ข้อความที่ post ใน fb ดร.โสภณ พรโชคชัย

“บิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้า
เพื่อรับใช้การเมืองแบบเลือกข้าง
อ้างธรรมาธิปไตยเพื่อ
ทำให้ประชาธิปไตยดูด้อยค่า
อย่างนี้บาปไหมครับ”

http://www.facebook.com/note.php?note_id=413256628796&id=1105899523#!/pornchokchai/posts/101284003301815

พจนานุกรมของท่าน ป.อ. ปยุตฺโต
www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=125
ที่อ้างว่ามาจากพระไตรปิฎกแต่จงใจตีความผิดเพี้ยน
ทัศนคติที่เชื่อว่าธรรมาธิปไตยดีกว่าประชาธิปไตย
อันตรายต่อ ปชต. พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนเช่นนี้
โปรดดูพระไตรปิฎก ของแท้ที่
http://www.tipitaka.com/atipatai.htm หรือที่
http://www.84000.org/tipitaka/read/?20%2F479%2F186

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=186359094753207&set=a.101290043260113.1516.100001373521628&type=1&theater

ข้อกล่าวหาของดร.โสภณ ที่บอกว่า

“ พจนานุกรมของท่าน ป.อ. ปยุตฺโต
ที่อ้างว่ามาจากพระไตรปิฎกแต่จงใจตีความผิดเพี้ยน ”

ผมจึงไปหาพระไตรปิฎกที่พูดถึงความหมายของธรรมาธิปไตยอยู่ในหมวดธรรมที่มี 3 อย่าง มาเปรียบเทียบความหมายกัน ระหว่างพระไตรปิฎก กับพจนานุกรม  

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓

ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค

             [๒๒๘] ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรมมีประเภทละ ๓ๆ ที่พระผู้มีพระภาค

ผู้ทรงรู้ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นตรัสไว้โดยชอบแล้ว

มีอยู่แล พวกเราทั้งหมดด้วยกันพึงสังคายนา ไม่พึงกล่าวแก่งแย่งกันในธรรมนั้น

การที่พรหมจรรย์นี้จะพึงยั่งยืนตั้งอยู่นาน นั้นพึงเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก

เพื่อความสุขแก่ชนมาก เพื่อความอนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล

เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ธรรมมีประเภทละ ๓ๆ เป็นไฉน……..

………………………………….

อธิปเตยยะ ๓ อย่าง

                          ๑. อัตตาธิปเตยยะ             [ความมีตนเป็นใหญ่]

                          ๒. โลกาธิปเตยยะ             [ความมีโลกเป็นใหญ่]

                          ๓. ธัมมาธิปเตยยะ             [ความมีธรรมเป็นใหญ่] ฯ

http://www.84000.org/tipitaka/read/?11/228/231

ส่วนพระไตรปิฎกที่ ดร.โสภณยกมา ก็เป็นเรื่องพระพุทธเจ้าสอนพระ อัตตาธิปไตย โลกาธิปไตย ธรรมาธิปไตยในพระไตรปิฎกตอนนั้นก็เป็นเรื่องคุณสมบัติในตัวพระ

http://www.84000.org/tipitaka/read/?20/479/186

ผมคิดว่าดร.โสภณ  พรโชคชัยอ่านพระไตรปิฎกมาน้อยมาก แต่กล้าวินิจฉัยปราชญ์ทางพุทธศาสนาเถรวาทของโลก ว่าจงใจตีความผิดเพี้ยนจากพระไตรปิฎก  และยังกล้านำคำวินิจฉัยนี้เผยแพร่ทาง internet!! ผมถือว่าเป็นเรื่องอันตราย เพราะตัว ดร.โสภณ พรโชคชัยเองยังแยกแยะไม่ออก

ระหว่างระบบอบการปกครองกับคุณสมบัติในตัวคน

ผมจะทบทวนให้สั้นๆดร.โสภณทราบ น่าจะทำเข้าใจได้ไม่ยาก

การปกครองทางโลก เราเรียกว่าระบอบการปกครองแบ่งเป็นหลักๆได้ 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ ระบอบเผด็จการ ระบอบคณาธิปไตย และระบอบประชาธิปไตย

1.    ระบอบเผด็จการ ก็คือผู้ปกครองมีอำนาจตัดสินใจเด็ดขาดเพียงคนเดียวใช้คนเดียวสั่งการ

2.    ระบอบคณาธิปไตย คือปกครองร่วมกันเป็นหมู่คณะเช่นคณะรัฐประหาร  และคณะรัฐประหารเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจ

3.    ระบอบประชาธิปไตย คือการปกครองที่ประชาชนใช้อำนาจตัดสินใจเลือกผู้ปกครองผ่านการเลือกตั้ง เป็นต้น

สังเกตให้ดีระบอบการปกครองทั้ง 3 อย่างแตกต่างกันที่ “อำนาจตัดสินใจ”

หรือพูดได้อีกอย่างหนึ่งว่า  “ อำนาจตัดสินใจเป็นตัวชี้ขาดหรือแบ่งระบอบ ”

แต่การจะดูว่าใครเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจหรือดูที่ระบอบการปกครอง ยังไม่เพียงพอที่จะวัดคุณภาพของการปกครอง

