ช่ วงปลายเดือนเมษายน ภราดร ศรีชาพันธุ์ นักเทนนิสอาชีพ ประกาศหมั้นกับนาตาลี เกลโบวา อดีตนางงามจักรวาล (Miss Universe 2005) ภาพและข่าวการหมั้นหมายของคนคู่นี้อยู่ในความสนใจและยึดพื้นที่ในการนำเสนอข่าวของสื่อมวลชน สาเหตุแห่งความสนใจจนหนังสือพิมพ์ทุกฉบับเปิดพื้นที่หน้าแรกให้ สาเหตุหลักน่าจะมาจากความมีชื่อเสียงทั้งในสังคมไทยและในระดับนานาชาติของทั้งสองคน ฝ่ายชายเป็นนักเทนนิสอาชีพ ฝ่ายหญิงเธอคงจะผูกพันกับแผ่นดินไทยมาก เพราะหลังจากหมดวาระการดำรงตำแหน่งนางงามจักรวาลแล้ว เธอเลือกมาทำงานและอาศัยอยู่ในประเทศไทย ดินแดนที่เธอได้สวมมงกุฎนางงามจักรวาล เมื่อเดือนพฤษภาคม 2548

˜...วันที่เธอได้ครองมงกุฎ Miss Universe บนแผ่นดินไทย

(ที่อิมแพคอารีน่า เมืองทองธานี) เมื่อ 31 พฤษภาคม 2548...™

ระยะนั้น มีผู้ตั้งคำถามว่าข่าวนี้ให้ข้อคิดที่ดีกับสังคมไทยตรงไหน? และถามต่ออีกว่าระหว่างข่าว พ.ต.อ.นพดล เผือกโสมณ  (รองผู้บัญชาการตำรวจภูธรจังหวัดนราธิวาส ที่ถูกกับระเบิดของผู้ก่อการร้ายจนอาการสาหัส ซึ่งขณะนั้นกำลังนอนรักษาตัวอยู่ในห้อง ICU ในโรงพยาบาลสงขลานครินทร์) กับข่าวภราดรหมั้นกับนาตาลี ข่าวไหนควรให้ความสนใจมากกว่ากัน?

ผมไม่ตอบคำถามข้อหลังโดยตรง แต่ขอตอบประเด็นแรกก่อน แล้วปล่อยให้ผู้อ่านใช้ดุลพินิจหาคำตอบให้ข้อหลังด้วยตนเอง

ในสถานการณ์ปัจจุบัน ข่าวภราดรกับนาตาลีก็น่านำเสนอสู่สายตาชาวโลก ด้วยเหตุผล 2 ประการ คือ

1. เหตุผลง่ายๆ หลังจากประเทศไทยเสียดุลหญิงสาวที่มีชื่อเสียงในสังคมให้ชายต่างชาติฝ่ายเดียวมามากมาย อย่างน้อยเราได้ดุลกลับคืนมาบ้าง และก็ไม่ใช่ดุลธรรมดา เป็นระดับอดีตนางงามจักรวาล (ถึงแม้ผมจะอิจฉาภราดรก็ตาม!) นาตาลี หรือชื่อไทยว่า “เพียงฟ้า” ทำให้ผมเห็นว่าอย่างน้อยก็ได้เห็นหญิงสาวต่างชาติ (เกิดที่เมืองเล็กๆ ชายฝั่งทะเลในรัสเซีย ครอบครัวย้ายไปตั้งถิ่นฐานที่เมืองโตรอนโต ประเทศแคนาดาตอนเธออายุ 12 ขวบ หลังพ้นวาระการดำรงตำแหน่งนางงามจักรวาลแล้วมาทำงาน รับหมั้นและจะแต่งงานกับหนุ่มไทยที่ประเทศไทยตอนอายุ 25 ปี) ที่ไหว้ได้สวยกว่าหญิงสาวที่อยู่หน้าจอโทรทัศน์ไทยหลายคน

