" ใบ " " ศิลป์" "เซอร์"
นักขบถ ผู้สันโดษโดยสันดาน ถือสมุดบันทึกเดินทางวิจัยกลางทะเลฝุ่น ปรารถนาเขียนอักษรและยินเสียงกวี ดนตรี คนบ้าแสวงหา ทว่า ณ ทุ่งเกาะปาบ ไม่มี.เกียรติ และไร้.ใบ
Permalink :
http://oknation.nationtv.tv/blog/bai
วันศุกร์ ที่ 18 มิถุนายน 2553
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1361
, 16:58:54 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ปาดังปูเลาโป ...... ถนนลูกกรวดสีแดงที่เต็มไปด้วยฝุ่นดินลูกราดด้วยหินผสมยางมะตอยพานไม้หมากโห๊ะพัง ภาพคนในหมู่บ้านช่วยกันคนละไม้ละมือ สร้างพานสะลิงไม่นานสะพานคอนกรีตแทนที่ สะพานไม่มีวันขาด และไม่อาจมีวันพังเสียงอาซานจากมัสยิดเล็กๆหลังเก่า ผ่านลำโพงเสียงลั่นหมู่บ้านญามีอาตุลอิควาลเริ่มชรา พร้อมๆกับการเสียชีวิตไปของโต๊ะเซ๊ะมัสยิดจากงบประมาณและจิตศรัทธาจากชาวบ้าน ใ....
|
วันอังคาร ที่ 5 มกราคม 2553
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2196
, 12:57:35 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 "เด็กๆเดินย่ำไปบนหาดทรายหม่น" เด็กหญิงฟาตีมะฮ์วัยเจ็ดขวบถีบจักรยานกลับจากมัสยิดหลังเลิกเรียนตาดีกาฟัรดูอีนภาคบังคับของอิสลามเปลื้องเสื้อ กระโปรงชุดนักเรียน สลัดฮิญาบออกจากหัวใส่กระโปรงยีนส์สั้นจู๋ เสื้อสายเดี่ยวที่มะซื้อให้.เด็กชายไผ่รีบเดินเข้าไปในร้านเกมส์ข้างโรงเรียนลงแดง ด้วยความอยากและเสพติดฝังลึกครุ่นคิดและหมกมุ่นอยู่กับเกมส์ สนามรบ สงครามแม่ตามใจ ให้เงิ....
|
วันอาทิตย์ ที่ 27 ธันวาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1868
, 16:11:20 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เรื่องเศร้าในซอยลาดพร้าว102 ฉันนั่งอยู่กับโต๊ะ เก้าอี้เก่าๆ ในห้องเก็บของของอาณาจักรแห่งฝุ่นและเศษขยะฟังเสียงพัดลมใกล้พังบนเพดานห้องไม่รู้ว่ามันจะหล่นลงมาตัดคอผมขาดเมื่อไหร่ก่อนเข้านอน อ่านหนังสือสอบปลัดฯพอเป็นพิธี เอาผักชีโรยหน้าฝันถึงเศษไม้สองแผ่น ที่เลื่อนให้เข้าชิดกัน ประมาณหนึ่งว่าเตียง ผู้ชายคนหนึ่งกระโดลงลงจากประตูรถเมล์ ใต้สะพานลอย ตอนสี่ทุ่มสองเท้าก้าวเดินดุ่ม เข้าซอยเป....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 24 ธันวาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1751
, 12:46:42 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ในความเป็นมะ...กอยะ ยังไม่ตาย.08.30 น. ของวันพฤหัสบดีที่ 28 มกราคม 2552 รถตู้นำคณะสื่อมวลชนเดินทางออกจากNBTหาดใหญ่ ถึงมายังท่าเรือปากบารา เวลา10.30 น. สู่จุดหมายปลายทางคือเกาะตะรุเตา เวลา 12.00 น.โดยประมาณ เพื่อสื่อข่าวเผยแพร่การจัดประชุมหัวหน้าส่วนของจังหวัดสตูล ซึ่งเป็นหนึ่งในการดำเนินการจัดงาน 170 ปีเมืองสตูลระหว่างที่นายณัฐพล รัตนพันธ์ หน.อุทยานฯตะรุเตา,นายธานิน ใจสมุทร นายก.อบจ.ส....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2405
, 12:26:17 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ขอนไม้ขอนหนึ่ง.ลมหนาวกลางเดือนพฤศจิกายน กับบางจังหวะของชีวิต ที่นำพาผมมานั่งพิงครกสากกระเดื่องโบราณ ประดับประดาบ้านสวนทิพย์รีสอร์ท ที่สร้างยื่นลงไปในแม่น้ำ ลมโชยพัดปะทะร่างของผมหนาวจับใจ ขณะมือถือปากกาจรดความรู้สึกลงไปบนหน้ากระดาษบันทึกประจำตัวถ่ายทอดความรู้สึกในบรรทัด และระหว่างบรรทัด ตามคำแนะนำและย้ำนักย้ำหนาของ พี่โย เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ นักเขียน กวี นักฝัน นักสังเกตุโลก ผู้คว้าร....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 6075
, 12:04:07 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 นกฝันแห่งมหาลัยนกข่าว.ในซอยหนึ่ง สายลมหนาวพัดผ่าน ผิวกายชายหนุ่มดำรงตน...อย่างรักสันโดษ...โดยสันดาน...บนม้านั่งหินอ่อนสีส้ม ในวันที่ชักไม่แน่ใจในชีวิตความท้อแท้เข้าปกคลุม... ความรู้สึกลึกๆ.ที่นี่...คือมหาวิทยาลัย...การเดินทางของนกตัวนึง โบยบินมาไกลโพ้นด้วยแรงขับเคลื่อนของความอยาก และกระหายความฝัน อุดมการณ์ มัคคุเทศน์ทางวิญญาณอันยิ่งใหญ่.หลังออฟฟิศหนึ่ง แมวและหมาหิวโซ เดินไปมาข้าพเจ้าส....
|
วันอาทิตย์ ที่ 23 สิงหาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1397
, 10:41:15 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เราคือผู้บริโภคสงคราม เรา คือผู้บริโภคสงครามเรา คือประชาชน คนไทย ที่กำลังบริโภคสงครามเรา คือตัวละครหนึ่ง ในฉากสงครามเรา คือ ผู้เฝ้ามองอยู่กลางกองไฟ กรุงเทพฯ คือ สมรภูมิสงครามประชาชนกรุงเทพฯ คือที่ตั้งมั่นของฝูงชนสีแดง และกองทัพสีเหลืองกรุงเทพฯ พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยกรุงเทพฯ แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต่านเผด็จการแห่งชาติ สงคราม กำลังจะเกิดขึ้น....
|
วันพุธ ที่ 27 พฤษภาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1584
, 14:50:52 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 โศกนาฏกรรมของฉัน ดวงตาหดหู่จากโลกของความซึมเศร้า...............ฉันนอนกอดกับวัตถุประหลาด โดนตรึงผูกมัดร้องไห้ปวดหัว ดิ้นทุรายทุรน ใกล้ชิดเข้าไปอีกชั่วขณะความแปลกแยกต่อผู้คน เริ่มสะสมทวี ออกห่างสังคม สงสารตัวเองใดเล่า เท่ากับการสงสารใครๆ...........สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ผู้คน เริ่มมองฉันในสายตาที่แปลกต่ำและแตกต่าง บนเยื้องย่างที่เชื่องช้า ความเฉี่ยชาของการตอบสนองการตอบสนองต่อความต้องการ ที่รู้สึก จิตสำ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1689
, 14:27:54 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 คนใบ้ ร้องไห้ในอุทยาน กลั้นใจ กัดฟันอดทนเก็บไว้ข้างใน ในความเปล่าเหงาและเดียวดายทั้งหลายอยู่มาคนเดียวด้วยความมันเขี้ยว โดเดี่ยว ลำพัง ฝังอยู่ในสุสานความเศร้าเรา อันตัวเราแอบหลงรักใครๆ มาก็มากเกิน เกินที่พอจะย้อนนึก ถึงความรู้สึกรักรักเธอลำพังโดยที่เธอไม่รู้ ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอก กลัวเธอจะไม่อนุญาตให้รักเธอ ความทรงจำสีจางครั้งความหลัง เรื่องราวของการรู้จักนำมาซึ่งเพื่อนกันจากวันนั้นถึงวันนี้ ผ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1999
, 14:18:32 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 แค่เศษก้อนกรวดก้อนหนึ่ง ก็แค่นี้ แค่ก้อนกรวดก้อนหนึ่ง จะหาอะไร ประโยชน์ใด.......................คุณค่าก็เหมือนแสงสว่าง ที่ไม่มีอยู่ในตัวเองเสมอไม่มีแม้เปล่งประกายแสง วับวาว แสงสะท้อนจากวัตถุ สวยขึ้นเงาเป็นเพียงของแข็งกระด้าง แสนไร้ค่า จากสายตาผู้คนที่พบเห็น ในบางค่ำคืน ฉันมองเหม่อแสงจันทร์ สาดทอแสงทั่วนภาจ้องตากับดวงดาว พราวพร่าง แอบมองดวงจันทร์แล้ววาดฝันจินตนาการอยู่กับความสวยงาม รอ....
