คิดอยู่นานเชียวค่ะว่า จะเขียนถึงหนังเรื่องไหนดี ท่ามกลางสภาวะกดดันแบบนี้!
ทั้งจากเรื่องงานก็ดี..  หรือจาก..หลายคนที่อยู่ทางซ้ายมือของบล็อก.. ก็.. ก็...ก็ดี.. 
ไม่รู้ว่าเรื่องไหนที่กดดันมากกว่ากัน..
สงสัย.. เรื่องงานแน่ๆเลยเรา! ..555

พอกดดันมากๆเข้า..เคยมีคนบอกว่า ถ้าได้ตะโกนออกมาบ้างจะทำให้รู้สึกดีขึ้น!
งั้น.. ขอตะโกนซักที!.. แต่จะตะโกนว่าอะไรดี ที่ต่อให้อยู่ในอาการตะโกนก็ยังดูดีมีชาติตระกูลอยู่ ?
 อืมมม..  น่าจะเป็น.. ประโยคนี้จากหนังเรื่องนึงนะ..
Open the door!..  Open the door!.. 

ใครหนอที่อยู่หลังประตูสีแดง กำแพงสูงใหญ่.. ร้องตะโกนออกไปด้วยเสียงที่เกรี้ยวกราดขนาดนั้น!
"เขา" คงกดดันน่าดูเลยเนอะ!..
....................................................

ทำเป็นสงสัยนานแบบนี้   ฉันก็เริ่มมีอาการรำคาญตัวเองแล้วเหมือนกันนะคะ 555
ทั้งรูปทั้งชื่อหรามาตั้งแต่ก่อนคลิก  เข้าเรื่องไปเลยดีกว่า ว่าวันนี้เป็นคิวของ.. 

THE ONE ..And the only!..   อั้ยซิง เจียวหรอ ฟู่อี้.. หรือจักรพรรดิ"ปูยี"
บุรุษผู้เปรียบเป็น"โอรสแห่งสวรรค์คนสุดท้ายของจีน"..
ในภาพยนตร์เรื่อง The Last Emperor ..นั่นเอง

นานเลยนะคะสำหรับหนังเรื่องนี้.. ไม่รู้ว่ายังมีใครจำกันได้หรือเปล่า?
มีชื่อภาษาไทยว่า "จักรพรรดิโลกไม่ลืม"..
ถ้าใครลืม ควรรู้สึกแย่.. เพราะ "โลกยังไม่ลืม" เลยน่ะ.. 555
และถ้าจำไม่ผิด.. หนังเรื่องนี้ก็ไม่ควรลืมจริงๆ เพราะได้สร้างปรากฏการณ์ในวงการภาพยนตร์ไว้มากเช่น..  เป็นหนังที่มีการฉายแบบพักครึ่ง  เพื่อให้คนดูออกมาเบรคให้ข้าวให้น้ำกันเป็นครั้งแรกในเมืองไทย!   ด้วยความที่ตัวหนังมันยาว 3 ชั่วโมงกว่า.. ถ้าจำไม่ผิดนะคะ..
แต่ถ้าจำผิด ก็ขออภัย!..  คุณจะเอาอะไรกับ"เด็ก"คนนึงในตอนนั้น 55
ฉันได้ดูที่สกาล่า.. รอบนั้นเจอคนดังๆมาดูกันเยอะเลย จำได้ว่ามี "ลุงดี้" นิติพงษ์ ห่อนาค ด้วย..
ถูกแล้วค่ะ.. "ลุงดี้" .. 555

The Last Emperor เป็นหนังที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ราชวงศ์จีน 
แต่..เขียนบทและกำกับโดยชาวอิตาเลี่ยนอย่างเบอร์นาโด เบอร์โตลุคชี่..
ดนตรีประกอบของเรื่องก็ทำโดยชาวญี่ปุ่น.. (ซึ่งไม้เบื่อไม้เมากับจีนมาตลอด )
และจีนยินยอมให้ใช้สถานที่หวงห้ามเหมือนไข่ในหินและทรงคุณค่าอย่างพระราชวังต้องห้ามและอื่นๆอีกมากเป็นสถานที่ถ่ายทำ..  ทั้งๆที่ปกติแล้วก็รู้ๆกันอยู่ว่า มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย.. ยิ่งในช่วงเวลาที่ย้อนกลับไปเป็นสิบปีแบบนั้นด้วย..
แต่ทีมผู้สร้าง The Last Emperor สามารถค่ะ!.. ไม่รู้ใครกล่อมได้ขนาดนั้น ..

