สวัสดีชาวตัวหนอนทุกคนคะ

ขอเปิดบล็อก คนรักหนังสือ ใครมีหนังสือดีดี อยากแนะนำ เชิญ ทางนี้ได้เลย  หรือถ้าใครมีเรื่องราวดีดี เกี่ยวกับหนังสือ ทุกรูปแบบ ทุกประเภท ก็ร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ ใครอยากแนะนำที่ซื้อหนังสือออนไลน์ดีดี ก็เชิญร่วมบอกต่อเพื่อนชาวบล็อก ให้ที่นี่เป็นเวทีที่รวมเรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือดีดีไว้

ขอเริ่มต้นเปิด "Book Club" ด้วยเรื่องราวความประทับใจในตัวผู้เขียน นักเขียน ที่จุดประกายทำให้ "ยัยตัวหนอน" กลายเป็นน้องๆ คนรักอ่านหนังสือไปโดยปริยายก่อน

"ยัยตัวหนอน" เริ่มต้นอ่านหนังสือพ็อกเกจบุ๊คเล่มแรกจากความบังเอิญที่ชื่นชอบละครเรื่อง "ยามเมื่อลมพัดหวน" ตอนนั้นอยู่ประมาณมัธยมต้น พอชอบละครเรื่องนั้น ทำให้รู้จัก "วาณิช จรุงกิจอนันต์" เลยไปหาหนังสือของ "วาณิช" มาอ่าน เจอเรื่อง "ซอยเดียวกัน" หนังสือที่ได้รางวัลซีไรท์เมื่อปี 2527

   พอได้อ่านรวมเรื่องสั้น ซอยเดียวกัน แล้ว ต้องบอกว่า หลงเสน่ห์ "วาณิช" หลงเสน่ห์ เรื่องสั้น แบบถอนตัวไม่ขึ้นทีเดียว ถ้าใครเคยอ่าน บางคนอาจจะรู้สึกแบบนี้ บางคนอาจจะรู้สึกเฉยๆ แต่เรารู้สึกชอบมาก ทำให้ชอบอ่านงานเรื่องสั้นมาระยะหนึ่ง

ในซอยเดียวกัน เรื่องที่เราประทับใจมีหลายเรื่อง แต่ถ้าถามว่า ประทับใจที่สุด คงต้องยกให้เรื่อง "โนรี" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่อิงกับช่วง 14 ตุลา ผู้ชาย เป็นนักเรียกร้องสิทธิ นักศึกษาผู้อยากเรียกร้องประชาธิปไตย ส่วนผู้หญิง เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่อยากมีชีวิตทั่วไป เธอเลือกไม่ได้ที่จะเกิดเป็นลูกคนรวย เป็นลูกนายทุน แต่เมื่อชีวิตของสองคนเดินทางมาเจอกัน เรื่องราวความประทับของคน 2 สังคมจึงเกิดขึ้น มีจุดหักมุม จุดเปลี่ยนของชีวิตที่สำคัญมาก ทำให้ตอนจบของเรื่องประทับใจที่สุด

อีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้รู้สึกประทับใจมาก "ซ้ายล่าสุด" เป็นเรื่องราวของ "นักเขียนไส้แห้ง" ที่ต้องการเก็บเงินขอแฟนสาวที่มีฐานะดีแต่งงาน เลยตัดสินใจหันไปเขียนงาน "เอียงขวา" หรือนิยายน้ำเน่า เล่มละ 10 บาท เรื่องนี้สะท้อนเรื่องราวความรู้สึกของความรักได้ซึ้งใจเหมือนกัน เพราะเนื้อเรื่องจะบอกว่า ไม่มีอะไรสำคัญกว่าสิ่งที่คุณเป็น และที่ฉันรักคุณ ก็เพราะความเป็นคุณ

