านและอาณาบริเวณโดยรอบลงตัวดีค่ะ เพียงแต่การนำเสนอบางช๊อต ดูแล้วเหมือนพยายามยัดเยียดภาพความสุขสำราญมากเกินไปสักหน่อย

เทียบกับโฆษณาบ้านอีกตัวที่มีฉากเด็กสะอึก อันนี้ภาพที่ออกมาดูเป็นธรรมชาติมากกว่ากันเยอะเลยค่ะ

แน่นอนว่าการทำโฆษณา ยังไงก็ต้องทำให้สะดุดตาไว้ก่อน
แต่บางอย่าง ถ้าสะดุดมากไป ก็สร้างภาพลบให้กับตัวสินค้าได้เหมือนกันนะคะ

.

.

ปล. ทั้งหมดนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้าในฐานะผู้ชมคนหนึ่งเท่านั้นนะคะ ^ ^