เก่งมากๆ!

น่าจะส่งไปกล่อมให้ช่วยพูดเรื่อง พม่ามั่งเนอะ!
พูดให้"หยุด"นะคะ   ไม่ใช่พูดให้"ยิง" 555..

ทั้งหมดที่ว่ามา ถือเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นได้ยาก แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้..
บวกกับความมากฝีมือของทีมงานทั้งหมดด้วยแล้ว..
คงไม่เกินเลย หากจะพูดว่า.. เมื่อ The Last Emperor เสร็จสมบูรณ์จนออกฉายก็ถูกจัดเข้าไปอยู่ในทำเนียบ..หนังที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งนับตั้งแต่มีอุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้เลยแบบสบายๆ..!

แล้วมันเกี่ยวกับความกดดันที่ตรงไหน?

...............................................................................

คนเราถ้าถูกคุมขัง มันก็คงรู้สึกอึดอัด กดดันด้วยกันทั้งนั้น
ไม่อย่างนั้น เราคงไม่มีการลงโทษคนผิดกันด้วยการ..กักบริเวณ.. หรือจำคุกหรอก
เพราะเรารู้ว่า มนุษย์ทนการถูกคุมขังหรือจำกัดบริเวณได้ยาก..และถ้าอยู่ในสภาพแบบนั้น มันก็เป็นทุกข์   เลยใช้เป็น หนึ่งในวิธีลงโทษคนผิด นั่นเอง..

ตอนที่จักรพรรดิปูยีร้องประโยค Open the door!..  นี้ออกไป  นั่นก็เป็นเพราะพระองค์ต้องการออกไปเคารพศพพระมารดาที่นอกวัง..  แต่ไม่มีใครเปิดประตูให้!
แม่ตายทั้งคน แต่ไปเคารพศพไม่ได้..   เหตุแค่นี้คงเพียงพอที่จะทำให้คนเราตะโกนได้ว่ามั้ยคะ?
องค์จักรพรรดินะยะ ไม่ใช่นักโทษ !..
แรกๆที่ดู ฉันก็คิดแบบนั้น..
แต่ขออภัยที่มาถึงวันนี้..  สำหรับชีวิตของจักรพรรดิปูยีในหนังเรื่องนี้แล้ว..
ฉันไม่เห็นว่า "นักโทษ"กับ"องค์จักรพรรดิ"ต่างกันที่ตรงไหนเลย!
.........................................................................................

       เพราะว่าก่อนหน้าที่องค์จักรพรรดิจะร้องอยู่หลังประตูวังต้องห้ามว่า Open the door!..  นั้น  หนังเขาแนะนำให้เรารู้จักกับภาพแรกของพระองค์เมื่อปี 1950 ..ในฐานะ "อาชญากรสงคราม"..
ท่ามกลางการขนย้ายเหล่านักโทษข้อหาเดียวกันมากมายที่ถูกจับกุมคุมขัง
ช่วงเวลาขณะที่เหล่านักโทษกำลังรอ เพื่อเดินทางต่อ อยู่ที่สถานีรถไฟ..

ชายวัยกลางคนในสภาพอิดโรย สวมแว่นตา นั่งอยู่ด้านหนึ่งเงียบๆ..
แล้วเพื่อนนักโทษคนนึง  เริ่มสังเกต"เขา" ..และมีทีท่า.. "จำได้"..
จากหนึ่งคนที่ จำได้..  ค่อยๆเพิ่มจำนวนเป็น"หลาย" ที่จำ "เขา" ได้เหมือนๆกัน!
สุดท้าย.. กลุ่มคน "จำได้" ก็พากันลุกเดินโดยไม่ได้นัด มาโขกศรีษะคารวะจรดพื้นที่ตรงหน้าพร้อมกับพูดว่า.. "..ฝ่าบาท ฝ่าพระบาท.. " กันระงมไป..

 นี่ไง!  จักรพรรดิปูยี..
อดีตจักรพรรดิที่ตกเป็นอาชญากรสงครามของแผ่นดินตัวเอง!

..........................................................................................

แค่เริ่มเรื่องพระองค์ก็เป็นอาชญากรแล้ว.. ต้องถูกสอบสวน ติดคุก ติดตะราง
มีชีวิตความเป็นอยู่ทุกอย่างเหมือนกับนักโทษคนอื่นๆ..