|
วันจันทร์ ที่ 25 พฤษภาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3049
, 19:01:32 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ดักแด้ แมลงชีปะขาว นกกาเหว่า ร้องดังตอนรุ่งสาง แสงสว่างแรกแห่งอรุณรุ่งไก่ ขันก้องสะท้านสะเทือนบ้าน นาฬิกาปลุกธรรมชาติความหนาวเย็นของเช้าตรู่ ซึมแทรก อณูรูขุมขนตื่นขึ้นมาทักทายกับเช้าวันใหม่ ที่ไม่แตกต่างจากเมื่อวาน ความเหน็บหนาว ทำให้ฉันไม่อยากลุกขึ้น...............อย่าขลุกอยู่กับที่นอน และใต่ผืนผ้าห่ม...............................................อากาศหนาว.............แทงลึกไปถึงอา....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1764
, 18:58:31 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เสียงผายลม และ กลิ่นเหม็น รอยยิ้ม กลายเป็นสิ่งที่ขาดแคลนไปแล้ว...................เสียงหัวเราะ สุดแสนจะหายาก ขึ้นทุกที ทุกทีการพูดคุย เมื่อวาจาของทุกคน คือสิ่งที่จำเป็นจะต้องอนุรักษ์ธรรมดาเสียจน เหมือนไม่รู้จักกันเลย ตั้งแต่เกิด ต่างคนต่าง หน้าบึ้ง หน้าบด หน้าเบี้ยวงอ ใส่กันวันๆได้ยินแต่เสียงผายลม และกลิ่นเหม็น...........ไม่กี่ปีข้างหน้า ....
|
วันเสาร์ ที่ 21 มีนาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3577
, 13:02:22 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ความฉกรรย์ของแพะ และเด็กเลี้ยงแพะ เราเคยได้ยิน รับรู้ เรื่องราวกล่าวขาน..........ระหว่างเด็กเลี้ยงแกะ กับชาวบ้านในนิทานหมาป่า ลงมากินแกะ และการตะโกนขอความช่วยเหลือถึงสองครั้ง หมาป่าจอมปลอม............และหมาป่าจริงๆความจริงจากเด็กเลี้ยงแกะ มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นขณะที่ก่อนหน้านั้น มันคือความโง่ การพูดเท็จ ผลสุดท้ายเป็นไง?ปัจจุบัน......................................
|
วันศุกร์ ที่ 20 มีนาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 4899
, 15:45:45 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ปลดระวางตัวเองจากอาณาจักรแห่งควันกระท่อม ขนำร้าง กลางสวนยางพาราลึก...........................ความทรงจำ แห่งความหลัง อาณาจักรแห่งหมอกควันคืออาณาบริเวณที่เรายึดครอง เป็นฐานทัพ ปฏิบัติการเสียงกีตาร์ ล่องลอย ผ่านเป็นบทเพลง ปลิวตามสายลม ดนตรี จากมือเด็กชายวัยแรกรุ่น และกลุ่มเพื่อนสมาคมที่นี่คือบ้านอีกหลังของเรา เพื่อการสังสรรค์และนัดพบกลางค่ำคืน แสงแดงๆจากปลายใบจาก คล้ายหิ่งห้อยฝูงห....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2546
, 14:50:44 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 มหาวิทยาลัย,คนบ้า และปริญญา ปัญญาชน ไม่ได้วัดกันที่ใบปริญญา........เพียงอย่างเดียว!!!โง่เง่าชน หรือ ปัญญาชน สิทธิที่จะจบมหาวิทยาลัยพอๆกันประชาชนจบประถมฯ4 ดำเนินชีวิต ดำรงสติอย่างปัญญาชนอยู่ถมไปใบปริญญาไม่สามารถตีตราคนๆนั้นว่า แม้ศึกษาจบหลักสูตรมหาวิทยาลัย หากนำใบปริญญา ไปเร่ขายอย่างทาส ทุนนิยมเสรี..............................ดำเนินธุรกิจไม่ลืมหูลืมตา ไม่มองความเป็นไปของสังคมการกอบโ....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 19 มีนาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2433
, 16:58:23 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เสียงทิพย์แผ่วสะท้อน เปล่งเสียงร้องตะโกนก้อง สะเทือน ภูมิลำเนา บ้านเกิดท่ามกลางแรงโหม พายุพัดเร้า กระหน่ำของมรสุมแล้งฉันคือชาวบ้านแร้นแค้น ถูกโบยตี ด้วยแซ่แห่งความทุรกันดารกฏเกณฑ์ของคนยากไร้ ความจนและกรรมเวร สนตะพายจมูกปรากฏการณ์ใบไม่ร่วง ฤาใบไม้ผลิ คล้ายสุสาน ป่าช้าร้างขณะความแห้งแล้ง แดดเปรี้ยง ดุดัน ดุจเพลิงไฟผลาญต้นยางต้นสุดท้ายโค่นล้ม ต่อหน้าต่อตาอย่างจำยอมน้ำตายางหยดสุดท้า....
|
วันจันทร์ ที่ 16 มีนาคม 2552
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3546
, 12:04:28 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เรือใบไม้ ไร้หางเสือ การเดินทาง จากจุดเริ่มต้น โดยหาได้รู้ว่าปลายทางอยู่ที่ไหน?ฉันใช้ชีวิตอยู่ และกลายเป็นนักเดินทางได้อย่างไรบนแกนโลกแห่งความไม่รู้ท่ามกลางธรรมชาติ และสรรพสิ่งกำลังเคลื่อนไหว ความเป็นไปของโลกฝุ่นดินถูกลมหนาวพัดแรง ความแห้งแล้งมาถึงแล้ว เกาะกุมด้วยเขม่าฝุ่น นานาวัตถุ ใบไม้ใบหนึ่ง โปรยหล่นร่วง พร่างพรู .........ในฤดูแล้งแห่งการร่วงของใบ....
|
วันจันทร์ ที่ 13 ตุลาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3947
, 19:19:49 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ดอกไม้จันท์,ลั่นทมหลากสี ..........แรงลมในฤดูหนาว............แห้งแล้ง...........แว่วเสียงเพลงหนังตะลุง มโนราห์ มาแต่ไกลเสียงซอ และกลองรำมะนา แว่วยิน ร็องแง็ง ดิเกฮูลู เพียงแผ่วเสียงกอรี อัล-กุรอ่าน แหวกม่านเสียงใดๆ หลังผ่านเสียงอาซาน หลังเสร็จสิ้นละหมาดอีชาเสร็จ คืนที่ลมกระหน่ำแรง ลมหนาวแห่งฤดูแล้ง....................................
|
วันอังคาร ที่ 19 สิงหาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2466
, 20:04:50 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ความหวังบนปลายดินสอ2Bเรากำลังเดินอยู่บนเส้นทางทับซ้อน พื้นทีที่เปิดรับเพียงไม่กี่ตารางวาทุกคนกำลังหายใจ และแย่งอากาศในการสูดเข้าปอด ที่มีแต่มลภาวะพื้นที่สำหรับใครเพียงไม่กี่คน ที่ได้ดั่งจุดประสงค์ ตั้งหน้าตั้งตาอย่างเอาเป็นเอาตายณ จุดนั้นจุดเยื้อยงระหว่างความผิดหวัง ล้มเหลว และจุดต่ำสุดผู้คนเป็นเรือนแสน วิ่งกรูเข้าไปในสนาม ที่ดูเหมือนมีกติกาใครล้มก็ถูกย่ำ ซ้ำด้วยสหบ....
|
วันอังคาร ที่ 12 สิงหาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2313
, 17:33:35 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ร้านเนทร้านหนึ่งในซอยลาดพร้าว102 กทม.10310 12 สิงหาคม 2551 อัสสลามูอาลัยกุมวารอมาตุลลอฮิวาบารอกาตุ "มะ"ผมจากบ้านมาไกลและก็นานพอสมควรแล้ว"มะ" เริ่มตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยกระทั่งจบ รับปริญ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1946
, 16:16:42 น.
หมวด : การเมือง
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 แสดงฉากตลกบนหลุมศพความตายวันพฤหัสที่17 กรกฎาคม ถ่ายทอดจากโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5แถลงข่าว ประกาศหยุดยิง ไม่ปฏิบัติการเคลื่อนไหว ในจังหวัดชายแดนใต้จากการอ้างตัวของกลุ่มใต้ดินรวมภาคใต้แห่งประเทศไทย ซึ่งไม่เคยรู้ที่มาแพร่ภาพ สื่อตีแผ่ ด้วยความหวัง ความสงบ สันติจะกลับคืนมานับจากนี้เป็นต้นไปปัญหาชายแดนใต้ ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องกันมา ระยะเวลาตลอดกว่า100ปีซาบ้าง เริ่มหนักล่....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1827
, 00:30:01 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 "มะ" ฉันนั่งอยู่กับโต๊ะ เก้าอี้เก่าๆ ในห้องเก็บของของอาณาจักรแห่งฝุ่นและเศษขยะฟังเสียงพัดลมใกล้พังบนเพดานห้องไม่รู้ว่ามันจะหล่นลงมาตัดคอผมขาดเมื่อไหร่ก่อนเข้านอน อ่านหนังสือสอบปลัดฯพอเป็นพิธี เอาผักชีโรยหน้าฝันถึงเศษไม้สองแผ่น ที่เลื่อนให้เข้าชิดกัน ประมาณหนึ่งว่าเตียง ผู้ชายคนหนึ่งกระโดลงลงจากประตูรถเมล์ ใต้สะพานลอย ตอน....
