• ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • email : bai-ind@hotmail.com
  • วันที่สร้าง : 2007-07-18
  • จำนวนเรื่อง : 217
  • จำนวนผู้ชม : 206829
  • ส่ง msg :
  • โหวต 422 คน
" ใบ " " ศิลป์" "เซอร์"
นักขบถ ผู้สันโดษโดยสันดาน ถือสมุดบันทึกเดินทางวิจัยกลางทะเลฝุ่น ปรารถนาเขียนอักษรและยินเสียงกวี ดนตรี คนบ้าแสวงหา ทว่า ณ ทุ่งเกาะปาบ ไม่มี.เกียรติ และไร้.ใบ
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/bai
วันศุกร์ ที่ 18 มิถุนายน 2553
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1189 , 16:58:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                 ปาดังปูเลาโป ......         ถนนลูกกรวดสีแดงที่เต็มไปด้วยฝุ่นดินลูกราดด้วยหินผสมยางมะตอยพานไม้หมากโห๊ะพัง ภาพคนในหมู่บ้านช่วยกันคนละไม้ละมือ สร้างพานสะลิงไม่นานสะพานคอนกรีตแทนที่ สะพานไม่มีวันขาด และไม่อาจมีวันพังเสียงอาซานจากมัสยิดเล็กๆหลังเก่า ผ่านลำโพงเสียงลั่นหมู่บ้านญามีอาตุลอิควาลเริ่มชรา พร้อมๆกับการเสียชีวิตไปของโต๊ะเซ๊ะมัสยิดจากงบประมาณและจิตศรัทธาจากชาวบ้าน ใ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 5 มกราคม 2553
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1978 , 12:57:35 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                     "เด็กๆเดินย่ำไปบนหาดทรายหม่น"                     เด็กหญิงฟาตีมะฮ์วัยเจ็ดขวบถีบจักรยานกลับจากมัสยิดหลังเลิกเรียนตาดีกาฟัรดูอีนภาคบังคับของอิสลามเปลื้องเสื้อ กระโปรงชุดนักเรียน สลัดฮิญาบออกจากหัวใส่กระโปรงยีนส์สั้นจู๋ เสื้อสายเดี่ยวที่มะซื้อให้.เด็กชายไผ่รีบเดินเข้าไปในร้านเกมส์ข้างโรงเรียนลงแดง ด้วยความอยากและเสพติดฝังลึกครุ่นคิดและหมกมุ่นอยู่กับเกมส์ สนามรบ สงครามแม่ตามใจ ให้เงิ....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 27 ธันวาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1670 , 16:11:20 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                    เรื่องเศร้าในซอยลาดพร้าว102   ฉันนั่งอยู่กับโต๊ะ เก้าอี้เก่าๆ ในห้องเก็บของของอาณาจักรแห่งฝุ่นและเศษขยะฟังเสียงพัดลมใกล้พังบนเพดานห้องไม่รู้ว่ามันจะหล่นลงมาตัดคอผมขาดเมื่อไหร่ก่อนเข้านอน อ่านหนังสือสอบปลัดฯพอเป็นพิธี เอาผักชีโรยหน้าฝันถึงเศษไม้สองแผ่น ที่เลื่อนให้เข้าชิดกัน ประมาณหนึ่งว่าเตียง ผู้ชายคนหนึ่งกระโดลงลงจากประตูรถเมล์ ใต้สะพานลอย ตอนสี่ทุ่มสองเท้าก้าวเดินดุ่ม เข้าซอยเป....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 24 ธันวาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1523 , 12:46:42 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

              ในความเป็นมะ...“กอยะ” ยังไม่ตาย.08.30 น. ของวันพฤหัสบดีที่ 28 มกราคม 2552 รถตู้นำคณะสื่อมวลชนเดินทางออกจากNBTหาดใหญ่ ถึงมายังท่าเรือปากบารา เวลา10.30 น. สู่จุดหมายปลายทางคือเกาะตะรุเตา เวลา 12.00 น.โดยประมาณ เพื่อสื่อข่าวเผยแพร่การจัดประชุมหัวหน้าส่วนของจังหวัดสตูล ซึ่งเป็นหนึ่งในการดำเนินการจัดงาน 170 ปีเมืองสตูลระหว่างที่นายณัฐพล รัตนพันธ์ หน.อุทยานฯตะรุเตา,นายธานิน ใจสมุทร นายก.อบจ.ส....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2197 , 12:26:17 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

               ขอนไม้ขอนหนึ่ง.ลมหนาวกลางเดือนพฤศจิกายน กับบางจังหวะของชีวิต ที่นำพาผมมานั่งพิงครกสากกระเดื่องโบราณ ประดับประดาบ้านสวนทิพย์รีสอร์ท ที่สร้างยื่นลงไปในแม่น้ำ ลมโชยพัดปะทะร่างของผมหนาวจับใจ ขณะมือถือปากกาจรดความรู้สึกลงไปบนหน้ากระดาษบันทึกประจำตัวถ่ายทอดความรู้สึกในบรรทัด และระหว่างบรรทัด ตามคำแนะนำและย้ำนักย้ำหนาของ “พี่โย” เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ นักเขียน กวี นักฝัน นักสังเกตุโลก ผู้คว้าร....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 5787 , 12:04:07 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

            “นกฝัน”แห่งมหา’ลัยนกข่าว.ในซอยหนึ่ง สายลมหนาวพัดผ่าน ผิวกายชายหนุ่มดำรงตน...อย่างรักสันโดษ...โดยสันดาน...บนม้านั่งหินอ่อนสีส้ม ในวันที่ชักไม่แน่ใจในชีวิตความท้อแท้เข้าปกคลุม... ความรู้สึกลึกๆ.ที่นี่...คือมหาวิทยาลัย...การเดินทางของนกตัวนึง โบยบินมาไกลโพ้นด้วยแรงขับเคลื่อนของความอยาก และกระหายความฝัน อุดมการณ์ มัคคุเทศน์ทางวิญญาณอันยิ่งใหญ่.หลังออฟฟิศหนึ่ง แมวและหมาหิวโซ  เดินไปมาข้าพเจ้าส....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 23 สิงหาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1205 , 10:41:15 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                          เราคือผู้บริโภคสงคราม เรา   คือผู้บริโภคสงครามเรา   คือประชาชน  คนไทย  ที่กำลังบริโภคสงครามเรา    คือตัวละครหนึ่ง ในฉากสงครามเรา   คือ  ผู้เฝ้ามองอยู่กลางกองไฟ กรุงเทพฯ    คือ สมรภูมิสงครามประชาชนกรุงเทพฯ     คือที่ตั้งมั่นของฝูงชนสีแดง และกองทัพสีเหลืองกรุงเทพฯ     พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยกรุงเทพฯ     แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต่านเผด็จการแห่งชาติ สงคราม   กำลังจะเกิดขึ้น....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 27 พฤษภาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1417 , 14:50:52 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

โศกนาฏกรรมของฉัน  ดวงตาหดหู่จากโลกของความซึมเศร้า...............ฉันนอนกอดกับวัตถุประหลาด  โดนตรึงผูกมัดร้องไห้ปวดหัว ดิ้นทุรายทุรน ใกล้ชิดเข้าไปอีกชั่วขณะความแปลกแยกต่อผู้คน เริ่มสะสมทวี  ออกห่างสังคม สงสารตัวเองใดเล่า  เท่ากับการสงสารใครๆ...........สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ผู้คน เริ่มมองฉันในสายตาที่แปลกต่ำและแตกต่าง  บนเยื้องย่างที่เชื่องช้า ความเฉี่ยชาของการตอบสนองการตอบสนองต่อความต้องการ ที่รู้สึก  จิตสำ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1480 , 14:27:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คนใบ้  ร้องไห้ในอุทยาน กลั้นใจ  กัดฟันอดทนเก็บไว้ข้างใน  ในความเปล่าเหงาและเดียวดายทั้งหลายอยู่มาคนเดียวด้วยความมันเขี้ยว โดเดี่ยว ลำพัง  ฝังอยู่ในสุสานความเศร้าเรา อันตัวเราแอบหลงรักใครๆ มาก็มากเกิน  เกินที่พอจะย้อนนึก ถึงความรู้สึกรักรักเธอลำพังโดยที่เธอไม่รู้  ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอก กลัวเธอจะไม่อนุญาตให้รักเธอ ความทรงจำสีจางครั้งความหลัง เรื่องราวของการรู้จักนำมาซึ่งเพื่อนกันจากวันนั้นถึงวันนี้  ผ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1662 , 14:18:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

แค่เศษก้อนกรวดก้อนหนึ่ง    ก็แค่นี้  แค่ก้อนกรวดก้อนหนึ่ง  จะหาอะไร  ประโยชน์ใด.......................คุณค่าก็เหมือนแสงสว่าง   ที่ไม่มีอยู่ในตัวเองเสมอไม่มีแม้เปล่งประกายแสง  วับวาว  แสงสะท้อนจากวัตถุ สวยขึ้นเงาเป็นเพียงของแข็งกระด้าง  แสนไร้ค่า  จากสายตาผู้คนที่พบเห็น ในบางค่ำคืน  ฉันมองเหม่อแสงจันทร์  สาดทอแสงทั่วนภาจ้องตากับดวงดาว พราวพร่าง   แอบมองดวงจันทร์แล้ววาดฝันจินตนาการอยู่กับความสวยงาม  รอ....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 25 พฤษภาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2772 , 19:01:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