แต่สำหรับนักโทษ.. ถ้าไม่ใช่คดีที่มีโทษถึงประหาร ก็ยังมีวันได้รับอิสระ..
สำหรับจักรพรรดิปูยีล่ะ..?
ต้องถามมากกว่าว่า.. ในชีวิตพระองค์รู้จักกับคำว่า "อิสระ" หรือไม่?

      เพราะตั้งแต่วัยเด็ก.. แค่ 3 ขวบเท่านั้น!.. ก็ถูกนำตัวเข้าวังตามพระราชโองการของพระนางซูสีไทเฮา โดยทันที่ที่สิ้นเสียงของพระนางซูสีไทเฮาที่มีรับสั่งสุดท้ายก่อนสิ้นพระชนม์ว่า ให้ปูยีเป็นโอรสแห่งสวรรค์.. นั่นก็เหมือนเป็นประกาศิตที่ลิขิตให้ชีวิตของพระองค์ถูกจองจำอยู่ในวังแห่งนั้นเป็นต้นมา..

การจองจำ จนไม่รู้จักคำว่า "อิสระ" ขององค์จักรพรรดินั้น มันช่างยาวนานนัก..

"เราไม่เคยพบเด็กคนอื่นเลย ทุกคนเหมือนเจ้ามั้ย?"      นี่เป็นคำถามที่ปูยีถามกับปูเจี๋ย พระอนุชาที่เข้าวังมาเป็นครั้งแรก

"หม่อมฉันมีน้องสาว 3 คนและเพื่อนอีก 2 คน"   ปูเจี๋ยตอบด้วยความยินดี แล้วก็ชวนปูยีต่อด้วยประโยคที่ว่า..

"ถ้าฝ่าบาทเสด็จไปที่บ้าน เราจะได้ไปเล่นด้วยกัน"

"แต่..จักรพรรดิออกจากวังไม่ได้"..  เป็นคำตอบของจักรพรรดิปูยีที่มีให้กับพระอนุชา!    ด้วยประโยคนี้ ฉันรู้สึกว่า พระองค์ช่างเป็นเด็กในเรือนจำที่เปลี่ยวเหงาเสียเหลือเกิน..
............................................................................

หลายปีผ่านไป.. พระชนมายุมากขึ้น.. มีพระอาจารย์คนใหม่เป็นชาวต่างชาติ
"เรจินัล เฟลมมิ่ง จอห์นสตัน"
พระอาจารย์คนใหม่เดินทางมาพร้อมกับเรื่องราวใหม่ๆ ข่าวคราวใหม่ๆ
จักรพรรดิปูยีมีรับสั่งถามกับพระอาจารย์ว่า..

"จริงหรือเปล่าที่ว่า มีหลายคนถูกตัดหัว"

"จริง..เพื่อที่จะได้เลิกคิดต่อต้าน"   เป็นคำตอบจากพระอาจารย์ เพราะระหว่างเดินทางมาที่วัง เขาได้พบเห็นพวกนักศึกษาประท้วงรัฐบาลเรื่องยกดินแดนจีนให้ญี่ปุ่นจริงๆ

คำตอบนี้ส่งผลอย่างไรต่อองค์จักรพรรดิบ้าง?

   "พวกนักศึกษามีสิทธิที่จะโกรธ เราก็โกรธ..แต่ว่าเราออกไปจากวังต้องห้ามไม่ได้..เราอยากออกไปข้างนอก อยากเห็นบ้านเมืองข้างนอก!"   จักรพรรดิตะโกนตอบ..

ทรงตะโกนน่ะ.. "ได้"..  แต่ออกไป.."ไม่ได้"..
เรื่องราวข้างนอกนั้น"ใหม่".. ส่วนพระองค์.. อยู่ที่เดิม..
การจองจำแบบเดิมๆ ก็ยังดำเนินต่อไป.. และต่อไป..
.............................................................................................

"อิสระ" นั้นสำคัญมากก็จริง  แต่มันก็ไม่ใช่ปัจจัย 4 ที่สำคัญกับชีวิตมากกว่า!
เพราะว่า .. ชีวิตคนเรายังดำรงอยู่ได้ ถึงแม้จะขาด"อิสระ"ก็ตาม..
แต่ดำรงอยู่ได้แบบไหนนั้น.. มันเป็นอีกเรื่อง!

      หนังเล่าถึงช่วงเวลาแห่งการเติบโตของพระองค์ผ่านการเล่าเรียนกับพระอาจารย์ชาวต่างชาติที่รับบทโดย" ปีเตอร์ โอทูล" ..
ผ่านการแต่งงานกับพระมเหสีคนสวยที่แก่กว่าพระองค์ซึ่งรับบทโดย "โจอัน เช็ง"..

