ใจคิดแว้บ ๆ ว่าจะขี่มอเตอร์ไซด์ไปขุนช่างเคี่ยน

ไปดูบรรยากาศที่นั่น ไปดูว่าดอกพระยาเสือโคร่ง (ซากุระ) บานหรือยัง

วันนี้เน็ตล่มทั้งวัน ว่าจะค้นหาทางเวบไซด์ก็เลยไม่ได้ข้อมูล

นึกอีกที เดาสุ่มไปก็ดีเหมือนกัน แค่ไปไม่ไกลจากบ้านนัก

แต่กว่าจะได้ไปก็สี่โมงเย็นกว่าแล้ว กินยาชนิดหนึ่งไป หลับซะเกือบลืมตื่น

จากบ้านละแวกศาลากลาง มอไซด์ลัดเลาะไปถนนเส้นคันคลองชลประทาน

เลี้ยวตรงโรงแรมเชียงใหม่ภูคำ ผ่าน ม.เชียงใหม่  แล้วก็ถึงตีนดอยสุเทพ

เสียงแมงกะไซด์กระหึ่มลั่นดอยผ่านวัดพระธาตุดอยสุเทพ

ตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์

แล้วก็ถึงป้ายชี้ไปดอยปุย 4 ก.ม. และขุนช่างเคี่ยน 7 ก.ม.

คำนวณระยะทางผิดไปนิด แสงสุดท้ายของวันกำลังจะหมด

ขณะที่เส้นทางแคบ ๆ ลัดเลาะเชิงเขา ต้องระมัดระวังรถสวนทาง

แล้วก็มาถึงลานกางเต๊นท์ของอุทยานฯ เลยแวะพักถามข้อมูล

น้องเจ้าหน้าอุทยานว่า บ้านม้งขุนช่างเคี่ยนไปอีก 3 ก.ม.

แต่ปีนี้ซากุระยังไม่ผลิตาดอกเลย

ถ้าฝนลงมาก็อาจกลายเป็นใบ แต่ถ้าหนาวแบบนี้ไปเรื่อย ๆ

ก็อาจได้เห็นดอกช่วงมกราคม และที่ลานกางเต๊นท์นี่ก็มีให้ดูหลายต้น

มีเวลาเก็บภาพแชะ ๆ แบบไม่ประณีต คิดถึงขาลง หากมืดก็น่ากลัว

ที่นี่เป็นลานกว้างสำหรับกางเต๊นท์ ทิวทัศน์สวยงาม ท่ามกลางความหนาว

มองเห็นดาวบนดิน...ถามน้องอุทยานว่า ดาวบนดินเป็นยังไง

น้องว่า...ก็เห็นค่ำคืนของเมืองเชียงใหม่ระยิบระยับพราวอยู่เบื้องล่าง

เต๊นท์ที่นี่นอนได้ 2-3 คน สบาย ๆ ราคา 150 บาท

 หากหอบมากางเองก็ 30 บาท....

กำลังจะมืดแล้วรีบบึ่งมอไซด์ลงมา เห็นดวงตะวันสีแดงกลมโตอยู่ทิวเขา

แต่ไม่มีที่จอดถ่ายรูปเลย รีบไปให้ให้ถึงจุดชมวิว จะทันมั้ย..

มาถึง รีบจอดรถ ทิ้งหมวกกันน็อค คว้ากล้องมากดชัตเตอร์

ท่ามกลางการลุ้นนระทึกของหนุ่มสาวที่มาดูตะวันตกดินที่นี่ราว 7-8 คน

และแล้วก็ได้ตะวันตกดินเท่าปลายเล็บมือ....

จุดนี้ มองเห็นหมู่บ้านม้งดอยปุยอยู่ข้างล่าง

ขี่รถผ่านวัดพระธาตุดอยสุเทพมาแล้ว จอดถ่ายรูปดาวบนดินที่น้องว่าซักหน่อย

นั่งอยู่บนรถมันนี่แหละ ภาพออกเบลอ ๆ เพราะถ่ายเพียงให้ได้บรรยากาศ

ขุนช่างเคี่ยน ดอยปุยอยู่ละแวกเดียวกัน จากในเมืองขึ้นดอยมา ก็ 30 ก.ม.

รถยนต์ก็ได้ แต่ช่วงขุนช่างเคี่ยนราว 7 ก.ม. ต้องระวังนิดหน่อยเพราะทางแคบ

มาเที่ยวเชียงใหม่กันให้สนุกนะครับ