|
วันพุธ ที่ 6 สิงหาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1780
, 02:01:44 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เหตุเกิดที่สงขลา เหตุเกิดที่สงขลา เหมือนกลางเที่ยง แดดเปรี้ยงแต่ ฟ้าผ่าไม่มีเมฆตั้งเค้าฝน และการพยากรอากาศของกรมอุตุนิยมวิทยารับรู้จากข่าวสาร รายงานสถานการณ์ด่วน เหตุฉุกเฉินที่อุบัติสร้างสถานการณ์หลายจุด แพร่ขยายอาณาเขต อำนาจก่อการร้าย คงมีคนดีที่ไหน จะสั่งการหรือลงมือ เห็นความตายเป็นของเล่นแน่นอนไม่มีศาสนา ศาสดาองค์ใด ว่าได้ผลบุญจากการทำบาปคำตรัสสั่งสอนจากพระเ....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 31 กรกฎาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2248
, 21:26:15 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ย่างก้าวแรกอย่างคนทะเล ดวงอาทิตย์ค่อยๆเลียบขอบฟ้า เคลื่อนตัวเอง ต่ำลงอย่างช้าๆ แต่รวดเร็วอีกไม่นานตะวันจะอัศดงตรงที่ผืนฟ้ากว้างบรรจบกับผืนน้ำกว้างใหญ่วันหนึ่งจะผ่านไป อย่างไม่มีวันเรียกกลับ ล่องหนกลายเป็นเพียงอดีตและเมื่อพรุ่งนี้มาถึง วันนี้เป็นได้มากที่สุดคือความทรงจำให้ระลึกถึง เส้นทางเดิน การเดินทาง ความรู้สึกนี้ฉันยังจำได้วันแรกที่จากบ้านความรู้สึกคิดถึงบ้า....
|
วันพุธ ที่ 16 กรกฎาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 9771
, 15:37:33 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ซมซาน สังคม มอมเมา วัตถุ เงิน ค่านิยมในวัตถุ.......พระเจ้าคือเงินตรา........เด็กอนุบาลไม่ยอมรับเงิน ถ้าให้แค่เหรียญสิบเหรียญห้ายุคสมัยก้าวเดินไปไกล นี่ฉันกำลังหลงทางอยู่นี่หว่าฉันแหงนมองขึ้นฟ้า คล้ายอาการ คนเมาควันกัญชา เดินไปกลางเมือง ผู้คนพลุกพล่าน ข้างๆเต็มไปด้วยอาคารแผงเทป แผงCD,DVD มีแต่เทปผี CD,VCDผีเกลื่อน เหลือล้นหนังอน....
|
วันศุกร์ ที่ 11 กรกฎาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 6952
, 21:17:40 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 นก เธอคือ นก
.. นก เธอคือ นก
.. เธอคือดาวจากฟากฟ้าเบื้องบน ดาวทุกหนแห่งที่ใครต่างมองเห็น และสิเน่หาห์ในแสงประกาย จะ..นะ...ฉัน จะ..เดินทางไปที่นั่น ฉันเคยวาดฝันว่าสักวัน เพียงแค่โอกาส วาดฝันไว้ ฉันจะ...เหาะ เธออยู่สูง สูงเกินกว่า กระหังอัปลักษณ์ อย่างฉันจะบินเข้าทักทาย วันนี้เธอรู้ไหม ฉันพยายามเ....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 26 มิถุนายน 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3212
, 17:09:54 น.
หมวด : การเมือง
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ไทยเอ๋ย! พวกเขาจะเดินทางด้วยการตะกายผาสูงชันจากดินแดนขแมร์เพื่อขึ้นไปท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ว่าที่มรดกโลกสิทธิเป็นของพวกเขา ทั้งที่บันไดทางขึ้นอยู่ฝั่งศรีษะเกษมันขี้โกงหรือโง่ของศาลโลก ในขณะนั้นที่ตัดสินชี้ขาดเป็นความขี้ขลาดตาขาว ของสยามในยุคนั้นหรือเ....
|
วันศุกร์ ที่ 16 พฤษภาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2293
, 17:52:52 น.
หมวด : งานอดิเรก
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 กระดาษเก่า ฉีกขาด งานเขียน เราล้น กระดาษเก่า ฉีกขาดรกรุงรังเขาเรียกว่าอะไรไม่รู้ มันอาจจะใช่กวี และไม่ใช่กวีเหลืออีกกว่าสองร้อยเรื่องยังไม่ได้โพสต์ ขี้เกียจ พิมพ์ช้าและอืดอาดงานเขียนดองเอาไว้กว่าสาม สี่ปีแล้ว ยังอยู่ยับยู่ยี่ติดกันกับแม็กเหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องและจำเป็นต้องพิมพ์ แต่สนุกในการเขียนจนพักหลังเราไม่ค่อยเขียนแล้ว กลัวจะพิมพ์ไม่ทัน ด....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1685
, 17:44:46 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 รูปทรงที่ไร้ความหมาย ควันลอยพุ่งข้นสู่ชั้นบรรยากาศ รูปทรงจากการเผาไหม้ ลอยเบื้องบนเบื้องล่าง สะท้อนเงา เงาของควันภาพเสมือน เงาของตะเกียงภายนอก อากาศเย็น กระจายไปด้วยฝนความร้อนที่ พอแบ่งเบา ลงได้แม้ความร้อน ร้อนใน จะฝังอยู่ข้างในบรรยากาศ ภายนอกเย็น ก็แสนไร้ความหมาย ....
|
วันอังคาร ที่ 6 พฤษภาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 4583
, 18:09:01 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน

เราเป็นนกที่น่าอนาถ
เราเป็นนกที่น่าอนาถและรัญทดที่สุด
ไม่อาจโบยบิน เล่นถลา โต้ลม ร่อนปีกผกผิน
เราได้แต่เฝ้ามอง ฝูงนกที่อยู่บนฟ้า
เรามีสิทธิ์แค่กรีดร้อง
โหยหวน พรรณนา
นกนางแอ่นกางปีก อย่างอิสระ
นกพิราบ
ร่อนถลากลางสายลมด้วยเสรี
นกกระจอก ออกหากิน โบยบินอย่างมีจุดหมาย
ปลายยอดมะพร้าว นกเอี้ยงออกจากรังสู่โลกกว้าง
....
|
วันจันทร์ ที่ 3 มีนาคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1921
, 17:53:16 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 สุสานวิชาของเด็กๆ สมรภูมิชายแดน ขบวนการ ฯ และสงคราม..............ความเคลื่อนไหวของข่าวคราวความไม่สงบมองไม่เห็นเลย กลางควันปืน ไม่มีทีท่าว่าข่าวร้ายจะจบผลกระทบ กระเทือนถึงชีวิต และความปลอดภัย ใครทำร้าย ขวัญกำลังใจ จนกระเจิงแตกพ่ายยับอย่าได้ขยับ เคลื่อนไหว และพุ่งเป้าไปที่ครูอีกเลยอาวุธในมือ ก็แค่ ไม้หวาย ชอล์กและแปรงลบกระดาน....
|
วันอาทิตย์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2184
, 14:50:08 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ควายแห่" นอกคอก" ความรู้สึกฉันเตลิดไปไกลแล้ว มิอาจเป็นสัตว์เชื่องสยบแทบเท้าใครได้อีกเมื่อไม่มีผู้ใดหยิบยื่นความเป็นมิตรให้กับฉัน แต่กลับเป็นเสียงตะคอกและด่าทอความเป็นเพื่อนและมิตรภาพที่เกิดก่อก่อนหน้านี้โดนทำลาย พังพินาศ....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 21 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3375
, 18:15:26 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 จินตนาการ กุมภาพันธ์ คืนนี้ คืนนั้น คืนไหน ในฤดูหนาว และบางคราที่ลมแล้งพัดอาบร่างกายกี่ร้อน กี่หนาว กี่ฝน ตั้งแต่เกิดมา บนโลกกในฐานะคนสิ่งที่ดูงดงาม ยามเพ่งพิศ จ้องตา กับดวงดาวบนท้องฟ้านั่นคือยิ้มของเธอ ใบหน้าคมหวาน นัยตาจุดประกายความหวัง ฉันขายวิญญาณโดยที่เธอยังไม่ยื่นมือยัดเยียด เจรจา ไถ่ถาม หารือปล่อยวางพย....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1553
, 13:53:21 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เรียนรู้...และปรับตัว เธอเคยเห็นปลาที่อยู่ในน้ำนั่นไหมรู้หรือไม่ มันอยู่ได้อย่างไร?กัยน้ำที่เน่าเหม็นเช่นนั้นมันเรียนรู้ที่จะอยู่ มันรู้จักปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมทำอย่างไร เราถึงจะเรียนรู้ ที่จะปรับตัวได้เช่นนั้นบ้าง น้าเสียที่เขาทิ้ง เคยคิดว่าจะบำบั....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 5443
, 16:40:41 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 วาเลนไทน์กับฝันลอยๆ จินตนาการเพียงซีกเดียวของฉัน อาจวาดฝันให้รักเป็นอะไรก็ได้กุหลาบชมพู ดอกไม้งอกงามและเบ่งบานบนกองพะเนินขยะทิ้งขว้างดอกรักเบ่งบาน อบอุ่น กลิ่นฟุ้ง ทั่วเพิงพักของเด็กเก็บขยะปอนด์ๆนกปีกหักที่ผูกพันธ์โดยการให้การรักษา ด้วยใจจริงจากเด็กชายมอมแมม ปีกเพียงข้างเดียว จะบินด้วยปร....
|
วันเสาร์ ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2661
, 17:55:17 น.
