ความสุขราคา   13   บาท

เลข   13  เป็นเลขที่ไม่น่าเชื่อถือ มันขรุขระ  ผกผันตามความอ่นไหวของแต่ละบุคคล

วันที่แสงแดดย่ำเท้ามาตั้งแต่เช้าตรู่  ฉันหวนนึกการนั่งเรือ พาหนะที่เคยมีอยู่จำนวนมากแถวๆ

กรุงเทพฯ   จนได้รับสมญาว่า  เวนิสตะวันออก

เลือกซื้อความสุขก่อนที่แดดจะสุกจัดกว่านี้ในราคา  13 บาท   ก็ได้ล่องแม่น้ำเจ้าพระยาสมใจหวัง

ระลอกคลื่นในแม่น้ำอาบแดดใสสีเหลืองบาง   ต้นไม้เขียว   บ้านเรือนริมฝั่งเหมือนคนนั่งนิ่งแลความเคลื่อนไหว

สายน้ำขึ้นลง ธรรมดาชีวิต

เมื่อแหงนแลฟ้า  ฟ้ายิ่งสงบนิ่งกว่า  เมือมาอยู่กลางน้ำก็จะเห็นฟ้ากว้างกว่าทุกวัน   มองหมู่เมฆ   เห็นหนูตะเภา

ตัวอ้วนขาว หลาย หลายตัวไล่เรียงตามหลัง   และบางตัวก็หลิ่วตาให้พร้อมรอยยิ้ม

ถนนอรุณอมรินทร์  บางกอกใหญ่  ถนนสายแคบๆโปร่งสบายในวันอาทิตย์    ต้นไม้ริมทาง

อาบแดดสายไม่ต้องสูดควันพิษมากนัก  ยังมีบ้านเรือน ห้องแถวไม้ไว้ดูอดีตว่าครั้งหนึ่งเรา

ใช้เรือนไม้อยู่อาศัย

วัดเครือวัลย์  เป็นวัดโบราณมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา  พระยาอภัยภูธรและเจ้าจอมเครือวัลย์

ในรัชกาลที่ 3 ผู้เป็นธิดาได้ปฏิสังขรณ์ใหม่แล้วสร้าถวายเป็นพระอารามหลวง 

บริเวณวัดเงียบเชียบ   ไม่มีคน  มีแต่นกพิราบสองสามตัวโฉบร่อน   หรือวัดจะกลายเป็นเพียง

วัตถุทางพิธีกรรมเท่านั้น  , ฉันไม่ได้ร่ำเรียนทางศิลปะ  แต่ก็ชอบวัด โดยเฉพาะวัดเก่าๆ

เที่ยววัดจากการอ่าน    และบางครั้งก็เดาเสี่ยง   จึงรู้สึกเสียดายความงามของวัดที่ถูกทิ้งร้าง

วัดหงส์รัตนาราม   ไม่ไกลจากวัดเครือวัลย์  โชคดีที่โบสถ์เปิดฉันจึงเห็นพระพุทธรูปทองโบราณ

พระประธานงามมากที่สุด   , เส้นสายลายไทยงดงาม   มีเสน่ห์ตรึงใจยากที่จะหาสิ่งใดเหมือน

ช่างไทยฝีมืออัศจรรย์   งานศิลปะที่ใช้สองมือและหนึ่งหัวใจ  

แหงนมองฟ้าผ่านช่อฟ้า    เมฆหนูตะเภาเลือนหาย  ลวดลายไทยตวัดซ่อนเร้น  มีอำนาจให้หลงใหล

ณ วัดใดวัดหนึ่ง   จนถึงทุกวันนี้