ผละหนีชั่วคราวจากความเชื่อแตกต่างที่ลามปามไปถึงการทำร้าย

ความดีและสัจจะ 

       เพื่อเสพฤดูกาลตามลำพัง  พร้อมใจอาวรณ์สีเหลืองในแดดหอม  ดอกประดู่

ที่คลี่บานเร่งรัดให้ฉันปลีกตัว

         ดอกไม้มักจะบานอยู่เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง   ถ้าเราละเลยมันก็จะปลิดร่วง 

ต้องรออีกหลายเดือนกว่าดอกไม้จะบานให้ชื่นชมอีกครั้ง   ฉันชอบดอกประดู่มา

แต่ไหนแต่ไร  ดอกเล็กๆคล้ายดอกถั่วเรียงเป็นแถว สีเหลืองเข้มสดกับกลิ่นหอมโดดเด่น 

       ท่าเรือวัดกลางเกร็ดในวันธรรมดา  ไม่มีนักท่องเที่ยว  ฉันแวะเก็บภาพ

โบสถ์กำลังบูรณะ กระเบื้องหลังคาที่หลุดร่วง  ในเสมาเว้าๆ  หน้าบันไม้ผุกรอบ

คล้ายๆคนเป็นโรคหวนหาอดีตชาติ  หลงใหลแต่กับสิ่งที่ถูกแดดโลมเลีย ลมกัดเซาะ

ภาพเก่าไม่สมบูรณ์ของวัตถุเหล่านี้ ช่วยในเชิงจินตนาการคนชอบฝัน  นึกภาพต่อ

ภาพในใจจากภาพเบื้อหน้าที่พบเห็น    สำหรับฉันการถ่ายภาพก็คือการเก็บกักความ

โดดเดี่ยวไว้ให้เป็นที่เป็นทาง

        ลมแม่น้ำรื่นเย็นๆ แม้จะอยู่ในเดือนที่ร้อนจัด ..ว่าจะไม่พูดเรื่องการเมือง

แต่การเมืองซึ่งร้อนกว่าแดดเดือนเมษายน ใครล่ะจะละเลยได้ เพราะนี่คือวิบากกรรมร่วม

ของคนทั้งชาติ

        การแตกฝั่งแยกฝ่ายในประเทศ  มันยิ่งทำให้อ้างว้าง ... ฉันเชื่อโดยสัจจะว่า

มนุษย์ที่ทำลายมนุษย์ด้วยกันไม่ว่าจะโดยวิธีใดก็ตามเป็นการกระทำที่น่าละอายยิ่งนัก

โดยเฉพาะหากใช้วิธีฉ้อฉล โกหกหลอกลวงและความหยาบคาย 

       ดังที่ใครๆก็พูดกันว่า  “ปกครองคนโง่นั้นง่าย”    ประชาชนไม่เคยถูกเตรียมความ

พร้อมโดยเฉพาะเรื่องการศึกษาที่ถูกต้อง  ผนวกกับทุนนิยมสามานย์ที่เร่งเร้าหนักอยู่รอบๆตัว  

บ้านเมืองของเราจึงมาถึงจุดของคำว่า “ไร้สติและไร้เหตุผล”  

       บ้านเมืองแสนวิเศษที่รัก  สุวรรณภูมิหมายถึงผืนดินอุดมสมบูรณ์ อีกนัยหนึ่งก็คือ

ทองคำแห่งปัญญา....พระพุทธศาสนา ฉันคิดว่าต้องใช้ความเมตตา ใช้ความปรารถนาดีมากๆ

ต้องลบคำว่าโลภ  โกรธ  และหลง  ออกไปให้หมด  ซึ่งจะทำได้หรือไม่ ? ? 

         ฉันเดินตามทางซิเมนต์ที่ทอดยาวไปในสวน  ต้นไม้ยังคงผลิใบออกดอก

เป็นประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์ร่วมแผ่นดิน   ทุเรียนลูกโต  ชมพู่สาแหรก  กระท้อน 

และต้นจิก  ใช่แล้ว....ฉันเพิ่งนึกออกเดี๋ยวนี้เองว่ามันคือต้นจิกที่คุ้นเคยอยู่ในวัยเยาว์ 

ดอกจิกร่วงออกจากช่อจนเกลี้ยง   ดอกฝอยสีแดงยิ้มละไมอยู่บนพื้นและบนน้ำเนิบนาบ

        หลังจากถ่ายภาพอื่นๆ ฉันก็มาถึงวัดเสาธงทองหรือวัดสวนหมาก 

เสพทุกอย่างด้วยความเปรมปรีดิ์  ดูๆก็คล้ายคนโลภมาก ไม่แปลกเลยถ้า

จะพูดว่านี่คือ....ความรื่นรมย์ของคนโลภ

        โลภอย่างรื่นรมย์ที่สุดก็คือ เจดีย์ทรงมะเฟือง  ใกล้ๆกันนั้นยังได้กลิ่นหอม

ของดอกพิกุล  ดอกไม้หอมเย็น  ร่วงพรูอยู่ใต้ต้น  ชมเจดีย์น่ารักอย่างมีความสุข

แล้วจึงเดินกลับ

        ก่อนกลับได้พบประดู่อีกสามสี่ต้น

กลิ่นหอมในสายลมโชยอยู่รอบๆ...อย่างอิ่มเอม