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เหงา.สิ้นเปลืองเปล่าอย่างฟุ่มเฟือยฉันเคลิ้มกับจินตนาการความฝันโดยคิดไปเองอย่างนี้ อย่างโน้น อย่างนั้นกลางแดดอ่อนร้อนเล็กน้อยของบ่ายวันหนึ่งแบบเบลอๆเพี้ยนๆฝันกลางแดด เผลอแป๊บเดียว ยามค่ำคืนก็มาเยือน ความมืดสีดำเข้าปกคลุมท้องฟ้าดวงดาวเปล่งแสงทอประกาย พระจัทร์สาดแสงเป็นเพื่อนร่วมทาง เดินคนเดียวบนฟุตบาธในเมืองใหญ่ ความหลากศรีวิไลศ์ของแสงไฟความยั่วยวนเย้าของเสน่ห์แสงราตรี ยั้งตัวเองไว้....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2010
, 17:49:50 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ใบไม้แห้ง. ลมพริ้วบางๆกระทบหมู่แมกไม้...........แม้กระนั้นก็ยังทำให้ใบไม้แห้งร่วงหล่นสู่พื้นดิน..........บนทางเดินของมนุษย์ที่เดินสัญจรไปมา..........เหยียบย่ำซ้ำเติมอย่างไม่ใยดีหรือแยแสกับสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นกลับกันเสียอีกยิ่งจะสร้างความไม่เป็นที่พอใจ.......รำคาญแก่ผู้คนเดินผ่าน............................ ..........แค่เศษขยะรกรุงรัง หล่นเกะกะ ทางเดิน.........ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ 28 ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1497
, 17:42:28 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 สดับฟังข่าว ซัดดัมฯอย่างสงบ. ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว.....อย่างอาชญากรสงครามโดนพิพากษาประหารชีวิต...ด้วยการแขวนคออดีตประธานาธิบดี...ผู้นำแห่ง อิรัคเผด็จการ.ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ มุสลิมนิกาย ชีอะฮ์สะสมกำลังอาวุธ ยุทโธปกรสงครามร้ายแรง หากอาชญากร ประหารอาชญากร?ศาลสูง อิรัค ภายใต้การครอบงำของใคร?สหรัฐฯมหาอำนาจ ผู้ยิ่งใหญ่?อาชญากรผู้ก่อการร้าย ในคราบตำรวจโลก?คนบาป ในคราบ นักบุญ? ขอคารวะ ศพ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 4775
, 17:39:34 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 "ราชา"ที่ไม่ได้อยู่แค่ในนิทาน. หนึ่งกาลครั้ง.............. ยังมีดินแดนอาณาจักรอิสระอาณาจักรหนึ่ง พื้นที่เขตนั้นคือความสลับซับซ้อนทางภูมิศาสตร์ ภูมิอากาศความแตกต่างของประชากรจาก เชื้อชาติ,วัฒนธรรม,ขนบธรรมเนียม ประเพณี,ภาษา และศาสนา อาณาจักรแห่งนี้ปกครองด้วยราชาพระองค์หนึ่งกษัตริย์ผู้ทรงปรีชาสามารถด้วยศาสตร์และศิลป์ คีตราช....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2231
, 17:36:28 น.
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เด็กหญิงสายทิพย์.สายทิพย์ เธอเป็นสายที่หลั่งชะโลมจากสวรรค์ดั่งหยาดน้ำ...ใสบริสุทธิ์ ทิพย์ ของฟากฟ้า เด็กผู้หญิงไร้เดียงสา ........น่ารัก.........เรารู้จักกัน ในรั้วโรงเรียนประถมฯ กลางอาณาเขต บริเวณความทรงจำวัยเยาว์เก็บเรื่องราว ปลื้มในตัวเธอ เก็บไว้ในสมุดบันทึกในความรู้สึก เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานตรงเส้นขีดแบ่ง และแรงม้า ของวันเวลา ในความกลวงเปล่า ว่าง ขาด....
|
วันพฤหัสบดี ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2135
, 15:20:02 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 มหาวิหาร"เปล"ศักสิทธิ์ ฉันประท้วงแขวนคอตัวเอง ณ ตรงนี้ไปถึงเมื่อไหร่ เมื่อโอกาศตัดสินใจเป็นของฉันอัตวินิบากกรรมตัวเอง ความกล้าพอๆกับความไม่กล้า บนบ่วงเชือกประหารเหนือฝันอันวิกฤติของฉัน ที่คาดผ่านระหว่าง อเวจี ขุมนรก....วิถีทาง จุดเริ่มต้น ซึ่งอยู่บนเส้นด้ายเส้นเดียวกัน.......................... ฉันจะหายใจรดต้นคอตัวเอง รอความ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3908
, 15:17:14 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 คนโซ ขี้เรื้อน ฉันควรจะอยู่ในที่ของฉัน ไม่ควรใช้ชีวิตปะปนอยู่กับพลเมืองพิสุทธิ์แห่งโลกเหลือเพียงฉันเด็กผู้ชายตัวเล็กๆและลมหายใจที่อ่อนแรง ผู้ซึ่งพยายามครั้งสุดท้ายไปตายให้ไกลที่สุด... เพื่อไม่ให้ใครได้เห็นศพเบือนหน้าหนี ปิดจมูก เมื่อความเหม็นหึ่งรุกรานบุกรุกลมหายใจจึงไม่ต้องการให้ผู้ใดรับรู้อะไรทั้งสิ้น ท่ามกลางความแตกดับ สิ้นสูญ ชีวิตบทส....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2311
, 15:07:30 น.
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ด้วยการถ่มน้ำลาย เมื่อสังคมชนบทถูกรุกราน ชาวบ้านธรรมดาจึงหัวสูงขึ้นยกฐานะตัวเอง สังคมไฮโซบ้านนอก พบปะสังสรรค์ครั้นชาวบ้านระดับรากหญ้า ต่างมีการแบ่งชนชั้นนับวัน สังคมยิ่งวิกฤติ ความวิบัติ ค่อยรุกรานอย่างไมรู้ตัว การสร้างภาพใหญ่โต มโหฬาร ดั่งการสร้างวิมาน ปราสาทแด่ข....
|
วันพุธ ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1613
, 17:06:10 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ที่นี่จะต้องไม่ใช่สุสานของฉัน หนอง บึง โคลน หลังฤดูเก็บเกี่ยวข้าวผ่านเลยทุ่งนาซากตอซัง ฟางแห้ง แสงแดด แผดเผา ดินแตกระแหงหาก ฉันคือปลาน้ำแห้ง กำลังเกลือกลั้วแหล่งน้ำสุดท้ายฉันกระเสือกกระสน ดิ้นรน แหกว่าย ปลักน้ำโคลนหายใจเฮือกๆ เพื่อเอาชีวิตรอด แดกดิ้น ท่ามกลางน้ำขี้โคลนฤา ฉันจะเป็นปลาตายซาก ณ บึงหนอง ไม่อาจหนีพ้นความวิบัติ อีกไม่นาน ฉันคงกลายเป็นหนึ่งเดียวกับ ดิน หนอง ผืนนา....
|
วันอังคาร ที่ 8 มกราคม 2551
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1697
, 17:01:40 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 อีก สยาม..นิพพาน... เจ้าฟ้ากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ประชาแซ่ซ้อง สรรญเสริญ พระมหากรุณาธิคุณสมเด็จพระพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา ทรงสดับความรัก และเสียใจ ใหญ่หลวง พระราชกรณียกิจ นานัปการราชอาณาจักรไทย โหยหวน ร่ำไห้ดอกแก้วกัลยา ร่วงโรย หล่นแล้วกลิ่นไอความอาดูร ร่องรอยที่หลงเหลือ จากการสู....
|
วันจันทร์ ที่ 31 ธันวาคม 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1897
, 16:38:38 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ขอปีใหม่สวัสดี..เรา ขอความสุขประสบแด่ฉัน และท่านทั้งหลาย............ปรารถนาดีจากปีใหม่........เป็นบรรณการ และของขวัญการไม่มีโรค ยังไงก็เป็น ลาภอันประเสริฐใครต่างต้องการ...ไม่ยกเว้นใคร.....ต้องการมากกว่านั้น..... ปีใหม่ สวัสดีฉัน เอ่ยคำทักทาย เพื่อทำความรู้จัก....ปีเก่าจากฉันไปอย่างเท่าที่จะเงียบที่สุด..อย่างหมดอาลัย...แม้กระนั้น......
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 3139
, 16:03:24 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 รายา"ญี ลมเช้าพัดลิ่ว พริ้วใบและรวงข้าวสีเขียวแกมเหลืองทองใกล้สุกฤดูลมพัดเปลี่ยน ทางทิศตะวันออกกลางฤดูหนาวยอดมะพร้าวสะบัดใบตามแรงลม ฝักนุ่น แตกกระจายปลิวว่อนลมออก พัดพาความหนาวเย็นในวันรายายี กลางเดือนธันวา ก่อนรุ่งสางหลังละหมาดซุบฮิ์ เสียงตักเบรกระจายมาจากหัวลำโพงต้นเสียงเปล่งจากโต๊ะบิลาล บบรจงผ่านไมโครโฟนจากมัสย....
|
วันอังคาร ที่ 23 ตุลาคม 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1735
, 15:08:17 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 อุดมการณ์กระจอกศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเจ้านกกระจอกน้อย รังของเจ้าอยู่แห่งไหนต้นไม้ต้นใดเปล่า ฉันเพียงแค่ถาม และไม่อยากได้คำตอบจากเจ้าเจ้านกกระจอกเช้าตรู่ เมื่อดวงอาทิตย์สาดแสง เจ้าก็บินออกจากรังออกหาปัจจัยยังชีพ เจ้าไม่เคยมีอะไรเป็นของตัวเองนอกจากรังแต่เจ้าก็ไม่เคยที่จะอดตาย เจ้านกตัวน้อย ความหมายของเจ้า กระจอกกว่านกชนิดเผ่าพันธิ์อื่นแต่เจ้าไม่เคยเกียจคร้าน ความสุขของเจ้าคือการได้โบยบินออกจาก....