จนกระทั่ง..
เรารู้สึกว่า พระองเติบใหญ่เป็นหนุ่มเต็มตัว  เมื่อถึงฉากที่ทรงตัดเปียทิ้ง!..
ถือเป็นฉากหนึ่งที่ทำให้เราจดจำนักแสดงหนุ่มอย่าง "จอห์น โลน" ได้ในฉากเดียวกันเลย!..

   ระหว่างที่พระองค์เติบโตขึ้นเรื่อยๆนั้น  ก็ไม่เคยทอดทิ้งโอกาสที่จะมีอิสระเลยแม้แต่น้อย..  แต่ยิ่งพยายาม ก็ยิ่งไม่ได้..!
แล้วบทจะได้.. มันก็ได้มาโดยไม่ได้พยามยามอะไรเลย..

"อิสรภาพ" มาทำความรู้จักกับพระองค์ในแบบที่เผชิญหน้ากันจริงๆเป็นครั้งแรก.. ผ่านคำพูดของนายทหารที่ทำการปฏิวัติ..
"เรามาขับไล่หนูแมนจูสกปรกออกจากวังต้องห้ามเสียที.."
ถึงแม้จะเป็นคำที่ฟังดูหยาบช้า..  แต่มันก็เป็นเหมือนกุญแจที่ไขประตูวังให้เปิดออกได้อยู่ดี!

 และหลังจากออกไปจากประตูวังได้เป็นครั้งแรกนี้ .. ที่ได้พบคือ อิสรภาพ ที่ทรงรอคอยมานานจริงๆและตลอดไปหรือว่าเป็นเพียงแค่ภาพ แค่เงา ที่เข้าใกล้แล้วก็จางหาย..?
".........???................."
คุณคิดว่าไงล่ะ..?  
ยังอ่านอยู่  หรือว่า..  หลับไปแล้ว?.. 555..

..............................................................................

      ฉันว่า The Last Emperor  เป็นหนังที่สร้างจากเรื่องจริงของจักรพรรดิพระองค์นี้มีวิธีการเล่าด้วยท่วงทำนองที่น่าสนใจ.. เป็นการเล่าซึ่ง.. ให้อิสระในความคิดกับคนดู ยุติธรรมกับทุกฝ่ายในเรื่อง.. ไม่สุดโต่งไปกับข้อมูลด้านเดียว
     จนกระทั่งฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งดูเป็นพระเอกไปหมด.. หรือฝ่ายหนึ่งก็ดูเลวจนไม่รู้จักความดีกันบ้างเลยนะคะ..

แต่ทุกฝ่ายในเรื่องนี้.. ต่างก็มีเหตุปัจจัยที่แตกต่างกันออกไป..
องค์จักรพรรดิอาจดูน่าเห็นใจ ถูกกลั่นแกล้งรังแกมาตลอด.. แต่ท่านก็อาจพูดไม่ตรง หรือพูดไม่หมดได้..!

     ญี่ปุ่นที่ดูเป็นประเทศที่รุกราน เลวร้ายในหลายๆช่วงของหนัง.. ก็มีภาพข่าวการทิ้งระเบิดปรมาณูในสงครามโลกครั้งที่ 2 มาทำให้เราเกิดความรู้สึกสงสาร  ถือเป็นการถ่วงดุลกับความเกลียดชังที่มีไปก่อนหน้านี้ได้แบบไม่ยัดเยียดกัน..

การจองจำองค์จักรพรรดิในฐานะอาชญากรสงครามนั้น   "ผู้คุม"บางคน ก็ดูเข้มงวดกับพระองค์เกินไป..
แต่ก็มีหัวหน้าผู้คุมที่.. ฉันชื่นชมมาก.. เพราะก่อนจะเชื่ออะไรนั้น.. เขาศึกษา..
จะสอบสวนองค์จักรพรรดิ  เขาก็หาหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับพระองค์มาอ่านไปด้วย..
"รู้ให้มากที่สุดก่อนตัดสิน.."
เพราะมีผู้คุมแบบนี้.. ทำให้พระองค์ได้ออกจากเรือนจำแห่งนั้นในที่สุด..

