ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับ ร่างกายจิตใจมันอ่อนแออย่างไรบอกไม่ถูกครับ ที่มีคนเคยกล่าวว่า "ถึงแม้ว่าร่างกายจะแข็งแรงยังไง แต่เมื่อหัวใจมันอ่อนแอ ทุกอย่างก็จะอ่อนแอตามไปหมด" ผมมารู้แท้ก็วันนี้เอง รู้แท้เมื่อคนที่เรารักป่วย คนที่เคยอุ้มและเลี้ยงเรามาตั้งแต่เล็กๆ ไม่สบาย เดินไม่ได้ ต้องนอนโซมอยู่บนเตียง คนที่เราเคยกลับบ้านไป แล้วยิ้มและดีใจ เมื่อเรากลับไปหา ไปนอนกอด หอมแก้ม ทำอาหารที่เราชอบให้กิน และอีกมากมายที่เขาสามารถทำให้เราได้  เขาจะยิ้มและมีความสุขมากที่ได้ทำ

เราได้กินอาหารที่เขาทำให้เราอร่อยทุกครั้งที่ได้กิน เพราะใส่ความรักความห่วงใยเข้าไปในอาหารเป็นชูรสอันเลิสล้ำที่หาที่ไหนไม่ได้  ได้ยินเสียงเขาเล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นที่บ้านให้ฟัง ฟังเท่าไหร่ไม่เคยรู้สึกเบื่อ ฟังจนบางครั้งเผลอหลับไป มันเหมือนเสียง หรือสำเนียงที่ไพเราะ ไม่ต้องมีเครื่องดนตรีประกอบ ไม่ต้องถูกต้องตามจังหว่ะ ไม่ต้องมีรายละเอียดที่ต้องมีแนวคิด ทฤษฎีใดๆ ประกอบ ไม่ต้องอาศัยการวิเคราะห์ที่ถูกต้อง ไม่ต้องคอยกังวลว่าใครจะฟังแล้วไม่เข้าใจ

เวลาแห่งความสุขเหล่านี้ มันจะผ่านไปรวดเร็วทุกครั้งไป จะอยู่กี่วันไม่เคยพอ ไม่อยากจากมันก็ทำไม่ได้ เพราะตัวเราเองที่ไม่สามารถหลุดจากสิ่งแวดล้อมที่เราอยากออกจากมันแต่ทำไม่ได้ เนื่องจากตัวผมเองไม่สามารถที่จะหนีให้พ้น ไม่สามารถที่จะสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองว่า ต้องออกไปจากตรงที่ตัวเองอยู่ อาจเป็นเพราะความเห็นแก่ตัว ที่คิดไปเองว่าถ้าขาดเราไปคนอื่นอาจลำบาก ซึ่งทุกสิ่งในโลกนี้ ความจริงเมื่อขาดบางอย่างไปมันก็สามารถปรับเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนระบบให้อยู่รอดได้ ไม่จำเป็นว่าต้องมีใครอยู่ตรงนั้นตลอดไปก็ได้ นั้นอาจเป็นเพราะความอยากได้ อยากมี อยากเป็นแบบนั้น แบบนี้ ผมเอามันมาเป็นตัวกำกับชีวิตของผมเอง ทุกอย่างตัวผมเองต่างหากที่เป็นตัวกำหนด และดึงเอาสิ่งต่างๆเหล่านี้มาควบคุมการขับเคลื่อนชีวิตของตนเอง ทำให้ผมไม่สามารถหลุดพ้นจากสิ่งที่เผชิญอยู่สักที

"ถามว่า เหนื่อยใหมกับ สิ่งนี้" ตอบได้ทันทีว่า "เหนื่อย" แต่ต้องทนและอยู่กับมันให้ได้ เพราะเราเลือกที่จะเดินเอง และทุกทางมีทางของมัน ทางมันจะดี จะเลว จะร้าย จะทุกข์ หรือจะสุข เพียงใดนั้น เป็นสิ่งที่เราไม่รู้ มันเป็นอนาคตที่เราจะต้องเผชิญกับมัน และจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ผ่านไม่ได้ก็ต้องผ่าน แต่ที่แน่ๆ และทุกคนรู้ก็คือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด รอบคอบ และไม่ประมาท แค่นี้ ดูเหมือนง่ายนะครับ แต่ยากมากการที่จะใช้ชีวิตแบบไม่ประมาทนี้ ต้องมีสติ แต่สตินี้มักมีนิวรณ์มากวนทุกครั้งไป ยาก แต่ก็ต้องทำให้ได้ เพราะต้องทำ

มันเศร้าจังครับชีวิตช่วงนี้ แต่ก็ต้องสู้เน๊าะ ของคุณ Blogoknation ที่มีพื้นที่ให้กระผมได้ทบทวนความคิดที่จะเผชิญชีวิตต่อไปครับ ขอบคุณครับ มีกำลังใจขึ้นมาก และพร้อมตื่นขึ้นมาเผชิญวันต่อไปแล้วครับ สู้ โว๊ย

ปล. อภิสิทธิ์จะได้เป็นนายกใหมหนอพรุ่งนี้ แต่หมอแวไม่เอานิ พรุ่งนี้ไปนราธิวาสจะลองถามชาวนราดูว่าเห็นกับ หมอแวหรือเปล่า น่าลุ้นเนาะ