|
วันพุธ ที่ 17 ตุลาคม 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1539
, 20:08:32 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ฮารีรายอท่ามกลางควันปืนฮารีรายอวันแห่งการเฉลิมฉลอง และสรรญเสริญนามพระองค์หลังการเสร็จสิ้นการถือปอซอ รอมาฦฎอน..........หมอกควันยังไม่สงบยิ่งกระหน่ำถาโถม หนักไปข้างหน้ากว่าเก่ามารร้ายไชตอนโดนปล่อยแล้ว หัวหน้าใหญ่ในคราบผู้ศรัทธาความวิบัติพร้อมจะอุบัติขึ้นเสมอทุกสถานที่ เวลา อย่างไม่คาดหมายประทัดลูกใหญ่ เสียงดังกว่า อานุภาพในการทำลายล้างมากกว่าลูกกระสุน ดินประสิ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2860
, 16:09:24 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 รายา เสียงตักเบรก้องกังวานจากลำโพงมัสญิด กระจายเสียงทั่วหมู่บ้านส่งสัญญาณแห่งการเฉลิมฉลอง หลังจากละหมาดซุบฮิ์ตอนรุ่งสางเฉลิมฉลองเทศกาล หลังจากถือศีล-อดในเดือนรอมาฎอนกันมายาวนานเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มแห่งความหิวโหย และบททดสอบความอดทนกล่าวเอ่ยนาม สรรญเสริญและขอบคุณพระองค์ในพระเมตตาต่อมนุษย์วันนี้อาจโดนขนานนามจนทับศัพย์กับภาษามาลายู ทั้งที่จริงเป็นภาษาอา....
|
วันอังคาร ที่ 16 ตุลาคม 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 5175
, 22:11:57 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 หาดทรายชายทะเลหนึ่งศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะณ.หาดทรายชายทะเลหนึ่ง เสียงคลื่นกระทบหาดทราย ไพเราะราวเสียงดนตรี ดนตรีแห่งชายทะเลทรายสีขาวทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา ผสมปนเปไปด้วยก้อนหินหลายหลากชนิดตรงที่ซึ่งลมฟัดผ่านโบยโบกใบไม้ กิ่งก้านต้นไม้ให้ล้อลมไหวเอน ด้วยกระแสลมที่มีพละกำลังมหาศาล และอิทธิพลของดวงจันทร์จึงได้เกิดคลื่นน้ำในทะเล มหาสมุทร น้ำขึ้น น้ำลงเป็นวัฏจักร ณ.ตรงฟ้าสีฟ้า ปุยเมฆ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1396
, 21:45:14 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 บนผืนทรายริมลำธารศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะธารเสรีน้ำไหลเย็นผ่านผืนทราย......... ลำคลองธารน้ำสายนี้ จุดกำเนิดอยู่บนเทือกเขาสูงทางเหนือของพงไพรแห่งนี้เต็มไปด้วยสวนยางพาราและต้นไม้ล้อมรายรอบ ณ.ที่ซึ่งไม่ไกลออกไป หมู่บ้านหนึ่ง หมู่บ้านของฉัน วันนี้ฉันกลับมาได้สัมผัสธรรมชาติ บนผืนทรายที่ทอดยาวข้างลำธารริมเชิงตลิ่งเล็กๆ หลังการเอ่อล้นของลำน้ำ หลังฤดู....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2245
, 21:19:05 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ลูกทุ่ง.ท้องนาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเช้าตรู่ดวงอาทิตย์แหวกหมู่เมฆ เพื่อทักทายมวลสรรพสิ่งบนโลกทอสาดแสงส่องให้ความสว่าง แก่ผู้คนดำเนินชีวิตตามวิถีชาวนา ชนบท ชานบันใด ตรงประตูบ้าน ฉันนั่งอยู่ เฝ้ามองและสัมผัสบรรยากาศยามเช้าบรรยากาศธรรมชาติหมู่บ้านเล็กๆ ภูมิลำเนาบ้านเกิด รับรู้ถึงสิ่งที่ดีที่สุดความสวยงามที่หาที่ไหนไม่ได้จากที่ไหนเลยนอกจากบ้านเกิดถิ่นกำเนิด ดวงอาทิตย์ทอแสงสีทองอยู่ปลายยอดต้นมะ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1779
, 21:13:26 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ท้องทะเลข้าว,จินตนาการและเสียงดนตรีฉันวิ่งกระโจน โดดดิ่ง ลงสู่ทุ่งข้าวเสียงดนตรีแห่งลม เมื่อสัมผัสปลายใบข้าวไพเราะกรีดเส้นเสียง บรรเลง บทเพลงอันอบอุ่นรวงข้าวสีทอง เต้นระบำ ร่ายรำ เริงร่า อ่อนไหว ท้องทุ่งสีเหลืองทองอร่าม สุดอาณาเขตสายตาบรรจบระหว่างทุ่งนา,ท้องฟ้า,ต้นไม้และภูเขาขณะระยะทางเพิ่งโพ้นผ่านทะเลอันดามันมาเล็กน้อยสองข้างทางโอบกอด ด้วย ป่ายางฯ สวยปาล์มและเส้นทางลัดเลาะ....
|
วันเสาร์ ที่ 8 กันยายน 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1480
, 17:34:45 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ประหนึ่งเม็ดทรายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ปล่อยเม็ดทรายเล็กๆอย่างฉันกลับคืนสู่ทะเลลึกแห่งมหาสมุทรเถิดอ้อมแขนที่อ้าต้อนรับฉันกลับคืนสู่อาณาจักรยิ่งใหญ่อย่าได้อาลัย และรำลึกถึงฉันเลยฉันไม่ได้ไปไหน พ่อแม่ พี่น้องฉัน ญาติ สหายฉันฉันยังสถิตย์อยู่ในหัวใจของทุกๆคนมองเกรียวคลื่นทะเลอันดามัน ซิ ในห้วงลึกฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น คิดเสียว่าเราเปรียบประหนึ่งเม็ดทรายบนชายหาดที่ยังได้หายใจมองท้องทะเลกว้างแสวงห....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1487
, 17:32:34 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 นาฏกรรมระหว่างข้าวและชาวนาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ครั้นฤดูหนาวมาเยือน...กระแสลมพัดเปลี่ยนทิศ..การเริงรำของพืชพันธุ์และใบไม้...รวงข้าวเริงระบำ..เมื่อคราเก็บเกี่ยว... หลังจากกลับจากสวนยางฯฉันไกวเปลใต้ต้นมะพร้าวหน้าบ้าน.......สายตามองลอดผ่านใบมะพร้าวลู่ลม....ทุ่งสีทอง รวงข้าวสุก เหลืองอร่าม ทั่วท้องนา.......นาฏศิลป์ มหรสพการแสดง รวงข้าวและใบข้าวอ่อนไหว นั่น คือ ก่อนหน้านั้น........
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1425
, 17:22:17 น.
หมวด : วิทยาศาสตร์/ไอที
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 อุปทานการเคลื่อนไหวรอยแตกแยกของแผ่นดินศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ควันไฟ คือ ผลของปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นจากการลุกไหม้ระหว่างการทำปฏิกิริยาของไฟและเชื้อเพลิงทิ้งไว้เพียง.ถ่านและซากปรัก...ที่ไม่มีใครต้องการ ความโกรธแค้นอันใดเล่านำไปสู่การผลาญเผาประชาธิปไตย คือ การวางเพลิงภูมิลำเนาหรือความถูกต้อง คือ กลุ่มอำนาจเก่าโรงเรียนใช่ไหม คือ ที่ระบายสู่หายนะรางวัลแห่งความสะใจคือหยดน้ำตาของเด็กนักเรียนและครู อ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1420
, 17:09:22 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ด้วยสายตาและน้ำลายคือการพิพากษาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. . ใครบางคน คงเคยเห็นชายคนหนึ่งใครหลายคนเคยรู้จัก แต่ไม่อยากระลึกถึงความจริงก็คือว่า ฉันนี่แหล่ะคือชายคนนั้น คนหนึ่งคงไม่มีใครสักคนคนที่อยากจะหวนคิดถึงฉันคงเป็นบ้าไปแล้วในสายตาคนที่รู้จักฉันคงสิ้นเสียสติไปแล้ว และไม่มีใครอยากจะทายทักสติสัมปชัญญะฉันคงตายไปแล้ว ความรู้สึกฉันคงกระอักฉันโดนพิพากษาด้วยสายตา ด้วยน้ำลายว่าฉันเข้าขั้นวิกฤติหนักตั้งแต่ฉันค้....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1465
, 17:04:12 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ป่ายางฯทรนงศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ฉันทอดน่อง..ย่างเท้า..อย่างระมัดระวังพร่ำย่ำเดิน...ก้าวผ่านสะพานไม้ไผ่....ซึ่งทอดข้ามลำห้วยแห้งเห็นโคลนดิน....แล้งจนน้ำไม่ไหล.......สู่ป่ายางพารา..ที่ซ่อนตัวอยู่หลังสวนปาล์มฯลึก... พ่อแม่ ออกจากบ้าน รุ่งสางหลังเสียงอาซานละหมาดซุบฮ์ ครู่ ใหญ่ๆ..หยิบมีดกรีดยาง และตะเกียง แก๊ซฝ่าความหนาว เย็นยะเยือก ตีห้า กว่าๆกลางฤดูหนาว เน็บเสียดแทง เข้าไ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1398
, 16:59:16 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 จากหลังคาบ้าน.ถึงดวงดาวที่เพี้ยนแหว่งศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. อิสระของฉัน อาจหมายถึง การป่ายปีนตะกายเพื่อยินเสียง ฟังจังหวะเต้นของหัวใจไต่เต้าค้นหาความสุนทรีย์ ค่ำคืนอ่อนไหวกลางความมืดไร้เงาใคร แม้กระทั่งแม้เงาฉันเองเสรีของฉัน อาจหมายถึง การดำรงตนด้วยวังเวงปีนป่ายโตงเต่ง สู่จุดหมายตรงนั้น หลังคาประสงค์ของฉัน คือ การนั่งมองดาว บนท้องฟ้าเหม่อนภา มองฟ้ากว้าง บนหลังคาบ้านฟากฟ้า ดวงดาว เปล่งประกาย สบ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1578
, 16:48:53 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เฮือกสันโดษปลายชีวิตชราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ฉันเป็น หญิงชรา สันโดษอาศัยอยู่บ้านไม้เก่าๆ อย่างเดียวดายหากการหายใจเฮือกสุดท้าย คือความสุขและที่สุดของชีวิต คือการกลับคืนสู่พระองค์ ลูกชายคนสุดท้องและครอบครัว ร้องเรียกอยู่ด้วยกันหากคิดว่านั่นคือสวรรค์ แต่ฉันปฏิเสธนรกต่างหากเล่า กำลังเรียกหาฉันไปอยู่ด้วยเด็ดขาดฉันขออยู่คนเดียวบั้นปลายชีวิตชรา ลูกสะใภ้ปากจัดเช่นนั้น ฉันขออยู่ห่....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1436
, 16:43:36 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เช้าหนึ่ง..จิบโกปี้..นอกชานเรือนศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. รอยต่อระหว่างฤดูฝน....ฤดูหนาว." ลมพัดผ่านแผ่วเบา...... ตอนเช้าที่ฉันกำลังจิบโกปี้....อยู่ตรงนอกชานเรือนรสชาติขมปี๋เจือหวานนิดหน่อย มันช่างได้อารมณ์เสน่ห์ของโกปี้สำคัญที่ความขมเข้มสะใจขนมชะโกย,กอเด๊าะ,ขนมเพาะไก่และโรตีคือของแกล้มอย่างอร่อยเลิศชั้นดีปลดปล่อยความฝันจินตนาการด้วยความสุนทรีย์ บรรยากาศเช้านี้ ทำไมถึงสวยงามอย่างนี้หรื....
