ตั้งแต่ วันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๕๙ เป็นต้นมา

ปักษ์ใต้ อ่วมน้ำกันถ้วนหน้า

โดยเฉพาะภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย

ปัตตานีบ้านฉันก็คงหนีไม่พ้นสภาพน้ำมาเยือนเฉกเช่นเดียวกัน

"น้ำ" คือ สิ่งที่ทุกคนรอคอยกันมานานแสนนาน

โดยเฉพาะชาวนา ที่รอฝนมานานนับหลายเดือน

จนปีนี้ ชาวนาค่อนข้างจะหมดหวังที่จะได้ทำนากันแล้ว

สิ่งที่ทุกคนรู้กันว่า

"ดินแดน ฝน แปด แดดสี่"

ถือว่า ใช้การไม่ได้ในยุคนี้

จนมาวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๕๙ที่ผ่านมา จนถึงวันนี้

ฝนฟ้ากระหน่ำลงมาแบบอัดอั้นมานาน

จนชาวนาก็รับมือแทบไม่หวาดไม่ไหว

แต่การมีชีวิตแบบชาวนาชาวทุ่งก็เครียดกับภาวะน้ำมากเกินเหตุอยู่ชั่วพักหนึ่ง

แต่ตอนนี้ กลับหันมาสนุกกับการใช้ชีวิตแบบมีน้ำ

จากวิกฤติมาเป็นโอกาส

แม้จะต้องขนย้ายข้าวของให้พ้นน้ำ

 แต่สิ่งที่ชาวนาแบบพวกเรากลับต้องใช้วิกฤติเหล่านี้ให้เป็นโอกาส

นั่นคือ โอกาสแห่งการได้มาซึ่งอาหารที่จะมาจุนเจือปากท้องของสมาชิกในครอบครัว

สำหรับฉันเองก็มีบ่อเลี้ยงปลาที่ค่อนข้างจะประสบกับผลกระทบในครั้งนี้ด้วย

แต่การที่จะปล่อยปลาให้ไปกับสายน้ำ

ก็คงจะกระไรอยู่

จึงต้องกั้นหรือดักทางออกของปลาในบ่อเสียก่อน

ลูกหลานคนใดอยากจะมาหาอาหารประทังชีวิต

ฉันจึงเปิดโอกาสได้ทำบุญก็คราวนี้แหละ

ดังนั้น

ทุกคนจึงสนุกสนานกับการหาปูปลาที่หลงกับน้ำใหม่

มาสู่การเป็นอาหารของผู้คนในยามนี้

สำหรับฉันแล้ว

สำหรับ ภาวะน้ำหลากมามากมายเช่นนี้

ก็ได้แต่เฝ้ามองการดักจับปลาในสระของตัวเอง

เพื่อไปเป็นอาหารของครอบครัวเพื่อนบ้าน

เพราะฉันคงไม่กล้าที่จะกินปลาที่ฉันเลี้ยงหรอกน่ะ

"ไปดีเถอะน่ะลูกๆ(ปลา)ของแม่"