นี่เป็นหนังที่มีพล๊อตเรื่องง่ายๆ
       A Moment To Remember เป็นหนังเกาหลีที่ผม(เคย)ตั้งใจจะรอดูหากมีการฉายในโรงภาพยนตร์ แต่สุดท้าย ผมก็ไม่แน่ใจว่าฉายตอนไหน วันไหน
       เคยแวะตามร้านดีวีดีก็ไม่เจอหนังเรื่องนี้..สงสัยผมดูไม่ครบทุกมุม
       สุดท้าย เมื่อสัปดาห์ก่อน พรรคพวกเพื่อนฝูงตกตแต่งคอนโดใหม่ และผมไปช่วยจัดของบางอย่างให้เข้าที่ เห็นมีดีวีดีหนังเรื่องนี้อยู่ เลยหยิบยืมมาดู และเพราะความอยากดูตั้งแต่แรก บวกกับเมื่อดูแล้วไม่ผิดหวัง จึงอยากนำมาเล่าต่อ
       เล่าเพราะชอบทุกอย่างในหนังเรื่องนี้

       A Moment To Remember ผมจำไม่ได้ว่ามีชื่อไทยหรือไม่
       หนังเปิดฉากเล่าถึง "คิมซูจิน" หญิงสาวแสนสวยที่"กลับบ้าน"ด้วยความขมขื่น โดยหนังปูเรื่องให้เห็นว่าเธอทำเสียชื่อเสียงของตระกูลที่มีฐานะของเมือง เพราะเธอ"อกหัก"กลับมา เนื่องจากเธอไปหลงรักผู้ชายที่แต่งงานแล้ว และเธอต้องกลัมาบ้านแบบ"นกปีกหัก" เพราะไอ้หนุ่มไม่มาตามนัด..เขาไม่ยอมทิ้งเมียมาหาชู้รัก
       เธอแวะร้านสะดวกซื้อก่อนเข้าบ้าน แต่เมื่อเดินออกมา เธอกลับนึกออกว่าเธอลืมถือโค้กที่ซื้อไว้
       "คิมซูจิน"จึงรีบวิ่งกลับไปที่ร้าน และเธอเห็นไอ้หนุ่มเซอร์ๆคนหนึ่งถือกระป๋องโค้กอยู่ที่ประตู เธอจึงดึงโค้กจากมือเขามาแล้วดื่มจนหมดก่อนคืนนกระป๋องเปล่าให้ไอ้หนุ่ม แล้วขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แต่เมื่อถึงตอนต้องจ่ายเงิน เธอกลับพบว่า"ลืมกระเป๋าสตางค์" เธอจึงกลับไปที่ร้านสะดวกซื้อที่เดิม และพบพนักงานขายหยิบกระเป๋าสตางค์พร้อมโค้กที่เธอซื้อไว้ยื่นให้เธอ
       "ฉันเป็นคนขี้ลืม.." เธอบอกพนักงานขาย

       คนจะได้รักกัน พรหมลิขิตก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี
       หนังปูพื้นเดินเรื่องให้ให้เห็นว่า"คิมซูจิน" มีสถานะเป็น"คุณหนู"ในครอบครัวที่มีฐานะ เพราะเมื่อเธอต้องติดรถพ่อไปที่งานรับเหมา ที่นั่นเธอจึงเห็น"ไอ้หนุ่มมาดเซอร์" คนที่เธอแย่งโค้กมาดื่มเดินออกมาจากที่ก่อสร้างของ(บริษัท)พ่อ
       "ชอยชูลซู" คือชื่อของไอ้หนุ่มคนนั้น
       "ชอยชูลซู" เป็นสถาปนิกรับจ้างในบริษัทของพ่อที่ถือว่างานทุกอย่างต้อง"เป๊ะ" จนมีเรื่องกับคนอื่นบ่อย เพราะเขาไม่ยอม"ผ่าน"ในงานที่เห็นว่า"ยังไม่ได้คุณภาพ" ไม่ว่าจะเป็นงานเทพื้นหรือฉาบผนัง
       แม้อาจจะไม่ต่างจาก"ดอกฟ้ากับหมาวัด" แต่คนเราเมื่อ"เคมี"ตรงกัน ก็ไม่ยากที่จะรักกัน และหลังจากพยายามปกปิดมานาน ก่อนที่จะยอมเปิดตัวว่า"แฟนหนุ่ม"ของเธอเป็นใคร "คิมซูจิน"ก็ลุ้นหนักว่าไอ้หนุ่มจะ"สอบผ่าน"ด่านหินของครอบครัวได้หรือไม่ และสมหวังเมื่อเขาพิสูจน์ให้ครอบครัวหญิงสาวเห็นว่าเขามีความรู้ความสามารถ ไม่ใช่มาจีบลูกสาวเจ้านายเพื่อเป็น"หนูตกถังข้าวสาร"
       งานก่อร่างสร้างรักของทั้งคู่งดงาม ....
