เมื่อคืนนี้ (16 มิ.ย.53) ผมไปร่วมงาน Ignite Thailand++ ที่ลุมพินีสถาน ในสวนลุมพินี ภายใต้ธีมงานว่า "ปลุกพลังบวก เปลี่ยนประเทศไทย" จัดโดยเครือข่ายพลังบวก

          มี Igniters 20 คน มาพูดจุดประกายความคิดเชิงบวกให้กับผู้ฟังกว่า 700 คนฟัง กติกาการพูดในงาน Ignite เหมือนกันทั่วโลก (จัดครั้งแรกที่ซีแอตเติล อเมริกา โดยคนญี่ปุ่น สลับกันขึ้นมาพูดสร้างรงบันดาลใจ)

          กติกามีอยู่ว่าผู้พูด หรือ Igniter แต่ละคน มีเวลาให้พูดบนเวทีคนละ 5 นาทีเท่านั้น ถ้านำเสนอประกอบสไลด์ PowerPoint ให้ใช้ได้เต็มที่ 20 สไลด์ เฉลียพูดสไลด์ละ 15 วินาที เท่านั้น

          งานเริ่มตอน 1 ทุ่ม เลิกประมาณ 4 ทุ่ม เนื้อหาสาระของแต่ละคน เพียงแค่คนละ 5 นาที ทำให้ผมได้รับแรงบันดาลใจ ได้แง่คิดในชีวิตมากมาย  

โดยเฉพาะ Igniter คนสุดท้าย “เดียร์ ขัตติยา สวัสดิผล” กลายเป็นไฮไลต์ของงานเมื่อคืนนี้  เพราะเธอมาพูดเปิดใจ ในหัวข้อ ”การเมืองในครอบครัว” เป็นครั้งแรก หลังจากการจากไปของพ่อของเธอ

ขณะที่นั่งฟังไป ผมก็ใช้กล้องถ่ายรูป อัดวิดีโอด้วย เมื่อเช้านี้ผมเปิดวิดีโอดูอยู่หลาย ๆ ครั้ง ถึงแม้ภาพจะไม่ชัดเจน แต่เสียงของคุณเดียร์ ที่พูดด้วยความเข้มแข็ง ถ่ายทอดอารมณืและความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา

ตอนนี้ผมยังทำวิดิโอไม่เสร็จพร้อมที่จะอัพบล็อกให้พวกเราได้ดูกัน แต่อย่างไรก็ตาม ผมได้ถอดความจากวิดีโอที่อัดมา ให้พวกเราได้อ่านกัน

อยากให้อ่านด้วยใจที่คิดบวก และขอให้พลังบวกในจิตใจของทุกคน ช่วยให้คนไทย สังคมไทยกลับมาปรองดองกันโดยเร็ววันครับ

ต่อไปนี้คือคำพูดของคุณเดียร์ ขัตติยา สวัสดิผล บนเวทีเครือข่ายพลังบวก เมื่อคืนนี้ที่สวนลุมฯ เชิญอ่านได้เลยครับ

          “... นี่เป็นครั้งแรกที่เดียร์ ได้มีโอกาสพูดมาต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ คือเดียร์เชื่อว่า ทุกคนที่นั่งอยู่ในที่นี้ ต้องมีบางส่วนที่ไม่ชอบคุณพ่อของเดียร์ เนื่องจากคุณพ่อของเดียร์เป็นผู้ฝึกการ์ดให้กับ นปช.

          แต่เดียร์อยากขอโอกาสนี้พูดถึงคุณพ่อในอีกแง่มุมหนึ่งที่คุณพ่อมีต่อเดียร์และครอบครัวว่า ผู้ชายที่ชื่อเสธ.แดง พลตรี ขัตติยะ สวัสดิผล ในอีกแง่มุมหนึ่งแล้วเขาเป็นคนที่โอนโยนมากขนาดไหน

          แล้วทำไมในวันสุดท้ายที่คุณพ่อสิ้นลม ความแตกต่างทางด้านการเงินถึงคงไม่มีผลกระทบต่อครอบครัวของเราเลย

          ถ้าย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วนะคะ ทุกท่านคงจำได้ว่าเดียร์เป็นข่าว เดียร์มีความขัดแย้งกันในครอบครัว เนื่องจากเดียร์ไปร่วมชุมนุมกับกลุ่มพันธมิตร และคุณพ่อเป็นผู้ฝึกการ์ดให้กับกลุ่ม นปช.