ต้องดูที่เกณฑ์การตัดสินใจในแต่ละระบอบการปกครองด้วย 

ในทางพระพุทธศาสนาท่านสอนลึกลงไปในระดับคุณสมบัติในตัวคนที่เป็นผู้ใช้อำนาจตัดสินใจ ภาษาพระเรียกว่า “ อธิปไตย ” อธิปไตย แปลว่า ความเป็นใหญ่ ,ภาวะที่ถือเอาเป็นใหญ่ มี 3 อย่าง 

1.    อัตตาธิปไตย คือความมีตนเป็นใหญ่ (ใช้ผลประโยชน์ของตัวเองเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ)

2.    โลกาธิปไตย คือ ความมีโลกเป็นใหญ่ (ใช้กระแสโลกเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ  หรือตัดสินใจไปตามกระแส)

3.    ธรรมาธิปไตย คือ ความมีธรรมเป็นใหญ่(ใช้ความถูกต้องชอบธรรม ความเป็นประโยชน์แก่ชนส่วนใหญ่เป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ)

ย้ำอีกครั้ง เมื่อต้องมีการตัดสินใจ คุณภาพของการตัดสินใจจะวัดกันที่

ใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ !!!

เราไม่ต้องย้อนกลับไปที่ระบอบเผด็จการ หรือการยึดอำนาจโดยคณะรัฐประหารแล้ว เพราะประเทศของเราใช้ระบอบประชาธิปไตยในการเลือกผู้นำประเทศ

เราควรจะพิจารณาทั้งผู้เลือกและ ผู้ถูกเลือก ว่า

1.    ผู้เลือก ใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการเลือก(ผลประโยชน์ของตัวเอง หรือเลือกไปตามกระแส หรือเลือกเพราะพิจารณาคุณสมบัติอย่างละเอียดรอบคอบ)

2.    ผู้ถูกเลือก เมื่อได้รับเลือกเข้ามาแล้วใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจใช้อำนาจแทนประชาชน (ผลประโยชน์ของตัวเอง หรือตัดสินใจไปตามกระแส หรือพิจารณาข้อดีข้อเสียอย่างละเอียดรอบคอบด้วยสติปัญญา)

ดร.โสภณ ยังเข้าใจผิดคิดว่าระบอบประชาธิปไตย จบที่เสียงส่วนใหญ่ตัดสิน ถ้าเสียงส่วนใหญ่ว่าอย่างไรอย่างนั้นคือความถูกต้อง

แต่พุทธศาสนาว่ายังไม่ใช่เพราะเสียงส่วนใหญ่บอกได้แค่ความต้องการไม่ใช่ความถูกต้อง  ความถูกต้อง ต้องพิจาณาให้ลึกเข้าไปถึงคุณสมบัติในตัวคนด้วยว่า คนเหล่านั้นใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ  ใช้สติปัญญาและเจตนาในทางที่ถูกต้องหรือยัง สติปัญญาดีแต่เจตนาไม่ดี ก็จะโกงกันอย่างมโหฬาร  เจนตาดีแต่สติปัญญาทึบประเทศก็เสียเวลาเสียโอกาส

ดังนั้นคำพูดที่ว่า

“บิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อรับใช้การเมืองแบบเลือกข้าง
อ้างธรรมาธิปไตยเพื่อทำให้ประชาธิปไตยดูด้อยค่า”

“ทัศนคติที่เชื่อว่าธรรมาธิปไตยดีกว่าประชาธิปไตย
อันตรายต่อ ปชต. พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนเช่นนี้”

 จึงเป็นความเข้าใจผิด

เพราะ ดร.โสภณแยกไม่ออกระหว่างระบอบการปกครอง กับคุณสมบัติในตัวคน

ระบอบการปกครองก็คือระบอบการปกครอง จะเอามามั่วปนกับคุณสมบัติในตัวคนไม่ได้ มันเป็นคนละเรื่อง โลกนี้ไม่มีระบอบการปกครองแบบธรรมาธิปไตย

แต่ธรรมาธิปไตยจำเป็นสำหรับทุกระบอบการปกครอง (ถ้าต้องการให้เกิดการปกครองที่ดีเป็นธรรม)

และควรจะเข้าใจเสียใหม่ว่า

ธรรมาธิปไตยไม่ได้เป็นตัวทำให้ประชาธิปไตยด้อยค่า แต่ประชาธิปไตยที่ขาดธรรมาธิปไตยต่างหาก ทำให้ประชาธิปไตยด้อยค่า

ดร.โสภณ  พรโชคชัยต้องกลับไปอ่าน ศึกษา ทบทวน เพิ่มเติม และถ้ายังไม่เข้าใจจำเป็นต้องหากัลยาณมิตรแนะนำ เพราะเหตุว่า

ระบอบการปกครองกับคุณสมบัติในตัวคนไม่เหมือนกัน เป็นคนละเรื่อง

และทุกระบอบการปกครองต้องการคุณสมบัติในตัวคนที่ดีเพื่อใช้ตัดสินใจ

 อธิปไตย 3 ในพุทธศาสนาหมายถึงคุณสมบัติในตัวคนไม่ใช่ระบอบการปกครอง !