       "คิมซูจิน" ยังแสดงให้เห็นถึงความเป็นคนที่มีจิตใจงดงาม เพราะเมื่อแม่ของชุลซู คนที่ทิ้งเขาไปตั้งแต่เด็ก ที่เขาบอกเธอว่า"ผมไม่ร้องไห้..เพราะร้องไห้ตั้งแต่วันนั้นจนน้ำตาหมดแล้ว" กลับมาขอเงินลูกชายจำนวนมากเพื่อไปใช้หนี้นอกระบบ แต่ไอ้หนุ่มไม่ยอมช่วย ไม่ยอมรับผู้หญิงที่ทอดทิ้งให้เขาโดดเดี่ยวและลำบากตั้งแต่เล็กเป็น"แม่"
       "คิมซูจิน" รู้เรื่องและขอร้องให้เขายอมอภัยแม่ตัวเองโดยช่วยเหลือยามท่านทุกข์ยากแม้จะต้องหมดตัว ..เพราะเธอคือ"แม่" 
       "การให้อภัยมันไม่ยากหรอก แค่คุณยอมแบ่งห้องว่างสักนิดในหัวใจคุณให้กับความเกลียดชัง" เธอบอกสามี 
       สิ่งที่"ซอยชุลซู" ได้รับเมื่อยอมช่วยเหลือล้างหนี้ให้แม่จนตนเองแทบหมดตัวคือได้รู้จัก"หัวใจ"ของหญิงสาวที่เขารักว่าเป็นหัวใจที่อ่อนโยน งดงาม 
       เขาเชื่อมั่นว่าเขาเลือกคู่ไม่ผิด

       "ฉันเป็นคนขี้ลืม" คือจุดเปลี่ยนของหนัง
       เพราะวันหนึ่ง การเป็น"คนขี้ลืม" ที่นำไปสู่การตัดสินใจไปพบแพทย์ ทำให้"คิมซูจิน"ตกใจสุดขีด ..เธอเริ่มเป็น"อัลไซเมอร์" ที่เธอยอมรับไม่ได้ "ฉันเพิ่งอายุ27เท่านั้น.."