 ดักแด้  แมลงชีปะขาว นกกาเหว่า    ร้องดังตอนรุ่งสาง   แสงสว่างแรกแห่งอรุณรุ่งไก่  ขันก้องสะท้านสะเทือนบ้าน   นาฬิกาปลุกธรรมชาติความหนาวเย็นของเช้าตรู่   ซึมแทรก  อณูรูขุมขนตื่นขึ้นมาทักทายกับเช้าวันใหม่  ที่ไม่แตกต่างจากเมื่อวาน ความเหน็บหนาว   ทำให้ฉันไม่อยากลุกขึ้น...............อย่าขลุกอยู่กับที่นอน   และใต่ผืนผ้าห่ม...............................................อากาศหนาว.............แทงลึกไปถึงอา....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1560 , 18:58:31 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                    เสียงผายลม  และ  กลิ่นเหม็น รอยยิ้ม    กลายเป็นสิ่งที่ขาดแคลนไปแล้ว...................เสียงหัวเราะ   สุดแสนจะหายาก   ขึ้นทุกที  ทุกทีการพูดคุย    เมื่อวาจาของทุกคน  คือสิ่งที่จำเป็นจะต้องอนุรักษ์ธรรมดาเสียจน     เหมือนไม่รู้จักกันเลย   ตั้งแต่เกิด ต่างคนต่าง  หน้าบึ้ง  หน้าบด  หน้าเบี้ยวงอ   ใส่กันวันๆได้ยินแต่เสียงผายลม    และกลิ่นเหม็น...........ไม่กี่ปีข้างหน้า ....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 21 มีนาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 3357 , 13:02:22 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ความฉกรรย์ของแพะ และเด็กเลี้ยงแพะ  เราเคยได้ยิน     รับรู้    เรื่องราวกล่าวขาน..........ระหว่างเด็กเลี้ยงแกะ       กับชาวบ้านในนิทานหมาป่า    ลงมากินแกะ   และการตะโกนขอความช่วยเหลือถึงสองครั้ง  หมาป่าจอมปลอม............และหมาป่าจริงๆความจริงจากเด็กเลี้ยงแกะ               มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นขณะที่ก่อนหน้านั้น มันคือความโง่   การพูดเท็จ  ผลสุดท้ายเป็นไง?ปัจจุบัน......................................

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 20 มีนาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 4712 , 15:45:45 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ปลดระวางตัวเองจากอาณาจักรแห่งควันกระท่อม ขนำร้าง  กลางสวนยางพาราลึก...........................ความทรงจำ   แห่งความหลัง  อาณาจักรแห่งหมอกควันคืออาณาบริเวณที่เรายึดครอง   เป็นฐานทัพ ปฏิบัติการเสียงกีตาร์  ล่องลอย   ผ่านเป็นบทเพลง   ปลิวตามสายลม ดนตรี  จากมือเด็กชายวัยแรกรุ่น   และกลุ่มเพื่อนสมาคมที่นี่คือบ้านอีกหลังของเรา    เพื่อการสังสรรค์และนัดพบกลางค่ำคืน   แสงแดงๆจากปลายใบจาก     คล้ายหิ่งห้อยฝูงห....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2337 , 14:50:44 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

มหาวิทยาลัย,คนบ้า และปริญญา ปัญญาชน   ไม่ได้วัดกันที่ใบปริญญา........เพียงอย่างเดียว!!!โง่เง่าชน   หรือ  ปัญญาชน  สิทธิที่จะจบมหาวิทยาลัยพอๆกันประชาชนจบประถมฯ4  ดำเนินชีวิต  ดำรงสติอย่างปัญญาชนอยู่ถมไปใบปริญญาไม่สามารถตีตราคนๆนั้นว่า  แม้ศึกษาจบหลักสูตรมหาวิทยาลัย หากนำใบปริญญา     ไปเร่ขายอย่างทาส   ทุนนิยมเสรี..............................ดำเนินธุรกิจไม่ลืมหูลืมตา    ไม่มองความเป็นไปของสังคมการกอบโ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 19 มีนาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2214 , 16:58:23 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                   เสียงทิพย์แผ่วสะท้อน    เปล่งเสียงร้องตะโกนก้อง สะเทือน ภูมิลำเนา บ้านเกิดท่ามกลางแรงโหม พายุพัดเร้า กระหน่ำของมรสุมแล้งฉันคือชาวบ้านแร้นแค้น ถูกโบยตี ด้วยแซ่แห่งความทุรกันดารกฏเกณฑ์ของคนยากไร้ ความจนและกรรมเวร สนตะพายจมูกปรากฏการณ์ใบไม่ร่วง ฤาใบไม้ผลิ คล้ายสุสาน ป่าช้าร้างขณะความแห้งแล้ง แดดเปรี้ยง ดุดัน ดุจเพลิงไฟผลาญต้นยางต้นสุดท้ายโค่นล้ม ต่อหน้าต่อตาอย่างจำยอมน้ำตายางหยดสุดท้า....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 16 มีนาคม 2552
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 3010 , 12:04:28 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                       เรือใบไม้ ไร้หางเสือ การเดินทาง   จากจุดเริ่มต้น  โดยหาได้รู้ว่าปลายทางอยู่ที่ไหน?ฉันใช้ชีวิตอยู่ และกลายเป็นนักเดินทางได้อย่างไรบนแกนโลกแห่งความไม่รู้ท่ามกลางธรรมชาติ และสรรพสิ่งกำลังเคลื่อนไหว   ความเป็นไปของโลกฝุ่นดินถูกลมหนาวพัดแรง  ความแห้งแล้งมาถึงแล้ว  เกาะกุมด้วยเขม่าฝุ่น  นานาวัตถุ ใบไม้ใบหนึ่ง  โปรยหล่นร่วง พร่างพรู   .........ในฤดูแล้งแห่งการร่วงของใบ....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 13 ตุลาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 3710 , 19:19:49 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                            ดอกไม้จันท์,ลั่นทมหลากสี ..........แรงลมในฤดูหนาว............แห้งแล้ง...........แว่วเสียงเพลงหนังตะลุง       มโนราห์        มาแต่ไกลเสียงซอ  และกลองรำมะนา  แว่วยิน  ร็องแง็ง   ดิเกฮูลู   เพียงแผ่วเสียงกอรี  อัล-กุรอ่าน  แหวกม่านเสียงใดๆ    หลังผ่านเสียงอาซาน หลังเสร็จสิ้นละหมาดอีชาเสร็จ คืนที่ลมกระหน่ำแรง    ลมหนาวแห่งฤดูแล้ง....................................

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 19 สิงหาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2181 , 20:04:50 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                      ความหวังบนปลายดินสอ2Bเรากำลังเดินอยู่บนเส้นทางทับซ้อน  พื้นทีที่เปิดรับเพียงไม่กี่ตารางวาทุกคนกำลังหายใจ  และแย่งอากาศในการสูดเข้าปอด   ที่มีแต่มลภาวะพื้นที่สำหรับใครเพียงไม่กี่คน  ที่ได้ดั่งจุดประสงค์  ตั้งหน้าตั้งตาอย่างเอาเป็นเอาตายณ  จุดนั้นจุดเยื้อยงระหว่างความผิดหวัง  ล้มเหลว  และจุดต่ำสุดผู้คนเป็นเรือนแสน  วิ่งกรูเข้าไปในสนาม   ที่ดูเหมือนมีกติกาใครล้มก็ถูกย่ำ  ซ้ำด้วยสหบ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 12 สิงหาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2030 , 17:33:35 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                                                                                                                        ร้านเนทร้านหนึ่งในซอยลาดพร้าว102 กทม.10310                                                      12   สิงหาคม  2551          อัสสลามูอาลัยกุมวารอมาตุลลอฮิวาบารอกาตุ "มะ"ผมจากบ้านมาไกลและก็นานพอสมควรแล้ว"มะ"  เริ่มตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยกระทั่งจบ รับปริญ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1763 , 16:16:42 น.  
หมวด : การเมือง
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                 แสดงฉากตลกบนหลุมศพความตายวันพฤหัสที่17 กรกฎาคม   ถ่ายทอดจากโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5แถลงข่าว ประกาศหยุดยิง  ไม่ปฏิบัติการเคลื่อนไหว  ในจังหวัดชายแดนใต้จากการอ้างตัวของกลุ่มใต้ดินรวมภาคใต้แห่งประเทศไทย ซึ่งไม่เคยรู้ที่มาแพร่ภาพ สื่อตีแผ่ ด้วยความหวัง ความสงบ สันติจะกลับคืนมานับจากนี้เป็นต้นไปปัญหาชายแดนใต้ ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องกันมา  ระยะเวลาตลอดกว่า100ปีซาบ้าง เริ่มหนักล่....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1621 , 00:30:01 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                         "มะ"                   ฉันนั่งอยู่กับโต๊ะ เก้าอี้เก่าๆ ในห้องเก็บของของอาณาจักรแห่งฝุ่นและเศษขยะฟังเสียงพัดลมใกล้พังบนเพดานห้องไม่รู้ว่ามันจะหล่นลงมาตัดคอผมขาดเมื่อไหร่ก่อนเข้านอน  อ่านหนังสือสอบปลัดฯพอเป็นพิธี   เอาผักชีโรยหน้าฝันถึงเศษไม้สองแผ่น  ที่เลื่อนให้เข้าชิดกัน  ประมาณหนึ่งว่าเตียง ผู้ชายคนหนึ่งกระโดลงลงจากประตูรถเมล์ ใต้สะพานลอย  ตอน....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 6 สิงหาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1609 , 02:01:44 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                          เหตุเกิดที่สงขลา เหตุเกิดที่สงขลา  เหมือนกลางเที่ยง  แดดเปรี้ยงแต่  ฟ้าผ่าไม่มีเมฆตั้งเค้าฝน    และการพยากรอากาศของกรมอุตุนิยมวิทยารับรู้จากข่าวสาร  รายงานสถานการณ์ด่วน   เหตุฉุกเฉินที่อุบัติสร้างสถานการณ์หลายจุด  แพร่ขยายอาณาเขต  อำนาจก่อการร้าย คงมีคนดีที่ไหน  จะสั่งการหรือลงมือ  เห็นความตายเป็นของเล่นแน่นอนไม่มีศาสนา  ศาสดาองค์ใด ว่าได้ผลบุญจากการทำบาปคำตรัสสั่งสอนจากพระเ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 31 กรกฎาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2043 , 21:26:15 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                          ย่างก้าวแรกอย่างคนทะเล      ดวงอาทิตย์ค่อยๆเลียบขอบฟ้า  เคลื่อนตัวเอง  ต่ำลงอย่างช้าๆ แต่รวดเร็วอีกไม่นานตะวันจะอัศดงตรงที่ผืนฟ้ากว้างบรรจบกับผืนน้ำกว้างใหญ่วันหนึ่งจะผ่านไป  อย่างไม่มีวันเรียกกลับ  ล่องหนกลายเป็นเพียงอดีตและเมื่อพรุ่งนี้มาถึง    วันนี้เป็นได้มากที่สุดคือความทรงจำให้ระลึกถึง เส้นทางเดิน  การเดินทาง  ความรู้สึกนี้ฉันยังจำได้วันแรกที่จากบ้านความรู้สึกคิดถึงบ้า....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 16 กรกฎาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 9534 , 15:37:33 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