2. มากไปกว่านั้น อันที่จริงความเป็นมนุษย์ไม่ได้เกิดมาเพื่อแบ่งแยกกันว่าเป็นคนเหนือ อีสาน ใต้ ไทย ไม่ใช่ไทย ผิวดำ ผิวเหลือง ผิวขาว ฯลฯ  การแต่งงานของคนทั้งสองเป็นการลด “กุลมัจฉริยะ” (จะกล่าวรายละเอียดต่อไป) ลง เพื่อการอยู่ร่วมกันด้วยดีของสังคมมนุษย์ เมื่อมนุษย์สามารถแต่งงานกันได้ ก็เปิดพื้นที่ให้ขยายความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตัวอย่างง่ายๆ ที่สุด (แต่อาจเป็นไปได้ยากที่สุด) ความขัดแย้งระหว่างคนเชื้อชาติยิวกับอาหรับในตะวันออกกลาง เมื่อไหร่ที่คนสองเชื้อชาตินี้แต่งงานกันได้ เมื่อนั้นการสังหารกันรายวันคงจะเบาบางลง แสงสว่างของสันติภาพในตะวันออกกลางคงจะลุกโพลงขึ้นพลัน

šY…ถ้ามนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์รักกันแบบนี้...Y›

ประเทศไทยที่รับรู้กันทั่วไปตั้งแต่อดีตกาลนานมา คือเป็นที่รวมชนหลากหลายเชื้อชาติ (Melting Pot) ผู้คนหลายเผ่าพันธุ์อพยพมาตั้งรกราก ผสมกลมกลืนกับชนพื้นเมืองเดิมและชนต่างเผ่าพันธุ์ ไม่มีการแบ่งแยก เหยียดสีผิว เชื้อชาติ ศาสนากัน มีการแต่งงานข้ามเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์กัน อยู่กันได้อย่างกลมกลืนสมานสามัคคี ปัญหาเรื่องความขัดแย้งถึงจะมีบ้างก็เบาบาง  ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นอิทธิพลจากคำสอนของศาสนา จนความมีไมตรีต่อเพื่อนมนุษย์ฝังอยู่ในจิตใจของเราอย่างที่เราอาจจะไม่รู้ตัว ต่างกับในบางประเทศ หรือแม้แต่ประเทศเพื่อนบ้านของเรา การแต่งงานข้ามเชื้อชาติกันเป็นเรื่องยาก เมื่อไม่มีความกลมกลืนระหว่างเผ่าพันธุ์กัน จึงเกิดความขัดแย้งถึงขั้นลุกฮือจลาจลระหว่างเชื้อชาติบ่อยครั้ง

ดังที่ได้นำเสนอในบทความ “ต้นธารแห่งการขัดแย้ง” ในพื้นที่เดียวกันนี้ว่าสาเหตุที่ทำให้มนุษย์รบราฆ่าฟัน จนถึงทำสงครามกันมาจากสาเหตุหลักๆ 3 อย่าง คือ 1. ตัณหา ความอยากได้ผลประโยชน์ สิ่งบำรุงบำเรอความสุข  2. มานะ ต้องการความยิ่งใหญ่ แย่งชิงอำนาจ และ 3. ทิฐิ ลัทธิ ความเชื่อ อุดมการณ์  แล้วสรุปว่าสงครามที่เกิดเพราะตัณหา มานะ จะยืดเยื้อน้อยกว่าสงครามทิฐิ

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) กล่าวไว้ในธรรมบรรยายเรื่อง “มองสงครามอเมริกา-ทาลิบัน ผ่านภูมิหลังชมพูทวีป” ในซีดี “ธรรมะจากเหตุการณ์ ปี 2544” ว่าถ้าจะแก้ปัญหาความขัดแย้งให้ได้ ต้องมีความเป็นสากล 3 อย่าง คือ

1. เมตตาที่เป็นสากล เมตตาที่ไม่มีขอบเขต ไม่รักพวกเรา เกลียดคนอื่น

2. ความเป็นมนุษย์สากล ไม่แบ่งแยกกันด้วยเชื้อชาติ ศาสนา ผิวพรรณ ทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนกัน เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายเหมือนกัน

3. ความจริงเป็นสากล ทำดีไม่ว่าที่ไหนก็ได้ผลดีเหมือนกันไม่ว่าจะนับถือศาสนาไหน ผลจากการกระทำเกิดเหมือนกัน

เมื่อมีความเป็นสากล 3 อย่างแล้ว ท่านก็ให้แก้มัจฉริยะ 5 เพื่อลดความขัดแย้งของมนุษยชาติลงตามหลักของพระพุทธศาสนา ได้แก่

