จากกรณีที่เสื้อแดง จัดกิจกรรมที่แยกราชประสงค์ เพื่อย้ำว่าที่นี่มีคนตาย ซึ่งเมื่อวันอาทิตย์วานนี้เป็นข่าวพอสมควรเนื่องจากทำท่าแกลเงตายแบบแพลงกิ้งที่กำลังฮิตกัน

แน่นอนเป็นสิทธิ์ เสรีภาพของประชาชนทุกคนที่จะพูด จะแสดงออก จะวิพากษ์วิจารณ์ ไม่มีใครว่าหรอกถ้าไม่ไปกระทบสิทธิ์และเสรีภาพของคนอื่น

แต่ขอติงนิดหนึ่งว่า กิจกรรม ที่นี่มีคนตาย ที่ทำซ้ำๆหลายครั้งนี้ เป็นกิจกรรมที่บิดเบือนข้อมูล บิดเบือนเหตุการณ์จราจลในเดือนพฤษภาคม 2553 อย่างจงใจ

เนื่องจากในการจราจลครั้งนั้น ไม่ใช่อยู่ๆทหารก็ส่งกำลังเข้าปราบปรามผู้ประท้วง

แต่มันมีแนวโน้มจะเกิดความรุนแรงจากม็อบเสื้อแดง และกองกำลังติดอาวุธที่เป็นแนวร่วมอย่างเปิดเผยของม็อบแดง

เมื่อเกิดการกระชับพื้นที่ นอกจากจะมีคนตายแล้ว ยังมีเหตุการณ์เผาทั่วกรุงเทพ และในต่างจังหวัดอีกหลายพื้นที่

อาคารที่ถูกเผาในกรุงเทพส่วนใหญ่เป็นอาคารของเอกชน เช่น ตึกเซ็นทรัลเวิรด์ ตึกช่อง 3 โรงหนังที่สยามสแควร์ สาขาของธนาคารกรุงเทพ ห้างบิ๊กซีราชดำริ ห้างสรรพสินค้าที่อนุเสารีย์ชัยสมรภูมิ และอีกหลายสิบตึกที่ไม่ได้กล่าวถึง

อาคารที่ถูกเผาบางส่วน เป็นของคนที่ถูกหมายหัวจากเสื้อแดงว่าเป็นกลุ่มที่ตรงข้ามกับตน 

โดยปกติเมื่อเกิดจราจล มักตามมาด้วยการเผา เป็นเรื่องธรรมดาที่คนจะคาดการณ์ได้ แต่ส่วนมาก แม้จะไม่ได้เป้นกฏกติกา อาคารที่โดนเผามักเป้นสถานที่ราชการที่ม็อบจงเกลียดจงแค้น

แต่ในกรณีจราจลปี 53 อาคารที่ถูกเผาเป็นอาคารร้านค้า ของภาคเอกชน ซึ่งก็คือประชาชนคนหนึ่งนั่นเอง เมื่อตึกถูกเผา เขาย่อมเดือนร้อน

ก่อนที่จะมีการเผาเมือง นั้นแกนนำแดงได้ปลุกระดมว่าหากมีความรุนแรง ให้เผาได้เลย ไม่ว่าจะออกจากปากนายนัฐวุฒิ หรือ นายอริสมันต์

จราจลในเดือนพ.ค.53 จึงไม่ได้มีแค่เพียงคนตายและบาดเจ็บเท่านั้น แต่มีการเผาอาคารบ้านเรือนเกือบทั่วกรุงเทพ และเผาศาลากลางจังหวัดอีกหลายจังหวัด

แน่นอนในทางศิลธรรม หรือทางจิตใจแล้ว ความสูญเสียจากการตาย มันเจ็บปวดมากกว่าความสูญเสียจากการเผาบ้านเผาเมือง  บางคนอาจแย้งว่าเผาบ้านเผาเมืองมันก็เจ็บปวดพอๆกัน ก็เป็นสิทธิ์ที่จะเห็นต่างครับ

ดังนั้นที่เสื้อแดงจัดกิจกรรมซ้ำๆ ว่าที่นี่มีคนตายที่แยกราชประสงค์ ขณะที่การเผาครั้งใหญ่ที่ราชประสงค์ เสื้อแดงกลับไม่พูดถึง หรือแกล้งลืม จึงเป็นการจัดกิจกรรมที่บิดเบือนความจริงอย่างร้ายกาจครับ