              ซมซาน   สังคม   มอมเมา                    วัตถุ   เงิน    ค่านิยมในวัตถุ.......พระเจ้าคือเงินตรา........เด็กอนุบาลไม่ยอมรับเงิน  ถ้าให้แค่เหรียญสิบเหรียญห้ายุคสมัยก้าวเดินไปไกล        นี่ฉันกำลังหลงทางอยู่นี่หว่าฉันแหงนมองขึ้นฟ้า    คล้ายอาการ  คนเมาควันกัญชา             เดินไปกลางเมือง  ผู้คนพลุกพล่าน   ข้างๆเต็มไปด้วยอาคารแผงเทป  แผงCD,DVD   มีแต่เทปผี  CD,VCDผีเกลื่อน  เหลือล้นหนังอน....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 11 กรกฎาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 6714 , 21:17:40 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                          นก  เธอคือ   นก…..                            นก  เธอคือ   นก…..  เธอคือดาวจากฟากฟ้าเบื้องบน     ดาวทุกหนแห่งที่ใครต่างมองเห็น และสิเน่หาห์ในแสงประกาย     จะ..นะ...ฉัน จะ..เดินทางไปที่นั่น    ฉันเคยวาดฝันว่าสักวัน      เพียงแค่โอกาส  วาดฝันไว้    ฉันจะ...เหาะ                       เธออยู่สูง   สูงเกินกว่า กระหังอัปลักษณ์  อย่างฉันจะบินเข้าทักทาย   วันนี้เธอรู้ไหม  ฉันพยายามเ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 26 มิถุนายน 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2871 , 17:09:54 น.  
หมวด : การเมือง
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                                                                        ไทยเอ๋ย!                       พวกเขาจะเดินทางด้วยการตะกายผาสูงชันจากดินแดนขแมร์เพื่อขึ้นไปท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์  ว่าที่มรดกโลกสิทธิเป็นของพวกเขา  ทั้งที่บันไดทางขึ้นอยู่ฝั่งศรีษะเกษมันขี้โกงหรือโง่ของศาลโลก  ในขณะนั้นที่ตัดสินชี้ขาดเป็นความขี้ขลาดตาขาว  ของสยามในยุคนั้นหรือเ....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 16 พฤษภาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2055 , 17:52:52 น.  
หมวด : งานอดิเรก
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                             กระดาษเก่า ฉีกขาด        งานเขียน   เราล้น   กระดาษเก่า  ฉีกขาดรกรุงรังเขาเรียกว่าอะไรไม่รู้   มันอาจจะใช่กวี  และไม่ใช่กวีเหลืออีกกว่าสองร้อยเรื่องยังไม่ได้โพสต์     ขี้เกียจ พิมพ์ช้าและอืดอาดงานเขียนดองเอาไว้กว่าสาม สี่ปีแล้ว   ยังอยู่ยับยู่ยี่ติดกันกับแม็กเหนื่อย   เหนื่อยที่จะต้องและจำเป็นต้องพิมพ์  แต่สนุกในการเขียนจนพักหลังเราไม่ค่อยเขียนแล้ว    กลัวจะพิมพ์ไม่ทัน  ด....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1473 , 17:44:46 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                     รูปทรงที่ไร้ความหมาย            ควันลอยพุ่งข้นสู่ชั้นบรรยากาศ               รูปทรงจากการเผาไหม้     ลอยเบื้องบนเบื้องล่าง สะท้อนเงา   เงาของควันภาพเสมือน   เงาของตะเกียงภายนอก  อากาศเย็น   กระจายไปด้วยฝนความร้อนที่  พอแบ่งเบา  ลงได้แม้ความร้อน  ร้อนใน   จะฝังอยู่ข้างในบรรยากาศ   ภายนอกเย็น    ก็แสนไร้ความหมาย                                                                        ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 6 พฤษภาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 4292 , 18:09:01 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

    เราเป็นนกที่น่าอนาถ เราเป็นนกที่น่าอนาถและรัญทดที่สุด ไม่อาจโบยบิน เล่นถลา โต้ลม ร่อนปีกผกผิน เราได้แต่เฝ้ามอง ฝูงนกที่อยู่บนฟ้า เรามีสิทธิ์แค่กรีดร้อง โหยหวน พรรณนา นกนางแอ่นกางปีก อย่างอิสระ นกพิราบ ร่อนถลากลางสายลมด้วยเสรี นกกระจอก ออกหากิน โบยบินอย่างมีจุดหมาย  ปลายยอดมะพร้าว นกเอี้ยงออกจากรังสู่โลกกว้าง               ....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 3 มีนาคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1743 , 17:53:16 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

           สุสานวิชาของเด็กๆ                                   สมรภูมิชายแดน   ขบวนการ ฯ  และสงคราม..............ความเคลื่อนไหวของข่าวคราวความไม่สงบมองไม่เห็นเลย กลางควันปืน  ไม่มีทีท่าว่าข่าวร้ายจะจบผลกระทบ กระเทือนถึงชีวิต และความปลอดภัย                        ใครทำร้าย  ขวัญกำลังใจ  จนกระเจิงแตกพ่ายยับอย่าได้ขยับ  เคลื่อนไหว   และพุ่งเป้าไปที่ครูอีกเลยอาวุธในมือ ก็แค่  ไม้หวาย ชอล์กและแปรงลบกระดาน....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1971 , 14:50:08 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                                                ควายแห่" นอกคอก"                                                                                                    ความรู้สึกฉันเตลิดไปไกลแล้ว  มิอาจเป็นสัตว์เชื่องสยบแทบเท้าใครได้อีกเมื่อไม่มีผู้ใดหยิบยื่นความเป็นมิตรให้กับฉัน   แต่กลับเป็นเสียงตะคอกและด่าทอความเป็นเพื่อนและมิตรภาพที่เกิดก่อก่อนหน้านี้โดนทำลาย  พังพินาศ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 21 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 3182 , 18:15:26 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                 จินตนาการ กุมภาพันธ์                             คืนนี้ คืนนั้น คืนไหน ในฤดูหนาว  และบางคราที่ลมแล้งพัดอาบร่างกายกี่ร้อน กี่หนาว กี่ฝน   ตั้งแต่เกิดมา  บนโลกกในฐานะคนสิ่งที่ดูงดงาม ยามเพ่งพิศ จ้องตา  กับดวงดาวบนท้องฟ้านั่นคือยิ้มของเธอ ใบหน้าคมหวาน นัยตาจุดประกายความหวัง            ฉันขายวิญญาณโดยที่เธอยังไม่ยื่นมือยัดเยียด เจรจา ไถ่ถาม หารือปล่อยวางพย....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1390 , 13:53:21 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                 เรียนรู้...และปรับตัว                                                  เธอเคยเห็นปลาที่อยู่ในน้ำนั่นไหมรู้หรือไม่  มันอยู่ได้อย่างไร?กัยน้ำที่เน่าเหม็นเช่นนั้นมันเรียนรู้ที่จะอยู่      มันรู้จักปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมทำอย่างไร  เราถึงจะเรียนรู้  ที่จะปรับตัวได้เช่นนั้นบ้าง                                                                 น้าเสียที่เขาทิ้ง  เคยคิดว่าจะบำบั....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 5150 , 16:40:41 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                      วาเลนไทน์กับฝันลอยๆ                                        จินตนาการเพียงซีกเดียวของฉัน  อาจวาดฝันให้รักเป็นอะไรก็ได้กุหลาบชมพู ดอกไม้งอกงามและเบ่งบานบนกองพะเนินขยะทิ้งขว้างดอกรักเบ่งบาน อบอุ่น กลิ่นฟุ้ง ทั่วเพิงพักของเด็กเก็บขยะปอนด์ๆนกปีกหักที่ผูกพันธ์โดยการให้การรักษา ด้วยใจจริงจากเด็กชายมอมแมม                                      ปีกเพียงข้างเดียว จะบินด้วยปร....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2477 , 17:55:17 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เหงา.สิ้นเปลืองเปล่าอย่างฟุ่มเฟือยฉันเคลิ้มกับจินตนาการความฝันโดยคิดไปเองอย่างนี้ อย่างโน้น อย่างนั้นกลางแดดอ่อนร้อนเล็กน้อยของบ่ายวันหนึ่งแบบเบลอๆเพี้ยนๆฝันกลางแดด           เผลอแป๊บเดียว ยามค่ำคืนก็มาเยือน ความมืดสีดำเข้าปกคลุมท้องฟ้าดวงดาวเปล่งแสงทอประกาย พระจัทร์สาดแสงเป็นเพื่อนร่วมทาง           เดินคนเดียวบนฟุตบาธในเมืองใหญ่ ความหลากศรีวิไลศ์ของแสงไฟความยั่วยวนเย้าของเสน่ห์แสงราตรี ยั้งตัวเองไว้....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1791 , 17:49:50 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ใบไม้แห้ง.            ลมพริ้วบางๆกระทบหมู่แมกไม้...........แม้กระนั้นก็ยังทำให้ใบไม้แห้งร่วงหล่นสู่พื้นดิน..........บนทางเดินของมนุษย์ที่เดินสัญจรไปมา..........เหยียบย่ำซ้ำเติมอย่างไม่ใยดีหรือแยแสกับสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นกลับกันเสียอีกยิ่งจะสร้างความไม่เป็นที่พอใจ.......รำคาญแก่ผู้คนเดินผ่าน............................     ..........แค่เศษขยะรกรุงรัง หล่นเกะกะ ทางเดิน.........ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ  28    ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1316 , 17:42:28 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