|
วันศุกร์ ที่ 7 กันยายน 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1464
, 19:00:32 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 บทรำพึงจากกรวด,หิน,ดิน,ทรายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ค่ำคืนจันทร์วันเพ็ญ............เศษดิน จินตนาการ ถึง พระจันทร์ก้อนกรวด ฝันเฟื่องถึง ดวงดาวพร่างพราย ภายใต้จักรวาลกว้างไกล.........โลกหมุนรอบระบบสุริยจักรวาล.....โลกหมุนรอบดวงจันทร์และตัวเอง......... เม็ดทราย แหงนมองฟากฟ้านภากว้างใหญ่สวยงาม.ก้อนหินเห็นแล้วถึงความหฤหรรย์.......จึงนำไปสู่การเกิดคำถาม? โอ้!ฟากฟ้านภากว้าง....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1495
, 18:57:31 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ความฝันคือการโบยบินของนก.ความจริงคือการกระพือปีกของไก่ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. โอ้ เจ้านกกรงหัวจุก เอย!เจ้าไม่เคยรู้ว่าจุดกำเนิดเจ้ามาจากไหน?เจ้าไม่เคยรู้ว่าภูมิลำเนาที่เจ้าจากมาอยู่แห่งใด?เช่นเดียวกับที่ฉันไม่เคยรู้ว่าจุดกำเนิดข้าฯมาจากไหน?เช่นเดียวกับที่ข้าฯไม่เคยรู้ว่าภูมิลำเนาที่อยู่อาศัยข้าฯอยู่แห่งใด?รู้ตัวอีกทีบัดนี้ กรงขังคือที่อาศัยของนกรักอิสระรู้ตัวอีกทีบัดนี้ เจ้าคือนกที่ถูกประคบประง....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1352
, 18:54:18 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ดัชนีฝุ่นเฟ้อศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. นิสิต นักศึกษาร่ำเรียนจนจบเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยบัณฑิตรุ่นแล้วรุ่นเล่าเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ออกมาจากมหาวิทยาลัยปัญญาชนเหมือนฝูงมดกลาดเกลื่อนเมืองปัญญาชนเบียดเสียดแย่งทางเดิน แข่งขันกันบนเส้นทางเส้นทางที่ว่าด้วยราชการและเอกชนความรู้และเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง....... ระบบราชการแข่งขันที่นับวันยิ่งสร้างความรุนแรงอย่างหนักกระบวนการ เครือข่าย เส้นสายใหญ่ คือ เ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1711
, 18:51:07 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ข้าวเม่าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. แม่เดินทางออกจากบ้านแต่เช้าตรู่............เดินทางไปกับน้าข้างบ้าน........ ไปไร่...ไปเก็บข้าวที่เราเคยลงแรงหยอดพืชพันธุ์เมล็ดข้าวใส่หลุมเล็กๆทั่วบริเวณกว้างอาณาเขตไร่.......บัดนี้เมล็ดข้าวนั้นงอกงามออกเป็นผลิผลเรียวรวงข้าวเปลือก อุดมไปด้วยความสมบูรณ์.....รวงไหวเอน สบัดช่อพริ้ว ไหวทั่วทุ่งไร่.............. สายๆหน่อยยาย มุ่งสู่ทุ่งนาหน้าบ้านเก็บข้าวเหนี....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1446
, 18:48:23 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ผายลม วิจารณญาน?ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. เหตุการณ์จริงๆของความน่าจะเป็น....ของเศษศูนย์จุดศูนย์ศูนย์ศูนย์ศูนย์หนึ่งในล้านเป็นวิทยาธาร กว่าจะมีมันช่างนานแสนนานเป็นล้านๆ ปีความจริงที่ไม่อาจคล้ายกับความจริง ที่ใครไม่เชื่อหาว่าเป็นการโกหก ผายลม? ไม่น่าดม เหม็นเหลือ..... การรักกันของกะเทยกับทอม แต่งงานใช้ชีวิตด้วยกันจนมีลูกจะให้ลูกเรียกอย่างไร? คนไหน พ่อ? คนไหน แม่?การรักกันของเลสเบี้ยนกับเ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1383
, 18:44:35 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 นักเตะฝุ่นศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. จบมหาวิทยาลัยได้รับพระราชทานปริญญาพ่อแม่ พี่น้องญาติ เพื่อน แสดงความดีใจกันถ้วนหน้าถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเปิดย้อนดูวันเวลาให้ใครได้รู้ว่ากูลูกชาวนา ชาวสวนจบปริญญาด้วยยางพารา ฉันเป็นแค่นักเตะฝุ่นเมืองเตะรองเท้าผ้าใบสีขาวจนกลายเป็นสีเหลืองเตะจนขาดผุพัง มานับไม่ถ้วนจนเปลืองแต่การหนีฝุ่นยิ่งหนีเท่าไหร่มันยิ่งเข้ารบกวนหาเรื่อง สมัครสอบแข่งขันเพื่....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1300
, 18:40:30 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 น้ำชาสภาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ตื่นขึ้นมาตอนเช้าล้างหน้าล้างตา เมื่อคืนฝนตกเลยไม่ได้กรีดยางพารา เดินทางสู่ที่ประชุมเพื่อการอภิปรายและสัมนา ห้องประชุมย่อยประจำหมู่บ้านคือร้านน้ำชา ความสุขเล็กน้อยจากความร้อนของน้ำชา ผู้คนในร้านเปรียบดั่งสมาชิกในสภา เสนอประเด็นแถลง ร่วมเจรจา วิพากษ์,วิจารย์ สาเหตุอะไรจึงเกิดปัญหา การเมือง,น้ำท่วม,ก่อ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1397
, 18:34:32 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ภาพเสมือน..ฉัน.?ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. คนใบ้ที่เป็นบ้าวิกลจริต ตาบอด หูหนวกแขนด้วน ขาเป็นโปลิโอ และโดนตะปูตำเท้าทั้งสองข้างกำลังหลงเดินทางอยู่ท่มกลางทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาลอย่างเดียวดายแหกปากร้องตะโกนอย่างสุดเสียง เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ เสื้อผ้าสวมใส่กระดูกปูดโปนร่างกายผอมโซกะหร่อง หิวโหยและกระหายน้ำ กลางฤดูร้อนเดินทางฝ่าพายุทะเลทรายเสียงอึกทึกสนั่นหวั่นไหวโดยไม่ได้ยินไม่มีจุดหมาย ไร้ปลายทาง....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1434
, 18:32:55 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ปล่อยสายตาปิดซะศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ฉันง่วง....หาว.......เคลิ้มสลึมสลือ.......ดวงตาล้าเหนื่อยอ่อน...........หลับซะ....หลับซะเถิด......พักผ่อนซะเถิด........... คืนนี้กลางดึกของเที่ยงคืน.......ปล่อยสายตาพักผ่อน.........นอนซะเถอะนะ.............ปิดตาหลับลง........ ยังมีพรุ่งนี้...........แม้ฉันไม่อาจตื่นขึ้นมาอย่างเคย..............หากความตายพรากฉันในขณะนิทรา....................