       แต่เมื่อทำใจยอมรับ เธอจึงปรึกษาสามีหนุ่มว่าเธอควรจะลาออกจากงานหรือไม่ โดยให้เหตุผลว่าเธออยากอยู่บ้านเพื่อดูแลเขา ทำกับข้าวให้เขา ซึ่ง"ซอยชุลซู"ก็ยอมรับการตัดสินใจของภรรยา และเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงบ้างในเรื่องที่เธอบอก "ฉันเป็นคนขี้ลืม" โดยเฉพาะเมื่อเธอทำกับข้าวให้เขาไปกินที่สำนักงานที่กลับกลายเป็นทั้ง 2 ชั้นของกล่องอาหารคือ"ข้าวเปล่า" ...เธอลืมใส่กับข้าวที่ทำมากมายมาให้
       เขาจึงไปพบแพทย์ และรับรู้ความจริงที่โหดร้ายนั้น
       เมื่อต้องยอมรับ"ความจริง" 2 หนุ่มสาวสามีภรรยาก็พยายามที่จะ"ยืดเวลา"ที่เธอจะ"ลืม"จน"ลบ"เขาออกจากชีวิตเธอ
       "ซอยชุลซู"ยืนยันว่าเธอจะดูแล"คิมซูจิน" ทั้งที่ครอบครัวของหญิงสาวจะมารับตัวเธอกลับไปดูแล เพราะเขาเชื่อว่า"ความรัก"จะเป็นเครื่องมือไม่ให้เธอลืมอะไรง่ายๆ..
       เขายอม"เจ็บปวด"เมื่อเธอเรียกชื่อเขาเป็นชื่อไอ้หนุ่มที่จะหนีตาม พร้อมยิ้มหวานและบอกว่า "ฉันรักคุณค่ะ" เพราะเขาไม่แน่ใจว่า"คุณ"หมายถึงใคร แต่เข้าข้างตัวเอง(ไว้ก่อน)ตามที่แพทย์บอก นั่นคือ คนป่วยจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นหลังก่อนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อน

       ช่วงท้ายของหนัง...บีบคั้นความรู้สึกมาก
       เพราะ"คิมซูจิน"อาการป่วยเริ่มมากขึ้น เธอควบคุมตัวเองไม่ได้แม้กระทั่งการกลั้นปัสสาวะ ขณะที่"ซอยชุลซู" ก็หาทางช่วยด้วยการเขียนทุกอย่าง ติดทุกมุมในบ้านเพื่อ"บอก"ว่าเธอเป็นใคร เขาเป็นใคร...
       กระทั่งวันหนึ่ง..ก่อนที่ความทรงจำจะสูญหายไปทั้งหมด "คิมซูจิน" รีบเขียนจดหมายบอกลา เธอขอเลิกกับ"ซอยชุลซู" โดยบอกให้เขาไปหา"คนที่ดีกว่าฉัน" แต่ในจดหมาย เธอยืนยันความรักที่มีต่อเขาว่าไม่มีวันหมด แต่ขอโทษในความผิดที่กระทำโดยไม่รู้ตัว เธอขอลาไกล ไม่ยอมอยู่ทำให้เขาเจ็บปวดทรมานใจอีก 
       "ความรักจะมีประโยชน์อะไร หากความทรงจำสูญหาย" เธอระบุ 
       อย่างไรก็ตาม "ซอยชุลซู"จำได้ว่าหมอเคยบอกว่า คนป่วยจะจำอะไรที่ประทับใจหรือทำครั้งแรกกับเขาได้ ดังนั้น เมื่อจู่ๆได้รับจดหมายจากเธอ เขาจึงไปหาเธอจนเจอ และนำตัวเธอกลับไปยังร้านสะดวกซื้อแห่งแรกที่เธอพบเขาและดึงโค้กมาจากมือของเขา..เพราะคิดว่าเป็นโค้กของเธอ
       ที่นั่น พ่อ แม่ น้องสาว แม่สามี ปู่สามี ...อยู่กันพร้อมหน้า
       "คิมซูจิน" พยายามระลึกภาพ และเธอนึกออกว่าแต่ละคนคือใคร เธอจึงหันไปถามสามีของเธอ "นี่เป็นสวรรค์ใช่ไหม"
       "ซอยชุลซู" ทำดีที่สุดแล้ว ที่สามารถดึง"หัวใจ"เธอกลับมาอีกครั้ง แม้จะไม่นาน เพราะเมื่อเวลาผ่านไป เธอจะ"ลืม"ทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่เขา"ไม่ลืม"..
       ไม่ลืมว่าเธอคือภรรยาสุดที่รักของเขา