  สดับฟังข่าว ซัดดัมฯอย่างสงบ.       ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว.....อย่างอาชญากรสงครามโดนพิพากษาประหารชีวิต...ด้วยการแขวนคออดีตประธานาธิบดี...ผู้นำแห่ง อิรัคเผด็จการ.ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  มุสลิมนิกาย ชีอะฮ์สะสมกำลังอาวุธ ยุทโธปกรสงครามร้ายแรง         หากอาชญากร ประหารอาชญากร?ศาลสูง อิรัค ภายใต้การครอบงำของใคร?สหรัฐฯมหาอำนาจ ผู้ยิ่งใหญ่?อาชญากรผู้ก่อการร้าย ในคราบตำรวจโลก?คนบาป ในคราบ นักบุญ?         ขอคารวะ ศพ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 4488 , 17:39:34 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

"ราชา"ที่ไม่ได้อยู่แค่ในนิทาน.         หนึ่งกาลครั้ง..............       ยังมีดินแดนอาณาจักรอิสระอาณาจักรหนึ่ง                           พื้นที่เขตนั้นคือความสลับซับซ้อนทางภูมิศาสตร์ ภูมิอากาศความแตกต่างของประชากรจาก เชื้อชาติ,วัฒนธรรม,ขนบธรรมเนียม ประเพณี,ภาษา และศาสนา          อาณาจักรแห่งนี้ปกครองด้วยราชาพระองค์หนึ่งกษัตริย์ผู้ทรงปรีชาสามารถด้วยศาสตร์และศิลป์                                 คีตราช....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1981 , 17:36:28 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เด็กหญิงสายทิพย์.สายทิพย์  เธอเป็นสายที่หลั่งชะโลมจากสวรรค์ดั่งหยาดน้ำ...ใสบริสุทธิ์      ทิพย์ ของฟากฟ้า        เด็กผู้หญิงไร้เดียงสา  ........น่ารัก.........เรารู้จักกัน     ในรั้วโรงเรียนประถมฯ             กลางอาณาเขต บริเวณความทรงจำวัยเยาว์เก็บเรื่องราว  ปลื้มในตัวเธอ เก็บไว้ในสมุดบันทึกในความรู้สึก  เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานตรงเส้นขีดแบ่ง และแรงม้า ของวันเวลา             ในความกลวงเปล่า ว่าง ขาด....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1908 , 15:20:02 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                          มหาวิหาร"เปล"ศักสิทธิ์                        ฉันประท้วงแขวนคอตัวเอง ณ ตรงนี้ไปถึงเมื่อไหร่ เมื่อโอกาศตัดสินใจเป็นของฉันอัตวินิบากกรรมตัวเอง ความกล้าพอๆกับความไม่กล้า บนบ่วงเชือกประหารเหนือฝันอันวิกฤติของฉัน ที่คาดผ่านระหว่าง อเวจี  ขุมนรก....วิถีทาง จุดเริ่มต้น   ซึ่งอยู่บนเส้นด้ายเส้นเดียวกัน..........................                         ฉันจะหายใจรดต้นคอตัวเอง  รอความ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 3498 , 15:17:14 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                คนโซ ขี้เรื้อน                               ฉันควรจะอยู่ในที่ของฉัน ไม่ควรใช้ชีวิตปะปนอยู่กับพลเมืองพิสุทธิ์แห่งโลกเหลือเพียงฉันเด็กผู้ชายตัวเล็กๆและลมหายใจที่อ่อนแรง ผู้ซึ่งพยายามครั้งสุดท้ายไปตายให้ไกลที่สุด... เพื่อไม่ให้ใครได้เห็นศพเบือนหน้าหนี ปิดจมูก  เมื่อความเหม็นหึ่งรุกรานบุกรุกลมหายใจจึงไม่ต้องการให้ผู้ใดรับรู้อะไรทั้งสิ้น ท่ามกลางความแตกดับ สิ้นสูญ ชีวิตบทส....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2068 , 15:07:30 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                 ด้วยการถ่มน้ำลาย                                     เมื่อสังคมชนบทถูกรุกราน    ชาวบ้านธรรมดาจึงหัวสูงขึ้นยกฐานะตัวเอง  สังคมไฮโซบ้านนอก    พบปะสังสรรค์ครั้นชาวบ้านระดับรากหญ้า  ต่างมีการแบ่งชนชั้นนับวัน สังคมยิ่งวิกฤติ  ความวิบัติ  ค่อยรุกรานอย่างไมรู้ตัว                                                             การสร้างภาพใหญ่โต มโหฬาร ดั่งการสร้างวิมาน ปราสาทแด่ข....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1411 , 17:06:10 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                  ที่นี่จะต้องไม่ใช่สุสานของฉัน  หนอง บึง โคลน หลังฤดูเก็บเกี่ยวข้าวผ่านเลยทุ่งนาซากตอซัง ฟางแห้ง แสงแดด แผดเผา ดินแตกระแหงหาก ฉันคือปลาน้ำแห้ง กำลังเกลือกลั้วแหล่งน้ำสุดท้ายฉันกระเสือกกระสน ดิ้นรน แหกว่าย ปลักน้ำโคลนหายใจเฮือกๆ เพื่อเอาชีวิตรอด แดกดิ้น ท่ามกลางน้ำขี้โคลนฤา ฉันจะเป็นปลาตายซาก ณ บึงหนอง ไม่อาจหนีพ้นความวิบัติ          อีกไม่นาน ฉันคงกลายเป็นหนึ่งเดียวกับ ดิน หนอง ผืนนา....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 8 มกราคม 2551
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1570 , 17:01:40 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                 อีก สยาม..นิพพาน...                     เจ้าฟ้ากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ประชาแซ่ซ้อง   สรรญเสริญ     พระมหากรุณาธิคุณสมเด็จพระพี่นางเธอ    เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา  ทรงสดับความรัก   และเสียใจ     ใหญ่หลวง                   พระราชกรณียกิจ      นานัปการราชอาณาจักรไทย    โหยหวน     ร่ำไห้ดอกแก้วกัลยา        ร่วงโรย      หล่นแล้วกลิ่นไอความอาดูร   ร่องรอยที่หลงเหลือ  จากการสู....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 31 ธันวาคม 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1679 , 16:38:38 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                           ขอปีใหม่สวัสดี..เรา                            ขอความสุขประสบแด่ฉัน   และท่านทั้งหลาย............ปรารถนาดีจากปีใหม่........เป็นบรรณการ และของขวัญการไม่มีโรค  ยังไงก็เป็น   ลาภอันประเสริฐใครต่างต้องการ...ไม่ยกเว้นใคร.....ต้องการมากกว่านั้น.....          ปีใหม่ สวัสดีฉัน  เอ่ยคำทักทาย   เพื่อทำความรู้จัก....ปีเก่าจากฉันไปอย่างเท่าที่จะเงียบที่สุด..อย่างหมดอาลัย...แม้กระนั้น......

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2929 , 16:03:24 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                     รายา"ญี                    ลมเช้าพัดลิ่ว พริ้วใบและรวงข้าวสีเขียวแกมเหลืองทองใกล้สุกฤดูลมพัดเปลี่ยน   ทางทิศตะวันออกกลางฤดูหนาวยอดมะพร้าวสะบัดใบตามแรงลม ฝักนุ่น แตกกระจายปลิวว่อนลมออก พัดพาความหนาวเย็นในวันรายายี กลางเดือนธันวา               ก่อนรุ่งสางหลังละหมาดซุบฮิ์ เสียงตักเบรกระจายมาจากหัวลำโพงต้นเสียงเปล่งจากโต๊ะบิลาล บบรจงผ่านไมโครโฟนจากมัสย....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 23 ตุลาคม 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1532 , 15:08:17 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

อุดมการณ์กระจอกศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเจ้านกกระจอกน้อย รังของเจ้าอยู่แห่งไหนต้นไม้ต้นใดเปล่า ฉันเพียงแค่ถาม  และไม่อยากได้คำตอบจากเจ้าเจ้านกกระจอกเช้าตรู่ เมื่อดวงอาทิตย์สาดแสง เจ้าก็บินออกจากรังออกหาปัจจัยยังชีพ  เจ้าไม่เคยมีอะไรเป็นของตัวเองนอกจากรังแต่เจ้าก็ไม่เคยที่จะอดตาย         เจ้านกตัวน้อย  ความหมายของเจ้า  กระจอกกว่านกชนิดเผ่าพันธิ์อื่นแต่เจ้าไม่เคยเกียจคร้าน  ความสุขของเจ้าคือการได้โบยบินออกจาก....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 17 ตุลาคม 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1337 , 20:08:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                     ฮารีรายอท่ามกลางควันปืนฮารีรายอวันแห่งการเฉลิมฉลอง  และสรรญเสริญนามพระองค์หลังการเสร็จสิ้นการถือปอซอ  รอมาฦฎอน..........หมอกควันยังไม่สงบยิ่งกระหน่ำถาโถม  หนักไปข้างหน้ากว่าเก่ามารร้ายไชตอนโดนปล่อยแล้ว   หัวหน้าใหญ่ในคราบผู้ศรัทธาความวิบัติพร้อมจะอุบัติขึ้นเสมอทุกสถานที่ เวลา อย่างไม่คาดหมายประทัดลูกใหญ่  เสียงดังกว่า อานุภาพในการทำลายล้างมากกว่าลูกกระสุน ดินประสิ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2561 , 16:09:24 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                              รายา         เสียงตักเบรก้องกังวานจากลำโพงมัสญิด       กระจายเสียงทั่วหมู่บ้านส่งสัญญาณแห่งการเฉลิมฉลอง  หลังจากละหมาดซุบฮิ์ตอนรุ่งสางเฉลิมฉลองเทศกาล หลังจากถือศีล-อดในเดือนรอมาฎอนกันมายาวนานเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มแห่งความหิวโหย และบททดสอบความอดทนกล่าวเอ่ยนาม  สรรญเสริญและขอบคุณพระองค์ในพระเมตตาต่อมนุษย์วันนี้อาจโดนขนานนามจนทับศัพย์กับภาษามาลายู  ทั้งที่จริงเป็นภาษาอา....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 16 ตุลาคม 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 4524 , 22:11:57 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