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1346
, 18:29:41 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ผงาดง้ำค้ำด้ามขวานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ขวานเล่มหนึ่ง ปลายด้ามขวานกำลังลุกไหม้ ด้วยไฟเผาผลาญ จากฝีมือใคร เงื้อมือปีศาจ ด้วยเงาดำที่ยังทมิฬมืด?โฉดชั่วและโง่เขลายิ่งนัก เผาผลาญบ้านของตัวเอง..!วางเพลิงโรงเรียนที่ลูกของตัวเองเล่าเรียน..!ไม่รู้ใครเป็นใคร อาจสัญจรอยู่ในฝูงชนผู้บริสุทธิ์แยกแยะไม่ออก กองพลซาตาน ซุกซ่อนตัวอยู่กับอั้งยี่ซ่องโจรการปลูกฝังศรัทธาชั่วทราม คำภีร์บิดเบือน แนวทางที่ผิด....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1242
, 18:27:10 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 นักรบ มหา'ลัยศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ข้าฯนักรบ จบจากมหาวิทยาลัยข้าฯวิ่งมุ่งหน้าลุยสมรภูมิสงครามขณะที่จิตใต้สำนึก ไม่อยากเข้าไปห้ำหั่น เข่น ฆ่า ใครข้าฯไม่อยากเห็นเลือด.......ข้าฯไม่อยากได้ยินเสียง กระบี่ฟาดใส่กันข้าฯไม่อยากยินเสียงกระสุนปืน และระเบิดข้าฯไม่อยากเห็นความตาย.....ข้าฯไม่อยากเห็นการร้องไห้....ข้าฯไม่อยากเห็นความวอดวาย..แต่ข้าฯจำต้องมุ่งเข้าไปสู่สมรภูมินั้น... การแข่งขันห้ำหั่น ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1359
, 18:25:18 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 กุ้งนาง,ปลาซิวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. เมื่อคืนและเมื่อวานฝนตกหนัก.........ฝนตกหนักห่าใหญ่..มรสุมเคลื่อนตัว.......ช่องทางน้ำบนคันนารั่ว...........ทะลักล้นสู่นาอีกบึง........... เมื่อวานน้องชายคนเล็กและยาย.......กางร่มวิ่งฝ่าสายฝนหนัก...............เอา ตาข่าย,อวน,สวิงตาถี่.....................ดักตรงช่องน้ำบนคันนาที่น้ำล้นปรี่.............กลับมาบ้าน..ค่อยมาดูในเช้าวันพรุ่งนี้............. ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1323
, 18:22:16 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 จอมยุทธ์ขอทานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ข้าฯ ประดุจดั่ง ชาวบ้านธรรมดาสามัญผู้หลงเสน่ห์ของอาชีพ ขอทานความสุนทรีย์ ในคราบ คนโซสัญจร ซานซม ด้วยไม่มีทะเยอทะยานข้าฯประหนึ่งขอทาน ผู้ค้นพบเคล็ดลับวิชาจากคำภีร์ยุทธ์โบราณ โดยความบังเอิญข้าฯ จอมยุทธ์ผู้ค้นพบกระบี่ กระบี่ที่สลักไว้ด้วยอักขระเคล็ดวิชาลับ จาก ศิลปะดึกดำบรรพ์ข้าฯคือ จอมยุทธืกระบี่ศิลป์ เดินทางท่องไปในยุทธภพย์ พเนจรขอทานข้าฯ อาจไม่ใช่ขุนพล ผ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1283
, 18:15:13 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 พลพรรคกองโจรก่อการร้ายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. เมื่อกองกำลังที่คลั่งไคล้ระบบความรุนแรงการเชือดพลีผู้บริสุทธิ์ คืออุดมการณ์ การระเบิดสังหารเจ้าหน้าที่ คือข้อปฏิบัติรายวันยิงสาดกระสุนปืนเกลื่อนกลาด ซุ่มโจมตีสงครามแบบกองโจร เพื่อท้าทายอำนาจรัฐพุทธศาสนิกชนและหมู่มวลมุสลิม ในพื้นที่ต่างขยาด เมื่อกองทัพปีศาจหันปืนใหญ่ ไปหาข้าราชการครูผู้ถ่ายทอดความรู้สืบทอดเจตนารมณ์การสอนไปยังศิษย์หากการถ่ายทอดว....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1276
, 18:13:05 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 คล้ายว่าฉัน.......คือศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะคล้ายว่าฉัน........คือหญิงสาวสวยเซ็กซี่เมามายแอลกอฮอล์ไร้อาภรณ์ปิดบังเรือนกายเดินอยู่คนเดียวเดียวดายของราตรีดึกท่ามกลางความมืดของซอยเปลี่ยว.............................
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1405
, 18:09:51 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ทว่า...ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะค่ำคืนนี้มืดมิด..............ทว่า..กลับมีแสงดาวกลาดเกลื่อนกระจายทั่วท้องฟ้า คลืน..คลืน....เสียงเกลียวคลื่น คลื่นลูกแล้วลูกเล่าเกลียวคลื่นทะเลซัดกระทบคันหินกั้นชายฝั่ง เหนือหาดทราย...ฉันบนแท่นหิน..บนคันหินกั้นชายฝั่งบนหินก้อนหนึ่ง..มองฝ่าทะเลไปในความมืดเห็นแสงเรือหาปลาแล่นเคลื่อนกลางทะเล...แสงแฟลชจากท้องฟ้าแลบขึ้นมาเป็นระยะ.... ฉันยังคงนิ่งสงบ....บนแท่น....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1389
, 18:07:23 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 อัศวิน,จอมยุทธ์ ม้าก้านกล้วยและกระบี่ก้านใบมะพร้าวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะข้าฯสำเร็จการศึกษา คณะรัฐศาสตร์การปกครองจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งอย่าง สง่าผ่าเผย,หยิ่งผยอง ,ทรนง อย่างหนึ่งปัญญาชน........ ว่าที่ปลัดอำเภอคนใหม่......... อัศวินผู้เกรียงไกร.............. นักรบผู้ห้าวหาญ................ จอมยุทธ์เหนือเมฆ............ เดินเข้าส....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1382
, 18:04:54 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เด็กทุ่งนา.เงาของวันวานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฝนตกหนักมาอีกครั้ง............ฉันนั่งอยู่ตรงชานเรือนบ้าน.............เหม่อมองออกไปข้างหน้า...............กลางทุ่งนาสีเขียว.แตกยอดงอกงามอาณาเขตกว้างไกล.......................ท้องทุ่งนาแห่งนี้มีปลาชุกชุม...............เด็กๆวิ่งเล่นบนคันนา.หยอกกระเซ้าเหย้าแหย่กันเล่น.........ถือคันเบ็ดจำนวนหนึ่ง..ขุดไส้เดือนดินเกี่ยวเบ็ดล่อเหยื่อ........ปักตรงคันนา,มุมคันนา ตามทำ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1299
, 18:00:52 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 วิญญาณ(กวี)ซากศพ(เถื่อน)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะคน คนนั้นได้หายไปไหนเสียแล้วคนที่อยากสถาปนาตัวเองเป็นศิลปินคนที่รักอิสระยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด............. ฉันคิดถึงเขา...ศิลปินที่ไม่มีใครเห็นคนมีความกระหายแห่งศิลปะ..นักฝันในอิสระครั้งหนึ่งที่ฉันได้คุ้นเคยกับเขา........ เขาไปไหนแล้ว...........ฉันอยากให้เขากลับมาสู่ความฝันบนเส้นทางเก่าเส้นทางเดิมที่เคยรู้จัก...เคยเดินทาง......... เขาหมดฝ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1396
, 17:59:15 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 โครงการวิจัยฝุ่นศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะรถยนต์,รถเมล์,จักรยานยนต์วิ่งขวักไขว่บนท้องถนนฝุ่นควันกระจาย เต็มไปด้วยมลพิษทางอากาศฉันเดินสะพายเป้ย่ำเดินไปบนหนทางบาทวิถีแต่งกายในชุดสุภาพ ถือเอกสารจำนวนหนึ่งเดินทางโดยสารรถเมล์สมัครงานสถานที่แล้ว สถานที่เล่า บริษัทแล้ว บริษัทเล่า............................. คำตอบ....................................... เดินไปตามเส้น....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1475
, 17:57:45 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เขา(หมอก)ขาวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะบ้าน........หมู่บ้านของเรา อยู่หลังเขาณ.ภูเขาปกคลุมด้วยต้นไม้นานาพันธิ์อย่างอุดมสมบูรณ์เขียวขจี ยามช้า........ควันหมอกสีขาว ไอเย็น ล่องลอยปกคลุมทั่งอาณาบริเวณคลองลำน้ำ สายธารน้ำไหล ผ่านเทือกเขาแห่งนี้ถนนเส้นหนึ่ง ตัดผ่านเข้าไปในหมู่บ้าน.....หมู่บ้านของเราลัดเลาะเลียบทิวป่า สวนยางพารา ทุ่งนา และบ้านของผู้คนวิถี..ชนบท.หมู่บ้าน ชาวนา,ชาวสวนยาง การดำรงอยู่อย่างมุสล....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1252
, 17:38:30 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เศษศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉัน คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของฝุ่น ฉัน เป็นเพียงเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของธุลี ฉัน คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของกรวด ฉันเป็นเพียงแค่เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของหิน ฉัน คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของดิน ฉันเป็นเพียงแค่เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของทราย....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1329
, 17:36:01 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 สายฝนสาดกระเซ็น.คำรามศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะในคืนที่ไม่มีแสงดาว....................ไม่มีแสงพร่างพราวจากดวงจันทร์....................... มีเมฆฝนเข้ามากั้น..หันไปทางไหนไม่มีใคร......... มองขึ้นไปบนท้องฟ้า..ไกลลิบตาก็สุดจะเหงาได้........ ฝนเม็ดใหญ่โตตกมาหนักเบาไม่อ่อนไหว..คละเคล้าเสียงฟ้าคำราม....... สายฝนสาดตรงใบหน้า..เสียงฝนฟ้าน่าเกรงขาม......... ตื่นตกใจด้วยเสียงฟ้าคำราม.....ยามนี้ไม่มีใครข้างกาย........
