วันนี้ผมมีนัดทานข้าวกลางวันกับลูกศิษย์อีก 4 คน ที่ร้านกุ้งเต้น ถ.เกษตร-นวมินทร์  ผมไปถึงร้านคนแรกนั่งได้แป๊บเดียว ลูกศิษย์คนแรกก็มาถึง (สมมติเธอชื่อ นาริน ก็แล้วกัน)   นารินคนนี้เคยเข้ารับการฝึกอบรมกับผมเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอทำงานเป็นพนักงานในบริษัทต่างชาติ  เธอเล่าว่าตอนนี้ได้ลาออกไปทำงานที่ใหม่เป็นผู้จัดการแผนก ในบริษัทไทยแห่งหนึ่งได้ครึ่งปีแล้ว  ตำแหน่งสูงขึ้น (จากพนักงานข้ามไปเป็นผู้จัดการเลย)   เงินเดือนและความรับผิดชอบก็มากขึ้นตามตำแหน่ง    

เท่าที่ผมเห็นลูกศิษย์คนนี้ 5 วันเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่เธอเข้าฝึกอบรมในหลักสูตรของผม  เธอเป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรง มีภาวะผู้นำ กล้าพูด กล้าแสดงออก พูดจาฉะฉาน ชัดถ้อยชัดคำ ใช้คอมพิวเตอร์เก่ง มีอารมณ์ขัน ชอบเรียนรู้แนวเอดูเทนเม้น  เช่น ดูหนัง ฟังเพลง และเล่นเกม  ถ้าให้นั่งฟังวิทยากรแนวบรรยาย (Lecture) เธอคงเป็นโรคหลับไหลตายแน่    

ประเด็นที่ผมอยากพูดถึง ก็คือ

            ทำไมเธอจึงลาออกจากที่ทำงานเก่าทั้ง ๆ ที่เป็นบริษัทที่ดี มีชื่อเสียงระดับโลก ระบบงานก็ดี  มีความมั่นคง  ฝึกอบรมและพัฒนาคนตลอดเวลา  เธอเคยเล่าให้ฟังว่า ที่ออกก็เพราะ เบื่อหัวหน้า (สมมติว่าชื่อ คาวี นะครับ)  คาวีคนนี้เป็นหัวหน้าที่  ทำงานไม่เป็น ได้ตำแหน่งมาตามวาระ ตามอายุงานไม่ใช่จากความสามารถ ไม่มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และขาดภาวะเป็นผู้นำที่ดี  เธอทำงานแทบตายกลับบอกว่าเธอไม่มีผลงานที่ชัดเจน

และช่วงที่เธอเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ นั้น ก็บังเอิญมีคนมาเสนองานใหม่พร้อมตำแหน่งและเงินเดือนที่ดีกว่าเดิมให้เธอ  ถามต่อว่า แล้วไม่กลัวหนีเสียปะจระเข้ ไปเจอหัวหน้าที่งี่เง่ากว่าเดิมหรือ  (รู้มาว่าเธอได้รับการทาบทามจากอดีตนายเก่าอีกคนหนึ่ง (สมมติชื่อต้อม)  นารินเคยทำงานเป็นลูกน้องของต้อมมาช่วงหนึ่งในอดึต  ต้อมมาชักชวนนารินไปเป็นลูกน้องเพราะเคยรู้จักและเห็นฝึมือกันมาก่อน)

อันนี้ต้องบอกว่า “ใครว่ากบเลือกนายไม่ได้”  ผมว่าเธอต้องแน่ใจแล้วว่าสไตล์การทำงานของเธอและนายใหม่ต้องไปด้วยกัน  ทำงานด้วยแล้วสบายใจ  ได้เธอจึงตัดสินใจลาออกไปทำงานด้วย คงไม่ใช่เรื่องเงินอย่างเดียว  เข้าตำราที่ว่า คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก

ผมเองก็รู้จักทั้งสองบริษัทที่ลูกศิษย์คนนี้พูดถึง  ก็รู้สึกเสียดายแทนบริษัทเดิมที่เสียคนดีมีความสามารถไป และก็ดีใจด้วยกับบริษัทใหม่ที่ได้คนมีฝีมือไปทำงาน

บทเรียนที่ได้จากเรื่องนี้ ก็คือ  แม้จะมีคนเก่งคนดีอย่างนาริน ทำงานอยู่ในบริษัทที่ดี  แต่ถ้าไปเจอหัวหน้าห่วย ๆ แบบคาวี  ที่บริหารจัดการคนไม่เป็น ขาดความเป็นผู้นำ  ชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล  คนดีคนเก่งก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน 

ผมว่าหัวหน้างานสมัยใหม่คงต้องปรับสไตล์การจัดการงานบริหารคนรุ่นใหม่ให้เป็น  ปรับวิธีการทำงานให้เหมาะกับลูกน้องบ้าง  อย่าลืมนะครับว่าลูกน้องดีๆ เก่ง ๆ สมัยนี้เขาเป็นกบที่เลือกนายได้  ลูกน้องยุคใหม่ก็คาดหวังจะเจอและทำงานกับนายยุคใหม่เหมือนกัน  

ก่อนจบผมขอนอกเรื่องนิดหนึ่ง  วันนี้มีความประทับใจในการให้บริการแบบเกินความคาดหมายของพนักงานหญิงท่านหนึ่งของร้านกุ้งเต้น ที่ทำหน้าที่รับออเดอร์ (เสียดายลืมถามชื่อไว้ สมมติว่าเธอชื่อ แพท ก็แล้วกัน)  น้องแพทคนนี้คอยดูแลพวกเราเป็นอย่างดี  บริการรับออเดอร์รวดเร็วทันใจ  สิ่งที่ผมบอกว่าเกินความคาดหมายและไม่เคยพบที่ร้านไหนมาก่อนก็คือว่า  ในขณะที่พวกเรากำลัง enjoy eating กันอยู่นั้น  น้องแพทท่านนี้ก็เดินเข้ามาพร้อมกับน้องผู้หญิงอีกคนหนึ่ง   แล้วพูดขึ้นว่า

“ คุณพี่คะ  เดี๋ยวหนูต้องเปลี่ยนกะแล้วค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ พนักงานคนนี้จะมาคอยดูแลพวกคุณพี่แทนหนูค่ะ “  เธอพูดขึ้นพร้อมกับผายมือไปที่พนักงานคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ 

อะไรกันจะเป็นห่วงเราซะขนาดนี้ รู้สึกดีจัง  ท่าทางและน้ำเสียงของเธอ แสดงออกมาให้เห็นว่า เธอกลัวว่าลูกค้าจะมองหาเธอไม่เจอแล้วจะหงุดหงิด และก็เกรงว่างานบริการจะสะดุด เธอจึงมาสร้างความมั่นใจให้เราด้วยการพาเพื่อนมา Handover งานต่อหน้าพวกเราซะเลย  ประทับใจจริง ๆ เลยน้องแพทเนี่ย

ผมต้องขอชมเชยร้านกุ้งเต้นที่ฝึกอบรมคนมาได้ดีมาก ๆ ครับ  (แหะ ๆ ว่าแต่ว่า ครั้งหน้าขอส่วนลดเพิ่มอีกซักหน่อยได้ไหมครับ)