หาดทรายชายทะเลหนึ่งศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะณ.หาดทรายชายทะเลหนึ่ง             เสียงคลื่นกระทบหาดทราย ไพเราะราวเสียงดนตรี ดนตรีแห่งชายทะเลทรายสีขาวทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา ผสมปนเปไปด้วยก้อนหินหลายหลากชนิดตรงที่ซึ่งลมฟัดผ่านโบยโบกใบไม้  กิ่งก้านต้นไม้ให้ล้อลมไหวเอน ด้วยกระแสลมที่มีพละกำลังมหาศาล และอิทธิพลของดวงจันทร์จึงได้เกิดคลื่นน้ำในทะเล มหาสมุทร น้ำขึ้น น้ำลงเป็นวัฏจักร    ณ.ตรงฟ้าสีฟ้า              ปุยเมฆ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1226 , 21:45:14 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                            บนผืนทรายริมลำธารศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะธารเสรีน้ำไหลเย็นผ่านผืนทราย.........              ลำคลองธารน้ำสายนี้  จุดกำเนิดอยู่บนเทือกเขาสูงทางเหนือของพงไพรแห่งนี้เต็มไปด้วยสวนยางพาราและต้นไม้ล้อมรายรอบ                   ณ.ที่ซึ่งไม่ไกลออกไป หมู่บ้านหนึ่ง  หมู่บ้านของฉัน  วันนี้ฉันกลับมาได้สัมผัสธรรมชาติ  บนผืนทรายที่ทอดยาวข้างลำธารริมเชิงตลิ่งเล็กๆ  หลังการเอ่อล้นของลำน้ำ หลังฤดู....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1986 , 21:19:05 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ลูกทุ่ง.ท้องนาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเช้าตรู่ดวงอาทิตย์แหวกหมู่เมฆ เพื่อทักทายมวลสรรพสิ่งบนโลกทอสาดแสงส่องให้ความสว่าง แก่ผู้คนดำเนินชีวิตตามวิถีชาวนา ชนบท        ชานบันใด ตรงประตูบ้าน ฉันนั่งอยู่  เฝ้ามองและสัมผัสบรรยากาศยามเช้าบรรยากาศธรรมชาติหมู่บ้านเล็กๆ ภูมิลำเนาบ้านเกิด รับรู้ถึงสิ่งที่ดีที่สุดความสวยงามที่หาที่ไหนไม่ได้จากที่ไหนเลยนอกจากบ้านเกิดถิ่นกำเนิด        ดวงอาทิตย์ทอแสงสีทองอยู่ปลายยอดต้นมะ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1602 , 21:13:26 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                   ท้องทะเลข้าว,จินตนาการและเสียงดนตรีฉันวิ่งกระโจน โดดดิ่ง ลงสู่ทุ่งข้าวเสียงดนตรีแห่งลม เมื่อสัมผัสปลายใบข้าวไพเราะกรีดเส้นเสียง บรรเลง บทเพลงอันอบอุ่นรวงข้าวสีทอง เต้นระบำ ร่ายรำ เริงร่า อ่อนไหว        ท้องทุ่งสีเหลืองทองอร่าม  สุดอาณาเขตสายตาบรรจบระหว่างทุ่งนา,ท้องฟ้า,ต้นไม้และภูเขาขณะระยะทางเพิ่งโพ้นผ่านทะเลอันดามันมาเล็กน้อยสองข้างทางโอบกอด ด้วย ป่ายางฯ สวยปาล์มและเส้นทางลัดเลาะ....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 8 กันยายน 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1312 , 17:34:45 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ประหนึ่งเม็ดทรายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.       ปล่อยเม็ดทรายเล็กๆอย่างฉันกลับคืนสู่ทะเลลึกแห่งมหาสมุทรเถิดอ้อมแขนที่อ้าต้อนรับฉันกลับคืนสู่อาณาจักรยิ่งใหญ่อย่าได้อาลัย  และรำลึกถึงฉันเลยฉันไม่ได้ไปไหน พ่อแม่ พี่น้องฉัน ญาติ สหายฉันฉันยังสถิตย์อยู่ในหัวใจของทุกๆคนมองเกรียวคลื่นทะเลอันดามัน ซิ ในห้วงลึกฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น        คิดเสียว่าเราเปรียบประหนึ่งเม็ดทรายบนชายหาดที่ยังได้หายใจมองท้องทะเลกว้างแสวงห....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1272 , 17:32:34 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

นาฏกรรมระหว่างข้าวและชาวนาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.        ครั้นฤดูหนาวมาเยือน...กระแสลมพัดเปลี่ยนทิศ..การเริงรำของพืชพันธุ์และใบไม้...รวงข้าวเริงระบำ..เมื่อคราเก็บเกี่ยว...         หลังจากกลับจากสวนยางฯฉันไกวเปลใต้ต้นมะพร้าวหน้าบ้าน.......สายตามองลอดผ่านใบมะพร้าวลู่ลม....ทุ่งสีทอง รวงข้าวสุก เหลืองอร่าม ทั่วท้องนา.......นาฏศิลป์  มหรสพการแสดง  รวงข้าวและใบข้าวอ่อนไหว              นั่น คือ ก่อนหน้านั้น........

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1218 , 17:22:17 น.  
หมวด : วิทยาศาสตร์/ไอที
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

อุปทานการเคลื่อนไหวรอยแตกแยกของแผ่นดินศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.       ควันไฟ คือ ผลของปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นจากการลุกไหม้ระหว่างการทำปฏิกิริยาของไฟและเชื้อเพลิงทิ้งไว้เพียง.ถ่านและซากปรัก...ที่ไม่มีใครต้องการ        ความโกรธแค้นอันใดเล่านำไปสู่การผลาญเผาประชาธิปไตย คือ การวางเพลิงภูมิลำเนาหรือความถูกต้อง คือ กลุ่มอำนาจเก่าโรงเรียนใช่ไหม คือ ที่ระบายสู่หายนะรางวัลแห่งความสะใจคือหยดน้ำตาของเด็กนักเรียนและครู อ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1224 , 17:09:22 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ด้วยสายตาและน้ำลายคือการพิพากษาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.   .  ใครบางคน คงเคยเห็นชายคนหนึ่งใครหลายคนเคยรู้จัก แต่ไม่อยากระลึกถึงความจริงก็คือว่า ฉันนี่แหล่ะคือชายคนนั้น คนหนึ่งคงไม่มีใครสักคนคนที่อยากจะหวนคิดถึงฉันคงเป็นบ้าไปแล้วในสายตาคนที่รู้จักฉันคงสิ้นเสียสติไปแล้ว และไม่มีใครอยากจะทายทักสติสัมปชัญญะฉันคงตายไปแล้ว ความรู้สึกฉันคงกระอักฉันโดนพิพากษาด้วยสายตา ด้วยน้ำลายว่าฉันเข้าขั้นวิกฤติหนักตั้งแต่ฉันค้....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1307 , 17:04:12 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ป่ายางฯทรนงศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.          ฉันทอดน่อง..ย่างเท้า..อย่างระมัดระวังพร่ำย่ำเดิน...ก้าวผ่านสะพานไม้ไผ่....ซึ่งทอดข้ามลำห้วยแห้งเห็นโคลนดิน....แล้งจนน้ำไม่ไหล.......สู่ป่ายางพารา..ที่ซ่อนตัวอยู่หลังสวนปาล์มฯลึก...           พ่อแม่   ออกจากบ้าน    รุ่งสางหลังเสียงอาซานละหมาดซุบฮ์   ครู่ ใหญ่ๆ..หยิบมีดกรีดยาง   และตะเกียง แก๊ซฝ่าความหนาว  เย็นยะเยือก  ตีห้า  กว่าๆกลางฤดูหนาว   เน็บเสียดแทง เข้าไ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1227 , 16:59:16 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