1. อาวาสมัจฉริยะ ตระหนี่ที่อยู่ หวงแหนถิ่นที่อยู่อาศัย แว่นแคว้น ดินแดน

2. กุลมัจฉริยะ ตระหนี่ตระกูล หวงแหนชาติพันธุ์ เหล่ากอ พวกพ้อง

3. ลาภมัจฉริยะ หวงแหนผลประโยชน์

4. วัณณมัจฉริยะ ตระหนี่วรรณะ หวงสรีรวัณณะ คือผิวพรรณของร่างกาย ไม่พอใจให้ผู้อื่นสวยงาม ก็ดี หวงคุณวัณณะ คือคำสรรเสริญคุณ ไม่อยากให้ใครมีคุณความดีมาแข่งตน หรือไม่พอใจได้ยินคำสรรเสริญคุณความดีของผู้อื่น ก็ดี ตลอดจนแบ่งชั้นวรรณะกัน เหยียดสีผิว

5. ธัมมมัจฉริยะ ตระหนี่ธรรม หวงวิชาความรู้ และคุณพิเศษที่ได้บรรลุ ไม่ยอมสอนไม่ยอมบอกผู้อื่น กลัวเขาจะรู้เทียมเท่าหรือเกินตน หวงแหนภูมิธรรม ภูมิปัญญา ความรู้ ทรัพย์สินทางปัญญา (สรุปจาก พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พิมพ์ครั้งที่ 12 พ.ศ. 2546 และธรรมบรรยายเรื่อง “มองสงครามอเมริกา-ทาลิบัน ผ่านภูมิหลังของชมพูทวีป”)

ý ตากล้องเบียดเสียดกันเก็บภาพในพิธีประกาศการหมั้น (ภาพฝีมือคุณ Nity) ÿ

ปราชญ์ท่านนี้กล่าวว่าการลดละความหวงแหนเหล่านี้ มิใช่หมายถึงไม่ใส่ใจ เพียงแต่ให้ใช้สอยสักแต่ว่าเป็นของร่วมกัน อย่าไปนำมาเป็นข้ออ้างเพื่อรบราฆ่าฟันกัน ทำให้เรื่องเหล่านี้เบาบางลง เพื่อการอยู่ร่วมกันด้วยดีของสังคมมนุษย์ แต่อย่า “มองแคบ คิดใกล้ ใฝ่ต่ำ”

(ขอตั้งข้อสังเกตเพิ่มเติมว่าถ้าเอาหลักมัจฉริยะ 5 ไปจับ เราจะไม่แปลกใจเลยที่เห็นชาติมหาอำนาจ ซึ่งทำตัวเป็นตำรวจโลกอย่างสหรัฐอเมริกา เต็มไปด้วยความขัดแย้ง ทั้งในประเทศเองและบนเวทีโลก เพราะเป็นประเทศที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยความใจแคบทั้ง 5 ข้อ นโยบายต่างประเทศที่ออกมาล้วนแล้วแต่ออกมาเพื่อเพิ่มพูนและปกป้องความตระหนี่ทั้ง 5 ข้อนี้)

ท่านกล่าวว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่อยู่ในมนุษย์ ต้องพยายามแก้ไข เพื่อให้อยู่ร่วมกันได้ดี “ถ้ากำจัดสิ่งเหล่านี้ได้ สันติภาพเกิดขึ้นในโลกแน่ นี่คือหลักความจริง ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่มีทางสำเร็จ...ต้องยอมรับความจริง ปฏิบัติให้สอดคล้องกับความจริง”

ถ้ามนุษย์เราใจกว้าง มีความเมตตาที่เป็นสากล มองเพื่อนร่วมโลกเป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายเหมือนกัน ยึดถือความจริงที่เป็นสากล พ.ต.อ.นพดล เผือกโสมณ คงจะไม่ถูกลอบทำร้าย ใช่หรือไม่?

รวมถึงสื่อมวลชนเองก็ไม่เสียพื้นที่ในการนำเสนอเรื่องความก้าวหน้า ความดีงาม และการสร้างสรรค์อารยธรรมของมนุษยชาติ ให้แก่ข่าวการก่อการร้าย การลอบทำร้ายเจ้าหน้าที่ของรัฐ ประชาชนผู้บริสุทธิ์ พระภิกษุ สตรี คนชราและเด็ก (สรุปก็คือฆ่าหมดทุกคนที่ไม่ใช่สมาชิกร่วมขบวนการของตัวเอง!!!) รายวัน?...จริงหรือไม่?