จากสภาพความห่างไกลความเจริญ

รวมทั้งความขาดแคลนในหลากหลายปัจจัย

ในโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในถิ่นทุรกันดาร

 ไม่ว่า จะเรื่อง งบประมาณในการบริหารจัดการ

เพื่อการพัฒนาองค์กร

ขาดแคลนอาคารเรียนอาคารประกอบ

หรือ แม้จะมีอาคารเรียนอาคารประกอบ

แต่ก็มีสภาพที่ชำรุดทรุดโทรม

ด้วยเพราะเป็นอาคารที่สร้างมานานนมกาเล

จนอาคารบางหลังชำรุดทรุดโทรมจนเกินที่จะซ่อมแซมไหว

แต่นั่น คิดว่า มิใช่ ประเด็นสำคัญ

เพราะ การจัดการเรียนการสอนคงมิใช่การอยู่ในห้องเรียนตลอดเวลา

แต่ สำหรับ “ห้องสมุด” ที่ถือว่า

เป็นแหล่งเรียนรู้ที่สำคัญที่สุด

จะไม่มี..ไม่ได้!!!

เพราะ ห้องสมุด

คือ เป็นแหล่งรวมความรู้ที่สำคัญที่สุดในโรงเรียน

แม้..ณ เวลานี้โรงเรียนอาจจะมีข้อจำกัดเรื่องงบประมาณที่จะสร้างห้องสมุด

แต่...เด็กๆ จำเป็นต้องได้มีแหล่งเรียนรู้ไปพลางๆ

อาจจะในรูปของตะกร้าความรู้ หรือ มุมความรู้

แค่นี้  ชบาตานีก็ดีใจและปลื้มใจมากแล้วค่ะ

เพราะ ณ ห้วงเวลานี้

เพื่อนๆ แห่งบ้านโอเคต่างก็มีน้ำใจ

ส่งหนังสือมาให้เด็กๆได้อ่าน ได้ค้นคว้าหาความรู้กัน

จากตะกร้าความรู้เล็กๆ จนพัฒนามาเป็น

“ลานแห่งความรู้” หรือ “ตลาดความรู้”

โดยใช้เวทีหน้าอาคารเรียนมาเป็น "ลาน" หรือ “ตลาด”

ในการวางหนังสือ

เพื่อให้นักเรียนได้จับจ่าย...หาความรู้

หากใครๆ ผ่านไปผ่านมา ณ ห้วงเวลานี้

(โดยเฉพาะ เวลาพักเที่ยง หรือ ก่อนกลับบ้าน)

เด็กๆ แต่ละห้องจะกรูมาเลือกหาหนังสือที่ตัวเองสนใจ

และแอบไปนั่งหลบมุมใดมุมหนึ่ง

เพื่อที่จะอ่านหนังสือเล่มที่ตัวเองสนใจ

แม้เด็กๆ ที่ยังอ่านหนังสือไม่ออก

อย่างเด็กอนุบาลก็ยังให้ความสนใจ

มาเปิดดูภาพ..แล้วพยายามเอาไปให้พี่ๆ ช่วยอ่านเนื้อหาให้ฟัง

ภาพเหล่านี้....

เป็นภาพที่คนเป็น “ครู” อย่างชบาตานี

เห็นแล้วยังอดที่จะปลื้มปิติไม่ได้

ดีใจแทนเด็กๆ ที่มี “ผู้ใจบุญ” ส่งหนังสือดีๆ เหล่านี้มาให้

เพื่อเปิด “โลกแห่งการเรียนรู้” ของเด็กบ้านนอก

ได้มีความรู้ที่กว้าง รู้ไกลมากขึ้น รู้มากกว่าใน “ห้องเรียน”

และที่สำคัญเด็กๆ จะเกิด นิสัยใฝ่รู้ใฝ่เรียน แบบไม่รู้ตัว

ซึ่งคุณลักษณะที่พึงประสงค์เช่นนี้จะติดตัวเด็กๆ ไปตลอดชีวิต

และขอขอบคุณ

เพื่อนพ้องน้องพี่ แห่งบ้านโอเค

ที่เสียสละ..ส่งหนังสือมาให้เพิ่มเติม

Bg ชายสามหยด

ส่งหนังสือมาให้ลังใหญ่...