จากหลังคาบ้าน.ถึงดวงดาวที่เพี้ยนแหว่งศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.      อิสระของฉัน  อาจหมายถึง  การป่ายปีนตะกายเพื่อยินเสียง ฟังจังหวะเต้นของหัวใจไต่เต้าค้นหาความสุนทรีย์  ค่ำคืนอ่อนไหวกลางความมืดไร้เงาใคร  แม้กระทั่งแม้เงาฉันเองเสรีของฉัน อาจหมายถึง การดำรงตนด้วยวังเวงปีนป่ายโตงเต่ง สู่จุดหมายตรงนั้น หลังคาประสงค์ของฉัน คือ การนั่งมองดาว บนท้องฟ้าเหม่อนภา มองฟ้ากว้าง  บนหลังคาบ้านฟากฟ้า ดวงดาว เปล่งประกาย สบ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1413 , 16:48:53 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เฮือกสันโดษปลายชีวิตชราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.          ฉันเป็น หญิงชรา สันโดษอาศัยอยู่บ้านไม้เก่าๆ อย่างเดียวดายหากการหายใจเฮือกสุดท้าย คือความสุขและที่สุดของชีวิต คือการกลับคืนสู่พระองค์           ลูกชายคนสุดท้องและครอบครัว ร้องเรียกอยู่ด้วยกันหากคิดว่านั่นคือสวรรค์ แต่ฉันปฏิเสธนรกต่างหากเล่า  กำลังเรียกหาฉันไปอยู่ด้วยเด็ดขาดฉันขออยู่คนเดียวบั้นปลายชีวิตชรา           ลูกสะใภ้ปากจัดเช่นนั้น  ฉันขออยู่ห่....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1238 , 16:43:36 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เช้าหนึ่ง..จิบโกปี้..นอกชานเรือนศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.        รอยต่อระหว่างฤดูฝน....ฤดูหนาว."   ลมพัดผ่านแผ่วเบา......       ตอนเช้าที่ฉันกำลังจิบโกปี้....อยู่ตรงนอกชานเรือนรสชาติขมปี๋เจือหวานนิดหน่อย  มันช่างได้อารมณ์เสน่ห์ของโกปี้สำคัญที่ความขมเข้มสะใจขนมชะโกย,กอเด๊าะ,ขนมเพาะไก่และโรตีคือของแกล้มอย่างอร่อยเลิศชั้นดีปลดปล่อยความฝันจินตนาการด้วยความสุนทรีย์       บรรยากาศเช้านี้ ทำไมถึงสวยงามอย่างนี้หรื....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 7 กันยายน 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1268 , 19:00:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

บทรำพึงจากกรวด,หิน,ดิน,ทรายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.              ค่ำคืนจันทร์วันเพ็ญ............เศษดิน   จินตนาการ ถึง พระจันทร์ก้อนกรวด  ฝันเฟื่องถึง ดวงดาวพร่างพราย      ภายใต้จักรวาลกว้างไกล.........โลกหมุนรอบระบบสุริยจักรวาล.....โลกหมุนรอบดวงจันทร์และตัวเอง.........            เม็ดทราย แหงนมองฟากฟ้านภากว้างใหญ่สวยงาม.ก้อนหินเห็นแล้วถึงความหฤหรรย์.......จึงนำไปสู่การเกิดคำถาม?        โอ้!ฟากฟ้านภากว้าง....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1279 , 18:57:31 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ความฝันคือการโบยบินของนก.ความจริงคือการกระพือปีกของไก่ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.           โอ้ เจ้านกกรงหัวจุก เอย!เจ้าไม่เคยรู้ว่าจุดกำเนิดเจ้ามาจากไหน?เจ้าไม่เคยรู้ว่าภูมิลำเนาที่เจ้าจากมาอยู่แห่งใด?เช่นเดียวกับที่ฉันไม่เคยรู้ว่าจุดกำเนิดข้าฯมาจากไหน?เช่นเดียวกับที่ข้าฯไม่เคยรู้ว่าภูมิลำเนาที่อยู่อาศัยข้าฯอยู่แห่งใด?รู้ตัวอีกทีบัดนี้ กรงขังคือที่อาศัยของนกรักอิสระรู้ตัวอีกทีบัดนี้ เจ้าคือนกที่ถูกประคบประง....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1174 , 18:54:18 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ดัชนีฝุ่นเฟ้อศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.     นิสิต นักศึกษาร่ำเรียนจนจบเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยบัณฑิตรุ่นแล้วรุ่นเล่าเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ออกมาจากมหาวิทยาลัยปัญญาชนเหมือนฝูงมดกลาดเกลื่อนเมืองปัญญาชนเบียดเสียดแย่งทางเดิน แข่งขันกันบนเส้นทางเส้นทางที่ว่าด้วยราชการและเอกชนความรู้และเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง.......      ระบบราชการแข่งขันที่นับวันยิ่งสร้างความรุนแรงอย่างหนักกระบวนการ  เครือข่าย  เส้นสายใหญ่ คือ เ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1543 , 18:51:07 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ข้าวเม่าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.        แม่เดินทางออกจากบ้านแต่เช้าตรู่............เดินทางไปกับน้าข้างบ้าน........         ไปไร่...ไปเก็บข้าวที่เราเคยลงแรงหยอดพืชพันธุ์เมล็ดข้าวใส่หลุมเล็กๆทั่วบริเวณกว้างอาณาเขตไร่.......บัดนี้เมล็ดข้าวนั้นงอกงามออกเป็นผลิผลเรียวรวงข้าวเปลือก อุดมไปด้วยความสมบูรณ์.....รวงไหวเอน สบัดช่อพริ้ว ไหวทั่วทุ่งไร่..............        สายๆหน่อยยาย มุ่งสู่ทุ่งนาหน้าบ้านเก็บข้าวเหนี....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1289 , 18:48:23 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ผายลม วิจารณญาน?ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.        เหตุการณ์จริงๆของความน่าจะเป็น....ของเศษศูนย์จุดศูนย์ศูนย์ศูนย์ศูนย์หนึ่งในล้านเป็นวิทยาธาร  กว่าจะมีมันช่างนานแสนนานเป็นล้านๆ ปีความจริงที่ไม่อาจคล้ายกับความจริง ที่ใครไม่เชื่อหาว่าเป็นการโกหก  ผายลม? ไม่น่าดม  เหม็นเหลือ.....         การรักกันของกะเทยกับทอม แต่งงานใช้ชีวิตด้วยกันจนมีลูกจะให้ลูกเรียกอย่างไร?   คนไหน พ่อ?  คนไหน แม่?การรักกันของเลสเบี้ยนกับเ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1217 , 18:44:35 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

นักเตะฝุ่นศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.         จบมหาวิทยาลัยได้รับพระราชทานปริญญาพ่อแม่ พี่น้องญาติ เพื่อน แสดงความดีใจกันถ้วนหน้าถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเปิดย้อนดูวันเวลาให้ใครได้รู้ว่ากูลูกชาวนา ชาวสวนจบปริญญาด้วยยางพารา         ฉันเป็นแค่นักเตะฝุ่นเมืองเตะรองเท้าผ้าใบสีขาวจนกลายเป็นสีเหลืองเตะจนขาดผุพัง มานับไม่ถ้วนจนเปลืองแต่การหนีฝุ่นยิ่งหนีเท่าไหร่มันยิ่งเข้ารบกวนหาเรื่อง        สมัครสอบแข่งขันเพื่....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1146 , 18:40:30 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

น้ำชาสภาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.       ตื่นขึ้นมาตอนเช้าล้างหน้าล้างตา             เมื่อคืนฝนตกเลยไม่ได้กรีดยางพารา        เดินทางสู่ที่ประชุมเพื่อการอภิปรายและสัมนา        ห้องประชุมย่อยประจำหมู่บ้านคือร้านน้ำชา         ความสุขเล็กน้อยจากความร้อนของน้ำชา         ผู้คนในร้านเปรียบดั่งสมาชิกในสภา         เสนอประเด็นแถลง ร่วมเจรจา          วิพากษ์,วิจารย์ สาเหตุอะไรจึงเกิดปัญหา          การเมือง,น้ำท่วม,ก่อ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1162 , 18:34:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ภาพเสมือน..ฉัน.?ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.       คนใบ้ที่เป็นบ้าวิกลจริต ตาบอด หูหนวกแขนด้วน ขาเป็นโปลิโอ และโดนตะปูตำเท้าทั้งสองข้างกำลังหลงเดินทางอยู่ท่มกลางทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาลอย่างเดียวดายแหกปากร้องตะโกนอย่างสุดเสียง          เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ เสื้อผ้าสวมใส่กระดูกปูดโปนร่างกายผอมโซกะหร่อง หิวโหยและกระหายน้ำ กลางฤดูร้อนเดินทางฝ่าพายุทะเลทรายเสียงอึกทึกสนั่นหวั่นไหวโดยไม่ได้ยินไม่มีจุดหมาย ไร้ปลายทาง....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1258 , 18:32:55 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ปล่อยสายตาปิดซะศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.           ฉันง่วง....หาว.......เคลิ้มสลึมสลือ.......ดวงตาล้าเหนื่อยอ่อน...........หลับซะ....หลับซะเถิด......พักผ่อนซะเถิด...........            คืนนี้กลางดึกของเที่ยงคืน.......ปล่อยสายตาพักผ่อน.........นอนซะเถอะนะ.............ปิดตาหลับลง........            ยังมีพรุ่งนี้...........แม้ฉันไม่อาจตื่นขึ้นมาอย่างเคย..............หากความตายพรากฉันในขณะนิทรา....................

