*/
  • ต.ตรี
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • วันที่สร้าง : 2010-06-06
  • จำนวนเรื่อง : 27
  • จำนวนผู้ชม : 44996
  • จำนวนผู้โหวต : 8
  • ส่ง msg :
  • โหวต 8 คน
<< มิถุนายน 2010 >>
อา จ อ พ พฤ ศ ส
    1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30      

[ Add to my favorite ] [ X ]


วันอาทิตย์ ที่ 13 มิถุนายน 2553
Posted by ต.ตรี , ผู้อ่าน : 1201 , 17:04:07 น.  
หมวด : ศาสนา
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ปุจฉา..เมื่อสมัยผมเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ได้เกิดความสับสนมีข้อข้องใจทางศาสนาเพราะที่ผ่านมาผมเชื่อเรื่องราวในศาสนามาโดยตลอดทั้ง ปาฏิหาริย์ หรือเรื่องที่เกินที่มนุษย์ในโลกนี้จะทำได้ เหตุทั้งหมดนี้เพราะครูที่สอนบอกว่าความจริงแล้วไม่มีปาฏิหาริย์หรืออะไรที่เกินธรรมชาติหรอก เมื่อตอนเปิด3โลก ในวันออกพรรษาก็ไม่ใช่เรื่องจริง เพียงแต่เขาอุปมาเปรียบเทียบความดีใจที่ได้เห็นพระพุทธองค์ในวันออกพรรษา และเรื่อง....

อ่านต่อ

Posted by ต.ตรี , ผู้อ่าน : 1000 , 16:09:18 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เพื่อ?๐ชื่นอำไพไม้งามเมื่อยามเช้าหอมกลิ่นเคล้าคลุ้งควรอันหวลหอมแสงสุรีย์สีทองส่องประยอมเย็นกายล้อมน้ำค้างลงพร่างพรู~๐โน้น??..เสียงนก ผกโผร้องบนท้องฟ้าเจรจาเจื่อยแจ้วเข้าแก้วหูนั่นทุ่งหญ้าป่าเขาเขียวแลเหลียวดูขจีชูยอดช่าง พริ้ว~กลางดิน๐แสงสีทองส่องสาดรัศมีว่าเช้านี้การเดินทางยังไม่สิ้นทุกข์โศกเศร้าเข้ามาน้ำตารินจนใจชินชอกช้ำ ชื่น..น้ำตา๐ทางชีวิตติดดินไม่สิ้นสุดฝันไม่หยุดดั้นด้นเที่ยวค้นหา"เหมือนสัญจรร....

อ่านต่อ

Posted by ต.ตรี , ผู้อ่าน : 947 , 15:48:32 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ตามรอยทางแห่งกวี๐ร้อยลำนำคำกานท์มาขานขับมิขวักไขว่สดับคนนับถือคงน้อยถ้ามานึกไม่ฝึกปรือหมายฝากเป็นคนซื่อยึดถือธรรม๐ยิ่งถ้วนถี่มีความงามละเอียดงานเริ่มออกบอกถึงเกียรติมิตกต่ำมุ่งต่อเติมแต่งแต้มสอดแซมคำสร้างเสริมคิดเพื่อนำมากำนัล๐แม้กลอนนี้ที่ฝืนมิลื่นไหลมาลุ่มลุ่มถูไถไม่สร้างสรรค์เหมือนสุดสิ้นปัญญาพากลอนตันเพียงเก็บตั้งเป็นของขวัญชาวบ้านกลอน๐ใช้แบบกับปากกามาจดเขียนมุ่งจะขอความเพียรเรียนอักษรริแอบสื่อภา....

อ่านต่อ

Posted by ต.ตรี , ผู้อ่าน : 1315 , 15:25:10 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ทะเลยามเย็น๐โอ้..อาทิตย์อัสดงอยู่ตรงหน้าภาพสายตาปรากฎงดงามแสนทะเลกว้างช่างไกลไร้พรมแดนฉันเหยียบแน่นเท้าวาดบนหาดทราย๐เสียงทะเลคลื่นตบกระทบหินฉันยืนยินนิ่งเฉยไม่เคยหน่ายทอดสายตาออกไปสุดไกลกายขอบทะเลระยับพรายสุดสายตา๐อาทิตย์รอนอ่อนแสงตะแคงตกแสงสีทองรองปกในโลกหล้าคลื่นแล้ว..คลื่นเล่าซัดเข้ามาถูกปลายเท้าทุกคราเวลาเดิน๐ฉันเหยียบทรายเดินเล่นยามเย็นนี้รอยเท้ามีเป็นนิ้วดูผิวเผินเมื่อน้ำเคลื่อนลบรอยเท้าเราดำเน....

อ่านต่อ


/1