    และการที่เขาปล่อยให้จักรพรรดิพ้นสภาพการเป็นนักโทษ
เขาก็ถูกตัดสินว่า  เป็นพวก "รับใช้จักรพรรดิ"..  ทำให้ต้องรับโทษแทน!..
ถูกจับกุม นำตัวไปเดินประจาน เป็นที่อุจาด น่าสมเพชเวทนา..
ขณะที่ประชาชนทั่วไปได้แต่.. ยืนดู..
แต่ปูยีในวัยชราที่มีสภาพเป็นสามัญชนแล้วนั้น ..จำอดีตหัวหน้าผู้คุมได้.. !
เดินเข้าไปบอกกับพวกทหารอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งๆที่ถูกเตือนว่า..อย่าไปยุ่ง..!

เขาบอกทหารว่า ต้องมีการเข้าใจผิด.. ผู้ชายคนนี้เป็นคนดี!
เขายืนหยัดอยู่ข้างผู้คุม ท่ามกลางสถานการณ์ที่สุ่มเสี่ยง!
นี่ก็เป็นด้านที่พระองค์ทำเพื่อผู้อื่นด้วยใจอย่างแท้จริงเช่นกัน..

     ด้วยเพราะชีวิตมันมีหลายด้านหลายมุม ..แต่ละเรื่องราวหรือเหตุการณ์ก็เช่นกัน
ฉันถึงชื่นชม The Last Emperor อย่างล้นเหลือ..
แค่เล่าไปอย่างยุติธรรรม.. ให้อิสระคนดูได้คิด..และตัดสินเอง..
................................................................................................

เห็นเหมือนกันมั้ยคะว่า แค่ "อิสระในการคิด" ตอนดูหนัง มันยังสำคัญขนาดนี้เลย..!
"....................................."
สำคัญกับฉันคนเดียวก็ได้เอ้า!.. คนอื่นไม่นับ เดี๋ยวหาว่า คิดแทนคนอื่น หล่อนเป็นใครยะ? 555..
เพราะสำหรับฉัน..อิสระนั้น สำคัญนัก..!
ถึงมันจะไม่สำคัญเท่าปัจจัย 4 ที่มีผลโดยตรงกับชีวิตคนเราก็จริง
เราอยู่ได้ หากขาดอิสรภาพ  แต่.. อยู่ยังไงล่ะ!

ไม่ว่าคนชาติไหน หรือระดับใด เมื่อถูกจำกัดอิสรภาพ เขาก็ย่อมอึดอัด กดดันเป็นธรรมดา
และเมื่อความรู้สึกนั้นมัน.. มากขึ้น.. มากขึ้น.. มากขึ้น..
เขาถึงต้องลุกขึ้นมาแล้วตะโกนว่า ..
..Open the door!..  Open the door!..  Open the door!.. 

เสียงตะโกนที่ออกมาจากองค์จักรพรรดิองค์สุดท้ายของจีนนั้น..สิ้นสุดไปแล้ว..
...สิ้นทั้งเสียงและเจ้าของเสียง..!
แต่เสียงของคนที่อึดอัดกดดันคนอื่นๆ.. ต่างฐานันดร.. ต่างสถานที่อีกมาก..
ยังคงร้องตะโกนอยู่ยังไม่สิ้นสุด..
   เสียงของจักรพรรดิปูยียังโชคดีที่มีคนสร้างเป็นหนัง ทำให้มันดังมาถึงหูของเราได้..
แต่เสียงของคนจีนอื่นๆอย่าง.. แถวๆเทียนอันเหมินเมื่อหลายปีก่อน หรือ..ไม่กี่วันนี้ที่ดังอยู่แถว "ย่างกุ้ง"
จะโชคดีมีใครเอาไปสร้างเป็นหนังกะเขาบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะ!..

แล้ว.. ถ้าจะสร้างจริงๆ.. ฉันฝากแถวราชดำเนินหลายช่วงเวลาด้วยนะคะ.. กรือเซะก็ด้วย..ทนายสมชายก็อีก.. ฆ่าตัดตอนยาเสพติด 2,500 ก็ควร.. ฯลฯ

เฮ่ย!.. ทำไมของไทยมันเยอะนักนะ ?

..???...

เมงกาละบา Everybody ค่า..

BeckyBlooms

P.S. ใครบ่นว่ายาวโปรดรับรู้.. เพราะหนังเรื่องนี้มันยาวเช่นกัน  เรียกว่าเขียนแบบให้เกียรติหนังนั้นแล อิๆๆ

	David Byrne - Main Title Theme from (The Last Emperor)
	Found at bee mp3 search engine