ชบาตานีจะต้องไปรับเองที่ไปรษณีย์

เพราะไปรษณีย์บอกว่า..บรรทุกมากับรถเครื่องไม่ไหว

ทันทีที่เปิดลังบรรจุหนังสือออกมา...

เด็กๆ ก็กรูเข้ามาทันทีเช่นกัน

เพื่อจะรออ่านหนังสือ

ขอบคุณมากๆ นะคะน้องบ่าวเหอ...

เด็กๆ ฝากขอบคุณพี่บ่าวชายสามหยดมาเป็นอย่างสูงค่ะ

อีกท่าน คือ

Bg ตุ๊กแก่

หรือ ป้าตุ๊ก หรือ นางฟ้าแสนสวยของชบาตานี

ส่งนิตยสาร “ดิฉัน” มาให้อีกลังใหญ่

สำหรับนิตยสารลังนี้

มิใช่แต่เด็กๆ เท่านั้นที่สนใจ

คุณครูแต่ละท่านก็ต่างหยิบยืมกันไปอ่านที่บ้านคนละเล่มสองเล่ม

เด็กๆ ต่างตื่นตาตื่นใจกับภาพสวยๆ สี่สีภายในเล่ม

คุณครูและเด็กๆ ฝากขอบพระคุณป้าตุ๊กมาเป็นอย่างสูงค่ะ

และล่าสุด Bg สิงห์นอกระบบ

หรือ ที่ชบาตานีชอบเรียกว่า คุณโย

และเพื่อนๆ ผู้ใจดีของคุณโย

ได้รวบรวมหนังสือมาให้อีก 2 ลังใหญ่

ฝากมากับรถไฟ มาลงที่สถานีรถไฟปัตตานี (โคกโพธิ์)

ชบาตานีเพิ่งไปรับมาเมื่อวานซืน

และเช่นเดียวกัน

 ทันทีที่นักการฯช่วยหามลังใหญ่ลงมาจากท้ายรถชบาตานี

เด็กๆ ก็มายืนออ

รอที่จะเห็นหน้าตาของหนังสือที่ได้มาใหม่ด้วยความตื่นเต้น

และทันทีที่คุณครูรื้อหนังสือออกจากลัง

ยังไม่ทันที่จะรื้อหนังสือหมด...

เด็กๆก็ออกันมารออยู่เต็มเวที หรือ “ลานความรู้”

หลังจากที่คุณครู...จัดวางหนังสือเรียบร้อย

ก็เป็นอันว่า...ช่วงบ่ายเด็กๆ แทบจะไม่เป็นอันเรียนหนังสือ

ขอเวลาคุณครูมาจัด “ตลาดความรู้” นอกเหนือเวลาปกติ

(เวลาเที่ยง และเวลาก่อนเลิกเรียน)

ชบาตานี คณะครู และนักเรียน

รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกท่าน

ที่กรุณาให้ “ความเอื้อเฟื้อ” หยิบยื่นความรู้ให้แก่เด็กๆบ้านนอกคอกนา

ขอขอบพระคุณ...ด้วยหัวใจจริงๆค่ะ

และด้วยอานิสงส์แห่งการคิดดี ทำดี ของทุกท่าน

ขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความสุข ความเจริญตลอดไปค่ะ

หากในอนาคตข้างหน้า

ทุกท่านมีสิ่งใดที่จะให้ชบาตานีรับใช้...

ชบาตานีก็ยินดีน้อมรับด้วยความยินดีค่ะ

ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับ “น้ำใจ” ที่ไม่เคยเหือดหายค่ะ!!!

(ขอขอบคุณ เพลงน้ำเอยน้ำใจ ของอัศนีย์และวสันต์ จากยูทูป)