"วาณิช" ไม่ใช่คนที่ทำให้ "หลงรักการอ่าน" เพียงอย่างเดียว แต่ "วาณิช" ยังทำให้เรา "หลงรักการเขียน" เราอยากเขียนหนังสือ ทำให้เกิดความรู้สึกอยากเขียนหนังสือ ไม่เอียงซ้าย ก็ขอเอียงขวา แล้วแต่ความรู้สึกที่เราอยากเขียน เราเลยเริ่มขีดๆ เขียนๆ หนังสืออยู่พักหนึ่ง ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องสั้น แต่หลังๆ ก็หยุดเขียนไป เพราะเรียนหนักขึ้น แต่ยังคงอ่านหนังสือต่อไป ทั้งเรื่องสั้น เรื่องยาว

คุณละมีนักเขียนในดวงใจ เป็นใครบ้าง ลองเล่าให้ฟังกันบ้าง แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อ ถึงนักเขียนในดวงใจอีก 2-3 คน กับหนังสือดีดีที่อยากแนะนำให้อ่าน

วาณิช จรุงกิจอนันต์ เป็นนักเขียน ได้รับรางวัลซีไรต์จากเรื่องซอยเดียวกัน พ.ศ. 2527

เกิดเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2491 เป็นคนจังหวัดสุพรรณบุรี  สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจากโรงเรียนบางปลาม้า สุงสุมาผดุงวิทย์ ชั้นมัธยมศึกษาต้นปลายจากโรงเรียนช่างศิลป์ ปริญญาตรี สาขาวิชาภาพพิมพ์ จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์จากมหาลัยศิลปากร และปริญญาโท สาขาวิชาเดียวกัน จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา

วาณิชได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนที่มีอารมณ์ขัน และใช้สำนวนง่ายๆ อธิบายเหตุการณ์รอบๆ ตัวได้อย่างน่าติดตาม นอกจากนี้เขายังขึ้นชื่อเรื่องฝีมือในการทำอาหาร และความนิยมในการชิมอาหาร เขามักเขียนถึงตัวเองว่าไม่ชอบทำงาน เอาแต่ดื่มไวน์

เริ่มงานประพันธ์ด้วยการแต่งกลอนขณะศึกษาอยู่ในโรงเรียนช่างศิลป์และมหาวิทยาลัยศิลปากร เมื่อไปศึกษาต่อต่างประเทศ เขียนสารคดีชุด จดหมายถึงเพื่อน ตีพิมพ์ในนิตยสารลลนา ซึ่งได้รับความนิยมมาก ครั้นสำเร็จการศึกษาก็หันมายืดอาชีพนักเขียน งานประพันธ์มีหลายประเภท บทกวี  เคยทำงานนิตยสาร เขียนบทละครและบทภาพยนตร์  และทำงานแผนกละคร บริษัทแกรมมี่ เอนเทอร์เทนเมนท์ จำกัด

ผลงาน
บทกวี ได้แก่ บันทึกแห่งการเดินทาง (พ.ศ. ๒๕๒๒)

สารคดี ได้แก่ จดหมายถึงเพื่อน (พ.ศ. ๒๕๑๗), ไร้สารคดี ชุด เพื่อนผู้อยู่ในบ้าน (พ.ศ. ๒๕๒๒)

สารคดีท่องเที่ยว ได้แก่ เลาะยุโยปและรอยยิ้มแห่งเอเชีย (พ.ศ. ๒๕๒๕),  ล่องยุโรปใต้ (พ.ศ. ๒๕๒๒), สวัสดีครับคุณผู้หญิง (พ.ศ. ๒๕๒๒)

เรื่องสั้น ได้แก่ ซอยเดียวกัน (พ.ศ.๒๕๒๗)  ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเชียน ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๒๗ by HYPER MAN (PREM)

วรรณกรรมสำหรับเด็ก เช่น เด็กชายกมลเที่ยวบ้านทุ่ง (พ.ศ. ๒๕๒๑)เขี้ยวสิงโต (พ.ศ. ๒๕๒๒)

นวนิยาย เช่น เคหาสน์ดาว (พ.ศ. ๒๕๒๖) แม่เบี้ย (พ.ศ. ๒๕๓๐)