.

วันนี้มันวันอะไรฟระ -*-

.

คิดถึงป๊าไปสอง "ยกใหญ่"เลย

ยกแรกเกิดขณะกำลังทำธุระอยู่ที่ห้าง คิดอะไรเพลินๆ ระหว่างรอให้ธุระเสร็จ ก็ได้ยินเสียงผู้ชายจากทางด้านหลังว่า "อ้วน" "อ้วน" พอ "อ้วน" ที่สาม เสียงเรียกนี้ก็ดังตรงเข้าสู่ความทรงจำ ป๊าชอบเรียกหมีว่า "อ้วน" (รู้ใช่มั้ยว่าทำไม !!!)ไม่ว่าจะเรียกด้วย ความเอ็นดู ความหมั่นใส้ แต่ถ้าเป็นอารมณ์แรงๆ อื่นๆ ป้าจะเรียกว่า "เก๋" เสียงงี้เข้มเชียว หมีไม่ทราบหรอกว่า ชายคนนั้นเรียกใครว่า "อ้วน" แต่ "อ้วน" ของแก ดึงความสุขเก่าๆ ของหมีออกมาเมื่อนึกถึงว่า ตอนที่ป๊าเรียกหมีว่า "อ้วน" มันฮาอย่างไร มันเรียกยิ้มอย่างไร เสร็จแล้วก็ร้องไห้หาป๊าไปยกนึง(กลางห้างนั่นแหล่ะ -*-)

ยกที่สอง

ตอนนี้ระหว่างวันตอนทำงานหมีจะเปิดวิทยุคลื่น 107.5 YesRadio ฟังไว้ตลอดวัน ฟังไปเรื่อยเปื่อย เบื่อดีเจนาทิน ฟังเสเรดิโอดีกว่า อิอิ วันนี้ดีเจมีเรื่องมาเล่า แกว่าได้อ่านจากฟอร์เวิร์ดเมล์ เรื่องที่แกเล่าก็พาให้น้ำตาแตกอีกยก คราวนี้ดีหน่อยแตกในที่รโหฐาน ก็เลย ร่ำร้องซะจนน้ำตาท่วม เรื่องที่พี่ดีเจเล่านั้น แกได้อ่านมาจากฟอร์เวิร์ดเมล์ โดยเรื่องมีอยู่ว่า เจ้าของเมล์ได้ไปจับจ่ายซื้อของที่ห้างอีกแห่งหนึ่ง ระหว่างรอคิวจ่ายเงิน เกิดรู้สึกว่า เอ๊ ทำไมวันนี้คิวมันนานและไม่ขยับเลย พอเจ้าของเมล์ชะโงกหน้าไปดู ตรงเครื่องคิดเงิน ก็ได้พบกับครอบครัวใหญ่ ขนาด 3 เจนเนอร์เรชั่น พ่อแม่อุ้มหลาน และปู่ยืนรออยู่ ณ ตรงเครื่องคิดเงินนั้น พอพนักงานคิดเงินได้ยอดรวม เธอก็แจ้งว่า หนึ่งพันกว่าบาทค่ะ พอปู่ได้ยินยอดเงินก็หน้าเสียไปนิดนึง และล้วงกระเป๋าตังค์ออกมาอย่างเก้ๆกังๆ ลูกชายเห็นดังนั้น ก็เอ่ยปากเร่งปู่ว่า จ่ายตังค์เค๊าไปสิพ่อ ปู่ก็ยังคงอึกอักอีก ลูกชายพูดสำทับอีกว่า เอ้าพ่อ ไหนบอกว่ามีตังค์เยอะถึงได้ชวนออกมาซื้อของ ไหนเอากระเป๋าตังค์มาดูสิ !!! ว่าแล้วก็คว้ากระเป๋าตังค์จากมือพ่อไป พอเปิดกระเป๋าตังค์เสร็จก็เงยหน้ามาพูดกับพ่อว่า มีตังค์อยู่เท่านี้แล้วยังจะมาชวนมาซื้อของอีก อายเค๊า พูดเสร็จก็คว้ามือเมียและอุ้มลูกเดินจากไป โดยไม่สนที่หลานร่ำร้องเรียก ปู่ให้มาด้วยกัน ทิ้งปู่ให้ยืนมองอยู่อย่างนั้น

ปู่มองลูกจูงเมียอุ้มหลานเดินจากไป และหันไปบอกกันพนักงานเก็บเงินว่า แกอยู่อีกอำเภอห่างออกไป ปกติลูกชายไม่ค่อยพาครอบครัวไปเยี่ยม วันนี้แกเลยรวบรวมเงินที่มีแล้วเดินทางมาเยี่ยมลูกและหลาน แล้วแกก็บอกให้พนักงานดูเงินในกระเป๋าและให้คิดเงินค่าของให้พอกับเงินที่แกมี

พอเจ้าของเมล์คิดเงินเสร็จ เดินออกมาก็เห็นปู่ ยืนเคว้งอยู่ แกเลยเข้าไปถามปู่ว่า ปู่จะกลับยังไง ปู่ว่าแกพอจะหาทางกลับได้ เจ้าของเมล์ถามต่อว่า แล้วปู่มัตังค์ค่ารถหรือเปล่า เห็นว่าปู่ให้น้องคิดเงินพอๆ กับที่มี ปู่ก็ทำท่าแล้วบอกว่า ไม่เป็นไรแกพอมี เจ้าของเมล์จึงอาสาพาแกไปส่งที่ท่ารถและให้เงินค่าเดินทางแกไปอีกนิดหน่อย

พอพี่ดีเจแกเล่าจบ แกก็เปิดเพลง "แก้วตาดวงใจ" แล้วแกก็พูดว่า ตัวแกเลือกไม่ถูกว่าอยากจะเป็นตัวละครใดในเรื่องนี้ และแกก็ไม่ขอตัดสินด้วยว่าใครผิดใครถูก แต่ที่แกเลือกเล่นเพลงนี้ก็เพราะแกอยากจะสื่อให้ทราบถึงว่า ณ จังหวะหนึ่งของชีวิต เมื่อคุณเกิดมาคุณได้เคยเป็นสิ่งที่มีคุณค่า และมีความหมายต่อ ใครคนหนึ่งมากมายเหลือคณานับ และใครคนนั้นของคุณๆ ก็เคยได้ให้กับคุณมามากมายเหลือคณาขนาดไหน ตัวพี่ดีเจเองสูญเสียพ่อไปแล้วเหมือนกันกับหมี อยู่ในกลุ่มคนที่ต่อให้อยากจะทำอะไรให้กับพ่อมากขนาดไหน ก็หมดสิทธิ์

อิจฉาคนมีสิทธิ์ว่ะ

~~~apooh~~~