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1191 , 18:29:41 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ผงาดง้ำค้ำด้ามขวานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.      ขวานเล่มหนึ่ง   ปลายด้ามขวานกำลังลุกไหม้ ด้วยไฟเผาผลาญ  จากฝีมือใคร   เงื้อมือปีศาจ  ด้วยเงาดำที่ยังทมิฬมืด?โฉดชั่วและโง่เขลายิ่งนัก เผาผลาญบ้านของตัวเอง..!วางเพลิงโรงเรียนที่ลูกของตัวเองเล่าเรียน..!ไม่รู้ใครเป็นใคร อาจสัญจรอยู่ในฝูงชนผู้บริสุทธิ์แยกแยะไม่ออก       กองพลซาตาน ซุกซ่อนตัวอยู่กับอั้งยี่ซ่องโจรการปลูกฝังศรัทธาชั่วทราม คำภีร์บิดเบือน แนวทางที่ผิด....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1081 , 18:27:10 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

นักรบ มหา'ลัยศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.         ข้าฯนักรบ จบจากมหาวิทยาลัยข้าฯวิ่งมุ่งหน้าลุยสมรภูมิสงครามขณะที่จิตใต้สำนึก ไม่อยากเข้าไปห้ำหั่น เข่น ฆ่า ใครข้าฯไม่อยากเห็นเลือด.......ข้าฯไม่อยากได้ยินเสียง กระบี่ฟาดใส่กันข้าฯไม่อยากยินเสียงกระสุนปืน และระเบิดข้าฯไม่อยากเห็นความตาย.....ข้าฯไม่อยากเห็นการร้องไห้....ข้าฯไม่อยากเห็นความวอดวาย..แต่ข้าฯจำต้องมุ่งเข้าไปสู่สมรภูมินั้น...         การแข่งขันห้ำหั่น ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1191 , 18:25:18 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

กุ้งนาง,ปลาซิวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.         เมื่อคืนและเมื่อวานฝนตกหนัก.........ฝนตกหนักห่าใหญ่..มรสุมเคลื่อนตัว.......ช่องทางน้ำบนคันนารั่ว...........ทะลักล้นสู่นาอีกบึง...........         เมื่อวานน้องชายคนเล็กและยาย.......กางร่มวิ่งฝ่าสายฝนหนัก...............เอา ตาข่าย,อวน,สวิงตาถี่.....................ดักตรงช่องน้ำบนคันนาที่น้ำล้นปรี่.............กลับมาบ้าน..ค่อยมาดูในเช้าวันพรุ่งนี้.............   ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1137 , 18:22:16 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

จอมยุทธ์ขอทานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.      ข้าฯ ประดุจดั่ง ชาวบ้านธรรมดาสามัญผู้หลงเสน่ห์ของอาชีพ ขอทานความสุนทรีย์ ในคราบ คนโซสัญจร ซานซม ด้วยไม่มีทะเยอทะยานข้าฯประหนึ่งขอทาน ผู้ค้นพบเคล็ดลับวิชาจากคำภีร์ยุทธ์โบราณ โดยความบังเอิญข้าฯ จอมยุทธ์ผู้ค้นพบกระบี่  กระบี่ที่สลักไว้ด้วยอักขระเคล็ดวิชาลับ จาก ศิลปะดึกดำบรรพ์ข้าฯคือ จอมยุทธืกระบี่ศิลป์    เดินทางท่องไปในยุทธภพย์    พเนจรขอทานข้าฯ อาจไม่ใช่ขุนพล   ผ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1110 , 18:15:13 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

พลพรรคกองโจรก่อการร้ายศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.       เมื่อกองกำลังที่คลั่งไคล้ระบบความรุนแรงการเชือดพลีผู้บริสุทธิ์  คืออุดมการณ์ การระเบิดสังหารเจ้าหน้าที่ คือข้อปฏิบัติรายวันยิงสาดกระสุนปืนเกลื่อนกลาด ซุ่มโจมตีสงครามแบบกองโจร เพื่อท้าทายอำนาจรัฐพุทธศาสนิกชนและหมู่มวลมุสลิม  ในพื้นที่ต่างขยาด         เมื่อกองทัพปีศาจหันปืนใหญ่ ไปหาข้าราชการครูผู้ถ่ายทอดความรู้สืบทอดเจตนารมณ์การสอนไปยังศิษย์หากการถ่ายทอดว....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1110 , 18:13:05 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คล้ายว่าฉัน.......คือศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะคล้ายว่าฉัน........คือหญิงสาวสวยเซ็กซี่เมามายแอลกอฮอล์ไร้อาภรณ์ปิดบังเรือนกายเดินอยู่คนเดียวเดียวดายของราตรีดึกท่ามกลางความมืดของซอยเปลี่ยว.............................

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1250 , 18:09:51 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ทว่า...ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะค่ำคืนนี้มืดมิด..............ทว่า..กลับมีแสงดาวกลาดเกลื่อนกระจายทั่วท้องฟ้า              คลืน..คลืน....เสียงเกลียวคลื่น คลื่นลูกแล้วลูกเล่าเกลียวคลื่นทะเลซัดกระทบคันหินกั้นชายฝั่ง      เหนือหาดทราย...ฉันบนแท่นหิน..บนคันหินกั้นชายฝั่งบนหินก้อนหนึ่ง..มองฝ่าทะเลไปในความมืดเห็นแสงเรือหาปลาแล่นเคลื่อนกลางทะเล...แสงแฟลชจากท้องฟ้าแลบขึ้นมาเป็นระยะ....       ฉันยังคงนิ่งสงบ....บนแท่น....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1219 , 18:07:23 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

อัศวิน,จอมยุทธ์ ม้าก้านกล้วยและกระบี่ก้านใบมะพร้าวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะข้าฯสำเร็จการศึกษา คณะรัฐศาสตร์การปกครองจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งอย่าง สง่าผ่าเผย,หยิ่งผยอง ,ทรนง  อย่างหนึ่งปัญญาชน........                   ว่าที่ปลัดอำเภอคนใหม่.........                    อัศวินผู้เกรียงไกร..............                    นักรบผู้ห้าวหาญ................                    จอมยุทธ์เหนือเมฆ............    เดินเข้าส....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1179 , 18:04:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เด็กทุ่งนา.เงาของวันวานศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฝนตกหนักมาอีกครั้ง............ฉันนั่งอยู่ตรงชานเรือนบ้าน.............เหม่อมองออกไปข้างหน้า...............กลางทุ่งนาสีเขียว.แตกยอดงอกงามอาณาเขตกว้างไกล.......................ท้องทุ่งนาแห่งนี้มีปลาชุกชุม...............เด็กๆวิ่งเล่นบนคันนา.หยอกกระเซ้าเหย้าแหย่กันเล่น.........ถือคันเบ็ดจำนวนหนึ่ง..ขุดไส้เดือนดินเกี่ยวเบ็ดล่อเหยื่อ........ปักตรงคันนา,มุมคันนา ตามทำ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1148 , 18:00:52 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

วิญญาณ(กวี)ซากศพ(เถื่อน)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะคน คนนั้นได้หายไปไหนเสียแล้วคนที่อยากสถาปนาตัวเองเป็นศิลปินคนที่รักอิสระยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด.............         ฉันคิดถึงเขา...ศิลปินที่ไม่มีใครเห็นคนมีความกระหายแห่งศิลปะ..นักฝันในอิสระครั้งหนึ่งที่ฉันได้คุ้นเคยกับเขา........         เขาไปไหนแล้ว...........ฉันอยากให้เขากลับมาสู่ความฝันบนเส้นทางเก่าเส้นทางเดิมที่เคยรู้จัก...เคยเดินทาง.........         เขาหมดฝ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1227 , 17:59:15 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

โครงการวิจัยฝุ่นศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะรถยนต์,รถเมล์,จักรยานยนต์วิ่งขวักไขว่บนท้องถนนฝุ่นควันกระจาย  เต็มไปด้วยมลพิษทางอากาศฉันเดินสะพายเป้ย่ำเดินไปบนหนทางบาทวิถีแต่งกายในชุดสุภาพ ถือเอกสารจำนวนหนึ่งเดินทางโดยสารรถเมล์สมัครงานสถานที่แล้ว  สถานที่เล่า  บริษัทแล้ว  บริษัทเล่า.............................                                       คำตอบ.......................................         เดินไปตามเส้น....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1266 , 17:57:45 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เขา(หมอก)ขาวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะบ้าน........หมู่บ้านของเรา   อยู่หลังเขาณ.ภูเขาปกคลุมด้วยต้นไม้นานาพันธิ์อย่างอุดมสมบูรณ์เขียวขจี        ยามช้า........ควันหมอกสีขาว ไอเย็น ล่องลอยปกคลุมทั่งอาณาบริเวณคลองลำน้ำ สายธารน้ำไหล ผ่านเทือกเขาแห่งนี้ถนนเส้นหนึ่ง ตัดผ่านเข้าไปในหมู่บ้าน.....หมู่บ้านของเราลัดเลาะเลียบทิวป่า สวนยางพารา ทุ่งนา และบ้านของผู้คนวิถี..ชนบท.หมู่บ้าน  ชาวนา,ชาวสวนยาง การดำรงอยู่อย่างมุสล....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1094 , 17:38:30 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เศษศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉัน  คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของฝุ่น       ฉัน เป็นเพียงเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของธุลี       ฉัน คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของกรวด        ฉันเป็นเพียงแค่เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของหิน        ฉัน คือ เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของเศษของดิน        ฉันเป็นเพียงแค่เศษของเศษของเศษของเศษของเศษของทราย....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1161 , 17:36:01 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

สายฝนสาดกระเซ็น.คำรามศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะในคืนที่ไม่มีแสงดาว....................ไม่มีแสงพร่างพราวจากดวงจันทร์.......................  มีเมฆฝนเข้ามากั้น..หันไปทางไหนไม่มีใคร.........  มองขึ้นไปบนท้องฟ้า..ไกลลิบตาก็สุดจะเหงาได้........  ฝนเม็ดใหญ่โตตกมาหนักเบาไม่อ่อนไหว..คละเคล้าเสียงฟ้าคำราม.......  สายฝนสาดตรงใบหน้า..เสียงฝนฟ้าน่าเกรงขาม.........  ตื่นตกใจด้วยเสียงฟ้าคำราม.....ยามนี้ไม่มีใครข้างกาย........