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 2524
, 17:33:10 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ปริญญาขี้ยางศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉาก...........วันรับพระราชทานปริญญาบัตรฉันในชุดครุยปริญญาวิทยฐานะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรจากฝีพระหัตถ์ของพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารีพ่อแม่ พี่น้องครอบครัว เพื่อนฝูงและคนรู้จักร่วมแสดงความยินดีแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูป ดอกไม้ช่อใหญ่................ฉันยิ้มอย่างมีความสุขสมที่ตั้งหน้าตั้งตาอุตส่าห์เล่าเรียนจนจบมหาวิทยาลัยพ่อแม่ พี่น้องครอบครัวภูมิใจ เพื่อนฝูงแสดงความย....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1313
, 17:24:48 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ดวงตะวัน,ดวงจันทร์และฉันบนหลังคาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. ฉันพยายาม ตะเกียกตะกาย ป่ายปีนสู่หลังคาเมื่อคนบ้าอย่างฉัน อยากมองฟ้า แสงยามเย็นของวันเหม่อไปทาง ทิศตะวันออก สายตาเห็นดวงจันทร์คล้ายความฝันของฉัน เห็นจันทร์งาม ตรงฟากฟ้า ฉันกลับหลังหัน ผินหน้ามอง สู่ทิศตะวันตกอีกซีกฟ้าปกคลุม แสงอาทิตย์ สุดท้ายงามตาภาพดวงตะวัน อัศดงค์ แสงสีทองสาดฟากฟ้าหมู่นกกา เสียงเซ็งแซ่ โบยบินหวนคืนกลับสู่รัง ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1320
, 17:21:46 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 คิดถึงคนบ้านเราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะตอนนี้จะเป็นอย่างไร ทุกข์ สุขแค่ไหนใจเป็นห่วง จากบ้านอยู่ไกลถึงเมืองหลวง ยังคอยห่วงคิดถึงทุกคนที่บ้านเรา 22 กันยายน 2543....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1394
, 17:19:48 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 สายเลือดยางพาราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะแสงแดดเล็ดลอดจากกิ่งยาง ลมพัดใบยางพลิ้ว ไหวเอน ล้อลม อ่อนไหวขณะฉันไกวเปล นอนเอกเขนกในสวนยางพารามองดูเลือดสีขาวน้ำนม หยดหลั่งไหลจากลำต้นทีละหยด ทีละหยด ลงในกะลารองรับน้ำยางเลือดสีขาวจากยางพารา กลั่นเป็นเลือดสีแดงสูบฉีดร่างกายหมุนเวียนอยู่ในร่างกายฉัน รวมกันเป็นหนึ่งเดียว ตั้งแต่เกิดมา จากทารก,เด็กเล็ก,เติบโตเป็นคนขึ้นมาได้ แม่ พ่อ กรีดยางพาราเลี้งดูฉันมา....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1312
, 17:17:36 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ศิลปินไม่มีชื่อศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะข้า คือ ศิลปินไม่มีชื่อ และ ไม่มีใครรู้จักนุ่งกางเกงยีนส์ขาดหัวเข่า เสื้อยืดเก่าซีดๆ รองเท้าผ้าใบเน่าๆผุพังถือกีตาร์ตัวเก่า หากเหนื่อยนักก็สะพายไว้บนบ่า ย่ำเดินไปบนถนนสมุดบันทึกเล่มเก่า ปากกา,ดินสอ พร้อมสำหรับการจดบันทึกการเดินทางแม้ไม่มีจุดหมาย การเดินทางแค่ร่างกาย และวิญญาณเปล่าๆแสวงหาความท้าทาย ผจญภัยไปในโลกกว้าง..........
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1279
, 17:15:38 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ไม่เห็นแก่สวรรค์(โปรดเห็นแก่นรก)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฟ้ากำหนดให้ชีวิตหนึ่งเกิดมา บนเส้นทางโชคชะตาไม่เข้าข้างได้แต่เจอกับสิ่งเลวร้าย กระหน่ำซ้ำเติมอยู่เรื่อยมาเดินไปคนเดียว แม้ไม่มีเส้นทาง ต้องถากถางชีวิตด้วยตัวเองบุกป่าฝ่าดงเหยียบย่ำเศษหนาม ถึงมันจะเจ็บก็เก็บเอาไว้คนเดียว ไม่เห็นแก่สวรรค์ โปรดเห็นแก่นรก ปลดปล่อยฉันไปจากตรงนี้ฉันเหมือนคนหลงทาง และเหมือนคนโดนขัง ให้อยู่....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1532
, 17:13:56 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ดอกไม้เสียบปลายกระบอกปืนผูกริบบิ้นเหลืองศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ. กลางดึกคืนนั้นฉันยังจำได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองไทยอีกครั้งหนึ่งคืนที่กองทัพทหารในนามของคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ทำการยึดอำนาจรัฐประหารโค่นล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งตามวิถีระบอบประชาธิปไตย เหตุการณ์ตอนนั้นยังอยุ่ในความทรงจำของฉันรถถังสัญจรตามท้องถนนและกองกำลังทหารติดอาวุธประจำการส....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1301
, 16:47:45 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
เธออยู่ไหน(ค้นหาไม่เจอ)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะยืนมองฟ้าที่ไม่มีดาว แหงนมองท้องฟ้าที่มืดมนที่ไร้แสงจันทร์แต่งเติม คงจะมีแต่ความเงียบเหงาลมพริ้วมากระทยกาย ฝุ่นละอองลอยไปในอากาศรู้สึกได้ในสิ่งที่ขาดยังไม่มี อยู่ในความโหดร้าย....คิดถึงใครสักคน แต่เธอไม่มีตัวตนฉันพยายามจะค้น..หา แต่มันก็หาไม่เจอเธออยู่ไหน..แห่งหนใด.. ร่ำร้องเรียกหา..คนนั้นเธอ..เพียงแค่ค....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1356
, 16:45:07 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 เสี้ยวดาวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเหม่อมองท้องฟ้าราตรีเมืองหลวง ใจคิดห่วงถึงฝันในวันข้างหน้า ย้อนมองตึกสูงมีแต่แสงยั่วตา ทำไมท้องฟ้าถึงมีดาวอยู่นิดเดียว 23 มิถุนายน 2543....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1357
, 16:42:25 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 กีตาร์ตัวเก่าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะกีตาร์ตัวเก่า สะพายเป้ใบเก่า...ย่ำเดินไปบนถนนเจอผู้คนสับสนวุ่นวาย....................แต่ใจนั้นเหงาเหลือเกินออกเดินไปโดยไม่มีจุดหมาย..........มีร่างกายและวิญญาณเปล่าๆแสวงหาบันทึกเรื่องราว.............เพื่อเก็บมาเป็นประสบการณ์ชีวิตฉันรู้ว่าเจ็บที่ผ่านมา..............แต่ฉันยังเสาะหาต่อไปพร้อมจะก้าวเดินสู่วันใหม่.........ไม่เสียใจ..... ....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1319
, 16:38:27 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 แสงสว่างเล็กๆจากปลายอุโมงค์ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะประชาธิปไตยที่แท้จริงไม่เคยรู้ว่าเคยมีอยู่กับการเมืองไทยหรือไม่อำนาจเป็นของประชาชน โดยประชาชน และเพื่อประชาชนประชาธิปไตยที่คล้ายเป็นเพียงแค่นามธรรม มากกว่า รูปธรรมฉันไม่เคยมองเห็นประชาธิปไตยเที่ยงแท้ในประเทศไทยถึงแม้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร,วุฒิสภา มาจากการเลือกตั้งจากประชาชนแม้ รัฐบาล คือเสียงข้างมากจากการเลือกตั้งโดยประชาชน เลือกตั้งครั้งแล้วครั้ง....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1240
, 16:34:03 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 หากหาทางออกไม่เจอศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเมื่อฉันขาดความอบอุ่น และฉันไม่มีคนเข้าใจจะหันหน้าไปปรึกษาใคร ไม่มีที่พึ่งเลยหากฉันเป็นเด็กมีปัญหา แล้วจะไปโทษใครลงมือแก้ที่ตรงไหน ให้ฉันพ้นทางสับสนตอนนี้ฉันยังไม่เป็นไร แต่ไม่รู้ว่าทนได้นานเท่าไหร่ก็รู้ว่ายาเสพย์ติดมันเลวร้าย หากไม่มีทางออกคงหนีไม่พ้นมันไม่อยากจะนึกสภาพเลย ....
|
วันพุธ ที่ 5 กันยายน 2550
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1394
, 15:06:04 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 ฉัน.ผม.กูและข้าพเจ้าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉัน....ย่ำเดินในหนทางสายหนึ่ง ผม...ก้าวเดินบนเส้นทางสายหนึ่ง กู...กำลังเดินบนถนนบาทวิถี ข้าพเจ้า...ย่างกรีดกรายบนถนน ฉัน.ผม.กู.และข้าพเจ้า กำลังเดินทางค้นคว้า แสวงหา ซึ่งกันและกัน ด้วยหวังว่า.......สักวันหนึ่ง..............? 21 กันยายน 2544....
|
Posted by
ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
,
ผู้อ่าน : 1648
, 14:58:33 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้
โหวต
0 คน
 การเมืองไทยบนเส้นขนานประชาธิปไตยศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะร่องรอยบาดแผลฉกรรค์ที่ยังฝังรากลึกอยู่กับการเมืองไทยเวลา33ปีผ่านเลย ถึงแม้อาจจะยาวนานแต่มิอาจลบล้างให้หายไปจากความทรงจำ14 ตุลาคม 2516 การลุกฮือของเหล่านักศึกษา ประชาชนต่อต้านอำนาจเผด็จการเรียกร้องให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยด้วยสองมือเปล่าประจัญหน้ากับกองทัพทหารติดอาวุธครบมืออย่างกล้าหาญ อุดมการณ์แข็งแกร่ง ไม่เกรงกลัวกระสุนปืน สงครามประชาชนเกิดคร....
|