          แต่เชื่อไหมคะว่าเวลาเรากลับมาที่บ้านเราสองคนพ่อลูกไม่เคยพูดถึงการเมืองที่บ้านเลย ถึงแม้ว่านอกบ้านเราจะมีความคิดแตกแยกกันขนาดไหน แต่มาในบ้านเราเป็นพ่อลูกกัน  และสิ่งนี้ล่ะคะมันมีผลจนถึงวันที่คุณพ่อถูกยิงที่ศรีษะเมื่อวันที่ 13 พ.ค.ที่ผ่านมา

          เนื่องจากว่าเดียร์เป็นลูกสาวคนเดียว และคุณแม่เสียชีวิตไปเมื่อวันนี้ แต่เป็น 6 ปีที่แล้ว ถึงตอนที่คุณพ่อโดนยิงและเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลหัวเฉียวไม่มีใครที่ช่วยคุณพ่อได้เลยนอกจากเดียร์

          เนื่องจากเดียร์เป็นลูกสาวคนเดียวของเขา และเดียร์ต้องเป็นคนตัดสินใจชีวิตเขาทุกอย่าง ระหว่างความเป็นกับความตาย

           ถ้าเรามองย้อนกลับไปว่า ถ้าเกิดเอาเรื่องการเมืองมาเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ในครอบครัว เพราะเดียร์เชื่อว่าทุกครอบครัวมีความคิดแตกต่างทางด้านการเมือง บางคนพ่อเป็นแดง ลูกเป็นเหลือง หรืออะไรก็แล้วแต่ค่ะ

          เดียร์ไม่อยากให้ความแตกต่างทางด้านการเมืองมามีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ในครอบครัว เพราะสุดท้ายแล้วในวินาทีสุดท้ายของคนบนโลกนี้ คนข้างๆตัว หรือคนในครอบครัวของคุณนี่ล่ะค่ะที่จะเป็นคนตัดสินชีวิตของคุณระหว่างความเป็นกับความตาย

          เพราะเมื่อคืนวันที่ 13 หลังจากที่คุณพ่อโดนยิง คุณพ่อเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลหัวเฉียว

คุณหมอถามเดียร์ว่าต้องการให้คุณพ่อรักษาตัวที่นี่หรือย้ายไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลอื่น

          ถ้าเกิดหากทิ้งคุณพ่อไว้ที่โรงพยาบาลหัวเฉียวโอกาสรอดมี 0% แต่ถ้าเกิดเดียร์ย้ายคุณพ่อไปรักษาที่  โรงพยาบาลวชิรพยาบาลมี 5% เท่านั้นที่คุณพ่อจะรอด

          แล้วท่านลองคิดดูนะคะว่า ถ้าเกิดเดียร์เอาเรื่องการเมือง ความแตกแยกทางการเมือง ความเห็นไม่ลงรอยกับคุณพ่อมามีผลกระทบต่อการตัดสินใจ ในวันนั้นมันคงมีผลว่า คุณพ่อคงต้องเสียชีวิตที่โรงพยาบาลหัวเฉียว ไม่ใช่ยื้อชีวิตต่อมาอีก 4 วัน จนมาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลวชิร

          เดียร์อยากให้เอาข้อคิดข้อนี้ ไปถึงครอบครัวที่มีความแตกแยกกันว่า สุดท้ายแล้ว ณ วินาทีสุดท้ายของเรา เราจะไม่เหลือใครเลยนอกจากคนในครอบครัวของเรา ที่คอยดูแลเราอยู่ข้างๆ เตียงที่โรงพยาบาล ไม่ใช่แกนนำ นปช. ไม่ใช่แกนนำพันธมิตรที่จะมาตัดสินว่า คุณควรจะย้ายไปโรงพยาบาลวชิรหรือไม่

         หลังจากนั้น พอวันที่คุณพ่อเสียชีวิต วันที่ 17 พ.ค. และคุณแม่ซึ่งเสียชีวิตไปเมื่อ 6  ปี ที่แล้วเดียร์คือคนเดียวที่จะต้องยืนอยู่บนโลกใบนี้ บางคนอาจจะอ่อนแอ หรือว่าท้อแท้ที่ไม่เหลือทั้งพ่อทั้งแม่ในชีวิต 

          แค่เดียร์อยากให้ทุกคนคิดว่า เรายังมีชีวิตของเราที่เราจะต้องดำเนินต่อไป และเดียร์อยากให้ทุกคนใช้สิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่สอนมา ที่ผ่านมาทั้งหมดในชีวิตของเราเพื่อดำเนินต่อไปในอนาคต เป็นตัวแทนของเขาที่จะก้าวต่อไปในแต่ละวัน

          และเดียร์เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เรายืนอยูในโลกนี้ด้วยขาของเราดยสมบูรณ์แบบที่สุด อย่างเดียร์ คุณพ่อได้ก่อตั้งพรรคขัตติยะเอาไว้ เดียร์จะเอาไว้สืบสานเจตนารมณ์ของคุณพ่อต่อไปเท่าที่แรงจะสามารถทำได้

          เพราะเดียร์เชื่อว่าความที่เป็นลูกพ่อจะสามารถดำเนินพรรคการเมืองต่อไปได้ แล้วถ้าเกิดใครไม่ชอบเสธ.แดง ขอโอกาสนี้ขอโทษให้คุณพ่อจริง ๆ ถ้าเกิดว่าคุณพ่อพูดอะไร หรือว่าทำอะไรให้ใครไม่ถูกใจคนหลาย ๆ คน แต่เชื่อเถอะว่าคุณพ่อมีเหตุผลส่วนตัว...”

***********************