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 2344 , 17:33:10 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ปริญญาขี้ยางศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉาก...........วันรับพระราชทานปริญญาบัตรฉันในชุดครุยปริญญาวิทยฐานะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรจากฝีพระหัตถ์ของพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารีพ่อแม่ พี่น้องครอบครัว เพื่อนฝูงและคนรู้จักร่วมแสดงความยินดีแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูป  ดอกไม้ช่อใหญ่................ฉันยิ้มอย่างมีความสุขสมที่ตั้งหน้าตั้งตาอุตส่าห์เล่าเรียนจนจบมหาวิทยาลัยพ่อแม่ พี่น้องครอบครัวภูมิใจ  เพื่อนฝูงแสดงความย....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1154 , 17:24:48 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ดวงตะวัน,ดวงจันทร์และฉันบนหลังคาศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.        ฉันพยายาม ตะเกียกตะกาย ป่ายปีนสู่หลังคาเมื่อคนบ้าอย่างฉัน อยากมองฟ้า แสงยามเย็นของวันเหม่อไปทาง ทิศตะวันออก  สายตาเห็นดวงจันทร์คล้ายความฝันของฉัน เห็นจันทร์งาม ตรงฟากฟ้า         ฉันกลับหลังหัน ผินหน้ามอง สู่ทิศตะวันตกอีกซีกฟ้าปกคลุม แสงอาทิตย์ สุดท้ายงามตาภาพดวงตะวัน อัศดงค์ แสงสีทองสาดฟากฟ้าหมู่นกกา เสียงเซ็งแซ่ โบยบินหวนคืนกลับสู่รัง       ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1145 , 17:21:46 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คิดถึงคนบ้านเราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะตอนนี้จะเป็นอย่างไร     ทุกข์ สุขแค่ไหนใจเป็นห่วง     จากบ้านอยู่ไกลถึงเมืองหลวง     ยังคอยห่วงคิดถึงทุกคนที่บ้านเรา            22 กันยายน 2543....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1195 , 17:19:48 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

สายเลือดยางพาราศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะแสงแดดเล็ดลอดจากกิ่งยาง ลมพัดใบยางพลิ้ว ไหวเอน ล้อลม อ่อนไหวขณะฉันไกวเปล นอนเอกเขนกในสวนยางพารามองดูเลือดสีขาวน้ำนม  หยดหลั่งไหลจากลำต้นทีละหยด ทีละหยด ลงในกะลารองรับน้ำยางเลือดสีขาวจากยางพารา กลั่นเป็นเลือดสีแดงสูบฉีดร่างกายหมุนเวียนอยู่ในร่างกายฉัน  รวมกันเป็นหนึ่งเดียว       ตั้งแต่เกิดมา จากทารก,เด็กเล็ก,เติบโตเป็นคนขึ้นมาได้ แม่ พ่อ กรีดยางพาราเลี้งดูฉันมา....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1103 , 17:17:36 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ศิลปินไม่มีชื่อศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะข้า คือ ศิลปินไม่มีชื่อ  และ   ไม่มีใครรู้จักนุ่งกางเกงยีนส์ขาดหัวเข่า  เสื้อยืดเก่าซีดๆ  รองเท้าผ้าใบเน่าๆผุพังถือกีตาร์ตัวเก่า หากเหนื่อยนักก็สะพายไว้บนบ่า  ย่ำเดินไปบนถนนสมุดบันทึกเล่มเก่า  ปากกา,ดินสอ  พร้อมสำหรับการจดบันทึกการเดินทางแม้ไม่มีจุดหมาย  การเดินทางแค่ร่างกาย และวิญญาณเปล่าๆแสวงหาความท้าทาย    ผจญภัยไปในโลกกว้าง..........

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1113 , 17:15:38 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ไม่เห็นแก่สวรรค์(โปรดเห็นแก่นรก)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฟ้ากำหนดให้ชีวิตหนึ่งเกิดมา      บนเส้นทางโชคชะตาไม่เข้าข้างได้แต่เจอกับสิ่งเลวร้าย              กระหน่ำซ้ำเติมอยู่เรื่อยมาเดินไปคนเดียว แม้ไม่มีเส้นทาง      ต้องถากถางชีวิตด้วยตัวเองบุกป่าฝ่าดงเหยียบย่ำเศษหนาม       ถึงมันจะเจ็บก็เก็บเอาไว้คนเดียว ไม่เห็นแก่สวรรค์ โปรดเห็นแก่นรก     ปลดปล่อยฉันไปจากตรงนี้ฉันเหมือนคนหลงทาง  และเหมือนคนโดนขัง   ให้อยู่....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1370 , 17:13:56 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ดอกไม้เสียบปลายกระบอกปืนผูกริบบิ้นเหลืองศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ.    กลางดึกคืนนั้นฉันยังจำได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองไทยอีกครั้งหนึ่งคืนที่กองทัพทหารในนามของคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ทำการยึดอำนาจรัฐประหารโค่นล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งตามวิถีระบอบประชาธิปไตย           เหตุการณ์ตอนนั้นยังอยุ่ในความทรงจำของฉันรถถังสัญจรตามท้องถนนและกองกำลังทหารติดอาวุธประจำการส....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1136 , 16:47:45 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เธออยู่ไหน(ค้นหาไม่เจอ)ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะยืนมองฟ้าที่ไม่มีดาว          แหงนมองท้องฟ้าที่มืดมนที่ไร้แสงจันทร์แต่งเติม       คงจะมีแต่ความเงียบเหงาลมพริ้วมากระทยกาย          ฝุ่นละอองลอยไปในอากาศรู้สึกได้ในสิ่งที่ขาดยังไม่มี      อยู่ในความโหดร้าย....คิดถึงใครสักคน              แต่เธอไม่มีตัวตนฉันพยายามจะค้น..หา          แต่มันก็หาไม่เจอเธออยู่ไหน..แห่งหนใด..        ร่ำร้องเรียกหา..คนนั้นเธอ..เพียงแค่ค....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1141 , 16:45:07 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เสี้ยวดาวศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเหม่อมองท้องฟ้าราตรีเมืองหลวง   ใจคิดห่วงถึงฝันในวันข้างหน้า   ย้อนมองตึกสูงมีแต่แสงยั่วตา   ทำไมท้องฟ้าถึงมีดาวอยู่นิดเดียว          23 มิถุนายน 2543....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1243 , 16:42:25 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

กีตาร์ตัวเก่าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะกีตาร์ตัวเก่า สะพายเป้ใบเก่า...ย่ำเดินไปบนถนนเจอผู้คนสับสนวุ่นวาย....................แต่ใจนั้นเหงาเหลือเกินออกเดินไปโดยไม่มีจุดหมาย..........มีร่างกายและวิญญาณเปล่าๆแสวงหาบันทึกเรื่องราว.............เพื่อเก็บมาเป็นประสบการณ์ชีวิตฉันรู้ว่าเจ็บที่ผ่านมา..............แต่ฉันยังเสาะหาต่อไปพร้อมจะก้าวเดินสู่วันใหม่.........ไม่เสียใจ.....                                       ....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1134 , 16:38:27 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

แสงสว่างเล็กๆจากปลายอุโมงค์ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะประชาธิปไตยที่แท้จริงไม่เคยรู้ว่าเคยมีอยู่กับการเมืองไทยหรือไม่อำนาจเป็นของประชาชน  โดยประชาชน   และเพื่อประชาชนประชาธิปไตยที่คล้ายเป็นเพียงแค่นามธรรม  มากกว่า รูปธรรมฉันไม่เคยมองเห็นประชาธิปไตยเที่ยงแท้ในประเทศไทยถึงแม้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร,วุฒิสภา มาจากการเลือกตั้งจากประชาชนแม้ รัฐบาล คือเสียงข้างมากจากการเลือกตั้งโดยประชาชน        เลือกตั้งครั้งแล้วครั้ง....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1113 , 16:34:03 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

หากหาทางออกไม่เจอศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะเมื่อฉันขาดความอบอุ่น              และฉันไม่มีคนเข้าใจจะหันหน้าไปปรึกษาใคร            ไม่มีที่พึ่งเลยหากฉันเป็นเด็กมีปัญหา              แล้วจะไปโทษใครลงมือแก้ที่ตรงไหน                       ให้ฉันพ้นทางสับสนตอนนี้ฉันยังไม่เป็นไร                 แต่ไม่รู้ว่าทนได้นานเท่าไหร่ก็รู้ว่ายาเสพย์ติดมันเลวร้าย          หากไม่มีทางออกคงหนีไม่พ้นมันไม่อยากจะนึกสภาพเลย          ....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 5 กันยายน 2550
Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1257 , 15:06:04 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ฉัน.ผม.กูและข้าพเจ้าศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะฉัน....ย่ำเดินในหนทางสายหนึ่ง            ผม...ก้าวเดินบนเส้นทางสายหนึ่ง            กู...กำลังเดินบนถนนบาทวิถี            ข้าพเจ้า...ย่างกรีดกรายบนถนน            ฉัน.ผม.กู.และข้าพเจ้า  กำลังเดินทางค้นคว้า แสวงหา  ซึ่งกันและกัน  ด้วยหวังว่า.......สักวันหนึ่ง..............?                     21  กันยายน 2544....

อ่านต่อ

Posted by ศิลป์กีรติ-ว่าโร๊ะ , ผู้อ่าน : 1470 , 14:58:33 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

การเมืองไทยบนเส้นขนานประชาธิปไตยศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะร่องรอยบาดแผลฉกรรค์ที่ยังฝังรากลึกอยู่กับการเมืองไทยเวลา33ปีผ่านเลย  ถึงแม้อาจจะยาวนานแต่มิอาจลบล้างให้หายไปจากความทรงจำ14 ตุลาคม 2516 การลุกฮือของเหล่านักศึกษา ประชาชนต่อต้านอำนาจเผด็จการเรียกร้องให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยด้วยสองมือเปล่าประจัญหน้ากับกองทัพทหารติดอาวุธครบมืออย่างกล้าหาญ อุดมการณ์แข็งแกร่ง ไม่เกรงกลัวกระสุนปืน          สงครามประชาชนเกิดคร....

อ่านต่อ


/3
<< พฤษภาคม 2019 >>
อา จ อ พ พฤ ศ ส
      1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31  



[ Add to my favorite ] [ X ]